Gestuntel en gedoe bij Puinduinrun

Iedereen was dolenthousiast en heeft enorm genoten van die heerlijke puinduinrun! Zalig vond men het, te gek! De jubeltwitters waren niet van de lucht. In ieder geval één persoon kon niet in deze feestvreugde delen... Ik vond het helemaal niks!

Tot boven de enkels constant wegzakkend in de blubbersneeuw, wadend door diepe plassen ijskoud regen- en dooiwater, paden die op sommige stukken gevaarlijk glad waren, ik wilde per se heel blijven dus ben na één ronde uitgestapt. Sorry, het klinkt nogal negatief en weinig heldhaftig. Maar aan de andere kant: waarom zou ik schrijven dat ik het helemaal geweldig vond terwijl het een verschrikking was? Dat zou misplaatste stoerheid zijn, en de jaren van mijzelf waarmaken liggen nu wel zo'n beetje achter mij. Maar aan de andere kant: ik liep onrustbarend slecht, was overvoorzichtig en durfde op zeker moment niet eens meer een spekgladde helling af. Te bang om mijn benen te breken. De geest regeert het lichaam zegt men wel eens, maar dat geldt niet voor het ouder wordende lichaam, ik ga dat steeds vaker merken.


Het was trouwens toch een warrige editie voor mij. Ik was ruim op tijd, Haag-leden Freddy Frauenfelder en Marjolein Dam (in vorige edities altijd een van de snelste vrouwen en drie (of vier?) keer de snelste vrouw) waren er al. Zij speelden voor parcourswachter vandaag. Ik haalde mijn envelop op bij de inschrijving en ging naar de kleedkamer om mij om te kleden. Er was daar nog een loper aanwezig die aandachtig de gebruiksaanwijzing voor de chip doorlas. Hee, was dat niet de Westland-chip? Ja, dat was 'm. Verd..., had ik zekerheidshalve alle chips meegenomen die ik had, behalve de chip die ik voor de loopjes in het Westland gebruik. Laat uitgerekend die nou hier geldig zijn... Suf van mij, ik had het uiteraard kunnen weten want bij de inschrijving had ik mijn chipnummer moeten doorgeven. Maar ja, dat is alweer een tijd terug en je schrijft je voor zoveel loopjes online in dus dat was ik glad vergeten.

Goede raad was duur. Iemand zei dat het niet mogelijk was om een andere chip te huren (dat bleek achteraf wel zo, maar goed) maar lopen zonder chip vind ik niet zo leuk dus ben ik teruggefietst naar huis, chip gepakt en hup, weer terug naar de start. Het was al over elven, dus had ik de start gemist. Was geen punt, zei iemand van de organisatie, de chip registreert jouw netto-tijd. Nou, dat viel weer mee. Spikes aan, chip er doorheen geveterd, startnummer opgespeld (iemand van de organisatie hielp mij erbij) en naar de start gelopen. Iedereen stond daar nog, het bleek dat men een rondje had proefgedraaid. Dus de start moest nog! Wie niet is gestart was Richard van der Klis, die had wel het proefrondje meegelopen en was tot de conclusie gekomen dat het gekkenwerk was. Richard gaat volgende week de hele marathon van Apeldoorn lopen dus wilde hij zich sparen, dat speelde ook mee.

Goed, ik heb maar één rondje gelopen in een treurige tijd (28 minuten) maar goed, ik heb er eentje gelopen. Wel verbaasde het mij dat er héél weinig uitvallers waren, bijna alle lopers gingen welgemoed door naar de tweede ronde, en daarna wellicht naar een derde. Ik sta trouwens niet bij de uitslagen, zeker omdat ik voor drie volle ronden had vooringeschreven. Erg rouwig ben ik er niet om.

 

Andere clubgenoten hebben het veel beter gedaan! Zoals Jeroen van Aken en Pim Quist, respectievelijk eerste en tweede op de langste afstand. En RTC-lid Linda Nalis, die ooit eventjes met onze groep 5 heeft meegetraind, werd eerste dame op de korte afstand.

Een mooi verslag van een aanmoedigende toeschouwer staat hierrrrrr....

Later in de middag probeerde ik opnieuw hard te lopen, een duurloopje. Maar ook nu merkte ik dat het niet ging, de benen zaten helemaal op slot, stroeve knieën. Dus was ik binnen twintig minuten terug. Misschien is er toch meer aan de hand, wellicht iets onder de leden? Ik ga er vooralsnog niet van uit.

Tenslotte nog dit: tijdens het feestgedruis gistermiddag bij Haag Atletiek kwam een bericht tot mij waarvan ik schrok, namelijk dat Peter Kriek is overleden. Peter was bij de vereniging onder meer bekend omdat hij banketbakker was bij Maison Kelder, van de befaamde hazelnoottaarten. Wij liepen in de jaren zeventig en tachtig heel vaak mee in dezelfde wedstrijd- en prestatielopen, waarbij soms Peter, soms ik sneller was. Een heel aardige man die er altijd een stuk jonger uitzag dan-ie was. Hij was ernstig ziek de afgelopen jaren maar leek er weer bovenop te komen. Het mocht niet zo zijn. Op onze site en die van AV Sparta een In Memoriam...