Rustige Koningsdag-viering

Nee, het weer was niet bepaald aanlokkelijk om naar buiten te gaan met Koningsnacht en ook niet tijdens Koningsdag. Maar met een winterjas aan die nog net niet was opgeborgen, viel het te doen.

Over Koningsnach, bij ons in Den Haag omgedoopt tot The Life I Live Festival, kan ik kort zijn: ik heb daar weinig van meegekregen. In amper een uur tijd doorkruiste ik het centrum waar het ondanks het slechte weer redelijk druk was. Op drie plekken stond ik even stil om de verrichtingen van een drietal bands,  Rafts on Rafts (oerpunk, lekker ruige teringherrie gecombineerd met melancholieke soundscapes), Stuff (spannende technofunk uit België) en Bas Paardekooper & band (bluesrock) te bekijken. Stuk voor stuk goede bands (vooral Stuff sprak mij aan), maar ik had domweg geen zin om erg lang te blijven staan en had al helemaal geen trek in bier.

Van die wandeling door Chelmsford afgelopen weekend had ik trouwens nog een kort filmfragment gemaakt van die repetitie in de plaatselijke kathedraal. Een repetitie van de Messiah van Händel, later die avond was de uitvoering. Waarom ik daar in dit verhaal naar verwijs is puur vanwege de zuivere engelenzang van de koorzangers, dat in schril contrast staat met de power en oerklanken van de bands die hierboven zijn vermeld. Voor elck wat wils...

Gisteren, een woensdag die als een zondag aanvoelde, was het Koningsdag (moet nog steeds aan dat woord wennen). Die dag begon voor mij al vroeg met het kopen van twee oranje tompoezen bij bakker Rodenrijs in de Fahrenheitstraat. Ik was de eerste klant. Daarna liep ik terug naar huis, onderweg wipte ik de Jumbo binnen voor croissants. Na het ontbijt jogde ik naar de club om een beetje te fitnessen in het krachthonk, maar daar waren alleen Menno en jeugdtrainer Hans Coolen aanwezig. Degenen die schitterden door afwezigheid waren kennelijk al Koningsdag aan het vieren.

Op woensdagavond was er geen (officiële) looptraining, maar die 'schade' hoop ik vandaag in te halen.

Daarna snel naar huis. Even later zat ik op de fiets om op visite te gaan bij schoonmoeder - waarbij wij onderweg opnieuw tompoezen kochten, ditmaal bij bakkerij Van Kempen in winkelcentrum Leyweg. Dubbele tompoezen waren het, met een beetje chocola en extra room. Na ons bezoek fietsten we terug naar huis. Later op de dag gingen we met de auto van dochter, schoonzoon en kleindochter naar 'De Fred' (Frederik Hendriklaan) voor de Vrijmarkt. Eerst koffie met iets erbij bij Bagels en Beans, vervolgens wat rondgekeken op de kermis waar we vrienden en buren van lang geleden tegenkwamen.

Mijn enige aanschaf op de Vrijmarkt was een boekje dat ik als kind bezat (maar verloren is gegaan) en nu dus (althans de eerste druk) zeker zestig jaar oud moet zijn, 'Kabouterstad'. Een aankoop, puur om nostalgische redenen, maar het was mij die ene euro meer dan waard.

Tempolopen na Ockrun

Gisteren (maandag) heb ik een stukje meegetraind met onze trainingsgroep 7. Omdat ik daags ervoor een 10 km had gerend, besloot ik niet helemaal mee te lopen maar mij te beperken tot de warming up. Op het programma stonden 5 maal 6 minuten in 10 km tempo, met drie minuten rust tussen de tempo´s. Ik heb er vier van de vijf ´voor mezelf gedaan. Inclusief het naar-de-club en - inlopen zo'n 70 minuten volbracht. Mooi genoeg voor de maandag.

Nog even een terugblik op de Ockrun, aansluitend op het wandelweekend in Engeland.                            
Zondag 24 april - Terwijl ik na een goede nachtrust genoot van een eenvoudig 'continental breakfast' in de Baristo Bar, meerde onze boot, 'De Hollandia' van de Stena Line in Hoek van Holland aan. Het was toen acht uur in de ochtend. Om tien voor negen zou de trein naar Rotterdam C.S. vertrekken, twintig minuten later de regionale bus via het Westland naar Den Haag. Ik moest bijtijds in Den Haag zijn. Wat was wijsheid? Uiterlijk om 11:00 moest ik op landgoed Ockenburgh zijn om mijn startnummer op te halen, waarna een half uur later de 10 km Ockrun van start zou gaan.

Het ging letterlijk op rolletjes. De keus viel op de sprinter. De conducteur - een pittige dame - adviseerde mij tot het eindpunt (Rotterdam C.S.) mee te rijden, waar de IC naar Den Haag zou vertrekken. Kort en goed: al die treinen gehaald en ook een mooie aansluiting met de tram. Thuisgekomen, snel mijn bagage neergezet, omgekleed en hardlopend naar Ockenburgh gegaan. Meteen een mooie 'inloop' en toch nog ruim op tijd om het startnummer op te halen.

Het was de eerste Ockrun, maar de kans is groot dat er meerdere edities zullen volgen. De loop werd georganiseerd in samenwerking met AV Sparta, Haag Atletiek en de Hardloopwinkel. Daarnaast werkten Scoutingvereniging De Rimboejagers, SV Die Haghe en het Zuid-Hollands Landschap mee aan het mogelijk maken van de loop door hun ruimtes en het landgoed beschikbaar te stellen.

Er waren diverse afstanden: 1,5 kilometer voor de jeugd van 7 tot 16 jaar, 5 km en 10 km.

Toen ik arriveerde, gingen de 5 km lopers juist van start. Zij moesten twee ronden lopen. De 10 km lopers gingen naderhand voor vier ronden over het fraaie landgoed. Het was een mooie loop over een - afgezien van een venijnig 'klimmetje' bij het speeltuintje - niet al te zwaar parcours.

Zelf heb ik met plezier gelopen. Ik begon ontspannen aan de 'race' waardoor een relaxed edoch strak tempo kon worden gehandhaafd, maar naderhand kreeg ik het toch wel warm met mijn jackje aan en trok dat onderweg uit. Uiteindelijk kwam ik in 53'50'' over de finish en daar was ik dik tevreden mee.

Een aantal Haag-leden, en vooral de dames, haalden het ere-podium. Zo werden Ellis Stolwijk en Cynthia Ghijzen resp. tweede en derde dame op de 5 km en Anja Rienstra derde dame op de 10 km. Overige uitslagen staan nog niet online, ik wilde er op wachten voor dit blogbericht maar dan wordt het helemaal zo'n mosterd-na-de-maaltijd verslag...

Aan de finish werden de lopers warm onthaald door Jacob Westerbaen in hoogst eigen persoon, speciaal voor deze gelegenheid gereïncarneerd. Hij was het ook die alle lopers eigenhandig een wel heel bijzondere medaille omhing: een afgezaagde boomschijf met opschrift.

Van Essex Experience Walk tot Ockenburgh Run

Het was me het weekendje wel. Vrijdagavond verliet ik, zij het voor een etmaal, huis en haard voor een tripje over de grote plas, oftewel Engeland. De heenweg naar Hoek van Holland was een busreis (met een keer overstappen). Vrij vroeg was ik ter plekke en kon meteen inchecken: Organisator van de trip Johan Knoester - jaren achtereen organiseerde hij de fameuze Discovery Run - overhandigde mijn boardingcard (tevens sleutelkaart voor de hut) - zodat ik na de paspoortcontrole snel aan boord van de Stena Britannica kon en mijn hut kon betrekken.

Doel van de reis was een - naar later bleek bijzonder mooie - wandeling door de uitgestrekte 'Scenery' van Essex. Daarbij kon gekozen worden uit drie afstanden: 11, 16, 20 km en 33 km. Vierenveertig wandelaars waren van de partij. Het gezelschap bestond grotendeels uit Friezen (Johan Knoester woont sinds enkele jaren in Oudehaske, nabij Heerenveen), maar ook een groep uit het Westland (Schipluiden) en enkele Rotterdammers. Ik was de enige Hagenees geloof ik.

Het weer was buiten verwachting goed, weliswaar niet warm maar uitgesproken zonnig, met een strakblauwe lucht. Naarmate de dag vorderde kwam er wel meer bewolking en het ging zelfs even kortstondig licht regenen, maar ook daarna liet de zon zich zo nu en dan zien.

Tijdens de lange busreis van Harwich naar Great Leighs (startpunt van de wandeling) was het al genieten geblazen: niets dan groen alom, en één keer zag ik zelfs een paartje patrijzen.

Ook over de wandeling zelf kan ik niet anders dan lyrisch zijn: urenlang liepen we door uitgestrekte velden, letterlijk en figuurlijk eindeloos, zonder een spoor van horizonvervuiling. Het leek alsof het koolzaad dat nu alom bloeit grote delen van het landschap felgeel had geschilderd, een prachtig gezicht. En dan die huizen, de cottages, weggetjes en bruggetjes: in Albion lijkt alles dat gebouwd wordt volstrekt in harmonie met de natuurlijke omgeving te zijn. Aan idyllische plekjes geen gebrek!

Het haalt het niet bij de werkelijkheid, maar voor wie de wandeling wil meebeleven, verwijs ik graag naar dit album.

Zelf hield ik het na 20 km voor gezien, ook omdat ik op zondag (vandaag dus) nog een tien kilometer wilde gaan hardlopen, de zogeheten Ockenburghrun. Dus na de lunch keerde ik met andere afhakers in de bus naar Chelmsford, het stadje dat het feitelijke eindpunt van deze wandeling (althans dit deel 4 van de wandeling dat in totaal 145 km bedraagt en van Harwich Old Lighthouse naar Station Epping loopt) was. Daar konden we wat lopen, shoppen, een pub bezoeken en wat eten. Zelf sloot ik mij aan bij een groepje 'Schipluidenaars', die overwegend familie van elkaar bleken te zijn.

Eerste bezienswaardigheid tijdens onze 'sightseeing' was een kathedraal, waar op het moment van ons bezoek een jongerenkoor repeteerde: passages uit de Messiah van Händel. Prachtig! Later die avond was de officiële uitvoering van dit magistrale werk.

Daarna zijn we ergens iets gaan drinken, en weer later werd de maaltijd genuttigd in De Pizza Hut. Er werden vijf verschillende reuzenpizza's besteld die in flinke punten werden gesneden, zodat we allemaal in totaal een halve pizza konden consumeren. Prima pizza's, ik kan niet anders zeggen.


Daarna liepen we rustig terug naar de plek waar de bus terug naar Harwich op ons zou wachten. Inmiddels waren ook de stoere mannen en vrouwen die de complete afstand (35 kilometer) hadden volbracht gearriveerd. Waaronder de 82-jarige Simon Pleijsier, die dit jaar ook de marathon van Rotterdam had gelopen.

Terug op de boot, eerst de hut en de warme douche opgezocht. Later op de avond nog even een afzakkertje genomen met Wietze en twee aardige Friese dames, waarna ik 'de kooi' opzocht.

De volgende ochtend vroeg op, tegen acht uur waren we weer in Hoek van Holland. Hoe kwam ik snel in Den Haag, want ik moest op tijd zijn voor de Ockenburgh run. Het is uiteindelijk allemaal gelukt, maar daarover morgen meer.

Mannen (en vrouwen) van stavast

Ziet de stoere jongens en ferme knapen, met enen vastberaden trek om de mond. Naar wij veronderstellen mochten, en naderhand dit vermoeden ook bevestigd zagen door het organisatie comité, was hier sprake van een hardloop wedstrijd. Het was een strandloop over vijf of tien kilometers, waarbij de militairen hun krachten en bovenal hun snelheid hebben beproefd. Overigens lieten niet alleen de mannelijke athleten, maar ook enkele dames zicht niet onbetuigd.

Tja, beetje archaïsch taalgebruik, maar het is dan ook een bericht uit het verleden, namelijk gisteren. 's Ochtends op weg naar het krachthonk, liep ik het laatste stuk met Menno op die juist zijn woning verliet. Bij de ingang van het sportpark stonden een aantal jeeps en een groep marechaussees, terwijl de doorgang deels werd gemarkeerd door zo'n rood-wit afzetlint dat helemaal doorliep naar en langs het trottoir van de Laan van Poot tot aan de opgang bij de Fuutlaan.

Navraag leerde dat er een strandloop speciaal voor 'onze jongens (en meiden)' was georganiseerd. Een loop over vijf of tien kilometer. Terwijl wij ons programma afdraaiden in het honk, liepen steeds meer mannen en enkele vrouwen de kantine binnen om hun startnummer bij de inschrijftafel af te halen. Het ging wel ergens om, namelijk het Open Militair Kampioenschap Strandloop 2016.

Nu wilde het geval dat ik na de krachttraining zelf nog een stukje wilde lopen, dus dat heb ik gedaan. Eigenlijk heb ik dat speels gecombineerd met het 'toeschouwerschap' en tevens heb ik foto's gemaakt van de (ruim honderd) deelnemers die er op dat moment pas een kilometer op hadden zitten.

De uitslagen van deze speciale strandloop staan hier.

Zelf heb ik gisteren, al met al, een uurtje gelopen. Vandaag werd het echter iets langer, een duurloopje van 75 minuten waarbij onder meer de Bosjes van Pex, Meer en Bosch en Ockenburgh gedeeltelijk zijn doorkruist en ook nog een stukje puinduinen.

Ik heb toen meteen het blauwe shirt ingewijd dat ik van Frits Bos voor mijn verjaardag kreeg - en gisteren bij Zier Runnig heb geruild voor een identiek exemplaar, alleen een maatje kleiner. Frits, hier is het bewijs!

De rest van de middag huiselijk en 'tuinelijk' doorgebracht. Uit de wind en zonder bewolking was het heerlijk, bijna warm, weer. Maar ook een vlindertje (boomblauwtje) van een wisse verdrinkingsdood gered - hij ging aan de rand van een waterbak zitten om wat te drinken en viel daarbij pardoes in het water - en een interview met een jonge Haag-atleet uitgewerkt.

Ik zag één, naderhand twee kikkers op deze foto...

Het wordt trouwens tijd voor een zogeheten tuin-telling. Naast dat boomblauwtje, wat vliegen en een hommel, zag ik een ekster en aan de rand van de vijver zeker vijf bruine kikkers van divers formaat. En in de vijver zwemmen kleine watersalamanders maar hoeveel dat er in totaal zijn durf ik niet te zeggen.

De Cultuurbarbaar 12 jaar!

Dubbel verjaardagsfeest vandaag! Twaalf jaar geleden poste ik mijn eerste bericht op mijn weblog, dat - zo bleek naderhand - een 'blijvertje' zou worden.

En mijn vrouw is jarig, dus het wordt een dag - vooral een avond - met visite. Gelukkig heb ik van tevoren al veel etenswaren klaargemaakt. Het speciale ontbijtje - inclusief bubbels - is overigens al verbrand omdat ik zojuist een ware cross heb gelopen door de zandbak die de Laan van Meerdervoortlaan momenteel is.

Dat zat zo: ik kwam net van het tuincentrum om potgrond te kopen voor planten die ik even daarvoor elders had gekocht. Even later liep ik met een loodzware zak van de Groen van Prinsterenlaan naar de De Savornin Lohmanlaan, stapte in de tram en twee halten verder er weer uit om vervolgens via het met platen beklede noodpad mijn weg huiswaarts te vervolgen. Echter werd ik door een voorman tegengehouden en moest een flink stuk omlopen met mijn 40 liter potgrond. Goede krachtoefening, altijd positief blijven...

Misschien wel leuk om het allereerste bericht hier nogmaals te posten.

Vanaf heden, 19 april 2004, zal ik mijzelf en anderen lastig vallen met mijn wederwaardigheden.
Het begint al goed: mijn wederhelft Hanne is jarig! En niet alleen dat, want over een week zijn wij 25 jaar getrouwd. Een hele prestatie voor beiden, want ik voel mij – en ben – een eeuwig getrouwde vrijgezel. Het is opvallend rustig tot op heden, misschien komt er vanmiddag wat visite. Je begrijpt: ik heb een dagje vrij.

Vrijdag jl. ook trouwens, ik heb toen een lange eenzame wandeling gemaakt vanaf Nijverdal via De Holterberg naar Holten. Er zijn nog plaatsen in ons land waar je twee uur achtereen kunt lopen zonder een mens tegen te komen! Ook geen kip trouwens, hooguit een korhoen. Alhoewel: het is paartijd, maar ik heb geen korhoenders gezien en gehoord. Waarschijnlijk toch te laat op de dag.

Korhaan - foto: Hans Drijer

Ik pik gelijk zaterdag 17 april mee, want toen heb ik een halve marathon in Naaldwijk gelopen. Prachtig weer, ik liep tot 15 kilometer als een zonnetje. Daarna ging de kaars uit…. Toch nog een redelijke tijd (1.44) gelopen. Volgende keer beter!

Grappig is natuurlijk wel dat ik twaalf jaar geleden 1.44 op de halve marathon 'redelijk' vond want ik liep daarvoor nog regelmatig rond en zelfs onder de 1.40. Twaalf jaar later wrijf ik in mijn handen als ik onder de twee uur blijf! Op een wonderlijke manier heeft het iets leuks om de eigen achteruitgang via het digitale 'dagboek' te volgen...

Lenteloop volbracht

Hij is dè Sjaak...

Het was een frisse lentedag vandaag, laten we het daarop houden. Wel veel zon, maar nog steeds een koude wind. In ieder geval viel er tijdens de lenteloop geen regen, wat door buienradar overigens wel was voorspeld. Het was voor veel lopers en loopsters geen beletsel om richting Laan van Poot af te reizen voor een pittig loopje over 5 of 10 kilometers.

Op en rond de atletiekbaan, en vooral in het clubhuis bij de inschrijftafels, was het een drukte van belang. Startnummer en veiligheidsspelden opgehaald en op naar de kleedkamers waar men zich verder 'loop-klaar' kon maken.

Er was amper tijd om nog een stukje in te lopen. Tegen elf uur hadden de lopers zich verzameld ter hoogte van de finishboog en de jurytrap. Echter bleek de start ditmaal niet in het midden, maar aan het begin van de baan. Iedereen werd dus even naar achteren gedirigeerd. Na een korte instructieve toespraak van John, eigenaar van Zier Running, werden de lopers 'weggeschoten'.

Op voor de 10 kilometer. Wat mij betreft ging het lopen minder goed dan gehoopt. Vooral in de eerste ronde had ik het moeilijk, er zat weinig pit en ritme in de benen en ook nog een sanitaire stop. In de tweede ronde hoopte ik de schade enigszins beperkt te houden en dat is aardig gelukt: uiteindelijk kwam ik in ruim 54 minuten over de finish.

Foto: Stefan Zandbergen

Wat altijd erg goed geregeld is bij de lopen aan de Laan van Poot is de snelle verwerking van de uitslagen. Amper twee uur na de loop stonden ze al online.

Een ander verslag met meer gegevens over de winnaars staat op Facebook (Lodewijk van Dongen).

Na de loop - eerst douchen en omkleden natuurlijk - was er buiten, terwijl de zon scheen dat het een lieve lust was, de Prijsuitreiking van de lenteloop.

Aansluitend was een loterij op startnummer, waarbij er aardige prijzen te winnen vielen. Alom vrolijkheid nadat er werd omgeroepen dat Anne Vrolijk in de prijzen was gevallen. Komen er twee meisjes aanrennen die allebei deze naam dragen. Het ging echter om een 'kids price' dus die was voor de jongste Anne Vrolijk (dochter van Helmie en Mike en winnares van de Kids Run) bestemd. Maar nadat 'het publiek' luidkeels 'Aaaaaaach!' had geroepen, kon de andere Anne ook nog een mooi t-shirt ophalen.

En sommige oudjes hadden ook nog geluk met hun startnummer. Zo was trainer de heer Oosterlaken 'de Sjaak', en laat ik nou die andere gelukkige geweest zijn! Een mooi wit t-shirt van Zier Running. Ik kan nu welgekleed een mooie - en hopelijk sportieve - zomer door...

Later die middag nog even met z'n tweeën naar het Hyacintenbos bij Ockenburgh gefietst. Weliswaar staan de boshyacinten nog niet allemaal in volle bloei, maar het begint te komen!

Mini-reunie in swinging Utrecht

De Nachtegalen

Ik heb van 't leven vrijwel niets verwacht
't geluk is nu eenmaal niet te achterhalen
Wat geeft het? - In de koude voorjaarsnacht
Zingen de onsterfelijke nachtegalen.

J.C. Bloem


Deze week zijn de eerste nachtegalen aangekomen in het Westduinpark. Met de boerenzwaluwen die ik eerder deze week bij de boerderij in het Bieslandse Veld zag, kunnen we stellen dat het nu ècht lente is!



Muzikale geneugten - en vooral herinneringen - waren ook mede gespreksonderwerp tijdens een mini-reunie in Utrecht gisteravond. Voor mij allemaal ex-collega's van het Commissariaat voor de Media. Marcel Betzel had twee oud-collega's (Peter Jansen en blogger dezes) en Hans Ottenhoff uitgenodigd voor een borrel met aansluitend een etentje in Utrecht. Eerder die dag was ik na mijn 'oppas-sessie' bij kleindochter Chloë - via het tuincentrum - naar huis gegaan, om snel daarna richting domstad te vertrekken.

We hadden afgesproken bij Café Slok aan de Korte Koestraat, tegenover muziekcentrum Vredenburg. Drukte alom, overal grote groepen vooral jonge mensen die voor cafés en op terrassen stonden te 'socializen'. Grappig om te constateren dat 'in mijn tijd' Utrecht een echte studentenstad was met alle gezelligheid van dien. Anno 2016 is dat niet anders en dit zal tot in lengte van jaren zo blijven.

Het was een verrassend en vooral leuk weerzien. Opvallend was dat iedereen de afgelopen drie jaar amper is veranderd. We pakten meteen de draad weer op. En omdat het toeval - maar wat is toeval - wil dat wij alle vier redelijke 'muziekfreaks' zijn, kwam het gesprek al meteen op David Bowie, Talk Talk, Massive Attack, ga zo nog maar even door. En dat contemporaine muziek, hoe goed soms ook, nauwelijks beklijft. Hetgeen een bekend verschijnsel is: muziek heeft óók sterk met nostalgische gevoelens te maken.


Maar het gesprek ging ook over boeddhisme ('het leven in elk opzicht nemen hoe het komt'), ingrijpende veranderingen in individuele levens, reizen naar India en Rusland, cultuur, de kinderen enzovoorts.

Na de borrel gingen we naar het Vietnamese restaurant Saigon, een klein stukje lopen vanaf Slok. Het bleek daar mega-druk. Het was maar goed dat Marcel van tevoren gereserveerd had.

Het eten was heel apart, met flinterdunne flensjes die je zelf moest natmaken alvorens de door jou bestelde inhoud - in mijn geval groenten, garnalen en aan sushi verwante rijstrolletjes - daarin te rollen. Het eten was ook best kruidig, met 'Madame Jeanette-achtige' pepertjes, koriander e.d. maar heel smakelijk.

Na afloop gezamenlijk naar het station gelopen waar ieder zijns weegs ging. Uiteraard met de belofte een volgende bijeenkomst niet te lang uit te stellen.

Lente-training

Gisteravond weer eens meegetraind met onze groep. Het was een drukte van belang op en rond de baan, en in het clubhuis was het al niet anders. Het mooie weer en het 'Few days after Rotterdam Marathon' gevoel zal menigeen naar de Laan van Poot hebben gelokt.

Die ochtend had ik het krachthonk bezocht, wat inmiddels tot de vaste rituelen is gaan behoren. Aansluitend koffie of thee drinken in de kantine, waar ook 'good old' Joop Teljeur aanwezig was, de nestor van de Elsenburgerbos- en Laan van Poot prestatielopen, fameus in de jaren zeventig en tachtig. Daarna naar huis en vervolgens het grootste deel van de middag afwisselend in tuincentrum en tuin doorgebracht. Druk bezig met de herinrichting van de bloemenborder.

De looptraining werd deze avond geleid door Sandra (die hierboven op haar horloge kijkt). Eerst inlopen, oefeningen doen en wat loopscholing, daarna terug naar de baan voor de kern: 10 x 400 meter, in twee sessies van vijf keer. Steeds 90 seconden rust tussen de tempo's en vijf minuten tussen de series. Een mooie training met het oog op de lente-loop (Hééé, hier zien wij Sandra weer!) die hier zondag gaat plaatsvinden.

Van tevoren kregen we de volgende richtlijn mee: denk je 48 minuten over de 10 km. te doen, dan moesten de vierhonderdjes in 1'50'' worden gelopen: bij 50 minuten wordt dat ca. 1'55'' en bij 52 minuten 2'02''. Sandra hield aan de zijlijn de gelopen tijden bij.

Het lukte mij - enigszins boven eigen verwachting - om de vierhonderdjes redelijk snel te lopen, het zal zo rond de 1'55'' per rondje zijn geweest al liep ik zeker twee keer onder de 1'50''. Toch denk ik te weten dat ik straks zo om en nabij de 52 minuten op 'de tien' ga lopen, daar ga ik tenminste van uit en dan mag ik tevreden zijn.

Deze avond ging mijn trouwe zakcamera mee om onderweg een indruk te geven van de training. Meer foto's staan hier. Met dank aan Sylvana, die aanbood ook een paar shotjes van de cultuurbarbaar te nemen...

IJsvogel gespot!

De avond valt bij de Bosjes van Pex

April en mei vind ik de mooiste maanden van het jaar, zeker op het gebied van natuurschoon. Nu kun je je, met dichter Jacques Bloem, afvragen wat natuur nog eigenlijk is in ons land. En dat terwijl hij het gedicht Dapperstraat schreef in een tijd dat Nederland 'slechts' 9 miljoen inwoners telde - het land was toen al aardig vol, nu zitten we aan 17 miljoen - en nog geen sprake was van honderden vinexwijken, bedrijvenpanden, winkelcentra en héél veel asfalt waardoor ons land er overal hetzelfde uitziet. En nog is het niet genoeg. Toegegeven, ons land kent een hoog voorzieningenniveau maar mooi is anders, en nu druk ik mij eufemistisch uit.

Kortom: wil je nog van oude dorpjes of van iets dat op natuur lijkt in ons land genieten, dan zul je daar zelf actief naar op zoek moeten gaan.

Ook ik kan domweg gelukkig zijn in 'een' Dapperstraat, maar nog blijer werd ik van wat ik tijdens een wandelingetje richting 'het groen' tegenkwam. In de eerste plaats het groen dat nu overal licht begint te schemeren, vooral bij jongere struiken en boompjes, grotere bomen krijgen de komende week meer blad, de knoppen staan op springen.

Eigenlijk was mijn doel het tuincentrum. De afgelopen week hebben wij enkele bielzen in onze tuin verplaatst, zodat er meer loopruimte tussen border en vijvertje kon ontstaan.

De kortste biels moesten wij nog meer inkorten opdat de boel een beetje aansloot: een heidens karwei waarbij wij om toerbeurt de handzaag hanteerden. Maar nu moet er wel wat verse aarde worden bijgestort en wat bloeiende bodembedekkers zoals Alyssum.

Echter was er op dat gebied nog niet zoveel keus bij het tuincentrum - pas over een week of twee, dan komt alles binnen - dus stak ik even over om in Heempark H.J. ten Bosch te kijken hoe de boel er bij stond. Daar had het voorjaar al aardig voortgang gemaakt, en even verderop, bij het rijkbegroeide moerasgebied en de plas, waren enkele mannen druk doende met het snoeien van riet en het uitbaggeren van het omringende water.



Mooiste moment was wel toen ik, teruglopend naar de uitgang - tevens ingang, het bruggetje vanaf kinderboerderij 'Pluk" - aan de overkant van de plas, een schitterende, helblauwe flits over het water zag scheren. De IJsvogel!


Afgezien van de fazant en sommige eendensoorten, behoren de wielewaal en de ijsvogel tot de kleurrijkste vogels van ons kikkerlandje. Wat de twee laatstgenoemde vogels ook gemeen hebben is dat zij, ondanks hun schitterende vederdracht, weinig worden waargenomen. Deels komt dat omdat zij niet heel algemeen zijn, maar ook zijn ze vrij schuw waarbij de wielewaal ook nog eens hoog in de bomen vertoeft zodat het felle geel niet zo opvalt.

Poelslak

Met mijn simpele zakcameraatje kon ik niet een ècht goede foto van de ijsvogel maken - hij bleef geruime tijd zitten op een boomtak, later vloog hij een kleine twintig meter verder - maar iets is beter dan niets, en ik heb hem eindelijk - na lange tijd - weer eens mogen spotten!

Er trok een eindeloze stoet mensen aan ons voorbij...

Even in vogelvlucht het afgelopen weekend. Zaterdag even op en neer naar Hillegom en Haarlem in de hoop de bloembollenvelden in volle pracht te aanschouwen. Dat viel echter tegen. Afgezien van enkele velden met hyacinten - waardoor Hillegom bezwangerd leek door zoete geuren - en narcissen, lagen de velden er grauw-braak bij. En waar er al groen stond waren de tulpen nog flink in knop. Over veertien dagen zal alles wel in volle bloei staan denk ik.


In Haarlem bezocht ik nog het ondergrondse archeologisch museum. Klein maar leuk en educatief en - wat ons als goede Hollanders moet aanspreken - gratis te bezichtigen.
En ditmaal ging het ook veel over poepen en piesen, altijd leuk natuurlijk.



Marathon van Rotterdam!

Belangrijkste dag was natuurlijk de zondag. Vandaag dus, de dag van de marathon van Rotterdam dat niets minder is dan een nationaal evenement. Andermaal was ik niet als loper van de partij: ik denk ook dat ik het bij maximaal halve marathons houd. 'Ik denk' want zeg nooit nooit.

Na 's ochtends zelf nog een loopje te hebben gedaan, pakte ik rond elf uur de fiets en peddelde naar het station waar het een drukte van belang was, veel politie te paard. Later begreep ik dat het een demonstratie van Pegida was en dat de politie er was om eventuele ongeregeldheden te voorkomen.

Met de trein naar Rotterdam en vanaf centraal een stukje lopen naar mijn vaste plek, ongeveer één kilometer voor de finish. De eerste van onze club die ik tegenkwam was onze snelle loper Bram van Dongen, echter nu wandelde hij. Hij verklaarde dat zijn benen al vroeg in de race waren 'volgelopen' waardoor hij zich genoodzaakt zag uit te stappen. Erg aangeslagen zag Bram er overigens niet uit, hij gaat binnenkort waarschijnlijk wel 'revanche' nemen op een andere marathon denk ik zo.

Even verderop, ongeveer tweehonderd meter vanaf de bocht naar links, zag ik andere supporters onder wie Jan Groeneveld en Pieter de Graaf van de HRR, Mulay Najib van Sparta en ook fotografen als Jeroen Tibbe en Bjorn Paree. Die hebben straks weer veel in te laden...

Op het moment dat ik mij bij hen voegde waren de lopers die onder de drie uur waren gefinishd al binnen. Dus nu wachten op clubgenoten en andere bekenden. Wat geen straf was want het was heerlijk weer: de zon scheen volop maar toch was het niet te warm, wat voor de lopers ook wel zo prettig moet zijn geweest.


Een aantal mensen heb ik wel kunnen spotten (zie ook mijn album), maar bij lange na niet iedereen. Maar er zijn door al die professionelere fotografen zóveel foto's gemaakt, het moet wel gek lopen(!) als iemand niet door de blik van deze of gene lens is gespot...

Overigens hierbij de link naar de uitslagen, uiteraard ook van onze koene Haag-dames en -heren!