Paëlla in de herfst

Het is meer een gerecht dat je in hoogzomer verwacht, zeker in Spanje en dat soort contreien. Marlies vroeg mij een paar weken terug of ik zin had om paëlla te maken voor - naar schatting - 40 personen. Nu is paëlla een van mijn persoonlijke 'klassiekers' (daar kan als het goed is niet veel mis mee gaan) dus dat leek mij wel leuk om te doen. Sterker nog: ik had het al een keer eerder aangeboden. Het was ook een beetje omdat ik nooit bardienst draai: ik zie daar altijd een beetje tegenop omdat ik niet zo'n hoofdreken-talent ben. Maar voor andere baractiviteiten ben ik wel te porren, zowel achter als voor de bar...

Kort en goed, ik heb mij gisteren een beetje uitgesloofd. 's Middags heb ik vrij genomen van mijn werk en vervolgens stond ik de hele middag in de keuken. Een dag eerder had ik al de nodige boodschappen ingeslagen en het een en ander 'voorgebakken',  dus kon ik in één keer door. Nu heb ik wel de nodige routine, maar vier grote pannen paëlla maken doet wel een aardig beroep op je logistieke vermogens.

 

Maar het is allemaal gelukt: toen Marlies om half zeven aan de deur kwam om mij op te halen kon alles in één keer (nou nee, toch twee keer lopen) in de auto. Wel nog even langs de Turkse supermarkt om zo'n groot Turks brood te kopen 'voor er bij' en dan naar de club. Omdat het best nog aardig wat sjouwwerk was, wilde Marlies de auto zo dicht mogelijk bij het clubhuis zetten. Dat is gelukt al moesten we wel even wachten, want de diverse loopgroepen gingen net het terrein af.

Daarna even in de keuken kijken hoe alles werkte (fornuis, kookplaten, magnetron, waar stonden de bordjes enzovoorts). Gezellig gewerkt met de andere mensen van de barcommissie: Jacqueline, Paul & Paul en Marlies. Garnalen aangebakken, een en ander verwarmd op fornuis en in de magnetron en toen de loopgroepen terugkwamen kon men meteen aanvallen. Het viel wel in de smaak geloof ik.
Het is wel een beetje vreemd als je zo in die keuken staat en iedereen komt terug van de training, normaliter loop je ook altijd mee natuurlijk. Hopelijk kan ik snel weer aan de bak, en dan bedoel ik dit keer geen paëlla-bak.

Is er nog wat overgebleven? Ja, maar geen nood: de voltallige barcommissie kon voorzien worden van een flinke portie paëlla 'voor morgen' (inmiddels vandaag). Om het heugelijke feit te vieren dat het 1 november is.... (die tekening heb ik veertig jaar geleden gemaakt voor het personeelsblad destijds en leek mij wel bij deze dag te passen, vandaar...).