zaterdag 12 juli 2014

Van Mauritshuis naar Parade


Gisteren was weer wat je enigszins gezwollen 'een cultureel dagje' zou kunnen noemen. Dat begon in de late ochtend met een bezoek aan het pas gerenoveerde Mauritshuis. Maar daarover straks, laten we beginnen met De Parade. Het was de tweede keer deze week dat ik daarheen ging, maar ditmaal met Helmie. Jaren geleden bezochten we De Parade en vanaf dat moment is er een soort ongeschreven afspraak gemaakt om daar een jaarlijks 'uitje' van te maken.

Deze keer was het aanmerkelijk drukker dan afgelopen maandag, sterker: het was ongelofelijk druk. Maar wel weer gezellig, bij dit theatercircus is de sfeer altijd uiterst relaxt. En je komt altijd bekenden tegen. Ook nu was dat weer het geval, Frank en Ingeborg waren er en Pim Bach. Buurvrouw en Haag-lid Yvonne zag ik even daarvoor ook. Maar ja, als je alle bekenden gaat opsommen die je op De Parade ontmoet, wordt een verslag als dit veel te lang...


Ik was er wat eerder dan Helmie dus kocht ik alvast wat kaarten voor de voorstellingen waarvan ik dacht dat die snel uitverkocht zouden zijn. Dat was voor Deeldeliers, een muzikale show met Jules Deelder als centrale figuur en voor Beschuit met Muisjes, een voorstelling met prominente oudere acteurs.

Wij begonnen de avond met een behoorlijk copieuze maaltijd-voor-twee-personen bij La Cantina, kip met appelmoes, een gevarieerde salade, gebakken aardappelen en mayonaise. Het was veel en erg lekker! 


Daarna kwam een ècht opwarmertje in de vorm van 'Lucky Me': een voorstelling van slechts tien minuten in een mini-theatertje, waarbij de 'al wat oudere heren' aardig op de proef werden gesteld door het wel heel directe flirtgedrag en de erotische verleidingskunsten van drie mooie jonge dames. Een van hen zong een 'sehnsuchtig' liedje, een ander voerde een acrobatische act uit met een soort hoepel en nummer drie sloot af met een onverbloemd geil 06-lijn achtig praatje annex bijna-striptease-act waarna het publiek ("Stelletje viezerikken zijn jullie!") de tent uit werd gejaagd. Was wel leuk.

Om kwart over acht gingen we dus naar de Deeldeliers. Inderdaad bleek de hele tent - letterlijk en figuurlijk Circustent - tot de nok toe uitverkocht. En het publiek kreeg waar voor zijn geld. De altoos komische en nooit veranderende Jules Deelder was uiteraard weer gekleed in zwart pak van goede snit, zij het dat hij daarbij een fel geelkleurig bloemetjeshemd droeg dat nog uit 1966 stamde en waarmee hij ooit had gedebuteerd. 


Deelder gaf gedurende deze theatershow met zijn groep (top-saxofonist Bart van der Lek, toetsenist Bas van Lier en drummer Erik Kooger) een daverende jazz-show ten beste. Deelder zat zelf achter een andere drumkit en zong zelfs nog een liedje in Chet Baker stijl. De muzikale gedeelten werden afgewisseld met typisch droog-komische dialogen tussen de Rotterdamse nachtburgemeester - is-ie dat nog steeds trouwens? - en zijn toetsenist Bas van Lier. Voordrachten die soms absurd, dan weer plat-grof, gevoelig, triest maar steeds hilarisch waren.


Derde en laatste voorstelling deze avond was Beschuit met Muisjes. Er stonden wat coryfeeën op het podium: Nettie Blanken, Elsje Scherjon, Frits Lambrechts, Diana Dobbelman en Fred van der Hilst. Stuk voor stuk zeer ervaren, maar al redelijk bejaarde acteurs die een nog 'bejaarder' stuk speelden, want Beschuit met muisjes is ooit door Herman Heijermans geschreven. 


Nu zal ik echt de allerlaatste zijn die beweert dat zo'n stuk vandaag-de-dag niet meer kan - want dan zouden Shakespeare, Ionesco en Goldoni ook niet meer kunnen - en het werd met verve gespeeld door voornoemde toppers. Toch had het al met al iets oubolligs, de moderne bewerking ten spijt. Het was wel een grappig stuk, vol kluchtige situaties. Het gaat over een Amsterdamse familie die plotsklaps geconfronteerd wordt met een verloren gewaande oom - hij zou er 37 jaar eerder met het familiekapitaal vandoor zijn gegaan - die even plotseling zijn laatste adem uitblaast. Doodsoorzaak: hij had zich letterlijk doodgelachen. Hij blijkt echter een aardig kapitaal aan contanten meegenomen te hebben, die de zoon des huizes in zijn kist terugvindt. De vlag gaat uit, maar er komt nog een aardige kink in de kabel doordat plotsklaps de zwangere vriendin van de overledene ten tonele verschijnt. 


Na deze voorstelling wilden we eigenlijk nog een voorstelling zien ('Bloed' bijvoorbeeld), maar alles bleek inmiddels uitverkocht. Niet zo gek eigenlijk, want naarmate de avond vorderde was het toch al volle paradeterrein overvol geworden. Dus hebben wij de avond in gepaste feeststemming afgesloten in de 'Silent disco'. Een soort kooi, waarbij men bij de ingang een koptelefoon opkrijgt en dan gaan de voetjes van de vloer op de muziek die via een DJ ten gehore wordt gebracht. Wat op een buitenstaander altijd een onweerstaanbaar komisch effect heeft, al die mensen die druk aan het dansen zijn op muziek die alleen zij kunnen horen. 

En oh ja, hoe zit het nou met dat Mauritshuis? Dat bewaar ik maar voor een volgende post...

Geen opmerkingen: