Laatste kerkpolderloop van het jaar!

Aan de eerste kerkpolderloop (1984) heb ik niet meegedaan, ik stroomde pas omstreeks 2000 in geloof ik, maar wel leuk om dit oude knipsel uit het fotoboek van Joop Nennie hierbij te plaatsen.

Het werd nog even haasten, want vanwege een defecte trein heb ik vanmorgen een gunstige aansluiting naar Onder Ons, de startlocatie van de Kerkpolderloop, gemist. Vijf voor tien kwam ik aan, dus ik had nog twintig minuten om mij in te schrijven en om te kleden. Voor inlopen had ik toen niet zoveel tijd meer, maar dat had ik in zekere zin al gedaan omdat ik mij al joggend van de tramhalte (Diepenbrocklaan) naar de Mozartlaan had gespoed.

Wie er - tot mijn verrassing - ook waren was een delegatie van Groep 5: Ilse Houtman, Ellis Stolwijk en Dirk Rietberg, niet bepaald de traagsten van het stel. Voor hen was het de eerste keer dat ze aan de kerkpolderloop meededen. De opkomst was, zoals steeds, groot, maar niet zo groot als ik verwacht had, want het was immers de laatste kerkpolderloop van dit jaar. Niet dat de lopers in de regio Delft zich hoeven te vervelen, want clubs als AV 40, Koplopers en Bertus organiseren om toerbeurt vrijwel elke week loopjes.

Welgemoed maar weer aan de start. Een paar minuten voordat het startsein gegeven werd ontstond er een wat warrige situatie omdat opeens vijf, zes auto's vrijwel tegelijkertijd vanaf de parkeerplaats de weg opdraaiden waar de lopers stonden te wachten. Maar uiteindelijk kon de meute vertrekken. Ik liep meteen in een flink tempo maar kon dat redelijk goed vasthouden. Wel gingen veel snellere lopers mij op een gegeven moment voorbij, maar dat is logisch.

Zou het weer 25 minuten plus worden? Het zou leuk zijn als ik er onder zou kunnen blijven. Nu loop ik nooit ´op de klok´ dus het is altijd maar afwachten. Omdat het lopen goed voelde en ik geen inzinking kreeg, zou het kunnen. In de laatste kilometer kwam onze secretaris (Wim van Es) voorbij en riep mij toe dat ik 'in de 24' zou kunnen lopen. Dat gaf mij net dat stukje extra wilskracht om niet te verslappen. Uiteindelijk kwam ik in 24'52'' over de finish. Dik tevreden dus!

De anderen (van Groep 5 onder anderen, maar ook Haag-vrienden onder wie Floris en Iris) hebben ook prima gelopen maar ik weet niet ieders tijd (zal tussen de 20 en 23 minuten zitten), de uitslagen staan hier!

Selfie tijdens het uitlopen...

De komende tijd maar proberen deze lijn vast te houden, want er komen veel leuke loopjes aan waaronder de Vlietloop (volgende week in Voorschoten, de 1 van de 4 loop bij The Hague Road Runners, de Rijk Zwaan Loop (alhoewel dat in hetzelfde weekend valt als de 1 van de 4, dus ik kies voor de laatste) en de Vredesloop.

Na afloop nog even een stukje rustig uitgelopen, gedouchd en met Boudewijn Dede, Paul Wobbe, Michel Out en Hizkia Taal nog gezellig wat gedronken op het buitenterras. Toen ik terugliep naar de tramhalte, stopte Paul Wobbe en hij bood mij een lift naar Den Haag aan. Dat heb ik niet afgeslagen!

Ziezo. Even de logee uitgelaten (de hond van de buren) en nu nog even naar het strand!

Partytime op een zomerse zaterdag

Gistermorgen heb ik eerst een ochtendwandelingetje door de duinen gemaakt, daarna wat huishoudelijke klusjes verricht, ontbeten, mail en facebook gecheckt. Later in de ochtend ging ik naar Goedman om wat schildersmedium en een doek te kopen; ik kreeg daarbij een tubetje Windsor Newton olieverf voor nop mee. Eenmaal thuisgekomen ben ik weer wat aan het schilderen geslagen: werd weer eens tijd.

Over schilderen en de duinen gesproken: afgelopen donderdag ging ik naar het Haags Historisch Museum om twee interessante exposities te bezichtigen: de ene toont het werk van hedendaagse kunstenaars en oude meesters waarin zij zich hebben laten inspireren door het (haagse) duinlandschap.

Duinlandschap met gezicht op Groet - Thé Lau sr.,  1935

Panorama bij Alkmaar - Jos Graddt van Roggen, 1913

Duinlandschap met rustende reiziger, Jan Wouwerman

Duinen, Jean Brusselmans, 1935

Kooiboerderij met duinen, Jan Wiegers, 1958

De andere expositie ging over het leven van 'gewone' Hagenaars in de tweede wereldoorlog. En dan is er nog steeds de expositie met honderden foto's van Hagenaars met hun verhalen over het vroegere Den Haag. Wie daar ook nog bij wil met foto, voorwerp en verhaal kan zich bij het museum aanmelden.

Hoofdmoot vandaag werd gevormd door twee feestjes. een bij Wendy, de ander bij Haag Atletiek. Dat laatste niet omdat Dafne Schippers wereldkampioen is geworden op de 200 meter, maar vanwege de club-BBQ. Er was ook nog een feestje ergens op het strand vanwege het 15-jarig bestaan van de band Di-rekt, maar daar ben ik niet heengegaan (heb ze wel in het allereerste begin gezien, toen waren het nog school-jongetjes).

Een tijdje terug had Wendy familieleden, vrienden en kennissen uitgenodigd voor een tuinfeest, dat alleen door zou gaan bij mooi weer. En laat het gisteren nu mooi weer geweest zijn... Heel mooi eigenlijk, het werd zelfs bloedwarm in de zon. Het feest was 'officieel' om twee uur 's middags, ik was zelf wat later.

Leuk om weer een paar oude vrienden te zien, er werden uiteraard weer naar hartelust jeugdherinneringen opgehaald, vrijwel allemaal met een anecdotisch karakter.

Om een uur of zeven ging ik weg en liep niet rechtstreeks naar huis, maar eerst nog naar de Laan van Poot. Gewoon even om te kijken hoe de stand van zaken was, want zoals vermeld vond hier de jaarlijkse BBQ voor onze leden plaats. Nu had ik al met al aardig wat op, dus eten hoefde ik niet meer, ik had mij trouwens niet opgegeven. Maar het was zo ook wel gezellig op het terras, met een wit wijntje er bij dat Arne mij aanbood. En het was nog steeds mooi weer.

Nog wat heen en weer gelopen om fotootjes te maken, toen vroeg Jan G., een van de koks, of ik trek had in spareribs. Lekker, maar ik sloeg het toch maar af. Maar even later kreeg ik wel een portie garnalen aan een prikker mee en wat salade.

Ziezo, vandaag nog naar de laatste kelderpolderloop van het jaar en dan gaan we het herfstseizoen in met veel culturele en loop-evenementen!

Gloedvolle trainingsavond

Gisteren heb ik mijn snor gedrukt. Dat wil zeggen: aanvankelijk had ik mijn bedenkingen om met de groep mee te lopen, gezien de pijnscheuten tijdens en na de maandag-training. Maar laat ik niet hypocriet doen: toen ik later in de middag via buienradar leerde dat het een zeer natte en onweersachtige avond zou worden, besloot ik voor mijzelf te gaan lopen. En geloof het of niet: dat ging prima! Op het programma stonden twee tempo-series van 2-4-6-4-2 minuten, waarbij de tempo's in dl. 3 tempo moesten, dus allesbehalve 'over de kop'. Wel heb ik in totaal korter gelopen dan de bedoeling was, ongeveer vijftig minuten al bij al.

En na thuiskomst barstte het onweer los, met lokaal veel regen. En iedereen, vooral degenen die in Zuid-Holland wonen, werd even later verrast door een letterlijk hemels mooie lucht, in geel-oranje, rode en paarse tinten waardoor de hele omgeving in een vurige gloed werd gezet. Het had ook wel iets onheilspellends, onwillekeurig moest ik denken aan de sfeer zoals in de film 'Melancholia' van Lars von Trier.

Hoe dan ook spaart het een duur reisje naar Scandinavië uit om het noorderlicht te bekijken, alhoewel 'ons' noorderlicht vooral te maken had met de ondergaande zon in combinatie met de onweerslucht. Ik heb er - zoals zo velen - snel wat foto's van gemaakt, maar op deze site staan nog veel mooiere!

Nadat het droog werd ben ik nog even naar de club gegaan, gezellig nog wat drinken. Daar vernam ik dat de meeste groepen hun trainingen hadden ingekort vanwege het noodweer en vooral het onweer, een verstandige beslissing van de trainers!

Iets heel anders. Een maand geleden heb ik een facebookgroep aangemaakt, getiteld: "Hardloopuitslagen van weleer". Waarom? Omdat uitslagen van vóór het digitale tijdperk niet meer op internet te vinden zijn. "Nou, boeiend" zult u denken. Maar veel oudere lopers, vooral degenen die de oude uitslagenlijsten hebben weggegooid, blijken het leuk te vinden om terug te kijken op de loopjes van weleer en ook om de tijden die zij toen liepen te vergelijken met anderen of met het heden.

Heel curieus vond ik deze uitslagenlijst - althans het eerste blad - van de Vredesloop 1985. Met dank aan 'spartaan' Bert van Dijk. Je kunt je afvragen of het wel 10 kilometer was, want onvoorstelbaar dat er toen door zó velen zó snel werd gelopen. 'Onze' Harry Raaphorst staat er ook nog op.

Verzopen kat en laatste stukje bronsgroen

Als een verzopen kat; zo kwam ik maandagavond thuis van de training. Eerder dan de buienradar had voorspeld, waren de regenbuien gekomen. Het was trouwens weer een moeizame training voor mij, hoewel ik goed meeliep. Maar de benen voelden pijnlijk aan en zo nu en dan scheuten (uitstralingspijnen) in mijn heup. Ook gisteren - tijdens onze oppas-dag - nog af en toe last van tijdens het wandelen. Misschien toch wat overbelast, de laatste dagen heb ik niet veel anders gedaan dan hardlopen, fietsen en wandelen.

Op het programma stond trouwens een duurloop van een uur - met inlopen naar en van de Laan van Poot werden dat 90 minuten voor mij - met drie series van 5 x 30 seconden in 10 km tempo, 45 seconden pauze tussen de tempo's en 10 minuten pauze tussen de series. De route liep via het Westduinpark tot een flink stuk voorbij Kijkduin en via het nieuwe fietspad terug.

Mag ik nog even mijn weekje Zuid-Limburg afronden? Inclusief Aken? Ik weet dat vakantiefoto's alleen betrokkenen zelf iets zeggen, en zelfs hen nauwelijks, maar meekijken mag. Dus hier staan de foto's van de laatste dagen die wij doorbrachten in Maastricht en hier in Aken.

Plafondschildering Dom Aken

Toch nog enige toelichting: in Maastricht staan foto's van onder andere het Natuurhistorisch Museum en het Bonnefantenmuseum. Ik heb deze musea nog niet eerder bezocht, Het 'Natuurhistorisch' is okee, maar ik moet zeggen dat het Bonnefantenmuseum mij tegenviel: te groot, te veel en tegelijkertijd te eenzijdig. Een indrukwekkend gebouw, zonder meer, grote zalen en exposities van de grootste kunstenaars ter wereld, maar ik voelde mij een beetje als een sperwer die in een groep van honderden spreeuwen terecht komt: te veel om te kiezen.Zo is één verdieping geheel ingericht voor iconische beeldhouwkunst, veel houten beelden. Knap, mooi, maar toch zei het mij niet veel, je loopt er langs en dat is het.

In het album van Aken zijn de onvermijdelijke foto's van en in de Dom van Aachen gemaakt. Dat is werkelijk een van de mooiste kathedralen die ik ooit heb gezien, vooral het interieur met de prachtige schilderingen, beeldhouwwerken en glas-in-lood zijn het bezichtigen waard. Verder hebben wij in Aken vooral rondgewandeld en ons bij een Konditorei tegoed gedaan aan een stuk Schwarzwalder Kirschtorte.

En nu maar meteen het verslagje afronden van die week: het derde overnachtingsadres was (van donderdag op vrijdag 20 en 21 augustus) bij de familie Damsma in Cadier en Keer. Na ons dagje Maastricht gingen we er met de bus heen. Het is amper twaalf minuten rijden, maar je komt meteen weer in het typisch limburgse landschap terecht, groen, landelijk en rustig, een omgeving die in scherp contrast staat met de wereldstad die Maastricht toch is. Ook hier weer een gastvrij echtpaar dat ons warm welkom heette. Eerst even wat met hen gedronken in hun wilde groene tuin vol fruitbomen, daarna de bagage in de huiselijk ingerichte logeerkamer gezet.

Vervolgens een flink stuk gewandeld in de omgeving van Cadier en Keer, deels door het Savelsbos met uitzicht op Maastricht, met als einddoel Café-restaurant 't Indsje aan de grote weg. Op het buitenterras echt heel lekker gegeten, een simpele vissalade maar helemaal goed. Ik heb er voor IENS nog een goede recensie over geschreven.

De volgende dag gingen we na Aken naar ons laatste logeeradres in Maastricht, in de wijk Heugem. Een oudere dame, Maria van Stratum, woont hier al jarenlang en ontvangt sinds het overlijden van haar man vrienden op de fiets.

Het was een zeer goed verzorgd logeeradres, mooie schone kamer met televisie en 's ochtends een goed ontbijt waarbij ook de poolse 'klusjesman', een sympathieke kerel, aanschoof. Zo hebben we gezellig pratend ons laatste ontbijt in Limburg genoten.

Daarna naar de bushalte - met een kudde van honderden schapen op de achtergrond - waar de bus naar station Maastricht het begin vormde van de terugreis naar de residentie!

Weekje bronsgroen eikenhout (3)

Tja, ik begrijp best dat in een tijd waarin vrijwel iedereen onbeperkt de hele wereld overvliegt en de meest exotische oorden bezoekt, het wat belachelijk overkomt als je zoveel aandacht schenkt aan een 'doodgewoon' weekje Nederland, 'vlak bij huis'. In mijn geval Limburg. Dat heeft vooral te maken met mijn gewoonte om overal een verslagje van te maken. En waarom zou ik dat niet delen? Wie het kleine niet eert... Zie het maar als het dia-avondje anno 2015, met dit verschil dat je bij internet niet beleefd hoeft op te zitten en pootjes te geven... Hoe dan ook: foto's van wat in deze post wordt geschreven staan in dit album.

Woensdagochtend liep ik in Euverum de langste duurloop van de week, ook nog maar 'slechts' een uur. Dezelfde route die we de avond ervoor hadden gewandeld maar dan nog een stukkie verder. Na het ontbijt en afscheid te hebben genomen van Dorien en Jos, maakten we voor de eerste dag van ons verblijf gebruik van de 'toer limburg' buskaart. We pakten de bus naar Gulpen en van daaruit stapten we over op bus 57 naar Noorbeek, onze volgende bestemming.


Oh nee, dat is niet waar, éérst gingen we richting Vaals en stapten uit in Vijlen. Daar was ik begin juni ook met een deel van onze trainingsgroep voor een gezellig weekendje inclusief trailrun. De bus stapte op de grote weg bij halte Vijlen, vanaf daar kwamen we al snel op een pad richting genoemde plaats. Even naar uitspanning 'Het Hijgend Hert' om daar wat te drinken. Dat bleek toch nog een pittig stukje lopen, eerst de lange landweg af en daarna nog een paar kilometer bos. Daarna dezelfde weg terug, na een kleine twintig minuten hadden we weer een bus naar Gulpen.

Boerenzwaluwen rusten uit op de dakgoot

Noorbeek is een klein dorp in de gemeente Margraten en een van de zuidelijkst gelegen plaatsen van ons land. We kregen daar al een sms-je met de tekst 'welkom in België' en de gebruikelijke info. Maar we moesten even buiten Noorbeek zijn, namelijk in Hoogcruts.

De nacht van 19 op 20 augustus (woensdag en donderdag) hebben wij daar doorgebracht, op een 'soort van' oud klooster/kasteel naast een camping.

Het was een wonderlijk entree; er waren werkzaamheden gaande waarbij de toegang tot de grote binnenplaats was opengebroken. Springend over een diep gat in de grond bereikten we een grote deur. Even later kwam een relatief jonge man naar ons toe, hij bleek de campingeigenaar en regelde wegens vakantie van de kasteeleigenaars ook alles rond het 'Vrienden op de fiets' gebeuren en soortgelijke toeristen. Wij waren er vroeg in de middag, maar mochten onze overtollige bagage laten staan zodat we onbekommerd in de buurt konden gaan wandelen.

Alzo geschiedde. We liepen deels langs de weg, deels via de toeristische route naar Slenaken. Ik herkende deze omgeving, een paar jaar terug was ik hier ook tijdens een lange wandeltocht.

Na een kort verblijf in Slenaken besloten we van onze bustoerkaart gebruik te maken door 'even' op en neer naar Maastricht te gaan. Ook dat gebeurde! Daar aangekomen hebben we een korte stadswandeling gemaakt, te beginnen bij de stationsweg en via de brug naar het oude gedeelte van de stad. Laat ik daar niet teveel over uitwijden, wie was er niet ooit in Maastricht, 'het Parijs aan de Maas' zou ik willen zeggen (het doet mij wel een beetje denken aan de Seine namelijk). De foto's zeggen genoeg.



's Avonds hebben we de stadstrip afgesloten op het buitenterras van een gezellig restaurantje met uitzicht op de Maas, maar helaas bleken twee van de door ons bestelde gerechten niet voorradig en er kon ook niet gepind worden. Vreemd...

Terug in Hoogcruts, was het al bijna half negen. We moesten aanbellen waarop een zeer onvriendelijke vrouw opendeed, we hadden de indruk dat zij duits was. De vrouw reageerde niet op onze begroeting en slaakte hoofdschuddend een diepe zucht toen we vertelden dat we van 'vrienden op de fiets'  waren. Waarop ze luid de naam van de man riep die ons eerder deze dag verwelkomd had. De man was wel een geschikte peer, hij bracht ons naar onze kamer (groot maar zonder ook maar de minste opsmuk).

Er was geen tv, ook geen radio of leesvoer, we hadden geen fut voor en zin in nòg een wandeling, dus gingen wij vroeg ter bedde en sliepen snel in. De volgende morgen - uiteraard na mijn loopje van ditmaal 20 minuten - wachtte ons evenwel een heerlijk ontbijt met warme broodjes, croissants en een eitje.

Na nog een pot pruimenjam van eigen makelij te hebben gekocht, vertrokken we andermaal voor Maastricht, maar ditmaal voor een hele dag. Morgen meer...

Weekje Bronsgroen Eikenhout (2)

Avondwandeling in Euverum. De pot met goud echter wederom niet gevonden!

Maandagochtend 17 augustus deed ik - voor het copieuze ontbijtbuffet - mijn eerste loopje in het bronsgroen. Dat kwam in feite neer op de vaker gelopen route Schin op Geul - Valkenburg via kasteel Schaloen, naar dan in omgekeerde richting en weer terug. In totaal 40 minuten. Het was bewolkt en een beetje 'motterig', maar prima om te lopen.

Op dinsdag 18 augustus vertrokken wij uit Valkenburg voor onze volgende bestemming, Gulpen. Dit na 's ochtends eerst een duurloopje van 55 minuten te hebben volbracht, ditmaal door het mooie Geulpark dat aan de overzijde van het hotel ligt. Daardoor ontdekte ik een alternatieve - nog groenere - route richting Koetshuys en kasteelpark. Deze hebben wij na het ontbijt en de uitcheck - bepakt en bezakt - gelopen totdat we bij het koetshuys uitkwamen en onze weg vervolgden, langs het kasteel naar Schin op Geul. Daar een koffiepauze ingelast en vervolgens het voetpad naar Gulpen opgezocht.

Dat werd toch nog een fikse en pittige wandeling. We hadden weliswaar niet zoveel bagage bij ons - zelf droeg ik een goed gevulde rugzak en een sporttas - maar na anderhalf, twee uur ga je het toch merken. Dit temeer omdat ons volgende logeeradres in Euverem lag, een dorpje (eigenlijk gehucht maar dat klinkt zo denigrerend) even voorbij Gulpen. Dat was dus al snel een half uur langer lopen dan gepland.

Wij arriveerden daar in de namiddag. Het echtpaar Dorien en Jos Meessen ontving ons hartelijk. Dorien is werkzaam in het onderwijsmanagement, Jos is verzamelaar van indianen-attributen en een regionaal bekende troubadour en liedjesmaker, ik heb 'm even gegoogeld...

Na de welkomst-koffie en de bagage op het aangewezen logeervertrek (een half huis, het echtpaar bewoont het nieuw-aangebouwde gedeelte) te hebben neergezet, gingen wij een stuk wandelen en 's avonds naar restaurant Gasthof, in dezelfde straat van ons logeeradres.

Een gezellig restaurant met vriendelijke, attente bediening waar we heel goed hebben gegeten voor een alleszins billijke prijs.

Na het eten weer gewandeld. We liepen langs fruitboomgaarden (vooral appels, peren en pruimen), maisvelden en een grote paardenranch. Op de terugweg ging het licht regenen, afgewisseld met een avondzonnetje. Dat dit een bepaald effect gaf blijkt uit bovenstaande foto, maar zo mooi als de regenboog in werkelijkheid was kreeg ik 'm niet op de plaat. Meer foto's van de wandeling naar Gulpen en in Euverem staan in dit album.

De volgende ochtend, na het ontbijt, namen we afscheid van Jos en Dorien en gingen op weg naar Noorbeek. In de buurt daarvan was ons volgende logeeradres, Hoogcruts. Morgen meer!