maandag 30 april 2012

Oude meuk met kwaliteit


Uitgerekend de zonnigste dag van dit weekend was Koninginnedag. Wij waren al vroeg op, zelf trok ik de hardloopkleren aan en ging voor een langzaam duurloopje richting duinen. Daar leek het uitgestorven, wat mensen betreft. Voor de eerste maal dit jaar hoorde ik nachtegalen kwinkeleren (die arriveren altijd rond 18 april), en later zag ik een vos vlak voor mij het pad oversteken. Maar vossen zie je wel vaker, het is bijna niet bijzonder meer ook al blijven het mooie dieren.

Na 75 minuten was ik terug. Al eerder (om zes uur) hadden we met een kleed en een stoeltje een stukje grond afgebakend op de brug van de Thomsonlaan. Daar waren al honderden mensen, vooral gezinnetjes die eveneens vroeg bepakt en bezakt huis en haard hadden verlaten, bezig met huisraad, speelgoed, boeken, kleding, cd's en wat dies meer zij uit te stallen.

Mijn vrouw en schoonzus hebben de hele dag op zo'n vissersstoeltje gezeten met de spulletjes, af en toe vergezeld door mijn persoontje. Een eindeloze stoet mensen trok aan ons voorbij. Maar er is redelijk verkocht, 40 euro wat best aardig is als je bedenkt dat onze vraagprijs tussen de 50 eurocent en de twee euro per artikel zat. Zelf heb ik ook wat bij anderen gekocht, vier LP's met een hoog nostalgiegehalte, € 2,50 alles bij elkaar. De oudste is een LP met liedjes vertolkt door Willy Derby, een artiest die leefde in de tijd van mijn grootouders, dus vóór de Tweede Wereldoorlog. Zelfs voor mijn oren klinken de liedjes ongelofelijk gedateerd, zoals 'Als ik groot ben lieve moeder', 'Scheiden doet lijden', 'De kleine man' en 'Twee ogen zo blauw', en dat alles met heel scherp-geknepen stem gezongen.

Dan is Gene Pitney's Big Sixteen beter om aan te horen, dat klinkt zelfs anno 2012 nog erg goed. Met destijds mega-hits als 'It Hurts To Be In Love' en 'I'm Gonna Be Strong'. Een uitmuntende zanger met een heel karakteristieke stem, waarmee hij zo lekker dramatisch kon uithalen.

Verder een LP van Gilbert Becaud, misschien wel Frankrijks populairste chansonnier ooit. Uiteraard ontbreken zijn evergreens 'Et Maintenant' en vooral 'Nathalie' niet. Dat laatste liedje heeft het in zich om zich in je kop te nestelen. En tenslotte een LP van Spandau Ballet, met de topnummers 'True' en 'Gold'. Oude meuk allemaal, dat wel, maar wel meuk met kwaliteit

Thuis nog wat in de tuin gezeten, in de zon. In de vijver is het een drukte van belang, een wirwar van salamanders die elkaar het hof maken, een pad die de hele dag aan het kwaken is en nog zo wat. Dat krijg je met een 'natuurlijk' aangelegde tuin...

zondag 29 april 2012

Coopertest


Vanmorgen weer een Coopertest gelopen. Er waren zo mogelijk nòg minder mensen bij dan de eerste keer. Toch jammer. Is de Coopertest iets 'uit den ouden doosch?' Je zou het bijna denken. Toch is het echt leuk, ook als je het beschouwt als (onderdeel van) een training. Zelf liep ik mee omdat ik de vorige keer ook had deelgenomen. Zo simpel kan een reden zijn. Maar het is een normale ambitie om iedere keer weer wat sneller te lopen, al voelde ik dat dit er ditmaal niet in zou zitten.

Ik liep in de op één na laatste groep, start: 11:40 uur. Het was een klein groepje (maximaal zes man) met goede lopers. Rustig van start, de tweede ronde zou wat sneller kunnen. Maar ik liep vrij constant, versnellen tussendoor was niet mogelijk. Ik liep op de een na laatste plaats maar werd de laatste ronde ingehaald dus werd ik laatste van die serie. 2520 meter, tien meter langzamer dan de vorige keer. Maar ach, ik was ook de oudste en volgens de tabel zou ik nog een uitstekende conditie hebben. Zelfs als ik nog vijftien jaar jonger was! Dus we houden de moed er maar in.

Toch wil dat vlotte, ontspannen lopen nog steeds niet eh... lopen. Ik zou nu toch wel zijn afgevallen? Weer op de weegschaal! Helaas. Ondanks het redelijk strakke eet- en drinkpatroon dat ik mijzelf de laatste weken heb opgelegd, wil het met dat afvallen niet goed lukken. Integendeel, nu weeg ik 82.7 kilo, ruim een kilo meer dan de vorige keer! En dat met een opname van amper 1500 calorieën per dag èn veelvuldig lichaamsbeweging. Tja, je zou er bijna moedeloos van worden maar er zal en moet toch wat van af, al was het maar omdat met een lichter lichaamsgewicht aanmerkelijk plezieriger en ook sneller kan worden gelopen.

Morgenochtend dan maar weer eens een duurloopje, daarna met spulletjes op de Vrijmarkt. Niet dat ik daar zo gek op ben maar mijn wederhelft vindt dat een sport, kijken of we op deze manier nog dingetjes kunnen kwijtraken en daarmee een paar tientjes verdienen. Naar Koninginnenach ga ik niet ditmaal, alhoewel het weer daar best toe noodt. Mij te druk en te chaotisch. 


zaterdag 28 april 2012

Daar zijn wij weer!


Bijna een hele week was ik offline: PC-crash, behoorlijk ernstig (harde schijf kaduuk) dus gisteren snel online een laptop besteld en vandaag opgehaald bij Coolblue in Rotterdam. Een beschaafd laptopje, een ACER Aspire 5733Z (voor de kenners). Daar werk ik nu op! Niet dat het meteen van een leien dakje ging - het duurde een hele tijd voordat-ie een 'vrij' wi-fi netwerk vond - maar uiteindelijk kwam ik online.

Je zou zo zeggen dat ik heel wat te vertellen heb, maar dat valt best tegen (of mee, 't is maar hoe je het bekijkt). Niet dat er veel gebeurd is de afgelopen week. Nou ja, dat is niet waar, er is veel gebeurd op het werk, druk-druk-druk, maar het trainen schoot er daardoor een beetje bij in. Mede daardoor, want ik ben weer eens flink verkouden. Maar afgelopen woensdag heb ik nog wel een uurtje gelopen met twee tempo's van vier minuten en wat korte versnellingen. Toch ging het niet van harte.


Donderdag had ik vrij en zijn wij naar Leerdam gereisd. Daar eerst wat rondgelopen in de winkelstraatjes en onszelf getracteerd op koffie met appeltaart. Uiteraard met het niet te vermijden toefje slagroom. Van daaruit hebben we een mooie wandeling van zeker twintig kilometer gemaakt langs de Linge. Het werd nota bene dezelfde wandeling als een paar weken terug met de Doornvogels! Alleen was het een beetje groener en het bloeide en bloesemde wat meer. Ook nu weer gewandeld naar Beesd via onder andere Acquoy en Rhenoy, met nog één tussenstop in een dijk-café. Het werd geen bier, maar tonic, heel braaf!

De laatste drie kilometers van de wandeling liepen wij in de stromende regen. Maar we hadden daarvoor al veel beter weer dan was voorspeld; zon, wel veel wind, maar prima wandelweer.

Vanmorgen heb ik wat groenteplantjes gekocht voor het ultra-mini moestuintje, een deel van de tuin dat voor dat doel is vrijgemaakt. Bloemkool, sla, broccoli, tuinbonen, rode ui, andijvie, dat hebben we alvast. Veel méér kan er niet bij, daarvoor is het stukje tuin te klein. Misschien nog een tomaten- en een aardbeiplant, of een druivenrank. Dat is iets voor later zorg.

zondag 22 april 2012

Muscles for muscles

Hekel aan mijn werk heb ik niet, maar als je vier dagen per week op en neer naar Hilversum moet (vier uur reizen per dag) valt het niet mee om op je vrije zondag ook nog eens een keer die kant op te gaan. Maar vandaag was het voor een goed doel: letterlijk door mee te doen aan een loop waarvan de opbrengst ten goede komt aan Spieren voor spieren; figuurlijk door een bedrijfsteam te coachen waarvan ook Siebrand, Ruud, Pascal en Miriam deel uitmaakten.

Dit was trouwens niet voor de eerste keer: al drie keer eerder waren wij van de partij, en wij niet alleen: al met al deden er zo'n .. teams mee. Daarnaast waren er een aantal andere lopen, een wedstrijd- en prestatieloop over 5 en 10 kilometer en een kinderloop van 1500 meter. En omdat het Hilversum is, moet je niet gek staan te kijken als je opeens een stel BN-ers aan het rennen ziet.

Ondanks de stremming bij Amsterdam vanwege de treinbotsing afgelopen zaterdag, verliep de reis voorspoedig. Ruim op tijd was ik bij Gooiland waar ik de t-shirts afhaalde, mijn startnummer opspelde en nog wat van die voorbereidende acties pleegde. Daarna naar de voorkant van Gooiland waar ik rond half een met mijn collega's had afgesproken.

Nadat iedereen er was, moest er worden omgekleed - voor zover nodig -, tassen afgegeven, op de groepsfoto en naar de start. We stonden helemaal achteraan. Nou ja, geen punt, de tijdregistratie - die geïntegreerd was in het startnummer - zou zijn werk wel doen.

Geen van ons had hoge verwachtingen: Siebrand niet omdat hij een maand geleden flink gevallen was en nog maar net gerevalideerd - en zeer weinig getraind - Ruud niet omdat hij slechts een paar keer had getraind en dan nog maar drie kwartier per keer en Miriam niet omdat zij last van haar knieën heeft en bij de fysiotherapeut loopt. Pascal tenslotte, een vriend van Ruud, deed voor de eerste keer aan een loop mee. Over mijzelf zal ik het maar niet hebben (dit hele weblog gaat tenslotte over mijzelf) maar over de moeizame trainingen en het trage lopen van de laatste maanden heb ik al genoeg gesputterd.


Maar ter zake: het lopen ging best redelijk naar mijn gevoel. Het is een zwaar parcours, vooral door de klimmetjes en de vele - soms gemeen lange -  stukken vals plat, maar ook die hobbels heb ik genomen. Bij het 7 kilometer punt kwam Ruud mij voorbij, hij liep heel soepel. Toen ik uiteindelijk over de finish kwam, stond de tijdklok op 54'57''. Dat viel niet tegen want ik had berekend dat er ruim twee minuten afgingen die ik bij de start had verloren, dan zat ik toch op 52 minuten. (Uiteindelijk bleek dat ik 53'01'' had gelopen. Dat valt dan toch wel weer een beetje tegen maar belangrijker is dat er 10 kilometer is gelopen! Ik merk echter toch wel dat de kracht in de benen wat aan het afnemen is. Tja, dat hoort nu eenmaal bij de realiteit van het stoffelijke leven!

Na de finish doorgelopen, eerst zag ik Ruud die zei dat hij heerlijk ontspannen had gelopen, daarna Miriam - zij was toch uitgestapt - en weer even later Siebrand die toch nog onder het uur is gefinishd. En later - wij waren inmiddels al terug bij Gooiland - kwam een opgetogen Pascal binnen, het was hem niet tegengevallen, zo'n eerste loop. Wel flink boven het uur, maar wat wil je...Na afloop hebben we aardig wat biertjes gescoord via het verzilveren van onze consumptiebonnen. Ook kwam er een vrouw van de organisatie langs die ieder van ons een zak met twee witte bolletjes (belegd met ham en kaas) en een krentenbol aanbood. Kennelijk overgebleven. Het kwam wel goed uit, want in Gooiland kun je genoeg drinken maar eten is er niet bij. Buiten op de trap, in het zonnetje - die vanaf de loop de hele tijd onafgebroken had geschenen - lieten wij ons het bier en de broodjes goed smaken.


 Erg lang kon ik niet nablijven want ik moest nog naar een verjaardag van mijn buurman en diens broer. In de trein van Hilversum naar Utrecht zag ik zowaar Brigitte en Ilian, de vrouw en zoon van onze snelle Coen! Ook zij hadden gelopen. Voor mij was het al een aardige reis, maar zij komen uit Nijmegen dus deze loop was voor hen ook niet naast de deur.

Na thuiskomst meteen opgefrist en omgekleed en met de tuinplantjes naar naamgenoot Fred, broer van buurman Jan. Het was erg gezellig met mexicaanse bonensoep, pasta met bolognaisesaus en kaas, taart en een paar wijntjes. Dat betekent dus voor morgen: rustig aan!

zaterdag 21 april 2012

Leiden in lente

De afgelopen dagen heb ik mij ingeschreven voor twee halve marathons! Online voor de Berenloop op Terschelling (4 november) en offline voor de halve marathon in Leiden (20 mei). Offline? Ja, want ik moest toch in Leiden zijn vandaag, dus kon ik net zo goed even langs de Hardloopwinkel in de St. Jorissteeg. Je kunt daar ter plekke inschrijven. Bedrijfsleider Marcel Wieringa vroeg of ik in het wedstrijdvak wilde starten maar nee, ik ken mijn plaats. Echt hàrd lopen lukt niet meer en bovendien lopen we toch met electronische tijdregistratie.

Het was prima wandelweer dus ging ik al benenwagend terug naar het station. Onderweg werd ik door een vrolijke en vriendelijke man aangesproken. "Mijnheer, mag ik u wat vragen? Weet u wel dat God van u houdt?" Nou, dat ging dus wel even duren. Wij raakten in gesprek en wisselden onze levensvisies uit. Nu ben ik zelf niet gelovig in de zin van kerkelijk-religieus, maar de tegenwoordig zo in zwang zijnde nihilistisch-sceptische, puur wetenschappelijke levensbeschouwing staat ver van mij af. Dat er een creatief, scheppend beginsel ten grondslag ligt aan al het bestaande staat voor mij vast. Kijk om je heen en je ziet het. En of je dat nu 'de natuur', evolutie of God noemt, Allah. Het een hoeft het ander niet uit te sluiten.
De man zei dat hij naar een kerkdienst ging en vroeg mij of hij mijn naam op de lijst mocht zetten. "Bent u van de Pinkstergemeente?" vroeg ik hem. Dat klopte. Nu ken ik iemand die na een diepe persoonlijke crisis veel heil en gezelligheid vond bij deze gemeenschap maar ja, ik wil mij niet aan een bepaald geloof, politieke partij of gemeenschap verbinden dus ik bedankte voor de eer. Hij gaf mij een hand. "Mijnheer, ik wens u een fijne dag toe en en ik zal u blijven herinneren als de man met de rugzak!"



De lente heeft moeite om terrein te winnen, maar veel dieren willen nu toch wel eens bruiloft gaan vieren. Vanmorgen zag ik deze klomp kikkerdril in ons vijvertje, deze moet een dezer dagen zijn 'gelegd'.

En in Leiden stond een groep mensen bij een brug foto's te maken van een koetenpaar bij hun nest, waar zowel eieren als jongen in lagen. Het mannetje zwom driftig af en aan en offreerde zijn vrouwtje takjes, linten en andersoortig nestelmateriaal. Op zeker moment ging mevrouw te water om een ommetje te maken, haar man vleidde zich even later op het nest. Een erg leuk gezicht, die zorgzame diertjes.


Morgen (zondag) wordt er in Hilversum gelopen, 10 kilometer. De Spieren voor Spieren Loop. Er doen veel bedrijfsteams aan mee, ik heb een groepje collega's geronseld, wij lopen nu met vijf man. Of vier man en een vrouw, liever gezegd. Het is alweer een tijdje terug dat ik voor het laatst deelnam aan een loopje. Het zal tijd worden. Kortom, ik heb de loopschoenen nog niet aan de wilgen gehangen!

vrijdag 20 april 2012

Verjaardonderdag

In mijn beleving was gisteren een donderdag waarbij ik steeds het gevoel had dat het zaterdag was. Overdag bloemen, een kaart en bonbons gekocht. En de trein-cadeaubon die ik woensdagmiddag in de Treinreiswinkel te Leiden kocht, gegeven. Binnenkort gaan wij een paar dagen naar Praag, een 'voorvakantie' bij wijze van verjaarscadeautje. Maar in feite doe ik het mijzelf ook cadeau natuurlijk.
Later in de ochtend kwam het eerste familiebezoek.

's Middags toch nog een stukje gelopen, maar ik had verzuimd vooraf de buienradar te raadplegen. Met als gevolg dat ik in de duinen de volle lading kreeg. Snel mijn heil gezocht bij een dikke boom met zo'n zware overhellende zijstam waaronder ik poogde te schuilen. Vroeger maakte het mij niets uit of het regende, sneeuwde of hagelde, ik liep door weer en wind. Maar tegenwoordig? Gadver, ik heb helemaal niets meer met regen, vooral die ijskoude plensregen die vandaag hier en daar - maar op dat moment zeker hier! - naar beneden kwam. Nu kwam wel heel toevallig een van de trainers van onze club, Barend Hemmes langs met zijn vrouw, wandelend door de duinen. Hij zag mij staan en riep: "Je gaat als loper van Haag Atletiek toch niet schuilen voor een beetje regen? Tjongejonge...".

Mooi wel dus, maar in plaats van dat het ophield ging het steeds harder regenen. Momenteel is er nog geen dik bladerdak die de regen wat tegen zou kunnen houden dus zat er niet veel anders op dan door te lopen. Ik liep terug en naar beneden tot aan het begin van de Fuutlaan, waarna ik in een noodgang naar huis snelde. Dat werd dus meteen een fikse tempoloop van pakweg acht minuten!.

's Avonds zijn wij met de hele familie uit eten gegaan, naar Sint Joris en de Draak. Altijd gezellig en altijd prima eten, ook nu weer. Wat mij betreft geen enkel minpuntje.

donderdag 19 april 2012

Klop een eitje

Gisteren ging ik via Leiden, waar ik de Treinreiswinkel en De Slegte bezocht, naar huis. Ik moest iets kopen voor mijn vrouw die vandaag jarig is. Maar daardoor was ik wel iets te laat thuis voor de training en heb dus eventjes voor mezelf gelopen. Niet lang, hooguit 45 minuten met een paar versnellinkjes van 1-3 minuten en tot slot een versnelling van vier minuten. Maar die versnellinkjes, hoe kort ook, gingen toch niet echt lekker.

Ik heb mij thuis gewassen en omgekleed en na een korte bankzit-sessie voor de tv toch nog even naar de club gegaan. Ditmaal was de bar versierd met oranje en rood-wit-blauwe versieringen en de mensen achter de bar hadden kekke oranje hoedjes op, terwijl op het grote scherm de voetbalwedstrijd werd gespeeld waarbij Barcelona letterlijk het veld moest ruimen. Het maakte het de sfeer in het clubhuis niet minder gezellig. Het werd juist onwijs gezellig, ik kan mij niet herinneren dat een groep - zeker acht man/vrouw - pas om half een vertrok.



Ten slotte ook nu weer een 'bewegende foto' die ik in Avifauna maakte. Wie deze aasgier zo bezig ziet begrijpt meteen waarom-ie zo'n gele kop heeft... De vogel inspireert mij wel om straks de dag te beginnen met het kloppen van een eitje.

maandag 16 april 2012

Over sirenes en amechtige stoomtreinen

Wie kan zeggen dat-ie wakker is gemaakt door een heuse sirene met bloedmooie stem? Ik wel, sinds vandaag. In de trein op weg naar huis was ik in slaap gevallen en eenmaal op station Den Haag Centraal gearriveerd, lag - nou ja, zàt - ik nog steeds te pitten. Maar Klaartje van Veldhoven, dezelfde die laatst zo mooi de sopraanpartij in de Matthaus Passion vertolkte, maakte mij wakker. Niet met zang weliswaar, maar wij hebben wel even met elkaar gepraat. De komende tijd zal zij verschillende optredens gaan doen, van jazz - met haar man Rembrandt Frerichs - tot Bach-cantates. Als het kan ga ik nog een keer kijken, wellicht in gezelschap van anderen.

Vanavond is er lekker getraind met de groep. Nou ja, 'lekker' is een beetje gelogen, gedeeltelijk! Op het programma stond een duurloopje van anderhalf uur met 'een paar versnellingen'. Nou, dat heb ik geweten. Het was wel prima trainingsweer, best fris maar zonnig. We liepen via de duinen naar Duindorp en van daaruit naar de Bosjes van Poot. Daar deden we wat oefeningen en korte versnellingen. So far, so good. Maar daarna liepen we door, via de Houtrustweg richting Duindorp en daar de Westduinen in. Het waren best lange tempo's, ik schat zo'n 600 tot 800 meter en dat ook nog eens duintje op duintje af. En dat trek ik nog steeds niet, het basistempo van de dames is vooruit en het mijne achteruit gegaan. Ik had het op het laatst ontzettend zwaar en maakte het geluid van een stoomlocomotief met bronchitis. Ilse en trainer Wim betoonden zich na afloop zelfs enigszins bezorgd omdat ik al wekenlang 'niet lekker ga', om niet te zeggen moeizaam. Maar ja, de geest wil wel, alleen het lijf niet.

Is het de leeftijd? Dat zal ongetwijfeld een rol spelen, maar wat Wim zei: 'Je moet je niet door die gedachte laten leiden'. Helemaal mee eens. Nu heb ik al maanden niet op de weegschaal gestaan en ofschoon ik mijzelf niet over-eet kan ik ook niet zeggen dat ik mijzelf aan een streng dieet hou, ik laat de biertjes, wijn, stokbrood met kaas, het gebak, chocolade en koekjes bepaald niet staan. Dus bij thuiskomst eerst anderhalf glas water gedronken en daarna op de weegschaal. Hatseflats, 80.3 kilo! Dat is zeker niet te licht, mijn - door ervaring kloppend gebleken - theorie is dat ik 77 kilo moet wegen om 'normaal' mee te kunnen trainen met de groep. Dus deze week even rustig-aan met de lekkernijen. Wordt wel lastig, want donderdag is mijn wederhelft jarig en dat wordt wéér gebak en uit eten gaan. Maar ja, tot die tijd maar een beetje streng zijn voor mezelf.

Ziezo, genoeg gezeurd. Ik sluit dit blogje af door iedereen die de marathon heeft gelopen van harte te feliciteren met hun mega-prestatie, want dat blijft het toch altijd!

En tenslotte nog een paar kleurrijke vogels die helemaal niets met de inhoud van dit blogje te maken hebben, maar ja, het oog wil ook wat!

zondag 15 april 2012

Marathon Rotterdam langs de zijlijn

Anja en Piet


Ik was het laatste half jaar niet in staat (zowel fysiek als mentaal) om voor een marathon te trainen. Weliswaar werd ik niet door zware blessures geteisterd, maar wel door diverse kleinere lichamelijke ongemakken die mij zowel het trainen als het lopen van wedstrijden bemoeilijken.

Toch blijft het een mooi moment, de marathon, en zeker die van Rotterdam. Een van onze groepsleden, Anja, deed daaraan mee dus besloot ik vandaag te gaan kijken. In de trein op weg naar Rotterdam werd ik gebeld door Jan G., die gisteren ook deel uitmaakte van het Avifauna-gezelschap. Hij had in Rotterdam de 10 km gelopen (in een heel nette 45'53'') en wilde dat even vertellen. Toen hij hoorde dat ik op weg naar Rotterdam was besloot hij nog even op mij te wachten, opdat we samen nog wat van de marathon konden meemaken.

Leo en Petra


Was het aan de kust zeer zonnig, In Rotterdam was het helemaal bewolkt, en de wind was schraal zodat stevig doorlopen geboden was. Allemachtig, wat een kou zeg! Maar wel lekker voor de marathonlopers lijkt mij. Vlak bij de finish kwam ik Ruben Kofman tegen met zijn vrouw Gea, hun dochter liep voor het eerst de marathon en zou rond 3 uur en 38 minuten finishen. Via de Coolsingel liepen we de laatste 500 meters van de marathon terug. Daar was minder publiek en konden we beter de lopers zien passeren. We waren er net op het moment dat de drie-uurs grens gepasseerd was, maar het zou nog wel even duren voordat Anja in beeld kwam, dacht ik zo. Dus hebben we in een café tegenover het parcours koffie en bier gedronken. Zelf ging ik naar een half uurtje terug, en waarachtig: binnen een tijdsspanne van amper een kwartier zag ik een aantal goede bekenden zoals Leo Tolboom die Petra haasde - aan de enthousiaste en verre van uitgeputte reactie van Petra te zien is-ie in zijn missie geslaagd - en Mulay die clubgenoot José Xavier haasde.

Mulay en José


En Anja kwam ook langs, met haar 'haas', de snelle superveteraan Piet de Jonge. Ze maakte een gebaar van 'ik zit er helemaal doorheen' maar volgens mij heeft zij haar doelstelling (rond de 3:45') ruimschoots gehaald!

Terug in het café, waar Jan was blijven zitten, nog een biertje genomen en daarna weer terug naar het station en vervolgens met de trein naar het Haagje. Het was toch wel weer even leuk om de sfeer van de marathon te proeven.

The Birds


Het was echt een ouderwets dagje uit gisteren. Daar ging een lekker duurloopje aan vooraf, een uurtje hollen door de duinen. Het was heerlijk weer, wel wat fris maar de zon was juist opgekomen en maakte het aangenaam. De laatste acht minuten is er flink versneld, af en toe moet ik van mijzelf wat peper in zekere plek steken.
Wat niet geheel zonder strubbelingen ging, was de start van het uitje. Ik had met een paar mensen om half elf afgesproken bij het verzamelpunt, de - inmiddels opengebroken - hal van station Den Haag CS, echter met de anderen (het merendeel) om half twaalf. Dat was wel een beetje dom, om de uitspraak van een alom geliefde prinses aan te halen. Het gekke is dat ik op het allerlaatste moment iets voorvoelde, dus toen ik tien over tien vertrok van huis en de tram voor mijn neus zag vertrekken, holde ik terug naar huis, pakte de fiets en trapte er flink op los. Binnen een kwartier tijd was ik bij het station (normaliter 20-25 minuten). Het was drie minuten over half elf! Snel de fiets in de stalling gezet en via de trap naar boven, naar de hal gerend. Twee 'leden' van de beoogde groep, Jan en Jan, stonden al te wachten. De minuten verstreken. Waar bleven de anderen? Even een telefoontje met Frank gepleegd. Ja hoor, om half twaalf was afgesproken. Mea Culpa... Om het leed van een uurtje te verzachten troonde ik beide Jannen mee naar het poffertjespaviljoen bij het Malieveld, waar ik hen op cappucino en koffie tracteerde.

Drie kwartier later waren we weer op het uitgangspunt. Bijna iedereen was er. We konden met gemak de trein halen richting Gouda, alleen nog even wachten op Paul en Marlies. Die kwamen precies om half twaalf, maar ze moesten nog een ticket regelen bij de automaat waar inmiddels een kleine file stond. De anderen gingen alvast naar het perron, de minuten tikten weg. Net op het moment dat Paul klaar was en na een flinke spurt het perron bereikte, sloten de deuren en vertrok de trein. Jammer, dan maar de volgende. Om 11.53 uur ging de Intercity die ook in Gouda zou stoppen, van daaruit overstappen naar Alphen aan den Rijn. Maar Frank stelde een beter alternatief voor: de sprinter die ook in Leiden zou stoppen en van daaruit verder. Dat bleek een goed idee. Een spannend moment was dat Jan G. vijf minuten voor vertrek nog even snel naar het toilet moest. Maar ja, we weten het: we zaten in de sprinter dus geen toilet. Jan rende de trein uit en  ging op zoek. Dat ging niet goed natuurlijk. Nog één minuut, net op het nippertje kwam hij opgelucht - en tot aller opluchting - terug en vertrok de trein.


Uiteindelijk arriveerden wij in Alphen aan den Rijn. Het was mooi zonnig weer dus besloten we vanaf het station naar Avifauna te lopen. Dat ging eigenlijk best goed, één lange weg en voor een viaduct linksaf en dan nog een halve kilometer lopen. Voor de ingang troffen we Marjolein die met de fiets was gekomen, nu was het gezelschap compleet. We waren nu wel toe aan een bakkie op het terras van de uitspanning vlak bij de ingang van het vogelpark.

Het is alweer een tijd geleden dat ik voor het laatst in Avifauna was, geen idee wanneer. Jan G. was er zelfs nog nooit geweest. Grappig, zelf beschouw ik Avifauna, naast Artis, Efteling en Keukenhof, als echte oer-hollandse attractieparken waar iedere Nederlander eens in zijn of haar leven geweest is.

Ruim twee uur lang slenterden wij in het park rond. Er was daar best veel te zien. Vooral veel vogels uiteraard, van allerlei pluimage. Wonderlijke en mooie dieren.


Onderweg papte de oudste van ons gezelschap en de initiatiefnemer van het uitje, Jan L., aan met een kraanvogel. Deze begon prompt te dreigen en te dansen, maar even later liep de vogel toch even met Jan op.

Even verderop zagen we een dame die een enorme pelikaan aan het knuffelen was. Ongelooflijk, hoe tam deze dieren zijn. Enkelen volgden haar voorbeeld. Ik ook, voor de foto. Vooral opmerkelijk vond ik dat die enorme, vervaarlijk uitziende snavel met haak aan het uiteinde, eigenlijk als wapen te verwaarlozen is. Je kunt gewoon je hand in die bek steken, je voelt er niets van. Het lijkt nog het meest op flinterdun karton, uiterst licht.

Ander hoogtepunt was de vogelshow, die om 15.00 uur rond de grote vijver plaatsvond. Daar zag je hoe enorme roofvogels zoals een oehoe, een lappenuil, een condor, een aansgier, een stel wouwen, aangelokt door een stukje vlees dat de verzorgers op een paal of bommstammetje werd gelegd, vanaf een bepaald punt kwamen aanvliegen en soms laag over het publiek scheerden.


Ook leuk was de Lorihal. Aan de ingang kreeg je voor 50 eurocent een bakje vloeibare honing mee, zodra je binnenkwam werd je hartstochtelijk begroet door een stel bontgekleurde lori's. Ze gaan gewoon op arm, schouders en hoofd van de bezoekers zitten maar zijn vooral geïnteresseerd in het bakje hemelse voedsel, dat ze met hun lange tong uitlikken.




Na afloop zijn wij met z'n allen in hetzelfde café-restaurant waar we een paar uur eerder op het terras zaten, binnen gaan zitten. Daar hebben we ook met z'n allen gegeten, wel zo gezellig. Het eten - de meesten hadden Hongaarse goulash besteld -  was prima en vormde een welkome voedingsbodem voor de wandeling terug naar het station en tenslotte de fietstocht naar huis, waarbij Marjolein door drie van haar bewonderaars (Jan, Jan en ik) werd geëscorteerd.  Maar eerst nog een bloemetje gekocht op het station, want zelf moest ik nog naar een feestje!


Dat feestje was van club- en buurtgenoten Anne en André. Dit naar aanleiding van hun Twaalf-en-een-half jarig huwelijk. Ik kwam daar nog oude vrienden en kennissen tegen waaronder Wendy en de naaste buren van het bruidspaar, Viola en Alfons. Het was gezellig maar door de vermoeidheid van de afgelopen dag heb ik het niet al te laat gemaakt. Vandaag maar even relaxen en vanmiddag misschien nog even naar de Marathon van Rotterdam om wat clubgenoten te zien finishen...

vrijdag 13 april 2012

In de blonde engel

De vrouw van Ferry Mingele die de vrouw van Geert Wilders speelt... Is dat voorstelbaar? Jawel, en meer dan dat, want deze avond was ik daar getuige van. Met Helmie ging ik naar Theatergroep DRANG, nadat we eerst prima hadden gegeten bij het trendy en toch gezellige eetcafé LEUK. Dat was niet alleen leuk, maar ook lekker.

Daarna op de fiets naar de Schelpkade, waar de vaste locatie van DRANG is gevestigd. Eigenlijk gingen wij vrij onvoorbereid naar de voorstelling toe, we hadden ons vooraf niet ingelezen. Dat kan goed werken. Het decor was een chalet met koekoeksklokken en hertengeweien waarin drie vrouwen in dirndl-jurkjes figureerden. Om die Oostenrijkse (rechtse?) sfeer te benadrukken barstten de dames zo nu en dan in luid operette-gezang uit. Het drietal bleek in afwachting van een kennelijk door hen zeer geliefde manspersoon, ene Gé. Al snel werd duidelijk dat de een (Ellen van Rossum) de moeder,  de jongste vrouw (Nele Mennes) een goed bevriende collega en de derde (Marike Mingelen) de Hongaarse echtgenote van Gé was.

Alle drie hebben ze tedere herinneringen aan de jonge Gé. Zo vertelt zijn vrouw Anouska dat Gé een keer in zijn slaap riep:"Ik ben geen neger!"  Waarop de moeder van Gé op z'n Limburgs reageert: "Als kind werd hij vaak uitgescholden voor neger. Hij was anders met dat spleetje tussen zijn tanden en zijn donkere krullen. Een heel zachtaardige jongen was hij toen, maar nu bijt hij van zich af."

Na enig combineer- en deduceerwerk kwam Helmie er vrij snel achter dat de langverwachte Gé niemand minder was dan Geert Wilders. Toen viel alles snel op zijn plaats.

Het idee van het stuk was afkomstig van de wederhelft van onze bekendste parlementaire verslaggever. Zij werd geboeid door de drie vrouwen in Geert Wilders leven: zijn 80-jarige moeder uit Venlo, zijn van oorsprong Hongaarse vrouw Krisztina en Fleur Agema, de belangrijkste vrouwelijke PVV-parlementariër. Het idee was om deze vrouwen een podium te geven, waardoor wellicht - vanuit hun 'vrouwelijke' perspectief en hun rol als moeder, vrouw en geliefde collega - een andere kijk op 'de blonde engel' wordt gegeven dan het gangbare.

Regisseur Kiek Wieshaupt wilde het stuk met humor brengen. "Humor is eigenlijk een ernstige zaak waardoor de boodschap makkelijker binnenkomt bij mensen. Ook is het politieke spektakel heel menselijk. Waarom Geert Wilders opkomt voor de zorg is omdat hij vroeger met zijn moeder naar het verpleeghuis is geweest waar zijn oma zat weg te kwijnen. Zo werken die dingen".

Ik vond het een heel leuk en bij vlagen vermakelijk stuk. Wat mij wel opviel was dat de teksten wat 'vlak' waren, wat minder literair dan bij veel andere stukken die ik door Drang opgevoerd zag. Aan de andere kant maakt dat het stuk wel toegankelijk voor een breed publiek.


Na afloop nog wat nagepraat in de smalle gang dat aan de theaterzaal grenst. Onder andere met een goede vriendin van weleer, productie-assistent Ria. Met haar en haar 'ex' Hans hebben mijn vrouw en ik menige korte vakantie gevierd. Ook alweer zo'n vijfendertig jaar geleden! Griezelig, zo snel als de tijd gaat... We gaan binnenkort eens een nostalgisch avondje houden met z'n vieren, fotoboeken bekijken en zo. Ook kwam eerdergenoemde Ferry Mingelen binnenlopen. Kennelijk om zijn wederhelft op te halen, maar hij bleef wel nog een tijd gezellig kletsen met een paar kennissen of vrienden. Wij maakten het niet te laat, want morgen (inmiddels alweer vandaag) moet er nog gewerkt worden.

donderdag 12 april 2012

Ziggo-storing voorbij


Een laat berichtje, dat komt ervan als er vanaf gisteravond tot aan het middaguur storing bij Ziggo was. Maar niet dat er nu zoveel te melden valt. Woensdagavond was ik wat later thuis en heb voor mijzelf getraind, al mag dat deze naam nauwelijks hebben. Die dreigend donkere luchten waren mooi, zeker in contrast met de avondzon die boomtoppen en daken als een schijnwerper verlichtte. Maar het werd een moeizaam loopje onder andere vanwege de knieën die ik bij elke stap voelde en het lijf werkte ook niet echt mee. Het programma van deze avond (6-4-2 minuten, en dat driemaal) had ik van zijn lang zal z'n leven niet kunnen volbrengen.

Vanmorgen echter de herkansing. Ook nu werd het geen lang loopje (amper veertig minuten, naar Meer en Bosch, daar wat kris-kras en weer terug) maar daar zaten wel twee forse tempo's in van vier minuten.

Het was gisteren trouwens wel weer leuk bij de club. De feest-bar-commissie was weer actief. Ditmaal hadden zij een Duitse Avond georganiseerd, compleet met broodjes Bratwurst mit Sauerkraut en ècht Duits witbier. Dat was wel niet spierwit, maar smakelijk. En gezellig bij diverse groepjes aangesloten. Alleen heb ik geen typisch duitse muziek gehoord, Heino bijvoorbeeld, of Freddie Quin (om maar eens een hedendaagse artiest te noemen). Moet dan dan? Nou nee, dat ook weer niet natuurlijk...

Vandaag was het onverwacht - want onvoorspeld - prachtig weer, dus afwisselend in het voortuintje en achter de pc - want inmiddels weer online - gezeten. Vanavond naar een theatervoorstelling, daarover later uiteraard meer...

maandag 9 april 2012

En toen was Pasen weer voorbij...


Vijf dagen vrij op rij, maar het leken wel twee weken. Het waren dagen vol afwisseling. Toch moest het tweede paasdag worden voordat ik ècht aan hardlopen toe kwam. Aanvankelijk was het idee om vanmorgen in Pijnacker te lopen, maar wij kregen onverwacht logees en om nu 's ochtends vroeg te vertrekken zonder een paasontbijt te presenteren is ook weer zo wat. Er werd ook veel regen voorspeld, al viel dat achteraf gezien wel mee. Als alternatief besloot ik een uurtje met Groep 5 te gaan lopen. Gisteravond kreeg ik namelijk een mailtje dat er niet 's avonds, maar 's ochtends om 10.00 uur werd getraind.


De groep bestond uit Eveline, Ellen, Ilse, Anja, Ton en ik. Er stond een duurloop op het programma. Maar laatstgenoemde figuur (ik) haakte al na twintig minuten, bij de Puinduinen, af omdat mijn stroeve benen moeite hadden met het basistempo en ik daardoor niet echt ontspannen liep. Tiny schreef het al: echt ontspannen lopen wordt met de jaren steeds zeldzamer. Toch heb ik uiteindelijk de zeventig minuten volgemaakt, waarbij op het laatst twee keer vier minuten in een voor mij zo snel mogelijk tempo. Dat ging dan weer wel.


Gisteren heb ik voor de tweede keer deze dagen naar de Matthaus Passion gekeken, ditmaal met mijn zwager op de bank, onder het genot van rode wijn. Het was de dvd met de uitvoering van het gezelschap onder leiding van Ton Koopman. De eerste dvd is bekeken, de tweede volgt vanavond. Daarna weer een jaartje niet, het is toch iets dat bij uitstek bij pasen hoort. Toch gingen wij allemaal vroeg naar bed.


Ik was dus ook weer vroeg uit de veren, maar dat laatste is standaard. De logees sliepen nog dus besloot deze vroege vogel een ochtendwandeling te maken richting Meer en Bosch, in dit seizoen een waar vogelparadijs. De foto hierboven is daar ook genomen met mijn telefoon, rond half acht.

De andere foto's (met die spreuken) zijn eergisteren tijdens de wandeling langs de Linge genomen. Plantenbakwijsheden, weer eens iets anders dan Tegeltjes...

Over vogelparadijs gesproken, de komende week gaan we met een groepje naar de officiële variant. Maar eerst donderdag naar het theater, en uiteraard moet er gelopen worden. Al was het alleen maar voor de loopverhalen op dit blog!


zondag 8 april 2012

Vrolijk Pasen!

Eergisteren een lange zit bij de Matthaus Passion, gisteren een lange wandeling. Zo houden we er de balans in. Zaterdagmorgen vroeg - rond kwart over zeven - verliet ik huis en haard om met de tram en diverse treinen naar Leerdam en vervolgens met een busje naar het pittoreske plaatsje Asperen af te reizen. Rond tien uur hadden wij - een groepje van in totaal zes doornvogels - afgesproken bij hotel Schildkamp.


April doet wat hij wil. Welnu, dat hebben we gemerkt. Zelden was het zo koud op 7 april, met een ochtendtemperatuur van drie graden en een middagtemperatuur van zo'n 7 graden en ook nog eens met een snijdende noorden-wind. Ik had een t-shirt met lange mouwen aan, daarover een dikke fleece-trui en een jack, maar de wind sneed daar finaal doorheen, vooral in de vroege ochtend. Later op de dag viel het wel mee alhoewel het geen moment echt behaaglijk werd.

De koffie, koek èn de appeltaart bij hotel Schildkamp smaakten uitstekend. Met dit voedingsbodempje hadden we in ieder geval genoeg energie om het eerste wandelkilometertje af te leggen. Wij moesten namelijk eerst naar de VVV in het nabijgelegen Leerdam voor een wandelroute omdat onze 'hopman' Hugo zijn routeboekje kennelijk thuis had laten liggen.


Over de wandeling kan ik kort zijn omdat de foto's, die ook in het album te vinden zijn, het verhaal al vertellen. De tocht voerde via een prachtige route van ca. 22 km, wat neerkomt op 4,5 uur wandeltijd, langs de Linge en door een aantal leuke dijkdorpjes zoals Thum, Rhenoy en Acquoy, het Nederlandse Pisa met die malle scheve toren. Dit is nog het echte Nederland zoals dat vroeger bijna overal was, met weilanden en koeien, knotwilgen, molentjes en water. Het grootste deel hebben we over wandelpaden gelopen of over dijkweggetjes waar geen auto's mochten komen, met name de Lingedijk.



De voettocht eindigde in Beesd. Daar hadden we het geluk dat er zo'n zelfde mini-buurtbus stopte als waar ik die ochtend mee gekomen was. Dus was het instappen geblazen. Nog geen twintig minuten later zette de chauffeur ons keurig netjes voor Hotel de Schildkamp af. Het was toen kwart voor vier.



Een klein half uur later voegden gastvogels Diek en Rineke zich bij ons. Zij hadden veel kijk-, wandel- en fietsplezier gehad in Leerdam en omgeving. Daarna weer naar Leerdam voor een eenvoudige maaltijd maar toch van voortreffelijke kwaliteit, pannenkoeken in diverse varianten. Daarna was het tijd om afscheid te nemen. Zelf liep ik naar het station, ongeveer tien minuten lopen vanaf het Veersche Huis, waar de trein naar Dordrecht net vertrok. Dan nog maar een half uurtje door Leerdam gewandeld. Maar daarna verliep de weg terug naar huis zeer voorspoedig, om negen uur was ik thuis.


vrijdag 6 april 2012

Mini-lijdensweg op Goede Vrijdag

Bij voorbaat excuses! Weer geen blogje over hardlopen maar geduld: morgen wordt er een fikse wandeling gemaakt met De Doornvogels (wat u zegt, dàt is lang geleden) en zondag gaan er 10 Engelse Mijlen gelopen worden in Pijnacker. Eindelijk weer eens een loopje.

Maar vandaag, op Goede Vrijdag, dè dag bij uitstek van het lijdensverhaal en de passies (Niet alleen het grootschalige spektakelstuk 'The Passion' in Rotterdam, maar ook de traditionele Mattheus Passions overal in den lande) gingen wij - Henriëtte en ik - naar The Matthaus Passion in Utrecht. En dat werd een moeizame gang erheen. Onze eigen kleine kruisgang, al klinkt dat misschien wat profaan. We hadden afgesproken omstreeks 12.00 uur op Den Haag CS, zodat we de trein van 12.08 uur naar Utrecht konden nemen. Het concert in de Jacobikerk begon om 13.30 uur, dat zouden we dus met gemak halen. Echter liepen we elkaar op het station mis, nadat we ons allebei vanuit verschillende richtingen op de fiets daarheen hadden gespoed. Ik belde Henriëtte en zij belde mij, maar ik hoorde mijn android niet overgaan. Inmiddels heb ik de beltoon wat harder gezet.

We hadden de trein van 12.23 uur. Ook goed, die zou om 13.00 uur in Utrecht arriveren. Geen probleem dus. Als er maar geen vertraging onderweg zou optreden, want dan hadden wij een serieus probleem.

En ja hoor, bij nadering van Zoetermeer ging de trein steeds langzamer rijden en op een gegeven moment stond-ie stil. Via de intercom riep de conducteur om dat er een defecte trein voor ons stond en "dat we mogelijk een paar minuutjes vertraging zouden oplopen." Tien minuten later zette de trein zich langzaam in beweging, de conducteur riep opgetogen om dat de trein voor ons weer reed. Dat bleek helaas van zeer korte duur. Na enkele minuten stond de trein weer stil, waarna omgeroepen werd dat de trein voor ons definitief niet meer zou rijden. Via Zoetermeer zouden wij terugrijden naar Den Haag.

Wat ik dacht en zelfs binnensmonds mompelde zal ik niet herhalen op een christelijke dag als vandaag, maar ik dacht het wel. Inmiddels had een dame op de bank naast ons aan ons gevraagd of zij even een mobiele telefoon mocht vasthouden, zij moest iemand (achteraf bleek haar zoon) bellen met wie zij had afgesproken. Geen probleem natuurlijk, Henriëtte bood haar smartphone aan, waarop de mevrouw de boodschap dat ze 'wat later' zou komen kon doorgeven.
Even later bleek Liesbeth, want zo stelde zij zich voor, naar dezelfde Matthaus Passion als wij te gaan. Saiilant detail: haar echtgenoot speelt als violist in het orkest mee. Dat was toevallig, want ook wij hebben een goede kennis die als soliste zou optreden, de sopraan Klaartje van Veldhoven (nicht van de grote Bach-kenner Jos van Veldhoven).  Zij is Henriëttes buurvrouw en ik ken haar van een aantal concerten en via kennissen van mijn dochter. Wij zijn echte 'Klaartje-fans'.

Maar goed, dat zal allemaal wel, hoor ik jullie denken. Maar ondertussen zaten we vast. Ik stelde de dames voor om vanuit Zoetermeer met de taxi naar Utrecht te reizen. Dat zou een forse rib uit ons lijf worden, en dat klopte, zo bleek later, voor dat bedrag kun je een paar dure hardloopschoenen kopen. Maar we waren met z'n drieën, wij konden de kosten delen.

Een taxistandplaats was in Zoetermeer zo snel niet te vinden. Wij gingen een soort motel binnen waar de receptioniste aan de balie zo vriendelijk was om een taxi te bellen. Deze kwam een kwartiertje later, vervolgens gingen we op weg naar Utrecht. Half twee zouden we beslist niet meer halen, de vraag was alleen of we na die tijd nog binnen konden komen. Bovendien moest op het laatst nog gepind worden om de taxi te betalen, niemand van ons had gerekend op dit kostbare scenario. Liesbeth bood aan om dat te doen en te proberen het bedrag bij de NS te verhalen. Toen we na veel vijven en zessen voor de kerk stonden, bleek de toegangsdeur inderdaad potdicht. Het was toen al tien minuten over twee.  #"&$#... Maar even om die kerk heenlopen, misschien stond er ergens een deurtje open. We hoorden al fraaie koorzang bij een van de in-nissen van de kerk. Maar nee, alles was potdicht. Net begonnen we erin te berusten dat we wellicht tijdens de pauze naar binnen konden sneaken toen ik een deurtje ontdekte. Hij was open! Een minuut later stonden we achter in de kerk en konden we op de allerachterste rij, tussen de pilaren, plaatsnemen. Hèhè, we zaten! Toch nog van een flink stuk van het eerste deel genoten.

De pauze kwam vanzelfsprekend snel. Wij waren wel aan koffie toe. Er liep een aantal BN'ers rond in de kerk, waaronder Aleid Wolfsen, burgemeester van Utrecht, en Gerrie van der Kley, musicalster en cabaretière. Klaartje kwam ons ook even begroeten. Ook maakten we kennis met de man en de zoon van onze reisgenote die nota bene bij mij een straatje verderop wonen. Twee vrienden van de zoon waren er ook bij, waarvan een de zoon is van een overbuurvrouw. Wie zei daar dat de wereld klein is? Oh, dat was ik zelf.


Na de pauze gingen we bij laatstgenoemd gezelschap zitten, helemaal aan de zijkant. We hadden alleen uitzicht op een deel van het orkest en dirigent en artistiek leider Johannes Leertouwer, maar het geluid was wel een stuk beter dan waar we voor de pauze zaten. Alhoewel ik inmiddels redelijk veel uitvoeringen van de Matthaus Passion heb gezien, blijft zo'n tekstboekje waarin je het hele verhaal tijdens de uitvoering woordelijk kunt volgen (ook door de Nederlandse vertaling naast de oorspronkelijke tekst), heel handig. Maar ook zonder boekje is en blijft de Matthaus Passsion een wonderschoon geheel waar jong en oud van kan genieten.
Ik kon het indrukwekkende slotkoor nog met een redelijke geluidskwaliteit met mijn digicam vastleggen, al was de plaats waar ik zat niet zo geschikt voor opwindende beelden van het orkest, het koor en de solisten bleven zelfs helemaal buiten beeld. Maar goed, het gaat om de impressie...


Na afloop liepen wij met Klaartje in hoogst eigen persoon - zij was beladen met een tas, een grote koffer en een grote bos bloemen - naar het station. Daar hadden we al heel snel een trein naar Den Haag. De terugreis ging voorspoedig, en het laatste stukje met de fiets ook. Al met al hadden wij een turbulente middag achter de rug. Ondanks de vertragingen hebben wij toch nog van het overgrote deel van de Matthaus Passion, door het gezelschap onder leiding van Leertouwer heel mooi en ingetogen vertolkt, kunnen genieten.

Morgen (zaterdag 7 april) speelt het gezelschap 'De Nieuwe Philharmonie Utrecht' voor de tweede en laatste keer 'de Matthaus' in de Jacobikerk. Daarmee is aan een korte maar intensieve tournee - in Maastricht en Utrecht - een eind gekomen.

Goede Vrijdag met Passie!


Met een dikke trui en een gevoerd jack voelde het gisteren aan alsof de elfstedentocht binnenkort alsnog wordt gereden, maar het zijn de laatste stuiptrekkingen van Koning Winter. Hopen we maar...

De lentekriebels  hebben in ieder geval bezit genomen van deze houtduiven die iedere morgen innig bij de buren zitten te eh.. tortelen? Nee, het zijn geen tortelduiven. Ze waren aan het minnekozen, liefdevol en teder. Bestaat er bij dieren ook iets als 'echte liefde?' Je hoeft niet eens zo'n extreem romantische geest te bezitten om dat te veronderstellen als je dit stel zo bezig ziet...

Ook de dotterbloem aan de rand van het vijvertje staat er op zijn paasbest bij. Elk jaar komt-ie weer terug, en nog altijd uitbundig bloeiend. Nog meer lenteboden: in het water van beide vijvertjes zie ik al weken de kleine watersalamander rondzwemmen. Ook af en toe wat kikkers en een enkele pad, maar het is nog te koud om eieren af te zetten denk ik.

En vandaag iets waarvan ik dacht dat ik het dit jaar niet meer zou meemaken: de Matthaüs Passion! Op Goede Vrijdag, een betere dag is nauwelijks denkbaar. En in goed gezelschap! Ik verwacht dat het een heel bijzondere uitvoering gaat worden van de Nieuwe Philharmonie. Locatie: de Jacobikerk in Utrecht, met dirigent Jacobus Leertouwer (dezelfde die laatst bij Pauw en Witteman was) en Klaartje van Veldhoven - die ik al meermalen mocht zien optreden - als een van de vocalisten. Ben benieuwd, niet vergeten om zakdoekjes en Fishermans Friends mee te nemen...;-).

donderdag 5 april 2012

Lange tempo's

Nog steeds kan ik niet zeggen dat ik echt 'lekker', d.w.z. ontspannen loop. Aan de conditie ligt het niet, wel voelt mijn bovenrug en borstkas al een paar dagen niet goed (heb ik zware dingen getild of rare oefeningen gedaan de afgelopen dagen? Geen idee!) en de benen (vooral de knieën) voelden stroef, zelfs wat pijnlijk aan, zeker naarmate de training vorderde. Kwam dat door die baantraining van afgelopen maandag? Of is het toch domweg de leeftijd? Dat laatste is wel een realiteit natuurlijk, laten we elkaar geen mietje noemen.

Hoe dan ook is de training volbracht. Het werd een duurloop van pakweg anderhalf uur door de duinen en gedeeltelijk over een nieuw looppad langs de kust, even voorbij Kijkduin. Zo nu en dan (ik denk zo'n drie keer) werd een versnelling ingelast, en deze was vooral pittig door de lengte ervan. In het begin liep ik lekker mee, redelijk voorop, maar na een paar minuten zakte ik toch terug. Wel is de complete training afgerond. En waarempel, na afloop voelde ik mij iets beter.

Van onze groep loopt er straks maar één persoon de marathon(van Rotterdam) en dat is Anja. Zij loopt heel makkelijk, het zou mij niets verwonderen als zij haar doel (3'42'') gaat halen. We zullen het meemaken!

Na afloop was het als vanouds gezellig bij de club. Even gepraat met mensen die afgelopen weekend in Praag de halve marathon hebben gelopen (toch al snel 35 man/vrouw). Het moet vooral heel gezellig zijn geweest ook al is er bepaald niet slecht gelopen!