Partir, c'est mourir un peu... et après revivre!

Vandaag was mijn officiële afscheid van het Commissariaat voor de Media en daarmee meteen het afscheid van mijn werkzaam leven! Het werd een mooie en gezellige happening in aanwezigheid van circa vijftig collega's en ex-collega's.

's Middags gingen wij, mijn vrouw, dochter en schoonzoon, in de auto van laatstgenoemde, naar Hilversum. Locatie: Brasserie 'De Jonge Haan', een van de bekendste Hilversumse etablissementen waar je menig BN'er kunt spotten. Alleen niet deze avond.

Het werd gezellig druk. Leuk, maar ook wat bevreemdend was het om al die mooie, lieve en aardige woorden over jouw persoon aan te horen, temeer omdat je nooit in dergelijke termen over jezelf denkt. Overdonderend waren alle geschenken: van het Commissariaat kreeg ik een mooie camera (Canon EOS 6000) cadeau. Dat was een wens van mij, ik hoop daar goede natuurfoto's mee te maken. Daarnaast waren er veel flessen wijn, kaarten, theater- en muziekbonnen, een prachtige zelfgebakken taart van de afdeling FTZ, een ingelijste cartoon en veel persoonlijke wensen.

 

En ik kreeg boeken, waaronder een uit handen van ex-commissaris - en huidig VPRO-directeur - Lennart (een geschiedenis van de VPRO-vormgeving aan de hand van honderden gidsomslagen van 1926 tot nu), een fraai boekwerk met tekeningen van politiek tekenaar Behrendts (van collega's van onze afdeling RVT) en een kookboek met meditterane recepten. Kortom, een waar bombardement van geschenken. Dat had ik absoluut niet verwacht. Dank, iedereen véél dank daarvoor! En er was een heel mooie speech van commissaris Madeleine en - tot mijn niet geringe verbazing - een geweldige speech van mijn eigen dochter.

In haar speech zei ze: "Met pensioen gaan is: stoppen met te leven voor je werk en beginnen aan werken aan je leven". Ik kan het niet treffender verwoorden. Toch zal ik vandaag even 'op en neer' naar Hilversum moeten omdat er nog wat spulletjes van mij liggen. Daarna ben ik echt weg! Men mocht eens gaan denken dat ik last heb van het Heintje Davids-syndroom...

Alhoewel: bij het 25-jarig jubileumfeest verderop in het jaar hoop ik er bij te zijn en ook zal ik later in het jaar uit eten gaan met een paar collega's. Maar zover is het nog niet, eerst maar eens beginnen met werken aan mijn leven...

Een selectie van foto's die mijn (inmiddels ex-)collega's hebben gemaakt zal ik binnenkort op dit blog zetten.



Na afloop van de receptie zijn wij 'en petit comité' (namelijk het eigen gezinnetje) gaan eten bij Ganesha, een restaurant waar je - prima, zo was de conclusie achteraf - prima indiaas kunt eten. Daarna naar huis, waar we alle geschenken hebben uitgestald. En dat was heel wat....