Duur door de natuur

Vanmorgen, anderhalve dag na de lange duurloop, ging ik op weg voor een langzame duurloop van zo'n tachtig minuten (netto). Deze stond voor de zaterdag gepland, maar dan ben ik er niet, want er staat een wandeling met De Doornvogels op het programma. Dus dan maar vandaag. Heerlijk loopweer, zonnetje - hij is er weer! - , wat wil een mens nog meer? Of wat wil een loper nog meer?

Deze solo-duurloop ging in een aanmerkelijk rustiger tempo dan woensdag: ruim zes minuten per kilometer. Inlopen vanaf huis via Laan van Meerdervoort en Bosjes van Pex naar de Laan van Poot, waar de fitwalkers net van start gingen voor hun trainingsronde. Mooie trotse borden bij de ingang. Haag is kampioen van Nederland (heren bij het NK Teams). Zojuist hoorde ik trouwens nog heel goed nieuws voor Dara Obot, die bij de Olympische Spelen voor de jeugd een mooie prestatie heeft neergezet. Maar dit even 'off the record'.


Daarna even een kijkje nemen in het krachthonk. Trainer Arie en Willem van Neerschoten (87 jaar en vanaf 1949 lid) waren daar bezig en ik deed zelf nog twee lichte bankdrukoefeningen. Daarna op het grasveld een half uurtje rondjes gedraaid. Vervolgens een paar keer het gras afgewisseld met het asfalt om de baan, waarna ik tweemaal in een rustig tempo de ronde van de 9-uurs estafette liep. Ik deed daar beide keren 12 minuten over.

Iets heel anders nu: dit weekend is tuin-vlindertelling! Voor de liefhebbers. Bij ons in de buurt zijn de laatste tijd weinig vlinders te zien, maar nu we een warm weekend tegemoet gaan is de kans aanwezig dat we er meer zien. Hoe het werkt kun je hier lezen!

Heel bijzonder was wel de kolibrievlinder die ik vandaag in een paar huizen verderop in de voortuin zag fladderen. Waarom-ie kolibrievlinder heet maakt dit in allerijl gemaakte filmpje duidelijk. Met excuses voor de slechte kwaliteit: haastige spoed...


Voor de rest nog wat foto's van de wandeling door de duinen gisteravond. Morgen meer denk ik, de camera zal tijdens de Doornvogels-tocht niet ongebruikt blijven...

On the long run

Onze trainer Arie Don had er zin in gisteravond. Op het programma stond een duurloop. Van tevoren had hij ons (Groep 7, indien compleet zo'n 25 mensen) geïnstrueerd om water mee te nemen. Dit om oponthoud bij pompen te voorkomen, waarmee immers het idee en effect van een ononderbroken duurloop teniet zou worden gedaan.

Kort en goed: het werd uiteindelijk een training die lang en goed bleek. Eerst een kwartiertje inlopen en wat voorbereidende oefeningen, na deze warming up gingen we ècht op weg. Via Laan van Poot en de De Savornin Lohmanlaan liepen we de duinen in, daar liepen we linksaf over het hobbelige voetpad en het daarnaast liggende fietspad naar Kijkduin.

Bij de rotonde aan het eind van de Machiel Vrijenhoeklaan splitste de groep zich in tweeën: Subgroep 1 maakte langs de puinduinen en via landgoed Ockenburg een lus naar de Monsterseweg, van daaruit snelde deze groep in dl. 2 tempo via de Haagweg richting Monster tot aan de opgang Schelpenpad. Het was een redelijk duurlooptempo en op zich kon ik de groep goed volgen, zij het dat de vermoeidheidsstoffen van de maandagavondtraining zich in de benen hadden opgehoopt. Overigens liep de elegante Alona 'Alone' een stuk voor de troepen uit zonder schijnbare inspanning.

Bij het Schelpenpad troffen we - volgens afspraak - subgroep 2, die via de wat kortere route door de duinen naar dat punt was toegelopen. De voorsten van deze groep - onder wie Henk - kwamen ons al tegemoet. Onze 'voorsten' liepen een stuk terug om de achterhoede van subgroep 1 'op te vegen'. Even later vervolgden we als één groep de weg naar boven tot aan het (nieuwe) Duinfietspad.

Vanaf dat punt liep iedereen 'in eigen tempo' terug naar Kijkduin, wat best nog een flink stuk was. De kopgroep met wie ik op de heenweg liep was dezelfde die op de weg terug voorop liep, dat waren Jan, Peter, Sonja, Carla en Jetze. Ik liep daar een meter of vijftien achter, daarna kwam Sanny die behoorlijk progressie begint te maken.

Het was best nog een pittig eind rennen. En dat ging, maar de laatste kilometer kregen mijn benen het steeds moeilijker dus kwam ik niet dichter bij de kopgroep, Maar toen we eenmaal, na het eind van het duinpad te hebben bereikt en de anderen te hebben opgeveegd, allemaal herenigd waren liep ik de laatste versnelling door de duinen deels mee, maar daarna liet ik mij terugzakken tot de achterhoede omdat mijn darmen begonnen op te spelen (krijg ik bij intense trainingen soms last van). Via de duinen liepen wij terug naar de Laan van Poot voor de cooling down. Wij waren later dan de andere groepen terug, netto hadden we 90 minuten gelopen, bruto (incl. warming up) 1 uur en 45 minuten.

Al met al was het een fijne duurloop en zeker voor mensen zoals ik - die wel veel lopen, maar niet meer zo vaak lang achter elkaar -  een goede training!

De grote subjectieve croissantjes-test

Het is weer tijd voor de persoonlijke croissantjes-test! Dat heb ik al een keer gedaan, maar toen heb ik hooguit drie, vier croissants van evenzoveel bakkers uitgeprobeerd. Bij deze test - die per definitie subjectief is - laat ik de croissants die ik bij tien verschillende verkooppunten kocht de revue passeren. Het goede nieuws is dat er niet één bij was die slecht scoorde, zelfs de croissant die op de tiende plaats kwam gaf ik een zeven.

1. Boulangerie Michel

Dit is een croissant zoals je die in Frankrijk, en zeker in Parijs, bij het ontbijt krijgt. Dat is bijzonder, want er zijn bij ons genoeg smakelijke en brosse croissants te koop, maar tot dusver miste ik steeds die specifieke 'byte' en structuur van de franse croissants. Dit is zonder meer een prima croissant en vult de maag. Boulangerie Michel heeft in de regio Den Haag drie vestigingen, zelf ging ik vorige week naar hun winkel aan de Breitnerlaan (Benoordenhout).
Het aardige is dat je een èchte 'boulangerie' betreedt: kaal maar tegelijkertijd oer-sfeervol. De uitgestalde broden en stokbroden hebben die kenmerkende franse vorm en uitstraling, terwijl ik vast eens zo'n smakelijk uitziende 'gateau' ga uitproberen. Cijfer: 9

2. Buurtsuper Van den Berg

Deze buurtsuper aan de Vlierboomstraat bakt in feite de afbakcroissants van Deli France af. Op de momenten dat dit goed gebeurt - goede kleur, niet te wit maar ook niet (bijna) zwart doorbakken - is dit de lekkerste croissant. Vooral als ze nog een beetje warm zijn: heerlijk bros, goede smaak. Maar als ze wat minder goed afgebakken zijn - wat een heel enkele keer gebeurt - valt het tegen. Overigens worden de croissants na het afbakken in een bak gestort waar de klanten ze zelf kunnen uitvissen (met zo'n tang). Je kunt de croissants ook in diepvriesvorm meekrijgen, dan kun je ze thuis afbakken. Cijfer: 8,5



3. Philippe Galerne

Evenals Michel een 'typisch Franse' bakker. Het accent ligt hier echter iets meer op de patisserie. De croissantjes die ik hier kocht hadden die typische 'maan' vorm. Ze oogden wat bleek en waren niet erg groot maar uitstekend van smaak. Fijntjes, misschien wel iets tè fijntjes, ik zie een croissant meer als een - luxe - broodje voor bij het ontbijt, eventueel met wat extra boter en sowieso met abrikozenjam. Daarvoor vond ik deze croissant - die overigens door menigeen als 'de beste croissant van Den Haag' wordt aangemerkt - iets minder geschikt. Cijfer: 8

4. HEMA

Een klein croissantje en erg goedkoop (€ 0,50 per stuk), maar mooie structuur, smakelijk, lekker bros maar ook weer niet té kruimelig. Zeer goede prijs-kwaliteitsverhouding! Cijfer: 7,5

5. Petit France

Vorige week werden bij Petit France aan de Leyweg voor een zacht prijsje van die reuzencroissants verkocht. Maar eens proberen. Dat viel niet tegen! Grote verse croissants, luchtig van structuur en smakelijk! Cijfer: 7,5

6. Vlaamsch Broodhuis

Ook zo'n sfeervolle bakkerij met goede producten. In Den Haag vinden we het VB aan de Frederik Hendriklaan. Tot twee keer toe ging ik er langs om croissantjes kopen (voor deze test) en beide keren ving ik bot (maar geen croissants). Kortom, je moet er vroeg bij zijn! Maar vandaag is het gelukt. Het is een prima croissant, goede smaak, tikje stevig van structuur. Helemaal niets mis mee maar ook niet om er speciaal voor om te rijden. De andere broodproducten zien er heel mooi uit. Wel wat prijzig, maar je betaalt nu eenmaal voor kwaliteit. Cijfer: 7,5

7. Hoogvliet

Maar betaal je voor kwaliteit altijd een meerprijs? Niet altijd. Deze week waren ze in de aanbieding: vier croissants voor de prijs van twee! Hartstikke goedkoop dus, maar er was niets mis met deze croissants! Mooi van vorm en kleur, goede structuur en lekker. Cijfer: 7+

8. Bakkerij Pijl

De eerste keer dat ik bij deze nieuwe bakker aan de Vlierboomstraat croissants kocht was ik aangenaam verrast: een zeer goede croissant, prima van smaak en een tikje steviger van structuur dan die bij de overbuurman (Van den Berg). De tweede keer vielen ze echter tegen. Kortom een beetje lastig om een goed oordeel te geven, daarom vooralsnog in de (mijn) middenmoot. Cijfer: 7

9. Jumbo

Evenals de croissants bij Hoogvliet zien die van Jumbo er goed uit, echter vind ik de smaak wat 'gewoontjes', niet verrassend. Cijfer: 7

10. Albert Heijn

Beetje hetzelfde verhaal als bij de Jumbo. Zeker geen slechte croissant, maar ik mis een beetje 'de beleving'. Cijfer; 7

Still running

Eerst even een nostalgisch plaatje van een 'Teljeurloopje' door de duinen. Ik denk dat deze foto medio jaren zeventig is gemaakt door Jos van Iersel, de Jeroen Tibbe van die jaren. Startnummers waren er niet, jouw tijd werd genoteerd bij de finish aan de Laan van Poot, en naderhand werden de uitslagen getypt en op A4-formaat uitgeprint.

Die lijsten zagen er uit als onderstaand exemplaar, deze is uit 1982. Er staan namen op van mensen die heden ten dage nòg lopen! Om er een paar te noemen: Hans Rietbergen, Bert Gerritsma, Arie Develing, ik-zei-de-gek, Gideon Bouwman, Joop Nennie. Ik zie zelfs de naam van Rob Barendrecht, als dat dezelfde is die nu bij Sparta loopt is de conclusie dat hij heden ten dage, als 60 plusser, aanmerkelijk sneller is gaan lopen!

Dit is weliswaar een lijst van een loop bij Sparta, maar ik kon zo snel geen Laan van Poot-lijst uit die tijd vinden. Wie deze lijsten heeft, ik houd mij graag aanbevolen om deze een keer in te scannen!

Terug naar het heden! Daags na de 5 km Kerkpolderloop in Delft werd aan de Laan van Poot een baanprogramma afgewerkt. Het zou een pittige training worden, al waren lengte en duur van de tempo's te overzien. Het ging om twee series van 6 maal 200 meter, met 1 minuut rust tussen de tempo's en 5 minuten seriepauze.

Eerst werd er een stukje ingelopen, daarna de gebruikelijke oefeningen en bij wijze van loopscholing een soort 'hordenlopen' over lage mini-speelgoedhorden. Berry had drie rijen van pakweg zes horden gemaakt op het veldje achter de kleedruimtes, daar moesten we een paar keer overheen. Eigenlijk heel simpel, maar ik had er een beetje moeite mee, ik ben niet zo'n springer.

Daarna gingen we naar de baan. Daar eerst wat korte steigerungen gedaan, vervolgens met z'n allen één tempo van 200 meter gelopen, aan de hand waarvan de groep werd opgedeeld.

Berry, Jan, Pierre, Sonja, Jetze en ik vormden de groep die om en nabij de 50 seconden op de 200 meter liep. Eigenlijk ging dat best goed, beide series keurig volgemaakt in tijden tussen de 47 en 51 minuten. Het was absoluut pittig, maar des te 'lekkerder' (lees: fitter) voel je je na zo'n training, Zelf heb ik maandagavond in het bijzonder op mijn paslengte gelet. De laatste jaren ben ik namelijk geneigd om nogal te 'schuifelen' en korte pasjes te maken.

Woensdag staat er een iets langere duurloop op het programma. Hopelijk onweert het dan niet!

Zomergasten bij Kerkpolderloop

De heer en mevrouw Van Es en de heer en mevrouw Rotteveel

Vandaag dus opnieuw een Kerkpolderloop. Nummer vier alweer dit jaar, het gaat opschieten. In augustus nog een paar keer, daarna zijn de andere loopjes in Delft weer aan de beurt, die van De Koplopers, AV '40 en IJsclub Bertus. En de loopjes in het Westland niet te vergeten.

Vanmorgen ging ik - ditmaal alleen - naar Onder Ons, de uitspanning van IJsclub Bertus. Eerst met de fiets naar het station, daarna met de trein naar Delft en van daaruit met de tram. Het laatste stukje lopen naar Onder Ons viel op hoe rigoureus de hevigste juli-storm ooit gemeten heeft huisgehouden: overal afgebroken takken, en niet zo nu en dan, nee, de hele weg lag er mee bezaaid.

Ik was aan de vroege kant, niettemin was het al vrij druk: Wim van Es en zijn gade Marian waren er, Michel en Hizkia, En Peter Rotteveel met zijn vrouw. Nu noem ik alleen de mensen van Haag, maar er waren nog veel meer bekende gezichten. Bakkie, inschrijven, omkleden, stukje inlopen. En zoals altijd om kwart over tien de start.

Ditmaal ging ik (te) snel weg, de eerste kilometer bovenaan het talud bereikte ik in circa 4"40" maar dat tempo kon ik toch niet tot de finish volhouden. Wim had ook de benen, hij liep een flink stuk voor mij en Hizkia passeerde mij al na 700 meter. Daarna passeerde Hans V. mij met zijn sierlijke pas. Het weer was overigens een flink stuk beter dan gisteren, de zon scheen. Dat maakte het natuurlijk meteen een stuk warmer.

De finish haalde ik ditmaal in 25'12''. Daarvoor heb ik mij echt de tandjes moeten lopen, maar dit zijn nu eenmaal de tijden die ik tegenwoordig loop. Het zij zo, maar het streven is toch om nog een keertje ruim onder de 25 minuten te finishen. Gek eigenlijk, zelfs een tikje kinderachtig. Maar ja, iedereen heeft zo zijn doelen, ook al ligt niemand daar wakker van.

Na het uitlopen, douchen en omkleden nog geruime tijd op het buitenterras van Onder Ons gezeten met Michel en Hizkia, Jos Toth en Ger Kooiman. Aan een ander tafeltje ging iemand accordeon spelen. Dat was wel even leuk.

En nu dit blogje afronden en naar Zomergasten kijken!

De 1 van de 3 loop met code rood!

Het was een stormachtige weg naar Maasdijk vanmorgen, op de in klimatologisch opzicht meest bizarre juli-dag die ik ooit meemaakte. Maar één ding moet gezegd: Haag Atletiek, Sparta en The Hague Road Runners waren goed vertegenwoordigd bij de VTM Telecom-loop!

Hé, hoe is dat mogelijk? Die loop werd toch afgelast? Jazeker, maar dat wisten de betreffende vertegenwoordigers toen nog niet.

Ze hàdden het kunnen weten als ze eerder deze ochtend de website hadden geraadpleegd of het sms-je van de organisatie hadden bekeken. Voor een goed begrip, de afvaardiging waarover ik het had bestond uit Ton van Kleef (Sparta), Jan Groeneveld (The Hague Road Runners) en ikzelf (Haag Atletiek).

Alleen voor mezelf sprekend: vanmorgen had ik mijn twijfels om naar Maasdijk te gaan. Een paar keer Buienradar.nl geraadpleegd en steeds met de 'drie uur vooruit' verwachting. Het gaf weliswaar een niet al te florissant, maar allesbehalve rampzalig beeld te zien. Stormachtige wind, wel vervelend maar lopers hebben wel voor hetere vuren gestaan. De regen leek mee te vallen. Dus vooruit, toch maar gaan.

Eenmaal buitengekomen, bleek het toch tegen te vallen, vooral de temperatuur. Maar ik ging met het openbaar vervoer, dus beschut, naar station Hollands Spoor, waar ik had afgesproken met Jan G. de Roadrunner. We pakten de trein naar Schiedam-West, daar stapten we over op de trein naar Maassluis en daar de bus - die weliswaar na 25 minuten kwam - naar Maasdijk.

Toen we daar uitstapten, bleek de wind inmiddels nog meer aangewakkerd, sterker: het stormde dat het een aard had. En koud, vooral toen aan die windstoten nog wat - zij het weinig - hemelwater toegevoegd werd. We liepen naar de plek waar de start en finish was. Het viel ons wel op dat het erg rustig was, geen loper te zien terwijl de start van de 5 kilometer binnen een half uur zou plaatsvinden. Wij zouden een uur later (om 14:00 uur) meedoen aan de 10 kilometer.

Ook de kermis maakte een verlaten indruk; behalve een aantal mannen van de op- en afbouw geen kip. Toen we een van hen aanspraken, werd het ons duidelijk: alles dat op deze dag zou plaatsvinden ging niet door. Code rood!

Eigenlijk waren we niet eens zó teleurgesteld, ik was zelfs een beetje opgelucht. Ik had voor het lopen behalve een short alleen een dun t-shirtje bij me, bovendien zou ik mijn loopfrustaties toch op zondag (Kerkpolderloop) kunnen gaan botvieren.

Wij besloten terug te lopen naar het centrum van Maasdijk - waarbij wij menig pad betraden met daarop een spoor van afgebroken takken - om daar ergens te gaan zitten, voor een kop koffie en een lichte lunch. Daar kwamen we de enige andere loper van deze dag tegen, die ons vroeg of er ergens een café of i.d. was. Wij waren daar ook naar op zoek. Een medewerkster van de plaatselijke bakker verwees ons naar een veredelde snackbar aan de overzijde van het plein. Daar bestelden we koffie en broodjes.

De loper bleek Ton van Kleef te zijn, lid van Sparta. Hij was zo aardig om ons een lift terug naar Den Haag aan te bieden. Dat sloegen wij niet af, want de storm was nu wel op zijn hoogtepunt en dat gold ook voor de regen, ware slagregens. Ton bracht eerst mij naar Ypenburg, waar ik even langs mijn dochter ging om haar (en haar man en onze kleindochter) een voorspoedige vakantie te wensen. Ook Jan werd thuis gebracht, hij moest helemaal naar Scheveningen.

Ton vond het leuk kennis gemaakt te hebben met een stel lopers van andere Haagse clubs, wij vonden het op ons beurt weer leuk om hem te hebben ontmoet en waren hem dankbaar voor de lift!

Lopende zaken en wilde bloemen

Vandaag was ik in Zoetermeer voor een gesprek met een top-fysiotherapeut die Nederlandse top-atleten begeleidt, adviseert en behandelt. Het interview is voor ons clubblad, dus veel kan ik er nog niet over loslaten. Aan de orde kwam onder meer het belang van core-stability oefeningen bij lopers, met name sprinters en midden-afstand lopers. Hij heeft er speciale apparatuur voor, maar thuis kun je er zonder hulpmiddelen ook veel aan doen (Op internet staan veel afbeeldingen met grondoefeningen).

Verder had hij een uitgesproken mening over doortrainen bij blessures of zelfs bij lichte pijntjes: stop met trainen totdat je er geen last meer van hebt! Het lichaam heeft een groot zelfregenererend vermogen, maar dat proces verloopt sneller wanneer je rust houdt en - eventueel - door een fysiotherapeut wordt behandeld.  

Deze woorden zullen menig loper - gedreven als zij (wij) zijn - niet als muziek in de oren klinken. De meesten van ons willen immers altijd maar doortrainen, blijven lopen, desnoods 'door de pijn heen'. Waarom? Voor het 'lekkere gevoel', vooral na de training, of vanwege de vrees dat té lang niet trainen ten koste gaat van de conditie (trainingsopbouw, snelheid etc.). De fysiotherapeut: "Maar als je geblesseerd bent kun je toch niet lopen, zeker niet snel, dus geef het lichaam de tijd en de rust om te herstellen." Dit geldt zowel voor de recreatieve loper als voor de absolute topper.

Over 'lekker gevoel' gesproken: gisteravond werd er weer getraind. Ondanks de zomervakantie, was onze groep nog vrij groot: ik telde 15 personen. Sandra (een onzer assistent-trainers en NK 'skydiver') nam het inlopen en de warming up voor haar rekening en Henk (andere assistent-trainer) begeleidde 'het hart' van de training: eigenlijk was dat een 'gewone' rustige duurloop (dl. 1), maar een paar (vier) keer mochten degenen die daar zin in hadden even overschakelen naar een hoger (dl. 2) tempo. Zelf  was ik een van die 'zin-hebbers', ook al voelde ik de restanten van de baantraining van afgelopen maandag nog in de benen. Het ging goed. We liepen onder meer door het Westduinpark, over camping Ockenburgh, langs de puinduinen en door Meer en Bosch, tenslotte hadden we een laatste versnelling op het pad langs het water van de Machiel Vrijenhoeklaan. Netto ruim 60 minuten gelopen.

Komende zaterdag doen veel lopers mee aan de VTM-loop in Maasdijk. Ik ga mij daar weer eens wagen aan een 10 km, die afstand heb ik al een tijdje niet meer gelopen als wedstrijd/prestatieloop.

De terugweg van Zoetermeer naar de Vruchtenbuurt was in omgekeerde richting hetzelfde als een paar uur eerder: met RandstadRail 2 en 4 heen, met RR 4 en 2 terug. Na uitstappen bij halte Nieuwendamlaan, liep ik onder meer via het buurttuinencomplex aan de Kornoeljestraat huiswaarts. Het is een zeer aangename, rustige locatie met uiteraard veel groen en overal bloemperken.

Je kunt er zelfs bloemen snijden om een mooi boeketje 'voor thuis' samen te stellen: 10 stelen voor één euro. Je betaalt in hetzelfde huisje waar je van tevoren een tuinschaar hebt geleend. En dat niet alleen, ook zelfgemaakte honing en sommige vruchtgroenten (indien voorradig), zoals tomaten en courgettes.

Afgezien van het personeel, was er nog één persoon op die tuin aanwezig: Ingeborg (vrouw van Frank), die juist een bos met 40 stelen (dus twee euro) had vergaard. Dat inspireerde mij om even later hetzelfde te doen, zij het dat ik het bij twintig stelen hield.

Doordraverij

Twee dagen achter elkaar (hard)gelopen. Zondagochtend ging ik voor de derde maal achtereen naar Delft voor de Kerkpolderloop, ditmaal in mijn eentje. Zoals vaker met het openbaar vervoer (tweemaal tram en eenmaal trein). Het was merkwaardig weer: best zacht, maar ook wat 'motterig'.

Onze clubsecretaris Wim van Es en zijn Marianne waren al aanwezig. Nadat ik mij had ingeschreven en omgekleed, even een 'bakkie' met hen gedaan. Daarna een klein stukje ingelopen.
Evenals vorige week, waren er best veel lopers op de been, al met al zo'n 170 man en vrouw. Nog voordat het 'stille startschot' werd gegeven, begon het wat harder te regenen. Nu heb ik over het algemeen de p... aan regen, maar met de vrij hoge temperatuur die bij medio juli hoort, was dat nu niet zo erg.

Vorige week onder de 25 minuten op de 5 km, wat zou het ditmaal worden? Alhoewel de verleiding groot was, besloot ik niet overdreven snel te starten. Niet dat ik mij daar anders schuldig aan maak, al denken anderen daar soms anders over. Nou ja, maar een keer niet eigenwijs doen en kijken hoe het zou uitpakken. Van start tot finish in één tempo lopen, uiteraard wel met een beetje 'drive' maar niet tussentijds 'aanzetten' opdat ik geen last van ademnood kreeg, of pijnlijke benen.

De lopers hadden in ieder geval van meet af aan een natte rug, en niet eens vanwege bovenmatige inspanning. Met een variatie op de befaamde song van Gene Kelly: "We were running in the rain". Maar als de regen achterwege was gebleven, hadden de zweetklieren evengoed overuren gemaakt. De hoge luchtvochtigheid en de relatief hoge temperatuur maakte dat menigeen het op het laatst wat zwaar kreeg. Gelukkig was het maar 5 kilometer, voor lopersbegrippen een kippeneindje.

Sfeerbeeld van Kerkpolderloop na de finish (foto's zijn van 2014)

Eenmaal terug op het open veld waar je het finishdoek zo'n driehonderd meter verderop kon zien, zette ik nog aan, iets waardoor ik gestimuleerd werd omdat ik de hete adem van Wim van Es in mijn nek voelde. Twee seconden eerder dan Wim bereikte ik de finish, wel iets langzamer dan de vorige keer: 25'07''. De complete uitslagen staan hier.

Na de loop even 'uitgezweet' - een schier onmogelijke missie vanwege de warmte - en gedouched. Daarna niet zo lang blijven hangen omdat Wim en Marianne mij een lift naar huis aanboden. Dat aanbod kon ik niet afslaan, al was het maar omdat het steeds harder begon te regenen. Ik werd keurig voor de deur afgezet.

Maandag Baandag

Na een rustige zondagmiddag - wel zoals elke dag naar de Tour de France gekeken, best spannend dit jaar - volgde een al even passieve maandag waarbij ik overdag alleen naar buiten ging om boodschappen te doen. Dus had ik best zin in de maandagavond-training bij de club. Ik ging er wandelend naar toe, gekleed in sporttenue en met een sporttas gevuld met droge kleren, Onze groep bleek ondanks de vakantieperiode niet sterk uitgedund, ik schat dat er zo'n 15 personen meeliepen.

Het programma zag er op papier niet al te zwaar uit, maar dat bleek een misvatting. Er werd ingelopen, loopscholing gedaan en de kern bestond uit een stevige baan-training: 300-400-500 meter in vol (5 km) tempo, en dat drie keer! Met 90 seconden rust tussen de tempo's en twee seriepauzes van 5 minuten.En na de baantraining een stuk uitlopen en oefeningen (waaronder 'planking') doen op het grasveld in het middenstuk van de baan.

Das war damals... 

Ik moet zeggen dat ik het zwaar had op deze maandagavond, maar ik wijt dat vooral aan het wedstrijdje een dag eerder. In ieder geval heb ik het de derde serie rustiger-aan gedaan door niet koste wat het kost de voorsten bij te willen houden. Al met al toch zo'n anderhalf uur bezig geweest...

Terug naar Nieuwkoop

Een paar jaar terug - ik meen in 2010 - was ik weer in Nieuwkoop. "Nou leuk" zult u denken, "maar wat dan nog?" In mijn geval was het echter een weerzien na - op dat moment - ruim vijftig jaar. En dat is op zich al merkwaardig, want vanuit mijn woonplaats Den Haag is het niet zó ver reizen naar Nieuwkoop. Vandaag gingen wij er heen bij wijze van 'dag-tripje'.

Nieuwkoop is een van de plaatsen waar ik nostalgische herinneringen aan heb. Als kind – zeg tussen mijn achtste en twaalfde levensjaar – ging ik er regelmatig heen met mijn ouders (moeder en stiefvader) en vrienden van de operettevereniging. Gewoon, voor een dag of een paar dagen, en ook een keer puur om er vakantie te vieren.

Ik geloof dat mijn grootouders er ook een keer bij waren, maar dit terzijde. Wij overnachtten in diverse kamers van de boerderij van ‘boer’ G.J. van der Ham. Dat was aan het Zuideinde 170.

Met z'n allen op het grasveld bij boer G.J. van der Ham

Wat mij is bijgebleven is de bijkeuken met die lange, op cellotape lijkende slierten waar tientallen vliegen een jammerlijk einde vonden, de boer en de boerin die ècht Zuid-Hollands dialect spraken (waar hoor je dat nog) en de zelfgemaakte boerenkaas, de lekkerste die ik tot op heden heb geproefd.

Ach, nog veel meer herinneringen doemen er op, roeien over de plassen, de sloot die de boerenerven van de dorpsstraat (Zuideinde) scheidde met de bruggetjes erover, de kinderen en kleinkinderen van het oude echtpaar die op hetzelfde terrein woonden, ‘tante Zus’ die aan de overkant van de dorpsstraat woonde en de koe die elke dag op stal werd gemolken.

Heerlijk vond ik het daar, zwemmen, roeien en beestjes vangen: kikkers, slakken, libellenlarven, waterschorpioenen, noem maar op. Ik kwam met hele jampotten vol thuis waar ik ze in een aqua-terrarium plaatste. Nou ja, het was meer een zinken teil met water er in en stukken schors en stenen, de kikkers wisten meestal te ontsnappen en vond ik later terug in de tuin, of als verdroogde mummies in het sousterrain…

Maar zoals hierboven vermeld, vandaag weer die kant op. Eerst op de fiets naar het station, dan de trein naar Leiden, overstap naar Alphen aan de Rijn en van daaruit twintig minuten met de bus naar de Roerdomplaan in Nieuwkoop.

Wat er in de afgelopen decennia vooral is veranderd zijn de huizen; ademde Nieuwkoop in de jaren vijftig vooral de sfeer van landelijkheid, nu staan er veel mooie, vrijstaande huizen die waarschijnlijk door welgestelde 'import-Nieuwkopers' uit de randstad worden bewoond. Maar veel is nog zeer herkenbaar gebleven: de kerktoren, het Zuideinde met de vele bruggetjes en last but not least: de Nieuwkoopse plassen!

We startten onze wandeling bij Café 't Vliegend Paard. Op het gezellige buitenterras tracteerden wij onszelf op cappucino met 'iets erbij': een uitstekend stuk appeltaart met slagroom. Daarna even doorgewandeld, via de Dorpsstraat het Zuideinde op.

Na een kwartiertje kwamen we bij een botenverhuurbedrijf. Dat was vlak na de plek waar ooit de familie Van der Ham woonde (was ook nog goed herkenbaar). Wij liepen het terrein op en vroegen of er nog een roeiboot beschikbaar was. Dat trof, er was er nog één over! Volgens de verhuurder lag deze al een jaar ongebruikt onder een bruggetje en moest voor vertrek even worden schoongemaakt.

Vroeger....

...en Nu!

Heerlijk om weer eens ouderwets aan de spanen te trekken. Na wat buurman-en-buurman-achtig gedoe om de boot uit de smalle sloot te krijgen, voeren we even later over de plas. Na een tijdje gingen wij een van de kreken binnen. Wel mooi maar ook smal, het was nog een hele toer om de boot daar doorheen te manoeuvreren. Even bekroop mij een lichte vrees te verdwalen in deze bush-bush, maar uiteindelijk kwamen we toch weer op de grote plas uit.


Anderhalf uur later waren we weer bij het uitgangspunt. We rekenden af, maakten een praatje met een autochtone Nieuwkoper ("Iedereen gaat naar het buitenland maar hier is het toch ook mooi?" vond hij) en liepen weer terug naar het dorpscentrum. We hadden nog een paar uur voordat onze bus vertrok, dus bezochten we eerst een plaatselijke expositie. Dat was in ''t Reghthuys', twee kunstenaars (Van Houten en Smit) exposeerden daar hun werk.

Daarna gingen we andermaal het Zuideinde op. Aan het eind sloegen we linksaf om een korte 'groene' wandeling te maken.

Op de terugweg namen we een ijsje, en eenmaal in het dorpscentrum dronken we nog wat bij café 't Praathuis, op het terras aan het water. Het was een mooie dag!