Het was ideaal weer voor een stadswandeling. Het stikt in deze stad van de kunst- en kunstnijverheidswinkeltjes, galleries en musea. Een van de kunstenaars nodigde ons uit om in zijn winkeltje annex werkplaats rond te kijken. De prachtigste sculpturen stonden daar en allerlei sieraden, van colliers tot manchetknopen, lagen daar uitgestald. Aan een en ander hing (soms letterlijk) een behoorlijk (en terecht) prijskaartje, ik vraag mij altijd af hoe deze mensen het hoofd boven water kunnen houden. Kunst is nu eenmaal duur, het zijn doorgaans alleen de (zeer) rijken die zich een kunstwerk kunnen veroorloven.
Na een korte stadswandeling door mooie straten en steegjes, waarbij we ook bij de Merwede uitkwamen - de Veerpont had Corrie en haar fiets eerder die dag daaroverheen vanaf Kinderdijk overgezet naar Dordrecht - kwamen wij uit bij het Dordrechts Museum.
Wat een mooi museum is dat, en wat een grote uitgebreide exposities, met stuk voor stuk topwerken van Nederlandse schilderkunst. Er werden ook rondleidingen gegeven.
Ik ben een beetje lui - bovendien moet je een weblog niet met al teveel tekst volproppen - dus wie meer wil weten over dit prachtige museum, verwijs ik graag naar hun site.
Laat ik volstaan met de opmerking dat het Dordrechts Museum in 1842 is begonnen met particuliere verzamelingen van een aantal welstandige Dordtenaren en sindsdien is uitgegroeid tot een van de belangrijkste stedelijke musea van het land. Het museum heeft een internationaal bekende en gewaardeerde collectie schilderkunst, die ruim 400 jaar Nederlandse schilderkunst omvat: van de 16e eeuw tot nu. Dat de verzameling nog steeds groeiende is, is voor een belangrijk deel te danken aan particuliere schenkers, fondsen, de Stichting Vrienden van het Dordrechts Museum en de Vereniging Dordrechts Museum. De collectie vormt steeds het uitgangspunt voor een afwisselend programma van tentoonstellingen en activiteiten.
In onderstaande presentatie een snelle indruk van Dordrecht en van wat er zoal in het Dordrechts Museum te zien is. Niet meer dan het bovenste topje van de ijsberg.
Na het museumbezoek hebben we in een van de talrijke cafés een afzakkertje genomen in de vorm van een biertje, waarna we ieder ons weegs gingen. Om half zes stond ik alweer op Haagse bodem, achter de potten en pannen.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten