In verwachting van Amadeus

Niets is blijvend. Dat geldt zeker voor gebouwen. Er zijn er bij die - terecht - zo lang mogelijk gespaard blijven, desnoods eeuwenlang. We hebben het dan uiteraard over monumenten: kerken, kastelen, historische of markante panden, noem maar op. Gelukkig maar.

Soms wordt er wel erg snel gesloopt, of misschien moet ik zeggen: lijkt het of er snel gesloopt wordt. In Den Haag, zeker op het Spui, is men voortvarend bezig. Zo moet en zal er een nieuw Muziek- en Danstheater aan het Spui komen, terwijl de verf van wat er nu staat nog maar nog maar nèt droog is, bij wijze van spreken dan.

Zo is het nu (24 januari 2013)....

Maar ook als het om panden gaat waarmee je helemaal niets hebt, ervaar je toch een lichte shock wanneer het stadsbeeld door sloopwerkzaamheden drastisch wordt aangetast, ook al weet je dat op die plek weer iets nieuws zal verrijzen. Dat overkwam mij gisteren toen ik aan het shoppen was in onze binnenstad, ik kon niet nalaten om even een foto van het oorlogsgebied te maken.



... En zo was het vorig jaar nog (oktober 2012).

Op het grote gat achter de schutting met graffiti-kunst stond tot voor kort een groot pand met onder andere een vestiging van Albert Heijn. En op de bovenverdieping zat het Ministerie van Defensie. Dat is nu helemaal foetsie, de gebouwen zijn met de grond gelijk gemaakt. Wat er voor in de plaats komt is een groot appartementencomplex, met twee hoge flatgebouwachtige blokken en een winkelgalerij op de onderste verdieping. Wie wil weten hoe het er uit gaat zien, zie hier...

 

Overigens was men gistermiddag in de hal van Centraal Station gratis erwtensoep aan het uitdelen. Zeker vanwege de winterkou, mooie geste van de NS. Maar het kan ook een aardigheidje zijn van een of ander bedrijf, ik heb mij daar niet verder in verdiept. Maar de soep smaakte niet slecht, moet ik zeggen...