Gezakt voor de test...

Patrick en Michel

Ziezo, de testloop zit er weer op. Met vreugde kan geconstateerd worden dat ik voor een goede balans zorg in hardlopend weblogland, want waar bijna elk blog juichende berichten bevat en bloglopers alsmaar véél sneller en/of véél verder (dan die lousy 42.195 km.) lopen, en het ene na het andere p.r. sneuvelt, is het bij mij momenteel nog steeds geklooi in de marge. Schrale troost is dat ik die perioden wel meer heb gehad. Echt snel zal ik niet meer lopen, maar het zou wel aardig zijn als het weer een keertje gewoon 'goed' ging, zonder die rare onderbrekingen.

Toch had ik er vrij veel zin in vanmorgen. Om half tien gingen we eerst een rondje inlopen en daarna wat lichte rek- en strekoefeningen. Daarna van start. We begonnen allemaal vrij rustig, zelf ging ik ook niet te hard maar ook weer niet tè langzaam.

Het ging best aardig, ik liep de eerste vijf, zes kilometer net boven de 5 minuten per kilometer, maar daarna ging het wringen. Was het mentaal, omdat de dames van Groep 5 (Ilse, Eveline, Yvette, Ellen, Katelijne en Ellis) mij op dat moment rustig keuvelend passeerden terwijl ik het al moeilijk had? Of was ik toch te hard gegaan in het begin? Ik geloof van niet, ik liep redelijk vlot maar had zeker niet het gevoel dat ik mij over de kop had gelopen. Maar het was best een zwaar parcours en wij hadden de stevige wind het grootste deel tegen. Bovendien begonnen na zes kilometer mijn darmen weer eens op te spelen en dat reduceerde het tempo drastisch tot af-en-toe-een-stukkie-wandelen.

Yvette, Ilse en Eveline

Jos en Sjaak

Katelijne en Ellis

De een na de ander passeerde mij nu. Laat maar gaan. Na één ronde (7,5 km) kwamen we weer terug op de baan, ik liep linea recta richting toilet. Bij terugkomst weer verder gebuffeld, maar nog geen twee kilometer later wéér kramp en toen geloofde ik het wel. Ik kon geen enkele vaart meer maken, zelfs joggen ging niet meer. Maar uitgestapt en teruggewandeld naar de club. Daar snel mijn smartphone gepakt en foto's genomen van enkele groepsgenoten.

Ruud van A. en Carlo S. zijn vrij snel binnen!

Patrick was van onze groep verreweg de snelste, in 1 uur en 5 minuten arriveerde hij, daarvóór liep nog Michel Out (in 1'02'') en daarvoor ... weet ik niet, een heel snelle jongen uit een van de CPC-groepen. Zowel Patrick als Michel staan hierboven op de foto, vlak van de finish.

Nog drie weken te gaan voor de CPC een feit is, ik zal mij daarop zowel qua training en vooral qua voeding (om die eeuwige darmklachten bij grote inspanning te reduceren) goed op moeten instellen. Onder de twee uur moet sowieso kunnen.