zondag 8 december 2013

Duinrellcross = stoempen over heuvels en door bos


Snelle Marianne & (deel van haar) familieleden
Auto in, auto uit. Bracht Murat mij gisternacht nog netjes thuis na een concertavondje Depeche Mode, vanmorgen reed Groep 5 trainingsmaat Dick Pak voor. Dit nadat hij mij afgelopen woensdag had aangeboden om met hem mee te rijden.

Doel van onze korte reis was Duinrell. Niet om een duik in het Tikibad te nemen maar om deel te nemen aan de oh zo zware maar tevens oh zo mooie en leuke Duinrellcross, een jaarlijks door onze atletiekvrienden van AV Sparta georganiseerde cross. Omdat ik modderige paden verwachtte had ik ditmaal mijn spikes meegenomen.

Eenmaal aangekomen ter bestemder plekke, zagen we wel meer geel-groen of mensen die bij die geel-groene club horen. Even snel buiten omgekleed (gelukkig was het vrij zacht weer), klein stukje inlopen, even naar het toilet en op naar de start. Die was nu op een ander punt gelokaliseerd dan voorgaande jaren. Om kwart over twaalf luidde het startschot en ging de meute op weg voor een zware cross van drie ronden.

Die meneer met het rode jack is Hans van Vliet, de 'hardloopgoeroe'van Dick Pak
 
Het was zwaar, heel zwaar en dat zat 'm vooral in de steile klim en klimmetjes in de eerste helft van het parcours. Af en toe moest ik echt de lange wandelpas aannemen, eenmaal boven ging ik weer normaal (hard)lopen, en tot drie keer toe was er ook een steile afdaling maar ik daal nogal voorzichtig af dus veel tijd win ik daarmee niet. Ja, ik weet dat je altijd rechtop en met korte pasjes heuvelop moet maar ik had daar soms echt de kracht en vooral de zuurstof niet meer voor. Toch heb ik op het laatst nog een paar mensen ingehaald die al die tijd voor mij liepen en samen met Evelien van Rijn en Frank Inklaar kwam ik over de finish, in 55 minuten en 5 seconden. Ik ben zeker niet ontevreden over die tijd. Een minuutje later kwam Dick met wie ik was meegereden over de finish. Grappig, bij loopjes zijn wij altijd wat aan het stuivertje-wisselen, Soms is Dick sneller, soms ben ik dat.

 
 
Helaas zijn de uitslagen bij het intikken van dit stukje nog niet online, maar ik kan melden dat Marianne en Ilse bij de snelste dames hoorden. En Wim, onze trainer, heeft 'de kleine ronde' gelopen. Het ziet er dus naar uit dat hij weer een beetje aan het 'terugkomen' is, een proces dat tijdens het trainingsweekend begon.

Geen opmerkingen: