De paden op, de duinen in

Soms zou je wel meer kwijt willen op een blog, bijvoorbeeld het delen van interessante gedachten. Niet noodzakelijkerwijs mijn gedachten, maar ook die van anderen die het overdenken meer dan waard zijn. Het gaat er daarbij minder om anderen te overtuigen van 'de waarheid' ervan dan om het delen. Delen in verwondering van wat het leven eigenlijk is.

Waarom ik dat niet doe heeft te maken met mijn persoonlijke overtuiging dat men hier niet op zit te wachten. Akkoord, het is mijn blog dus ik bepaal wat er op komt en wat niet, maar aan de andere kant wil je anderen niet irriteren, lastig vallen met denkbeelden waar men niet op zit te wachten. Hoe wezenlijk en belangwekkend die denkbeelden ook zijn.

Concreet denk ik aan de ideeën van Seth, een entiteit die in de jaren zeventig van de vorige eeuw 'doorkwam' bij de Amerikaanse schrijfster Jane Roberts, en met een verbluffende hoeveelheid informatie kwam, onder andere over wat 'bewustzijn' is. Daar gaat 'hij' zeer uitvoerig en zeer onderbouwd op in. Absoluut zonder een zweem van zweverigheid, integendeel: zeer concrete, nuchtere informatie, maar je voelt gewoon dat hij de spijker op de kop slaat.
Wie Seth was/is, een 'geest' of spirituele entiteit of een afsplitsing van Jane Roberts ziel/persoonlijkheid, geen idee. Maar er is iets met deze intelligentie waardoor je domweg wèèt: hij heeft (veel) meer besef over hoe het leven in elkaar zit dan menigeen. Hij laat je in ieder geval op een heel andere manier kijken naar zaken als leven en dood, over wat tijd is en de neiging van ons om alles in chronologie, in een logische tijdsvolgorde, te beschouwen, over het feit dat alles gelijktijdig gebeurt, over dat wij allemaal onze eigen realiteit creëren en over de verdiensten en beperkingen van de wetenschap.
Misschien moet ik er een apart blog aan wijden, zoals Paul Kruijssen, ook niet vies van een potje vrij filosoferen, vanavond tijdens de 'nazit' van de training opperde. Hij, maar ook astronoom/ICT'er Frank, onze Astrorunner, doen dat ook: wie echt belangstelling heeft kun je daarheen verwijzen. Inderdaad, misschien een idee, maar ik moet daar nog eens goed over nadenken, ik heb het nu al druk genoeg.

Maar goed, even weer met de benen op de grond. Letterlijk! De woensdagavondtraining behelsde een lange duurloop over gevarieerd terrein. Alzo geschiedde. We liepen via het vernieuwde duingebied naar Kijkduin en daarna via een lang, lang fietspad richting Hoek van Holland. Zover zijn wij niet gekomen, bij lange na niet, op zeker moment was er toch een afsplitsing naar links. De groep keerde via het duingebied terug naar Kijkduin. Ook nu ging het weer goed, ik kon mooi meekomen (Ja, Ton van W., het ging weer goed ;-)). Het was niet echt een superlicht parcours, vooral in het begin zat er aardig wat klimwerk in maar ik heb het overleefd. Na terugkomst bij de Laan van Poot hadden wij er ruim anderhalf uur op zitten.

In het clubhuis weer even gesproken met Hans D., net terug van een vakantie in de VS en Las Vegas waar hij enkele dagen in een riant hotel had gebivakkeerd (Klein Venetië, compleet met een rivier door het hotel), met de mensen van Groep 5 - waarbij onder andere is gesproken over een muziekavondje - en met Frank en Paul K. over interessante wetenschappelijke en levensbeschouwelijke zaken.

Vandaag maar eens van de zon genieten, want het ziet er naar uit dat die zich veel zal laten zien...