Top 2000 Café

Het gezelligste café van Nederland is uiteraard het clubhuis van Haag Atletiek, vooral na de woensdagavondtraining, maar dat andere gezellige café, het Top 2000 Café, liep ik tot dusver steeds -letterlijk - voorbij. Want dagelijks loop ik pal langs het Instituut voor Beeld en Geluid naar Station Hilversum Noord om daar de trein richting Utrecht te pakken.
Het afgelopen weekend had ik het kanaal Cultura 24 op, waar je permanent de Top 2000 hoort, elk nummer uit die zowel omstreden als omarmde lijst wordt er gedraaid. De achtergrondbeelden zijn die van het Top 2000 café.  Raar, zo onder handbereik, maar er was altijd wel een reden om er géén kijkje te nemen.

Het moest er nu maar eens van komen. Van een bezoek aan het Top 2000 Café bedoel ik. Op mijn werk polste ik enkele collega's - er waren zowaar nog mensen aan het werk bij het Commissariaat - of ze er iets voor voelden aldaar een 'afzakkertje' te nemen. Maar de een was niet lekker, de ander moest eerder naar huis, enzovoorts. Uiteindelijk ging ik met Marcel, eveneens een treinforens, om kwart voor vijf die kant op.

Bij binnenkomst werden wij verwelkomd door de bordkartonnen beeltenissen van Matthijs van Nieuwkerk en Leo Blokhuis, maar de dame die ernaast stond was wèl echt en verwees ons vriendelijk naar haar collega die even verderop toegangskaartjes stond uit te delen. Hee, kaartjes? Het was toch gratis? Ja, het was en is nog steeds gratis, zo bleek, maar de kaartjes waren meer bedoeld als reservering. Wij konden pas om 18.00 uur in het café terecht. De bedoeling was dat je er een half uur bleef, daarna moest je plaats maken voor de nieuwkomers. Best een goed systeem, zo kan iedereen iets van de sfeer proeven.

Om de tijd te doden bestelden Marcel en ik een bokbiertje en hebben we zitten kletsen over iPhones, tablets, muziek, downloadsites en wat dies meer zij. Kortom: de koetjes en kalfjes van de jaren 2011. Vervolgens nog een bokbiertje. Zo ging de tijd snel om.

Tegen zessen stonden we in de - toch echt niet zo lange - rij voor de ingang van het in het immense gebouw provisorisch opgebouwde café. Bij binnenkomst konden we meteen aan een tafeltje gaan zitten. Nog maar een biertje en meteen een bittergarnituurtje besteld. Het was wel gezellig zo, beetje kletsen, wat drinken en om je heen kijken. Aan een kant had je zicht op de doorzichtige glazen wand waarachter twee DJ's druk doende waren met 'plaatjes draaien' als ik mij zo oneerbiedig mag uitdrukken. We spotten zelfs nog een BN'er, geen Matthijs of Leo (daarvoor was het waarschijnlijk nog iets te vroeg) maar wel Hans Schiffer. Ook nog even een fotootje genomen van een groepje mannen van uiteenlopende leeftijd die naast ons aan een tafeltje zaten. Ik heb om een e-mail adres gevraagd en de foto zojuist naar ze toegemaild.

Om half zeven stonden we weer buiten en samen liepen we naar het station, waar het toch nog even (ruim 20 minuten) wachten was op de trein. Al met al was het best een leuke ervaring, maar de volgende keer proberen we nog wat meer collega's mee te tronen.

Overigens stond mij eerder deze dag nog een verrassing te wachten toen ik op kantoor kwam. Op mijn bureau stond bijgaande fles - mèt inhoud, jawel - met op het labeltje een speciaal tekstje. Tijdens het kerstdiner vorige week bleken collega's mij uitgeroepen te hebben tot de 'Mister Glamour' van die avond. De prijs werd op een donderdag tijdens de afscheidsborrel van een andere collega uitgereikt, maar toen was ik er niet. Dat een oudere ongeschoren kerel met een scheefzittend strikje die prijs in ontvangst mocht nemen heeft hemzelf nog het meest verbaasd, maar leuk is dit blijk van waardering wel natuurlijk...