Na de enerverende concertfilm van woensdagavond, donderdag maar eens de benen strekken. Hardlopen is nog niet mogelijk (dan voel ik het zere plekkie in de heup flink opspelen), maar gewoon wandelen is geen probleem meer. En fietsen ook niet. Dat merkte ik vanmorgen al, toen ik de fiets van mijn vrouw ging ophalen, die had ze gisteren ergens in de buurt van de Leyweg voor de AH laten staan, waarna ze met mijn dochter in de auto is meegereden.
's Middags ben ik weer naar de Waterleidingduinen gegaan. Dat was een bijzondere ervaring. De bronst van de damherten is nu op zijn hoogtepunt. De bokken burlen hun kelen schor en vliegen elkaar met enige regelmaat in de geweien. Op één punt in de Waterleidingduinen is een concentratie van herten en hun roedels, hetgeen veel reuring geeft. Van alle kanten geven de dambokken blijk van hun aanwezigheid met hun typische half-boerende, half knorrende bronstroep. Alsof ik gisteren al niet genoeg muzikaal machismo over mij heengekregen heb...
Op een gegeven moment ging ik het wandelpad af en berste voorzichtig naar de plek in het bos waar ik verschillende bokken tekeer hoorde gaan. Even verderop zag ik een wat oudere dame hetzelfde doen, evenals ik met de camera in de aanslag. Maar echt bang dat de herten op de vlucht zouden slaan hoef je niet te zijn, ze laten zich behoorlijk dicht benaderen. Op een gegeven moment bleek ik helemaal ingesloten door burlende damherten, sommige lagen in bronstkuilen en liep je op slechts enkele meters voorbij, anderen waren druk in beweging, dreven de hinden op of zochten mot met elkaar. De situatie was precies als op onderstaand filmpje die ik echter van Youtube heb 'geleend'. Voor de goede orde: ik heb ook wat filmpjes van vechtende damherten gemaakt vanmiddag, maar helaas bleken deze niet zo goed gelukt en bovendien ontbreekt het geluid. Momenteel ben ik met een oudere reserve-camera in de weer, vandaar.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten