Verjaardagsloopje

Nee, het was niet mijn verjaardag gisteren, maar die van Ilse. Dankzij Facebook en Hyves was dat niet onopgemerkt gebleven, dus werd zij van alle kanten gefeliciteerd, nog voordat onze groep - en alle andere loopgroepen - het sportpark aan de Laan van Poot verlieten voor het programma van deze avond: een duurloop met versnellingen.

Voor de allereerste keer dit jaar - dus rijkelijk laat - liep ik slechts gehuld in t-shirt, korte broek en - uiteraard - loopschoenen. Want de temperatuur was heerlijk, ondanks dat de kans op een buitje niet uitgesloten was. Dat is echter uitgebleven. Nou ja, voordat de training begon, dus voor zeven uur, viel er wel wat hemelwater maar die bui trok vrij snel over.

Niet dat wij het droog hebben gehouden, maar dat had meer met eerlijk zweet te maken, het resultaat van temperatuur èn hard trainen. Want het zou een 'parcours-technisch' mooie, maar pittige duurloop worden en de tempo's bleken van die aard (snel en relatief lang, soms vijf minuten achtereen) dat gerust van een fartlek kon worden gesproken.

Het grootste deel van de training werd in een groene omgeving afgewerkt: het Westduingebied, Meer en Bosch, Park Ockenburgh - inclusief het Hyacinthenbos mèt bloeiende boshyacinthen - en rond de Puinduinen. Dat het uiterst groeizaam weer was, kon je aan het groen en de bloemenweelde wel zien.
In Meer en Bosch deden we wat rek- en 'losmaak' oefeningen en wat korte versnellingen inclusief loopscholing, waarna wij richting Ockenburgh liepen voor de eerst pittige versnelling 'bovenlangs' door de duinen. Ditmaal ging het - wat mij betreft - goed, ik kon mooi meekomen en ging niet meteen 'stuk' zoals anders. En dat bleef de hele tijd zo, dus het lijkt er op dat ik uit mijn 'loop-dipje' van de afgelopen maanden ben gekomen. Toch scheelt het wel, een paar kilootjes minder, het loopt meteen een stuk beter en het feit dat ik wat meer wedstrijdjes loop helpt ook natuurlijk. Alleen de allerlaatste tempo, vanaf de ingang van de duinen bij Kijkduin/Deltaplein door de duinen tot aan de afslag bij de Savornin Lohmanplein, viel tegen: iedere keer dacht ik dat ik er al was, en dan moesten we nog een stuk. Dus daar heb ik heel even ingehouden, maar op het laatst toch maar weer door. Al met al een zeer mooie en bevredigende training. Dat het wel redelijk pittig was, bleek overigens niet alleen mijn mening. Met dank aan trainer Wim!

In de kantine was het een stuk drukker dan vorige week, toen heel wat lopers met hun gezin op (voorjaars)vakantie waren. Dat het wederom gezellig was hoeft al bijna niet meer vermeld te worden. Nu even wat rustiger-aan met lopen tot zondag, dan doen wij (althans aardig wat mensen) mee aan The Hague Royal Ten. En dat is voor menigeen weer een mooie voorbereiding op de (halve marathon van Leiden, een week later...