donderdag 11 augustus 2016

Coopertest en duizelingwekkende kunst...



Knap gemaakt, maar je wordt er wel helemaal tureluurs van: de optische kunst van Bridget Riley. Tot en met 23 oktober is er een expositie van haar werk op de benedenverdieping van het Gemeentemuseum Den Haag. 

Op dinsdag bezocht ik - na een wandeling door het natuurpark langs de Segbroeklaan - het museum. Dit na zelf nog wat te hebben 'gepenseeld'. Altijd goed om even de zinnen te verzetten en mogelijk inspiratie op te doen.

Coopertest

Maar eerst 'Last things first', namelijk de deelname aan de Coopertest.Woensdagavond was het zo ver! De laatste weken loop ik weer ietsje sneller dan daarvoor, dus hoopte ik ook wat meer meters dan de vorige keren te lopen.

Met Pierre en zes anderen liep ik in de eerste (vroegste) serie, die om 18:30 uur van start ging. Het verschil tussen de oudste (ahum) en jongste loper (Anne Vrolijk) deze avond - beiden liepen in deze eerste groep - bedroeg maar liefst 61 jaar!

Het ging wonderwel goed. Bijna alle ronden liep ik keurig in het kielzog van Pierre. Hij liep niet langzaam, maar kon hem goed bijbenen zonder mezelf  'op te blazen'. Toen het sein van de laatste minuut inging, kon ik nog een stuk versnellen, hetgeen resulteerde in een afstand van 2511 meter waarmee ik weer een beetje in de buurt kom van de afstanden die ik in 2012 liep. Voor een modale coopertestloper niet opzienbarend, maar voor mijn categorie meer dan okee. In ieder geval 70 meter sneller dan de vorige keer!

Vermeldenswaardig is dat Anne met haar zeven jaar maar liefst 2404 meter heeft gelopen. Duidelijk een geval van goede loopgenen! Mike en Helmie zijn haar ouders, vandaar.



Hierboven foto's van de snelste lopers van de groep die na ons kwam, Mike Vrolijk (vader van Anne) en Bas van Binnendijk. Leuk is dat Bas evenals de vorige keren tweemaal op één avond de coopertest heeft gelopen en ook nu was hij de tweede keer aanmerkelijk sneller. Waarschijnlijk geldt hier de wet van de opgewarmde spieren...

Ook was er een extra coopertest aan het eind van de series, speciaal voor de Vredesloop-trainingsgroep onder leiding van Berry Verkijk. Voor de meeste deelnemers van die groep zal het de eerste keer zijn geweest dat ze aan een coopertest meededen, maar toch werd er gewoon goed - en door sommigen zelfs heel goed - gelopen.



De uitslagen staan al online. Klik deze link aan want via de Haag-site is het ietsje lastiger zoeken. Als je ooit hebt meegedaan, toets dan jouw naam in het zoekvakje, dan komen alle resultaten (vanaf 2012) tevoorschijn.

Er waren meerdere fotografen aanwezig - waaronder bovengenoemde Bas - die foto's van de diverse groepen hebben gemaakt, zelf heb ik een paar sfeerplaatjes geschoten, deze staan hier.

Na afloop was het gezellig druk in de kantine die was ingericht in een soort 'Heineken House'.


Echte cultuurbarbaren en/of kunsthaters mogen hier afhaken, want nu komen een paar duizelingwekkende foto's en een verslagje van een...

Middagje Gemeentemuseum

Dat was dus op dinsdag. Terugkomend op de aanhef van deze post, eerst iets over de Britse kunstenares Bridget Riley.

Riley staat bekend om haar kleurrijke doeken en optische effecten. Daarmee weet ze een breed publiek voor abstracte kunst te interesseren. Dat deze expositie de titel 'The Curve Paintings' draagt snap je onmiddellijk. Je wordt er wel horendol van, in de zin van: duizelig, licht in je hoofd. Tenminste, dat had ik wel bij een aantal van haar werken. Bijzonder is het wel!


Riley maakt werk op het platte vlak, maar door de duizelingwekkende lijnen lijkt het op te bollen, te vervormen of te golven. Zij weet kleur en vorm, de traditionele ingrediënten van de schilderkunst, in strak georkestreerde bewegingen zo tegen elkaar uit te spelen dat je je als toeschouwer vaak overweldigd voelt en de neiging hebt snel door te lopen, je krijgt echt even het gevoel dat je onwel wordt.


Voordat ik bij Riley uitkwam bezocht ik een andere expositie met werk van vier Duitse kunstenaars van mijn generatie: Georg Baselitz, Manfred Lüpertz, A.B. Penck en Jörg Immendorff.  Wat deze kunstenaars gemeen hebben is dat zij niet tot een bepaalde stroming of school behoren: zij volgden hun eigen weg, zonder zich iets aan te trekken van de geldende - soms ongeschreven - normen en regels waaraan kunst moet voldoen.


Productief waren zij zeer zeker, zalen vol met hun tekeningen, schilderijen en sculpturen. Het is veel en eerlijk gezegd kon niet al hun werk mij boeien maar het geeft wel goed weer hoe zijn werkten en in het leven stonden.

Mozart -Markus Lüpertz
Opa/Oma - A.K. Penck

Vor der Fahne - Georg Baselitz



Tenslotte was er nog een expositie van door religie beïnvloede moderne kunst, of kunst waarin het religieuze element een rol speelt. Hieronder een echte Appel, 'de ontmoeting met God'.

Er was nog een expositie met het werk van Constant, maar daar ga ik op een later tijdstip - waarschijnlijk met Paul Versteegh - heen.


Geen opmerkingen: