Gisteravond teruggekeerd van een korte vakantie in Parijs. Vijf dagen lang genoten van de stad waar ik al zo vaak ben geweest maar elke keer weer nieuw is. En dat te bedenken dat vooral het oude Pariis van St. Germain en Quartier Latin decennialang niets veranderd is.
Het was warm in Parijs, nee, het was heet, bloedheet. In de ochtenduren viel het nog mee, elke ochtend heb ik gelopen in de Jardin de Luxembourg, in gezelschap van tientallen andere lopers, jonge oude, zwarte, gele en blanke, mannen en vrouwen, razendsnelle lopers en trage joggers. Een fantastisch park om hard te lopen, vanuit ons hotel was het amper twee minuten lopen daar naar toe. Daarna wel een paar rondjes om het park heen lopen bij wijze van tijdverdrijf want de hekken gingen pas om half acht open.
's Avonds laat was het - vooral afgelopen vrijdag - nog steeds bloedjeheet, de thermometer stond om kwart voor elf - het was allang donker - nog op 37 graden celsius! Het was alsof Christo heel Parijs had toegedekt met een onzichtbare wollen deken. Maar de temperatuur heeft ons niet kunnen beletten om veel te wandelen. Want dat hebben we vooral gedaan, veel gewandeld, van 's ochtends vroeg tot vroeg in de avond, waarna we telkens ergens anders gingen eten.
Moet ik nu uitgebreid verslag gaan doen van een reisje Parijs waar zo goed als iedereen een of meer keren in zijn of haar leven is geweest? En wat dus helemaal niet zo bijzonder is? Je zou zeggen: laat maar zitten, wie zit daar op te wachten. Ik zal de komende blogjes dus gedoseerd voorzien van flarden tekst met af en toe een fotootje erbij (ik heb er 630 gemaakt, wat gaat dat snel). Maar nu naar bed, want ik mag dan nog vrij zijn, kwart over twee is zelfs in vakantietijd redelijk laat...
Geen opmerkingen:
Een reactie posten