Lopeloos, maar niet hopeloos

Na nogal lopeloze laatste weken - wat trainen betreft - toch maar weer eens 'een vijfje' gelopen in Nootdorp. Dat was afgelopen zondag bij de Dobbeloop, een kleinschalige leuke prestatie-wedstrijdloop in Nootdorp, bij de molen. Mooie omgeving, veel groen en prima georganiseerd. Nou, het was maar vijf kilometer maar het ging beslist niet van een leien dakje. Toch uitgelopen en dat is al heel wat. 

Inmiddels weer (voor het eerst sinds een maand) getraind bij 'Haag' en dat ging best redelijk. Nu vasthouden en regelmatiger gaan trainen (zeg ik tegen mijzelf). Snel zal ik uiteraard niet meer worden (logisch) maar er is niets op tegen om jezelf te verbeteren, althans daarnaar te streven.

De afgelopen weken heb ik wel wat stadjes en musea bezocht. Kuiersessies in Delft, Leiden, Gouda en Haarlem. Allemaal plaatsen in de regio met min of meer pittoresk-historische stadscentra. Minder natuurwandelingen dus (zoveel moois is er nog niet te zien) al zal daar de komende weken wel verandering in komen.

Ook een paar keer naar het Haags Filmhuis gegaan. Daar "The Zone of Interest" gezien, een uitzonderlijk oorlogsdrama over de banaliteit van het kwaad. Bewoners van een groot landhuis zwemmen, relaxen en genieten anderszins van een weldadig leven temidden van prachtige natuur. Groter contrast met het leven achter de scheidingsmuur is amper denkbaar: daarachter is het concentratiekamp waaruit van tijd tot tijd oorlogsgeluiden weerklinken: geweerschoten, geschreeuw en gejammer. Sinister.  

De andere film is een docu over 'The Birthday Party', een australische punkband rond frontman Nick Cave die van 1980 tot 1984 bestond. Naast interviews met een aantal bandleden waarbij zij terugblikken op die periode, wordt de kijker getracteerd op woeste live-beelden van de band, waarbij hard en strak drum- en baswerk nog een beetje structuur brengen in de overdonderende en ontregelende orgies van muzikale (nou ja) energie, zo snoeihard, uitzinnig-spontaan en chaotisch-krankzinnig dat, daarmee vergeleken, The Sex Pistols tot een soort Wiener Sängerknaben verbleekten.

Pas later, na het opsplitsen van de band, is Cave met zijn Black Seeds in een (relatief) rustiger vaarwater gekomen.

Omdat ik erg gefocusd was op andere zaken, is er van bloggen weinig gekomen. Op 19 april vier ik mijn twintigste blogjaar. Steeds meer merk ik dat het een herhaling van zetten wordt. Niet zo interessant voor mijn bezoekers, lijkt mij. Hardloopverslagen worden ook steeds minder. Om er helemaal mee te kappen is ook weer zowat, dus het zal er op neer komen dat ik door blijf gaan, al was het maar als persoonlijk archief. Denk er wel eens over om elke dag een tekening (cartoon) te plaatsen over de actualiteit maar dat gaat 'm niet worden. Ik ben geen LOKO. Voor je het weet wordt je van facebook gegooid.

Nou ja, voorlopig maar weer wat plaatjes die ik de afgelopen maand tijdens mijn wandelingen heb geschoten! 

Dobbeplas bij Nootdorp

 

Puttertje in Meer en Bos

Aalscholver in bruiloftskleed

Cult-uurtjes binnenshuis

Midwintermarathon Apeldoorn, Puinduinrun, aan dat alles heb ik niet meegedaan. Onvoldoende getraind en de jaren gaan tellen. Uiteraard een ieder die een of ander heeft volbracht, proficiat! 

Het werd een weekendje met weinig sport maar wel wat gekuier door Delft, Den Haag, een kort bezoek aan Museum Bredius, een bijeenkomst van de Haagse Kunstkring en een optreden van een huisconcert in het kader van 'Gluren bij de buren' bij Frank en Ingeborg.

Het weer was redelijk met weinig tot geen regen. Weliswaar voelde het door de wind frisjes aan maar de zon liet niet helemaal verstek gaan. En eerste - zij het aarzelende - aankondigingen van het voorjaar zijn waarneembaar: vogelzang in de vroege ochtend, sneeuwklokjes die her en der ontspruiten en zowaar een knalgele omzoming van narcissen rond het water aan de Pomonalaan.

Zaterdag was ik aan de vroege kant voor de openingsreceptie bij de Haagse Kunstkring. Daarom nog even een bezoek gebracht aan Museum Bredius. Heb daar al vaker over geschreven omdat ik in het vorig onderkomen van dat museum (aan de Prinsegracht 6) mijn jongste jaren heb gewoond. Dus veel schilderijen vormden een feest van herkenning.

Daarna een paar honderd meter verderop gewandeld naar de Denneweg. Het was een drukte van belang bij de Haagse Kunstkring, waar werk van nieuwe leden werd geëxposeerd, onder wie drie werken van kunst- en sportvriend Paul Versteegh, die ook aanwezig was. Zijn zonnebloemen staan achter de spreker die de opening inleidde.

Zondagmiddag trad het Sonivori Trio op in huize Inklaar. Een groep bestaande uit Janine Buisman, Jan Knoppers en Richard van der Kooij. De musici bleken op diverse instrumenten goed thuis te zijn en brachten muziek uit verschillende landen - waaronder Noorwegen, Italië, Brazilië, Argentinië - ten gehore. Wereldmuziek, folkmuziek, what's in a name?

Zelf vond ik vooral de zogeheten Nyckelharpa die door Janine werd bespeeld een intrigerend instrument. De nyckelharpa betekent letterlijk sleutelharp/toetsharp en is een snaarinstrument uit Zweden dat wordt gebruikt om volksmuziek te spelen. Janine heeft in Zweden gewoond en daar het instrument leren bespelen.

Het was een gezellige bijeenkomst, ook vanwege het aantal bekenden: vrienden van de sportvereniging zijn komen opdagen en ook de vrouw van een vroegere collega/chef van het ministerie was aanwezig.