Unzipped! Mega-tentoonstelling als ode aan The Rolling Stones

Heerlijk, de rust die van het drentse landschap uitgaat. We waren er even tussenuit, op familiebezoek in Gieten, waar wij de kerstdagen hebben doorgebracht. Huiselijk, sober en af en toe een wandeling maken. Helemaal fit was ik nog niet door verkoudheid (hoesten en  een ontstoken oog), maar kon toch nog op twee van de vier dagen heel langzaam een kort stukkie joggen, om in beweging te blijven. Uiteraard op de droge momenten, die waren er gelukkig ook.        

 

Het is wel een overgang van het stille land tot stevige Rock & Roll. Zelf was ik van plan om, nu ik toch in de buurt was, op de dag ná kerst (woensdag 27 december dus) naar Groningen te gaan om de veelgeprezen expositie 'Unzipped' te bezoeken. Welnu, als ik ergens géén spijt van heb gekregen, dan was dit het wel: een groots en fantastisch eerbetoon aan The Rolling Stones, zeker vanuit pophistorisch oogpunt gezien 's werelds grootste rockgroep ooit (op The Beatles na dan). 

Ik ging er met de bus heen, gewapend met een uitdraai van het van tevoren bestelde ticket. Nu heb ik een museumjaarkaart en hoefde slechts tien euro aan toeslag te betalen. Voor een 'gewoon' toegangsticket betaal je vijfentwintig euro. Dat lijkt een aardig bedrag, maar de bezoeker krijgt absoluut waar voor zijn/haar geld.

 

Al vanaf het begin, waarbij je een goed beeld krijgt van hun beginjaren als band, wordt je door diverse zalen (vol muziekinstrumenten, stage designs, audio- en videofragmenten, iconische kostuums, posters en albumcovers) geleid naar het einde op de derde verdieping, waar om en nabij de zeven minuten een spectaculaire Dolby Surround Experience van hun (gratis) concert uit 2016 in Cuba wordt gegeven (zie ook hierboven het openingsnummer 'Out of Control'. Fantastisch!). 

Het zaadje van wat later The Rolling Stones zou worden, werd geplant in de metro. Daar troffen Mick Jagger en Keith Richards elkaar. Ze raakten aan de praat, en er was meteen een klik vanwege hun gemeenschappelijke interesse in de blues. Dat leidde tot het het plan om samen muziek te maken en uiteindelijk tot de oprichting van een band, met nog een paar andere vrienden. De rest is geschiedenis.

Wij komen - onder veel meer - langs opstellingen van hun bescheiden verblijf waar zij repeteerden, geheel in de sober-rommelige jaren zestig sfeer. Feest van herkenning!

Onderstaande QR-code kun je ter plekke scannen of fotograferen, klik er op en je krijgt via Spotify tal van Stones-nummers te horen, vanaf hun begintijd tot later. 

 Er is ontzettend veel te zien op die expositie, dat - ook al ben je misschien geen uitgesproken Stones-fan - een gang naar en vervolgens een bezoek aan het museum een must is.

Tot 21 januari 2024 te bezichtigen, dus enige haast is geboden! Check verder: Groninger Museum!

 

Le Pot-Au-Feu

Omdat ik met hardlopen in een soort van midwinterdip zit, valt er niet zoveel te bloggen. Wandelen en fietsen doe ik nog wel, maar op dit moment valt er in de natuur - of wat daar nog van over is in de volgebouwde randstad - niet veel te beleven. En laten we wel zijn: het is continu klereweer de afgelopen weken. Dus ja, ook ik ben nu verkouden.

Maar laat ik niet al te negatief zijn: afgelopen zaterdag heb ik wel een mooie film gezien en 's avonds was er een leuk feestje bij Pex.

Voor de film ging ik ditmaal naar Het Kijkhuis  in Leiden, naast Museum Boerhave. Een leuk klein theater met vriendelijke ontvangst door even vriendelijk personeel. 

Ik kwam voor de film 'Le Pot au Feu' van de Frans-vietnamese regisseur Tran Anh Hung. De film speelt zich af in 1885 en verhaalt over de romance tussen Eugénie (Juliette Binoche) en de - ongetwijfeld rijke - kasteelheer Dodin Bouffant (Benoît Magimel), een ware gastronoom voor wie ze al 20 jaar werkt.

De film (Gouden Palm winnaar) duurt ruim twee- en een half uur. Het is zowel een ode aan de Franse keuken als een liefdesdrama. In het eerste half uur van de film zie je Eugénie met grote toewijding en gedrevenheid bezig in een keuken waarin, naast de keuken zelf, alle dingen megagroot zijn: de tafel, het gasfornuis, de pannen. Maar ook de ingrediënten! Hele kippen, kwartels,  kalfsrug uit de oven, een enorme brasem, groene kool en andere struikgroenten verdwijnen in pannen en worden overgoten met drank en geklaarde boter, alvorens in ovens te worden geplaatst, waarna de volgende taak wacht. Er wordt weinig gesproken, alleen het hoognodige wordt gezegd, en soms wordt even geproefd van een saus of die goed op smaak is.

Dodin is al langere tijd verliefd op zijn kokkin. Hij vraagt haar met hem te trouwen, maar Eugénie geeft haar onafhankelijkheid niet zomaar prijs. Pas nadat Dodin haar op een dag een schitterend koningsmaal  heeft voorgeschoteld stemt zij ontroerd toe in een huwelijk. Of het daar werkelijk van komt? Geen spoilers....

Bredius in 2 voor 12

Eigenlijk is dit een bericht dat ik op facebook heb geplaatst maar vanwege het nostalgisch-persoonlijke karakter hoort het ook wel op mijn weblog te staan vind ik.

Deze avond weer naar 2voor 12 gekeken. Een van de vragen had betrekking op de kunstverzamelaar Abraham Bredius, die in Den Haag een eigen museum had. Met daarbij een illustratie van dat huis.

Nu wil het geval dat ik in datzelfde huis ben opgegroeid. Ik heb daar van mijn derde tot twaalfde jaar gewoond. Daarover heb ik al eerder op mijn weblog 'De Cultuurbarbaar' gememoreerd. Met foto's van Museum Bredius op de oude locatie aan de Prinsegracht.

En ook nog wat persoonlijke herinneringen aan die tijd...

Zie ook https://fredvandergonnetscher.blogspot.com/.../nostalgie...