Eindejaarstraining

Op de laatste woensdag van 2016 hadden we nog een leuke training. Dat kwam neer op vijftien 'tweehonderdjes', onderverdeeld in driemaal 5 x 200 meter op de baan. Het in- en uitlopen, de loopscholing en de rek- en strekoefeningen voor- en achteraf zijn uiteraard niet inbegrepen.

De tweehonderdjes zouden in een strak wedstrijdtempo gelopen moeten worden, en wel zo dat dit tien kilometer kan worden volgehouden. Dat kwam neer op 54 seconden (op de 200 m. ) voor wie 48 minuten 'op de tien' haalbaar was, oplopend tot iets meer dan een minuut voor de '53 minuters'.

Maar hoe gaat dat: weinig is zo lastig om exact dat opgegeven tempo te lopen. Òf het gaat te langzaam, òf - en dat kwam meer voor - te snel. Vooral de laatste categorie onder wie 'rebelse' Ellen (:-)) en ik-zei-de-gek die de verleiding niet of nauwelijks kon weerstaan om in haar kielzog te blijven, schoten bij herhaling door tot 54 seconden (wat wel iets boven ons 10 km niveau is). Dus Arie moest ons daar een paar keer op wijzen. Maar alle keren bleef ik - ook bij de rustige tweehonderdjes - onder de minuut en dat is netjes. Alleen het allerlaatste halve rondje ging in ca. 50 seconden. Ach, doe eens gek...

Het was overigens rustig op de training. Onze groep bestond uit tien personen, waar anders vijftien tot twintig normaal is. Maar ook later, in het clubgebouw, waren minder mensen aanwezig dan anders. Heeft ongetwijfeld met de (school)vakantie te maken, velen zijn met vakantie of hebben andere bezigheden tussen oud en nieuw.

Eerstvolgende moment bij Haag Atletiek is de Oliebollencross met aansluitend de Nieuwjaarsreceptie, maar dat is 'pas' op 7 januari. Eerder nog, op 31 december, kan ook de jaarwisseling gevierd worden bij de club, dat zal vast een knetterend feest worden. Zelf zal ik daar niet bij zijn omdat we dit met familie en naaste buren vieren.

Het zwarte goud van Mokum

Zoals in mijn vorige post al is vermeld: het was een mooie kerstcross. Uitslagen staan nog niet online, maar ja, alles is op de 'ouderwetse' manier gedaan: tijdnotering, uitschrijven van alle namen en tijden enzovoorts. Dat heeft wel iets, maar de verwerking van al die gegevens is een hele klus. Alle lof voor Frits, Liesbeth en Frank.

Wel waren er een aantal fotografen die de verrichtingen van de crossers hebben vastgelegd. Peter Pronk is een daarvan.

Daags erna, op dinsdag 'derde kerstdag', had ik nog een heuse reunie met een aantal ex-collega's van het Commissariaat voor de Media. Een kleinschalige reunie weliswaar, voor een volgende keer proberen we het wat groter aan te pakken.

Hoe dan ook, deze reunie vond in een totaal andere omgeving plaats dan bij mijn oude werkgever in Hilversum. Het werd dus niet voornoemd Commissariaat, en ook niet het Instituut voor Beeld en Geluid, waar we in mijn werkzaam leven in deze periode weleens het Top 2000 Café bezochten. Maar het was dan ook geen 'officiële' en - zoals hiervoor vermeld - evenmin een complete reunie, omdat deze op korte termijn werd georganiseerd.

De locatie was 'Black Gold', een mooi zaakje waar letterlijk en figuurlijk zuivere koffie wordt geschonken. Misschien wel de beste van Amsterdam, waar het gevoel voor kwaliteit van 'barista' Siebrand garant voor staat. Siebrand is ook een van die ex-collega's die een totaal andere weg is ingeslagen.



Zelf was ik vrij vroeg in Amsterdam en ook snel in de Korte Koningsstraat, misschien wel te vroeg. Ik had begrepen dat er 'later in de middag' was afgesproken en het was kwart over vier. Ik wierp een steelse blik naar binnen en zag dat Marcel er al was, dus toch maar naar binnen gegaan. Heerlijk bakje cappucino gedronken, ik wilde er eerst wat suiker in maar dat is natuurlijk je reinste vorm van 'koffiebarbarisme'. Siebrand wist mij er met succes van te overtuigen dat zo'n koffie zonder suiker veel lekkerder is.

Daarna kwam nog een aantal bezoekers, het werd aardig druk in het zaakje. Behalve koffie en heerlijke baksels - zoals bananencake en voortreffelijke koekjes met chocoladechips - staan er een aantal bakken met vinyl (vroeger noemde je die Elpees), vooral jazz, hip hop, soul, funk enzovoorts.

De bezoekers zijn veelal toeristen uit alle delen van de wereld, muziekliefhebbers, kunstenaars die in de buurt wonen, studenten en licht alternatieve 'hipsters'.

Een al wat ouder echtpaar verliet na wat rondsnuffelen in de bakken en een praatje met Siebrand de zaak met een langspeelplaat van Joan Armatrading. Naderhand vertelde Siebrand dat de koper de betreffende LP had geproduceerd. Heel bijzonder.

Marcel en ik gingen nog even naar een naburige slijter om een kratje bier en wat wijn in te slaan voor die avond. Mooi zaakje trouwens, met aantrekkelijk geprijsde kwaliteitsbiertjes en andere dranken.


Weer later - het wat rond half zes - kwamen de andere ex-collega's binnendruppelen. Nadat de zaak dicht ging, vond aldaar een 'besloten' feestje plaats voor tien personen, ex-collega's. Het werd erg gezellig en er is heel wat afgepraat over werk - altijd wel een interessant thema, de media en de huidige maatschappelijke reuring over de MSM -, muziek (veel muziekliefhebbers, onder wie Hans, Quint, Peter, Marcel, mijzelf en Siebrand zelf uiteraard) en waar men zoal tegenwoordig mee bezig is.

Het aanvankelijke voornemen om met z'n allen 'ergens' te gaan eten werd informeel ingevuld door pizza's te bestellen. Wel zo leuk.


En zo bleef het nog lang op gepaste wijze onrustig in de Korte Koningsstraat....

Wind en Zon van voren bij Kerstcross Haag Atletiek

Weer een lekker crossje gelopen vanmorgen. Altijd stoer om dit zo neer te pennen, of, in dit geval, in de kloppen. Want in de praktijk voelde het niet zo lekker omdat het loeizwaar was. Zoals altijd ging ik helemaal stuk op de drie steile heuvels op het parcours, dat ook nog eens drie keer 'genomen' moesten worden om de 7 kilometer vol te maken.

.
Maar goed, het is volbracht en het is ook weer niet zo dat ik helemaal door het ijs ben gezakt. Of door het zand, al was het daar op menig punt zacht genoeg voor. Voeg daar ook nog eens een stevige wind aan toe, en alle ingrediënten voor een mooie maar loodzware Kerstcross waren aanwezig.

Wel scheen de zon - zeker voor Kerstbegrippen - vrij uitbundig en het voelde bij vlagen zelfs vrij warm aan, al zullen de inspanningen daar ook zeker toe hebben bijgedragen.

Leuk om te vermelden is dat er een cameraploeg van het jeugdjournaal aanwezig was, er schijnen ook beelden in het avondprogramma te zijn uitgezonden maar die heb ik nog niet bekeken. Te druk met het kerstmaal voor tweede kerstdag in de weer. Hier de link! Om misverstand te voorkomen: het korte filmfragment hieronder is 'eigen maaksel'.



Het uitstekende 5-gangen kerstdiner dat we gisteravond genoten in Roots aan de Haven, moet inmiddels wel grotendeels zijn verbrand. Ook omdat we op Eerste Kerstdag heel wat hebben afgewandeld, van huis naar Het Haags Filmhuis aan het Spui waar we de film 'A Quiet Passion' zagen. Dat ging over de dichteres Emily Dickinson, die als jong meisje opviel door haar eigenzinnigheid, maar door haar ouders - vooral haar vader - gesteund werd bij het verwezenlijken van haar ambitie haar literaire talent te ontwikkelen. Ik vond het een vrij zware film, traag en nogal statisch, er is erg veel binnenshuis gefilmd in somberbruine, slecht verlichte negentiende eeuwse vertrekken, en soms lag de melodramatiek er zó dik bovenop dat het bij vlagen bijna lachwekkend werd. Geen slechte film, zeker niet, maar er zat weinig 'lucht' in. Niet voor iedereen zullen we maar zeggen.

Maar goed, terug naar de cross. Hoewel het allesbehalve makkelijk ging, en ik vele malen moeizaam de heuvels beklom omdat de zuurstof op was, is het uiteindelijk niet slecht gegaan. In iets meer dan 44 minuten kwam ik over de finish op het veldje van de De Savornin Lohmanlaan.

Na afloop wachtte er een warme douche bij Haag Atletiek en werd er gezellig nagekletst onder het genot van gratis kerststol en drankjes in het clubgebouw. Onnodig te zeggen dat een en ander gretig aftrek vond bij de lopers en loopsters. Zelf ging ik aan de warme chocolademelk...

Tenslotte nog tijd gehad voor een kerstkaart waarop het overgrote deel van onze trainingsgroep vertegenwoordigd is. Was wel een gedoe om alle poppetjes te tekenen, en uiteindelijk konden er toch nog ca. vijf personen niet op. Maar dat maak ik nog wel goed...

Viering van de kortste dag

Buiten regenstralen, binnen stralende dames...

Mag ik deze blogpost wel plaatsen? Ik heb nota bene niets uitgevoerd gisteravond. Te nat, dus ging ik pas later naar de club. Niet om te trainen want het was ná de training. Na de looptraining wel te verstaan.

Maar mijn wederhelft was later thuis dan verwacht, en het regende harder dan verwacht. Mooi alibi om niet te gaan trainen, of in ieder geval de training uit te stellen tot vandaag. Wel heb ik woensdagochtend nog even wat kilo's naar boven gebankdrukt, met Arie en Menno, maar dat heeft weinig met loopconditie te maken. En later op de avond lokte toch weer de gezelligheid van het clubhuis.

Dus eigenlijk zou ik deze blogpost pas openbaar moeten maken nadat ik de schade heb ingehaald. Daar moet dus -geheel volgens schema  - 8-6-4-4-2 minuten voor gerend worden in 10 km tempo, met telkens 50% herstelpauze t.o.v. de duur van het laatst gelopen tempo.

Maar dat heb ik nog niet gedaan, zodra dat is gebeurd zal ik de alinea hierboven aanpassen.
UPDATE 22/12: volbracht! Bruto was het wel een korte training - slechts een paar minuutjes ingelopen - maar de tempo's gingen heel goed.

Overigens bestond de barploeg van gisteravond uitsluitend uit dames, allemaal uit 'onze' trainingsgroep 7. Dat trainer Arie toch nog met negen personen de hort - of liever gezegd: de baan - opging, mag gelet de regen een meevaller heten.


Dinsdag heb ik nog wel een flinke wandeling gemaakt door de duinen en over het strand. Je kon er een kanon afschieten, zó rustig was het er. En dat terwijl het best aardig - om niet te zeggen mooi - weer was voor de tijd van het jaar.

Dan nog even dit: het laatste nummer van ons clubblad 'Haagse Bluf' is verschenen. Dat wil zeggen: het laatste nummer van 2016 en ook het laatste waaraan ik als redactielid heb meegewerkt. Na zeventien jaar vond ik het wel mooi geweest, al blijf ik wel zo nu en dan schrijven. Maar gelukkig is er een goed, grotendeels vernieuwd redactieteam, stuk voor stuk enthousiaste mensen die goed kunnen schrijven. Een van hen, Annelies de Jongh, was een tijdje terug bij mij op bezoek voor een afscheidsinterview.

Nummer 1988

Wat gebeurde er in 1988? Het was het jaar waarin Nederland in de halve finale van het EK voetbal van Duitsland won, er een grote opstand in de Palestijnse gebieden kwam (Intifada), Suriname een burgerregering kreeg, de Mediawet in werking trad; het was ook het jaar waarin Steffi Graf furore maakte als tennisster, en bij ons Yvonne van Gennip goud op de 5000 meter won.

Het is uiteraard maar een greep, er gebeurde te veel om op te sommen, wie het echt wil weten raadplege het WWN.

Maar waarom ik uitgerekend over 1988 begin, heeft te maken met het nummer dat ik toebedeeld kreeg van beeldend kunstenaar Hans Rietbergen. Ik was namelijk de 1988ste persoon die hij voor de muur tegenover zijn woning aan de Beeklaan fotografeerde. Dat gebeurde afgelopen vrijdagmiddag.

Hans, een productief en begenadigd graficus/kunstschilder die tevens het logo van onze vereniging Haag Atletiek heeft ontworpen, is al zeven jaar bezig met dat 'muur-project'. Een aantal jaren geleden is het deel dat toen gereed was in Pulchri tentoongesteld. Ik heb hier al eerder over bericht, zie deze post.

Maar goed, ik ben nu ook deel geworden van dat project, met andere 'langslopers'. Voor Rietbergen is het nog maar een paar lopers te gaan voordat de 2000 zijn bereikt.

Even voordat hij de foto van mij maakte, kwam een groepje van vier dames langs. Hans sprak hen meteen aan en wist ook hen over te halen te poseren voor de muur. En nadat hij met mij klaar was, vroeg hij om van hem ook een foto te maken. Niet met een onklaar geraakt stepje dat hij eerder bij het groot vuil gevonden had, maar wel met een t-shirt van onze club met 'zijn' logo er op.

Jan Essenberg in zijn sixties

Je zou zo zeggen dat makrelenvet een probaat haargroeimiddel is, als je deze foto zo bekijkt. Maar niets is minder waar: de avond volgend op de toch wel intensieve Meeuwen- en Makrelenloop stond een zogeheten sixties-feestje op het programma. In de letterlijke zin des woords, want de jarige in kwestie werd zestig jaar. En hij vierde zijn verjaardagsfeest in de Haagse Rock-tempel Musicon.

Ik heb het over Jan Essenberg, een aangetrouwde achterneef van mij. Hij is ook de programma-coördinator van het jaarlijkse Zeeheldenfestival en manager van de Haagse hardrock-groep Rosie. Een paar weken terug kregen we een uitnodiging voor het feestje: het verzoek was om 'verkleed' te komen. Wij hebben dat geïnterpreteeerd als 'op zijn sixties'.

Het bleek dat velen aan het verzoek voldaan hadden: het leek wel carnaval of een vriendelijke vorm van Halloween. De een was nog mooier of extremer uitgedost dan de ander. Ook de jarige zelf had zich met punthoed en gewaad als een soort 'Wizard of Oz' omgetoverd.
   
Het was druk in het Musicon, al behoorde niet iedereen tot de speciaal genodigden. Zo kwam ik Mattijs van Dulkenraad tegen, een van de snellere Sparta-lopers die ik diezelfde middag in de voorste gelederen bij de Meeuwen- en Makrelenloop vanaf het keerpunt had zien terughollen naar de Hellingweg, waar hij in de ronduit schitterende tijd van 1 uur en 10 minuten over de meet kwam. Hij was hier in het Musicon met zijn broer en een vriend. Mattijs is een muziekliefhebber pur sang en dat heeft hij niet van een vreemde: zijn vader is niemand minder dan Ruud van Dulkenraad, die jarenlang hoofdredacteur was van Muziek Express en aan de wieg stond van succevolle artiesten als De Kast, Youp van 't Hek en Gordon.

Even later kwamen ook mijn neef Robert met zijn jongste dochter Pebbles binnen. Leuk, want zo vaak zien we elkaar niet. Kortom, het werd steeds gezelliger. Het werd ook gezellig door een aantal sfeerverhogende optredens. Eerst Justin (hierboven met het glitterjasje), een Haagse zanger met Nederlandstalig repertoire. Heel goede zanger moet ik zeggen, er zat geen onvertogen noot bij. Bovendien is ook hij familie van de jarige, die hij 'Oom Jan' mag noemen, want hij is zijn neefje.



Daarna verscheen Rosie ten tonele: de beuk ging er meteen goed in met hun retestrakke hardrock, En ze speelden niet zomaar een paar nummers, nee, het was een compleet concert! Ja, dat tref je dan als gast van een jarige job die hun manager is.

Highway To Hell kwam na de Meeuwen- en Makrelenloop

En zo hebben we zaterdagmiddag weer gemeeuwd en gemakreeld. Zelden waren de weersomstandigheden zó rustig medio december, er was nauwelijks wind waardoor de temperatuur (ca. 8 graden celsius) hoger aanvoelde. Althans, tegen de tijd dat de (ditmaal) 650 lopers van start gingen.

Na de gebruikelijke rituelen van startnummer ophalen, omkleden - voor zover nodig -, praten met diverse loopvrienden en wat inlopen, was het om 13:00 uur zo ver. Na wat inleidende woorden van race-director Jan Spek, en een korte warming-up op muziek, werden de lopers weggeschoten.

Wat is er in één jaar tijd veel veranderd hier, er zijn of worden heel wat bedrijfspanden en woningen bijgebouwd. Via de parkeerplaats bij het Zuiderstrandtheater konden we de overzijde van de Houtrustweg bereiken, waarna we rechtsaf via de gebruikelijke route naar het strand liepen, van waar de werkelijke wedstrijd naar het keerpunt bij De Zandmotor voorbij Kijkduin en terug naar de finish op de Hellingweg zich afspeelde.

Geen dramatisch verhaal over hoe zwaar het was, hoe wij moesten opbeuken tegen de storm, glibberend en glijdend over een hardbevroren ondergrond, met ijspegels aan wenkbrauwen en baard, doorweekt door regen, hagel of sneeuw. Niets van dat al: de weersomstandigheden waren optimaal voor een loop, maar niet optimaal voor een heroïsch verslag.

Het strand dan: hoe was dat? Dat viel ook erg mee, er waren wel stukken waar het flink doorbikkelen was over een hobbelige ondergrond en natte voeten voorbij Kijkduin door de vele plassen zeewater die de doorgang belemmerden, maar het strand was overwegend redelijk tot goed beloopbaar.

Zelf ging ik best lekker, ik liep van meet af aan in een goed ritme en kreeg nergens een terugslag. Nou ja, misschien de laatste kilometer, toen we het strand verlieten. Het zand was op het laatst zeer zacht, bij elke stap had je het gevoel er in te zakken, bovendien ging het daar steeds verder omhoog. Maar eenmaal de bestrate opgang - dat (vrij na Drs. P) na de start de afgang was - gepasseerd, weer het hardlooptempo hervat en na zo'n 800 meter werd de finish voor Boeg Nautic bereikt in een tijd van 1 uur 36 minuten en 35 seconden, vier minuten sneller dan vorig jaar en net zo snel als in 2014. Kortom: ik mag niet klagen.

Na afloop op vertoon van startnummer het tasje met makreel in ontvangst genomen, en de twee plastic muntjes ingewisseld voor warme snert - wat bepaald geen snertsoep was - een een krokant gebakken visje. Ditmaal was ik niet te laat zoals vorig jaar, toen er niet genoeg vis voor iedereen was.

Nog even nagepraat met deze en gene, ook met vrienden van Haag en de trainingsgroep, onder wie Sandra en Wim, die hierboven in gesprek is met Maikel van Gemert, die na Jeroen van Aken (eerste) en Bram van Dongen (tweede) derde bij de M&M-loop werd.

Met Frank Inklaar en Paul Kruijssen nam ik nog een afzakkertje in Brouw Café, nou ja, het werden er twee, heerlijke Quadrupels.

Een vrij abrupt eind van dit verslag, maar we moeten naar een feest. Ook daarover morgen meer.

UPDATE: Het is inmiddels zondag, en het feest is achter de rug. Was leuk, met een heus (compleet) concert van Rosie, de Nederlandse evenknie van AC DC. Hier komt nog een kort verslag over.

Comeback Duindigt Cross!

'We' zitten nu in het cross-seizoen en hoewel  crossen - zacht uitgedrukt - niet mijn sterkste punt is, doe ik bijna altijd mee. De komende twee maanden valt er heel wat af te crossen in onze regio (Haaglanden).

Veel lopers - vooral van de oudere generatie - konden een licht gevoel van euforie niet onderdrukken bij het nieuws dat de Duindigtcross, die van 1977 tot 1995 op en rond de paardenrenbaan werd gehouden, in ere wordt hersteld. Op 22 januari is het zo ver! De loop komt in de plaats van de Clingendaelcross, omdat de organiserende vereniging The Hague Road Runners geen toestemming meer kreeg om de loop op het landgoed te laten plaatsvinden. En zo heeft elk nadeel weer zijn voordeel!

Vandaag verscheen een artikel over de terugkeer van de roemruchte cross in het AD, zie afbeelding hierboven.

Duindigt cross (vermoedelijke editie: 1977)

Wat de training van gisteravond betreft: het was - voor mij - wat verwarrend, want ik had mij voorbereid op een duurloopje met wat lichte versnellingen (minuutjes). Zo stond het in het schema, maar het werd een uitgebreide loopscholingssessie met aansluitend een baantraining: tien keer 400 meter in 10 km tempo. Uiteindelijk werden dat acht keer, alleen haakte ik na de vijfde keer af.  Zo vlak na de Duinrell Cross afgelopen zondag en met de Meeuwen- en Makrelenloop aanstaande zaterdag in het vooruitzicht, wilde ik mezelf niet teveel belasten.

Verlichte donkere weken

Foto Peter van Soest

De donkere weken voor kerst zijn aangebroken. In reactie hierop - en ter compensatie van de steeds vroeger invallende duisternis - zien we overal in kerstverlichting gedompelde winkelstraten, terwijl ook het tuincentrum dat we gisteren bezochten volop kerstsfeer ademt.


Onderweg naar het tuincentrum nog de eendjes (maar ook de zwanen en koeten) gevoederd.

Verder ging ik gisteren laat in de ochtend van huis voor een duurloopje van in totaal 70 minuten. Het viel mij nog mee hoe het daags na de Duinrellcross ging. Er staan al foto's en uitslagen op de sites van AV Sparta en de HRR. Het was aangenaam weer, het zonnetje prikte moeizaam door het vanuit het zuiden oprukkende wolkendek heen. Ter hoogte van de Laan van Poot en het Fuutpad ging ik de duinen in, op een gegeven moment liep ik het strand op tot aan Kijkduin. Daarna over de Laan van Meerdervoort terug naar huis.

Foto Chris Zaal

Nu morgen nog een training en daarna wat loop-rust tot aan de Meeuwen- en Makrelenloop.aanstaande zaterdag. De weersvoorspellingen zijn gunstig, tenzij je van onbarmhartig winterweer houdt, maar hoe dan ook: "De Meeuwen- en Makrelenloop gaat altijd door!"