Het nazomert al...

Er zijn heel fascinerende - zowel natuurwetenschappelijke als metafysisch getinte - noties over het begrip 'tijd'. In feite 'bestaat' tijd niet, veeleer is er sprake van een opeenvolging van gebeurtenissen die de illusie van tijd opwekken. Uiteindelijk is tijdsmeting een menselijke uitvinding om die gebeurtenissen beter te kunnen plaatsen en ordenen.

Maar laat ik hier niet te ver op doorborduren, er zijn legio sites en boeken (weet u nog, die papieren dingen van vóór het digitale tijdperk) waar dit thema uitgebreid wordt behandeld. Feit is echter wel dat het begrip 'uren dagen maanden jaren vliegen als een schaduw heen' met het klimmen der jaren steeds meer realiteitswaarde krijgt. Zó is het kerstmis, zó is het lente, en nu holt de zomer naar zijn eind en over een paar weken is het alweer najaar.

Op het moment dat ik deze woorden inklop is het nog zomer, maar de eerste tekenen van het najaar zijn al merkbaar.

Zo zag ik een paar dagen geleden in onze eigen Koekamp - dat stukje natuur ingeklemd tussen ministeries en tegenover het centraal station - dit edelhert zijn gewei 'vegen'. De vellen hangen er bij. Hij is nu klaar voor de bronst, die over een maand begint.

Twee weken eerder zag-ie er nog zó uit.

Verder kun je al - eerder dan gewoonlijk - bramen plukken. Zelf doe ik dat zo nu en dan en dat heeft inmiddels geleid tot vijf potten bramenjam. Heerlijk voor in de yoghurt of - wat ik vaak doe - in een kommetje mengen met cornflakes en koude melk.

Ook zag ik de hei al in volle bloei staan.

Tenslotte heb ik in het weekend nog meegedaan aan de (tuin)vlindertelling. Dat was echt tussen neus en lippen, want het hele weekend was ik onderweg. Veel fidusie had ik er trouwens niet in, de laatste dagen zie ik opvallend weinig vlinders bij ons in de buurt (Vruchtenbuurt). Soms zelfs niet één. Dat heeft deels met het weer te maken, fris en bewolkt, maar later in de middag, zeker als de zon doorbreekt, kun je ze wel zien fladderen.

Atalanta bij fruitschaal

Al met al heb ik op zondagmiddag in een tijdsbestek van een half uur één muntvlindertje, twee kleine koolwitjes en één boomblauwtje gespot. Dat viel nog mee, maar de tijd dat de vlinderstruiken vol dagpauwogen en atalanta's zat ligt alweer jaren achter ons. Gelukkig was het niet overal in Nederland zo dramatisch, al met al zijn er toch wel aardig wat vlinders geteld en er is zelfs een Top 10 opgesteld met de Atalanta op de eerste plaats.

Oh ja, is er nog gelopen na Delft? Gistermiddag heb ik inderdaad nog getraind, bijna anderhalf uur met korte onderbrekingen en ook wat tempo's er in verwerkt (vier keer 1-2-1 minuten in 5 km tempo). Woensdagavond maar weer eens meedoen aan de Coopertest.