Hot Club du Paris - deel 4

Nog even wat van de avondsfeer weergeven van Parijs, voordat we de laatste twee dagen van ons verblijf beschrijven.

De vierde dag (zondag) hebben wij een wandeling gemaakt vanaf ons hotel naar Place Pompidou. Het werd een gevarieerde tocht waarbij we winkels, een kerkje, een vogel- en bloemenmarkt en uiteraard de Place Pompidou zelf passeerden en soms bezochten.

Zo was er een cadeauwinkel in de Rue St. Andre des Arts waar wat modernere souvenirs verkocht werden, die bovendien nog van enig practisch nut waren. Daar kochten we wat cadeautjes voor het thuisfront. Later, bij Place Pompidou, graaide ik bij een andere winkel in bakken waarin dvd's voor twee euro per stuk werden aangeboden. Ik kocht een dvd van een speelfilm getiteld 'Un Homme et son Chien' met een inmiddels totaal grijs en nòg gerimpelder geworden Jean Paul Belmondo, de filmacteur die in de jaren zestig mateloos populair was, en niet alleen bij de Fransen. Hij heeft nog wel steeds die brede brutale grijns, zijn handelsmerk. Ik heb nog geen tijd gehad om de film te bekijken, dat komt nog wel.

 

Wat wij op deze dag onder meer gedaan hebben was een museum bezoeken. Niet dat dit in de planning zat, maar we liepen er min of meer tegenaan: 'La Musée de la Chasse et de la Nature'. Nu heb ik persoonlijk niets met jacht, maar wel met natuur dus ik was benieuwd.

Het was een aardig museum met het accent op de jacht zoals die in vroeger jaren werd bedreven, met op zichzelf fraai ontworpen geweren, zwaarden en wat dies meer zij, schilderijen met jachttaferelen, maar ook grote systeemkasten waarin je van alles te weten kon komen over bv. het haas, de vos, het everzwijn enzovoorts. Ook had je een soort kast met tientallen knoppen die, zodra je deze indrukte, het geluid van het dier waarvan de naam naast de knop stond ten gehore werd gebracht. En een aantal opgezette dieren (waaronder een reusachtige ijsbeer, everzwijn en edelhert) en tal van geweien en hoorns. Hierbij een kleine foto-impressie van dat museum.

Buitengekomen hebben we een crèpe au sucre 'uit het vuistje' genomen, waarna we onze zwerftocht vervolgden.

 

 

 

En weer kwamen we uit bij de Seine, waarbij wij vanaf een brug zicht hadden op Le Plage, het kunstmatig aangelegde zandstrand dat op deze zondag voor het laatst geopend was voor het publiek. Alhoewel we steeds zwemkleding bij ons hadden, hebben wij daar ook ditmaal geen gebruik van gemaakt. Zoals ik al eerder schreef: je kunt wel in de zon liggen (het is ook een van de weinige plekken waar je met goed fatsoen je overhemd kunt uittrekken) maar er is geen water waar je je even kunt onderdompelen. In de Seine mag dat niet, bovendien lijkt mij dat niet echt fris.

 

In plaats daarvan gingen we in een zijstraatje bij Saint Germain op een terrasje zitten waar het net 'Happy Hour' was. Wij namen een cocktail, in de een zat onder meer Tequila verwerkt, in de ander cocos en ananas geloof ik. Een mooi opkikkertje.

Uiteindelijk kwamen we weer uit bij Saint Germain, maar we liepen eerst naar ons hotel om even uit te rusten. Drie dagen achtereen hardlopen, wandelen en slenteren in die bloedhitte, dat ga je toch merken. Maar na een hazenslaapje waren we weer fris en fruitig.

 

Zoals we daags ervoor al hadden afgesproken, gingen we bij Le Procope eten. Binnengekomen bleek dat we alleen al vanwege het interieur een goede keus hadden gemaakt. Het oudste restaurant van Parijs, naganoeg in originele staat gebleven. Het was een echt restaurant waarbij pak en avondjurk niet hadden misstaan, maar in ons toeristische kloffie waren we evengoed welkom.

 

 

Nadat de ober ons de menukaart had gebracht en wij een keuze hadden gemaakt - dat werd toch het toeristenmenu, waar niets mis mee was - konden wij in een deel van de keuken kijken hoe een in zeemansuniform gestoken kok allerlei kreeften- en vissoorten drapeerde op een laag vergruisd ijs in een enorm grote pan, een klusje waar hij zeker twintig minuten bezig was terwijl een andere ober geduldig wachtte.

 

Dat was het gerecht van de maand, een gerecht voor twee personen. Mooi om te zien, maar honderdvijftig euro voor zo'n maaltijd met louter vis, ik heb het er in ieder geval niet voor over. Het eten - paté vooraf, baskische kip als hoofdgerecht en kersenijs als dessert - smaakte ons in ieder geval uitstekend. Een mooie afsluiting van de dag.

Dat was overigens niet helemaal zo, want na de maaltijd hebben we nog een lange avondwandeling gemaakt van bijna twee uur langs de Seine, door de Tuileruis tot aan de Place de la Concorde en via de Champs Elysees naar de Arc de Triomphe. Daarna naar het hotel gegaan maar nu eens wèl een keertje met de metro...

Een foto-impressie van de wandeling van vandaag staat hier. Het moderne dia-avondje...