Oranje blanje bleu

Een heel bijzondere dag vandaag, uitleg overbodig. Wij zullen ons niet in het feestgewoel storten en thuis, ten dele op de bank, de kroning eh... de troonswisseling en inhuldiging van Willem Alexander tot Koning van Nederland meebeleven.

 

Gisteren hebben we al een oranjeversnapering tot ons genomen. Dat was nota bene op het buitenterras van Intratuin in 's Gravenzande. Dit nadat onze dochter ons daarheen had gebracht en wij uitgebreid plantjes, tuinaarde e.d. hadden ingeslagen voor de herinrichting van voor- en achtertuin. We waren de hele ochtend al druk in de weer geweest met schop en zaag om woekerend klimop en ander diepgeworteld plant- en en stronkmateriaal te verwijderen, de hele groene bak zit tot de rand vol.

 

 

 

Na thuiskomst een van de drie 40-liter zakken aarde leeggestort in de voortuin en daar alvast wat plantjes ingezet. Vandaag de rest, ook in de achtertuin. Onze buurman Jan nodigde ons uit voor een drankje in de tuin. Lekker in het zonnetje, met een biertje of wijntje naar keuze. Daar spraken wij meteen met hem en een andere buurman af om 's avonds naar de stad te gaan. Zo geschiedde, om een uur of negen gingen wij met de fiets die kant op. Onze eerste stop was al snel, in Café Emma aan het Regentesseplein. Biertje gedronken, daarna verder. Ofschoon er ditmaal geen Koninginnenach was, waren er in het centrum veel mensen op de been en speelden er overal bandjes. Niet alleen de bands in het kader van het Life I Live festival - daar zijn wij niet naartoe gegaan - maar ook bandjes in de diverse populaire kroegen in de binnenstad zoals De Bieb en Lokaalvredebreuk. Leuk sfeertje, goed- en vaak oranjegemutste mensen alom. Heel wat goede bekenden gezien en gesproken, teveel om op te noemen eigenlijk. Wij zouden even blijven, maar het werd toch nog half twee voordat we de terugtocht naar huis aanvaardden.

 

 

Moest er dan niet getraind worden? Ja, maar ik was en ben nog snip- en snipverkouden, niezen, snuiten en m'n hele kop dicht. Dat ging 'm dus helaas niet worden gisteravond. Hopelijk kan ik woensdag de draad weer oppakken, eerst maar eens zien hoe de verkoudheid zich ontwikkelt.

Polderlopen en Polderkunsten

Het afgelopen weekend in een notendop, te beginnen met vandaag. Om tien uur vanmorgen had ik afgesproken met Jan Wierenga bij Meer en Bosch. Hij kwam mij echter al tegemoet rijden, ter hoogte van De Savornin Lohmanlaan. Op naar IJsclub Bertus in Delft, de locatie waar in de maanden juli en augustus iedere zondag een 5 km wordt gelopen en zich op een grote deelname mag verheugen.

Maar ook vandaag was er een prestatieloop, zij het dat je nu ook kon kiezen: 5 of 10 km. Jan koos voor de tien, zelf wilde ik een vijf lopen, zo mogelijk onder de 25 minuten. Dat lijkt een eitje, maar dat zou voor mij nog een hele toer worden.

Hizkia letterlijk en figuurlijk op de terugweg

Er waren weer veel goede bekenden, mensen die je altijd ziet: Hans Verbeek die voor een 'ontspannen tien' ging, Michel Out en zowaar Hizkia, die weer goed herstelt en bezig is met 'terugkomen'. Zij deed de vijf. En ook de bekende gezichten Johan Dannis, Gerard Rolf en de 74-jarige Steven Koelink, die nog steeds erg hard gaat!

Na het startsignaal ging ik meteen in een pittig tempo weg, en zowaar lukte het mij om dat vijf kilometer lang vol te houden, met na twee kilometer een licht maar nauwelijks voelbaar verval. De eindtijd viel mij alleszins mee: 24'22'', sterker nog, ik was daar heel tevreden mee maar belangrijker is dat het zonder noemenswaardige moeite ging. Wel kreeg ik later in de kleedkamer opeens last van niezen en een loopneus en daar heb ik tot op dit ogenblik las van, de papieren zakdoekjes raken snel op. Verkouden of hooikoorts? van dat laatste heb ik nooit last gehad, maar wie weet kun je dat ook op latere leeftijd krijgen.

Na de loop nog even wat gedronken met Jan (had binnen de 51 minuten gelopen), Michel (43 minuten) en Hizkia (28 op de vijf waar ze terecht heel blij mee was), bracht Jan mij naar het station.

Polderkunsten

Ik ging namelijk niet meteen naar huis maar naar Maassluis, waar Corrie van der Wijden, een goede vriendin, met twee andere kunstenaars (Carla van Geenen en Peter Holman) exposeerde. Locatie was het zogeheten Douaniershuisje aan de Wijnhavenkade. Het was de laatste dag van hun expositie dus kon ik dat nog net even meepikken. Met bewondering heb ik samen met de andere bezoekers de creaties van het drietal bekeken, het is echt van hoge kwaliteit.



Nu even een terugblik op de zaterdag. Een zaterdagavond vol muziek op tv, op Nederland 3. Met alweer een erg goede en leuke aflevering van Top Pop, en daarna een mooie documentaire van Henny Vrienten over Nederlandse Gitaarhelden.

Thema was zijn zoektocht naar het 'crème de la crème' op dat gebied teneinde hen uit te nodigen voor een gezamenlijk concert in Carré, waarvan de registratie daarna weer werd uitgezonden. Als rode draad in docu loopt Vrientens bijna wanhopige zoektocht naar de legendarische Eelco Gelling, die op het laatst toch werd gevonden. Een interview met een ontroerende man. En jawel: tegen alle verwachtingen in was hij ook aanwezig in Carré!


In bijgaand filmpje Eelco Gelling in Carré, in gitaarduet met Jan Akkerman, die altijd heeft geroepen dat Gelling 'beter is dan Clapton'.

 

Overdag even op en neer naar Dordrecht. Ofschoon iedereen schijnbaar nuchter en onaangedaan bezig is met het leven van alledag, beginnen de straten oranje en rood-wit-blauw te kleuren. Dat was in ieder geval te merken in Dordrecht, waar ik was om een boodschapje te doen. Beetje ver van huis, toegegeven, maar het was ook een kwestie van het nuttige met het aangename verenigen.

 

Eindstop was zadenhandel Vreeken in de Voorstraat. Ik verliet deze zaak een half uurtje later met aardig wat zakjes zaden. In één zakje 'cottage-garden flowerseeds' zaten wel tien zakjes zo bleek later. Veel te veel  eigenlijk, en op elk zakje staat een ander zaai-advies. Sommige binnen, in een bakje, potje of kasje, anderen kunnen buiten en dan zijn er weer die overdekt moeten worden met een vochtige doek. Het wordt nog een hele toer om alles te combineren, bovendien komen sommige zaden pas na weken uit en weer andere moet je na ontkieming nog wekenlang in de koelkast zetten. Eens kijken of het allemaal wil lukken, in ieder geval worden er maandag concrete planten gehaald bij het tuincentrum, dat gaat toch een stuk sneller dan zaaien...

Fietsen door Midden Delfland

Het was een vroegertje vanmorgen, om kwart over vijf stond ik op. Blijven liggen was geen optie want ik was klaarwakker. Kon ik mooi het voorgaande blogje afmaken alvorens mij op aardse zaken te storten zoals de afwas, de boodschappen voor het ontbijt, etcetera.

Het was mooi weer, zij het enigszins bewolkt en beduidend minder wind dan gisteren. Ideaal weer dus voor een fietstochtje. Maar eerst even naar het krachthonk aan de Laan van Poot voor mijn trainingssessie. Beheerder Frans was er niet, maar Simon was wel aanwezig, ik kon aan hem de sleutel vragen. Het idee is om twee keer per week te gaan ijzervreten. Net als maandag een paar setjes licht bankdrukken, daarna 10 minuten 'droogroeien', wat buikspieroefeningen, nek- en schouderpress. Niet meer dan een half uurtje bij elkaar, maar het gaat steeds wat beter.

Daarna naar huis, koffie drinken, fotocamera mee en op de fiets naar Midden-Delfland. Wij fietsten via Madestein en langs De Uithof naar Wateringen, waar wij koers zetten naar 't Woudt, dat pittoreske dorpje dat inmiddels tot de schaars geworden stukjes landelijk-rustiek Westland behoort. In de jaren tachtig liep ik een paar keer per week, tijdens de lunchpauze, met een groepje collega's van het ministerie van WVC door dit gebied. Er was toen meer weiland dat tegenwoordig, erg veel is inmiddels volgebouwd. En er wordt nog steeds erg veel gebouwd, onderweg stuitten wij voortdurend op opengebroken wegen, giga-grote bouwputten, hijskranen, shovels, mannen met oranje jacks en witte helmen. Maar dat zie je momenteel overal in Nederland.

 

 

In 't Woudt dronken we wat op het buitenterras van De Hooiberg, de enige uitspanning in dit mini-dorpje. Daarna weer op de fiets, richting Schipluiden en Den Hoorn. We fietsten toen door een wat landelijker omgeving met weilanden waarin we diverse weidevogels zagen zoals Kievit, Rosse Grutto, Scholekster, Blauwe Reiger, en in de sloten wilde eenden, waterhoentjes en koeten.

Eerst zagen we een kievit die driftig scheldend een buizerd achtervolgde en vervolgens verjaagde. Duidelijk een geval van verdediging van het territorium en het nest, want de buizerd zal een kievitskuikentje zo op zijn tijd niet versmaden.

 

 

Weer even later zagen we hoe een paartje grutto's twee canadese ganzen die argeloos in het weiland waren neergestreken te lijf gingen. Niet dat de ganzen zich hier veel van aantrokken: ze graasden onverstoorbaar verder. Op een bepaald moment hadden de grutto's wel door dat ze niet veel kwaad van hen te duchten hadden.

Dat er overigens door boeren maatregelen worden getroffen om de grutto's te beschermen, blijkt wel uit de foto bovenaan dit bericht. Een goede zaak.



De tweede stop die we hebben gemaakt was tussen Schipluiden en Delft, Op Hodenpijl. Een fraaie uitspanning in een rustieke omgeving. Op Hodenpijl is een voormalig klooster en kerk waar regelmatig wordt geëxposeerd. Er worden ook kleinschalige concerten gegeven. Je kunt er prima eten en drinken, alle producten zijn biologisch. Desgewenst kun je ook groenten, honing, jams etc. kopen, je weegt het zelf af en deponeert het verschuldigde bedrag in een doosje naast de weegschaal.

Verse schoenen

Ik gooi niet zo snel dingen weg, en dat geldt zeker voor hardloopschoenen. Tenzij de rafels erbij hangen of de zolen in verregaande staat van afgesletenheid zijn. Maar dan nog, je kunt de schoenen altijd nog gebruiken voor klusjes in en om het huis. Wat niet wegneemt dat het weer eens tijd werd voor de jaarlijkse verversing van of, zo je wilt, aanvulling op mijn collectie.

Dus liep ik gistermiddag naar Zier Running 'bij mij om de hoek'. Meestal drukbezocht maar ditmaal niet, zodat ik snel werd geholpen. Eddy haalde vier schoenendozen op waarvan ik de inhoud mocht uitproberen. Ik wilde graag een lichte trainingsschoen met voldoende demping en liefst een beetje 'stug' aanvoelend. Na op elk van de vier paren een stukje te hebben proefgelopen, kwam ik toch uit op de Mizuno Wave Precision 13. Ze zitten lekker, mijn voeten sluiten precies aan zonder knel- of  drukpunten. En het lopen voelt goed aan. De kleur is wel een beetje apart, op zich heb ik geen moeite met zwart-rood maar er is weinig in mijn outfit dat daarmee harmonieert. Maar ach, ik ga in de eerste plaats voor oud en fit en niet voor outfit.

De daad meteen maar bij het woord gevoegd en 's avonds gaan trainen met Groep 5. Er stond een baantraining op het programma, 5 x 800 meter om precies te zijn. Dat is alweer een tijd geleden dat wij op de baan liepen. Zelf kom ik duidelijk tekort op deze wat langere tempo's, dat bleek al snel. Bij de eerste 800 stokten benen en adem al na 400 meter, maar dat kwam ook omdat ik volgens Wim meer mijn eigen tempo moest zoeken en de wens om bij de groep te blijven niet de doorslag moest geven. Iedereen is nu sneller dan ik. De tweede 800 ging ook moeizaam, ik had het gevoel net een wedstrijd te hebben gelopen, dus kreeg ik dispensatie en mocht de laatste drie 800-tjes halveren. Voor mij dus tweemaal achthonderd en driemaal vierhonderd. Het is beter dan niets!

Na deze baansessie gingen we 'naar buiten' om wat uit te lopen, maar dat werd toch een pittige duintraining met wel zes, zeven keer heuvel-op heuvel-af. Na afloop konden we niet zeggen dat we niets hadden gedaan...

Van de bloemetjes en de bijtjes

De afgelopen weken was ik - vooral in mijn hoofd, de laatste week ook fysiek - druk bezig met de aanleg van een vlindertuintje. En dan moet je niet denken aan een grote overdekte vlindertuin zoals je die in Voorschoten 'langs de Vliet', in dierentuinen zoals Emmen of in Hortussen kunt vinden, maar aan het eigen stadstuintje. Ik spreek over een paar vierkante meter, meer niet. Want zelfs in de stad komen vlinders op bezoek, al is het ene jaar vlinderrijker dan het andere.

Voor een tuin die graag bezocht wordt door vlinders, hommels en ander gedierte (ongedierte bestaat op de keper beschouwd niet) is de vegetatie van groot belang.
Ik heb de afgelopen weken heel wat plantenboeken uit mijn kast doorgebladerd en aardig wat websites bezocht met foto's en beschrijvingen van geschikte planten, tips, adviezen en wat dies meer zij.

Nu ga ik daar niemand mee vervelen, wie een beetje googelt kan die sites ook vinden natuurlijk (passend woord in dit verband trouwens).
Inmiddels heb ik/hebben wij een aantal malen tuincentra bezocht, elke dag lijkt er meer aanvoer van planten te komen. Maandag komt de finale klapper, we hebben nog wat bonnen liggen van Intratuin dus die kunnen wij mooi gaan verzilveren.



Koninginnekruid (Eupatorium)

Hierbij een aantal planten die in in ieder geval in het tuintje komen te staan. De vlinderstruik (Buddleja) staat er al een aantal jaren, dat is natuurlijk dè struik als het er om gaat zoveel mogelijk vlinders te lokken. Maar er zijn nog andere planten die met de Buddleja kunnen concurreren.

Zo staat hierboven het Koninginnekruid, dat na een paar jaar wel twee meter hoog kan worden. Een echte vlindertrekker.

Maar dat laatste geldt ook voor onderstaande planten, zeker voor (van boven naar beneden): Hemelsleutel (Sedum spectabile) en IJzerhart (Verbena Bonariensis). Sneeuwroem (Arabis) heb ik gisteren al geplant, evenals IJzerhart en Echinops. Vorige week lupines geplant. En in het kruidenhoekje Wilde Marjolein (Oreganum). Er komt zeker nog Lavendel bij. Overwogen wordt nog het Vingerhoedskruid (digitalis) en andere planten die in dit geheel passen. Maar dat zien we maandag wel weer.

Waar ik ook aan denk is ervoor te zorgen dat er een aantal waardplanten in de tuin staan. Nu ben ik niet zo'n onkruidwieder, maar zelfs mij gaat de brandnetel te ver. Toch is dat een waardplant voor de meest voorkomende vlinders in onze stad, de Atalanta en de Dagpauwoog. Dat wil zeggen dat rupsen van deze vlinders zich met de blaadjes van de grote brandnetel voeden. Dus wordt er een speciale grote pot ingeruimd voor de Grote Brandnetel, in sommige speciaalzaken kun je het zaad kopen. En komen er geen rupsen, dan kunnen we de blaadjes nog altijd gebruiken voor soep of thee...

Veelbewogen lentedag

Bruine kikker (Rana Temporaria) in onze tuin

Had ik maandagavond gerekend op een relaxede 'uitlooptraining' om de vermoeidheidsstoffen van de Lenteloop uit de geteisterde spieren te verdrijven, werd het toch nog een pittige sessie. Maar op zich niet onplezierig. Eerst gingen we via de duinen en Duindorp naar de Bosjes van Poot, waar we drie korte versnellinkjes uitvoerden, daarna liepen we verder door het bos terug naar Duindorp en vervolgens door de duinen terug naar de Laan van Poot. Onderweg werkten wij een programma van 5 x 30 seconden af. En dat driemaal!


Een deel van Groep 5, 'de Hartvrouwen' tijdens het inlopen voor de Lenteloop

Vrijwel iedereen van Groep 5 die gisteren had meegelopen was van de partij, en het ging best goed. Wel hadden we het op het stuk terug via de duinen behoorlijk zwaar vanwege de klimmetjes en de koude wind vanuit het zuidwesten, daar moesten we toch zo'n anderhalve kilometer tegenin. Toen we uiteindelijk terugkeerden naar de Laan van Poot en ten afscheid nog wat rek- en strekoefeningen uitvoerden, hadden wij er zo'n 90 minuten op zitten.

 

Voor mezelf was het trouwens een veelbewogen dagje, in de letterlijke zin des woords. 's Ochtends vroeg een lange ochtendwandeling gemaakt met de zakcamera in de aanslag. Enkele foto's heb ik op het hiervoorgaande blogje geplaatst. Na het ontbijt wat achter de pc gezeten, koffie gedronken en weer naar de Laan van Poot om te fitnessen. In het clubhuis was het druk, er zaten veel hoogbejaarde heren die naderhand Jeu des Boules gingen spelen. Of Pétanque zo u wilt. Zelf heb ik mij in het krachthonk teruggetrokken en wat krachtoefeningen gedaan op diverse toestellen, een serietje bankdrukken, tien minuten roeien op de roeimachine, enkele buikspieroefeningen, enzovoorts.

 

 

Na thuiskomst een tijdje in de tuin gezeten waar de zon uitbundig scheen. Daarna gingen we met het ijzeren ros naar Clingendael. Een uur rondgelopen op dit mooie landgoed waar het voorjaar tot uiting komt met lammetjes, bloesem en hele velden bosanemonen.

 

 

 

Maar uiteraard lieten de vogels zich ook hier van alle kanten horen, en waar mogelijk ook zien. Zoals deze trotse knobbelzwaan die zichzelf klaarblijkelijk aan het bewonderen is in de spiegel.