zaterdag 26 september 2015

King Crimson: furieus en magistraal


Een uur voor het concert...
Wij Nederlanders heten nuchter te zijn, wars van superlatieven. Maar na gisteravond ontkom ik er niet aan om bovenstaande termen te gebruiken. Ik kan er nog met gemak een paar aan toevoegen maar laat ik volstaan met: het was een overdonderende ervaring, letterlijk en figuurlijk.

Voordat het concert begon kwam ik Marco Smeets tegen, muziekrecensent en vriend van Daniëlle die voorheen een fanatiek hardloopblogster was. Even een selfie maken natuurlijk... Andere bekenden ben ik deze avond niet tegengekomen. Die middag ook niet, ik was namelijk al vroeg in Utrecht en heb daar nog - in het kader van de Nederlandse Filmdagen - een film gezien van Heddy Honigman 'Om de wereld in 50 concerten', een docu over een tournee van het Koninklijk Concertgebouworkest. Wel in de sfeer van deze dag, maar daar zal ik nu niet verder op ingaan.

Een wonderlijke en eigenlijk niet goed te omschrijven mix van breed uitwaaierende, lieflijk-melodieuze of anderszins subtiele klanken - à la Pink Floyd - afgewisseld met uiterst strakke, luide heavy rock op zijn heaviest en vleugjes klassiek en (avantgardistische) jazz. Wij schrijven over het concert dat King Crimson zowel op donderdag- als vrijdagavond gaf, beide keren in een uitverkocht Tivoli-Vredenburg.



Zelf heb ik de groep meerdere malen zien optreden en iedere keer was het geweldig, maar dit was 'by far' het beste KC-concert dat ik ooit zag. Nu moet je voorzichtig zijn met dit soort kwalificaties, zeker vlak na een concert, maar op dit moment, een kleine acht uur later - ik was vroeg op vanmorgen, om kwart over vijf - denk ik er nog zo over.


Het meest opvallende aan de 'nieuwe' KC was de line-up, met maar liefst drie drummers en een wat prominentere rol voor saxofonist en (dwars)fluitist Mell Collins. De drie topdrummers Pat Mastelotto, Gavin Harrison en Bill Rieflin zorgden nu eens voor subtiel percussiewerk, dan weer voor geluiden als van een oorlogs-slagveld, met ratelende mitrailleurs en stampvoetende dinosaurussen. Heavy rock, niet alleen op zijn heaviest maar ook nog eens het toppunt van virtuositeit.

Verder de onafscheidelijke 'stickman' Tony Levin, die in diverse incarnaties van KC bas speelt, ook met zijn eigen band, en die ik ook zag bij Peter Gabriel. Zanger-gitarist was ditmaal niet Adian Belew, maar Jakko Jakzsyk.

Meest stabiele factor is en blijft toch altijd weer de persoon van leider en oprichter van de band, Robert Fripp. Juist door zijn opvallend onopvallende verschijning - uiterlijk zou hij zomaar een schrijver of hoogleraar van de oude stempel kunnen zijn - , en zijn vermogen om de hele avond (het concert duurde twee-en-een-half uur, zonder onderbreking) roerloos-stoïcijns op het podium te staan, slechts de snaren van zijn gitaar beroerend, kun je hem niet over het hoofd zien.

King Crimson anno 2015 (deze foto is van een van hun gigs in de V.S.)
De band begon - kennelijk om technisch-perfectionistische redenen - een half uur later dan aangekondigd, wat bij het publiek hier en daar tot lichte irritatie en ongeduld leidde. Echter nadat de heren eenmaal op het podium hadden plaatsgenomen en de eerste klanken 'Lark's Tongues in Aspic' inleidden, was alles vergeven en vergeten. En wat er daarna volgde, was een weergaloos concert.

Helaas kan ik daar niets van laten zien of horen want het maken van foto's of films tijdens het concert was niet toegestaan.

Op Youtube zijn echter legio opnamen van de band - en diverse incarnaties - te zien. Jammer genoeg (nog?) niet van de huidige en - wat mij betreft - de beste.

Hieronder de setlist zoals ik deze aantrof op internet, Ik dacht dat deze wel klopt met de volgorde van gisteravond, ik heb 'm naderhand nog aangepast n.a.v. kanttekeningen van Marco.

Larks' Tongues in Aspic, Part One
Pictures of a City
 Meltdown 
A Scarcity of Miracles @Cover[Jakszyk, Fripp and Collins] 
The Hounds of Krim
 The ConstruKction of Light
Banshee Legs Bell Hassle 
Easy Money (een van de hoogtepunten, geweldig goed gezongen door Yacco)
Level Five 
Epitaph (Hoogtepunt 2)
The Talking Drum
Larks'Tongue in Aspic, Part Two
Starless (nog zo'n hoogtepunt, ronduit geweldig!!) 

Toegift 
The Court of the Crimson King 
21st Century Schizoid Man


6 opmerkingen:

Marco zei

Hoi Fred, Tof je weer eens gesproken te hebben. Het was inderdaad een waanzinnig goede show. Alleen jouw setlist klopt volgens mij niet. Ik kom tot onderstaande lijst. Maar correct me if I'm wrong, ik ben nog steeds zo flabbergasted dat ik niet meer precies weet wat ik nu wel of niet hoorde :-) Groeten!

Larks' Tongues in Aspic, Part One
Pictures of a City
Meltdown
Hell Hounds of Krim
The ConstruKction of Light
Banshee Legs Bell Hassle
Easy Money
Level FIve
Epitaph
The Talking Drum
Lark’s Tongues in Aspic 2
Starless
The Court of the Crimson King
21st Century Schizoid Man

frans mahieu zei

Sinds de jaren '80 heb ik verschillende concerten van KC gezien. De laatste in Parijs in 2000. Voor mij was het dan ook bijzonder dat er tal van oudere nummers op de setlist stonden van de eerste LP's van de groep. De verwachtingen waren dan ook hoog gespannen. Te hoog wellicht? De ritme sectie was perfect, Jakko was een aangename verrassing als zanger, maar brengt als gitarist niet het gewenste venijn(gaf in Starless midden in het nummer de beurt over aan Fripp). In de eerste helft van het concert blies oude rot Mel Collins doelloos veel noten en kwam pas later op gang. Wreekt zich hier dat het geen groep is die eigen nummers speelt(uitgezonderd Fripp natuurlijk)? King Crimson staat bekend als een niets ontziende live band, maar leek in mijn ogen soms op een cover band.Vorig jaar speelden de twee trio's van Levin en Belew samen in Nederland onder de noemer "The Crimson ProjeKct" een minstens even goede show. gelukkig was er de toegift met het brute 21STCSM dat de herrinnering aan het fameuze concertgebouw optreden deed herleven.

Fred van der Gon Netscher zei

Hoi Frans, dank voor jouw reactie. Inderdaad viel mij bij Starless op dat 'de melancholieke uithalen' vooral uit het toetsenbord kwamen en de gitaar van Fripp. Wel viel mij de stem van Jakko erg mee, sterker nog, ik vond zijn zang erg goed, vooral in nummers als 'Epitaph' en 'Starless'. Overigens heb ik vorig jaar 'The Crimson ProjeKct' met Adrian Belew ook zien optreden in De Boerderij (Zoetermeer) en dat was ook een muzikaal feestje al was het alleen maar door Belews' enthousiaste en extraverte pesoonlijkheid. Maar persoonlijk vond ik het optreden van deze laatste (re)incarnatie van KC wel 'de top', best heftig ook. Uiteraard is dat een kwestie van persoonlijke smaak/beleving, zelf had ik voortdurend (en onwillekeurig) een brok in de keel.

Danielle zei

Wat een toeval dat je Marco daar trof. En nu heb ik je weblog ook weer gevonden. Ik blog en loop overigens nog steeds (in februari 2014 zelfs nog een hele marathon) :-)

Marco zei

Eéns wat betreft het aanvankelijke gefluit van Collins. Verder drong het 'mellotron' geluid niet optimaal op onze plek aan de zijkant. Maar verder was het perfect. Beter nog dan Crimson ProjeKCt dat mij vorig jaar inderdaad bijna net zo overdonderde.

http://www.afgrond.org/?p=4379

Mijn verslag van Utrecht volgt zsm. Had even wat tijd nodig om het te laten bezinken.

Oh ja, dit schijnt de juiste setlist te zijn:

Larks' Tongues in Aspic, Part One
Pictures of a City
Radical Action (To Unseat the Hold of Monkey Mind)
Meltdown
Hell Hounds of Krim
The ConstruKction of Light
Suitable Grounds for the Blues
Level Five
Banshee Legs Bell Hassle
Easy Money
Epitaph
Interlude
The Talking Drum
Larks' Tongues in Aspic, Part Two
Starless

The Court of the Crimson King
21st Century Schizoid Man

Unknown zei

Hi Fred, Door de herinnering van Facebook jouw recensie van vorig jaar gelezen en daardoor weer de koude rillingen opgewekt. Zeker nadat Els en ik ruim twee weken geleden weer van King Crimson hebben mogen genieten in Berlijn. Je houdt het niet voor mogelijk, maar het was zelfs veel beter dan vorig jaar in Utrecht. Een emotionele ervaring - je hele leven komt voorbij. Ik had slechts kaartjes voor de zondag, terwijl we nog enige dagen in Berlijn bleven. Ik kon het dan ook niet verdragen daar te zijn en niet naar het concert op maandag te gaan. Vlak voor aanvang kon ik gelukkig nog aan een kaartje komen en dat concert was nog weer vele malen beter dan dat van zondag. Onvoorstelbaar maar waar. De emotie van iedereen was voelbaar en zichtbaar - huilen en lachen gingen samen. Er waren weer vele hoogtepunten: Fracture, Cirkus, free jazz van Mel Collins in 21CSM, stoïcijnse Tony Levin, weergaloze Gavin Harrison, sympa Pat Mastellotto, nieuwe drummer/toetsenman Jeremy Stacey, prachtige zang en gitaarspel van Jakko Jakszyk en dan de master himself (genietend) zittend op zijn kruk weer met ongelofelijke gitaarpartijen, toegift Heroes (beladen in Berlijn) en tranen bij Starless. Gelukkig nog één keer tegoed in Antwerpen op 3 november a.s.