Haagse bewegingen

Dit weekend was er een van bewegen door Den Haag, uiteraard bij vlagen met Deep Purple in mijn hoofd. Dat krijg je er van, kwestie van afkicken. Vandaag was de jaarlijkse Duin Strandloop, een afstand van ca. 8 kilometer door - vanzelfsprekend - de duinen en over het strand. Onze vereniging Haag Atletiek organiseert deze loop altijd. Best pittig, maar wie vorige week in Duinrell liep is inmiddels wel wat gewend.

Er deden aardig wat mensen mee. Onze eigen groep was goed vertegenwoordigd in de personen van Eveline, Ilse, Patrick, Yvette, Ton en Dick. En Hans de P., die na lange tijd afwezigheid weer flink aan het trainen is. Zelf liep ik in de buurt van de wat minder snelle lopers uit de groep van Ton van W.: Rob en André. Kort en goed: lekker gelopen. Weliswaar had ik de laatste kilometer geen adem meer, maar de benen deden netjes hun werk. Uiteindelijk is er zeer behoorlijk gelopen.

Trektocht door Den Haag en Scheveningen

Gisteren (zaterdag) was heel anders, we zijn toen met een groepje Doornvogels gaan wandelen. Startlocatie was het appartement van Walter aan de Amsterdamse Veerkade. Onze gastheer ging niet meewandelen maar ontving ons wel hartelijk met koffie, de appelcake was van Dea en de speculaas van Aad. Een half uur later gingen we op weg. De eerste tien minuten regende het dat het goot. We moesten zelfs even wachten, schuilen onder de luifel van het appartementencomplex waar Walter woont.

Vervolgens liepen wij via de binnenstad en de Kneuterdijk, met een kort bezoek aan achtereenvolgensPulchri Studio en Hotel Des Indes, naar de Denneweg en de Indische buurt. Het was daar dat we besloten naar de Pier van Scheveningen te lopen. Scheveningse Bos, Waterpartij en Westbroekpark, dan rechtuit langs het Circustheater. Het werd toch niet de Pier, maar het Kurhaus waar wij pauzeerden onder het genot van een bakje koffie of chocolademelk.

Daarna via de binnenhavens - waar Guus en Hugo nog een visje aten - en Duindorp - waar we afscheid van Aad namen - de Westduinen in (Wieringsepad). Inmiddels was het flink opgeklaard, de zon scheen zo hard als een zon in december kàn schijnen en het briesje maakte het af. We liepen tot aan de Fuutlaan, van daaruit liep het gezelschap naar mijn huis. Van tevoren had ik mijn vrouw gebeld dat we er aankwamen. Zo hebben de Doornvogels nog chocolademelk, thee, koffie en een biertje gedronken, waarna ieders zijns en haars weg ging. Een paar foto's van de wandeling gaan hierbij.