Drenthelen

De afgelopen week was even opmerkelijk als mooi: maandag en dinsdag op Texel, en het afgelopen weekend Groningen en Drenthe. Op alle dagen de uitgestrektheid, de rust en de schoonheid van het Nederlandse landschap mogen ervaren. En geconstateerd dat ons landschap niet overal verpest is door wegen, bedrijventerreinen en ander volbouwsel zoals in de randstad. Ik ervoer dat zelf op vrijdagavond, op weg met de trein van Den Haag naar Groningen. De route van deze trein loopt niet langer via Utrecht en Zwolle, maar via de Flevopolder en passeert Almere en Lelystad. Buiten genoemde steden is er enorm veel leegte en uitgestrektheid, zoals in de jaren vijftig bijna overal in ons land het geval was.
Het landschap bleef groen tot aan Zwolle. Even daarvoor zagen wij hoe de IJssel buiten zijn oevers was getreden, de uiterwaarden zijn behoorlijk ondergelopen.

Vrijdagavond werden wij in Assen opgehaald door een van onze (aangetrouwde) neven, Emanuel, die ons naar Gieten reed. Daar hebben we twee keer overnacht.
De volgende morgen was ik erg vroeg wakker, rond vier uur. Het raam stond een stukje open wat maakte dat de zang van vogels met volle kracht naar binnen kwam. Ik kan mij niet heugen dat ik ooit zóveel vogels tegelijk heb horen zingen. Het waren overwegend (tientallen) merels, zanglijsters, spreeuwen en roodborstjes die het hoogste lied zongen. Tegen vijf uur werd de zang wel wat minder, maar helemaal verdwijnen deed het niet.

 

Rond half zes stond ik op. Ik deed mijn hardloopkloffie aan en begaf mij, steels opdat ik de anderen niet wakker zou maken, naar beneden. Ik had een lange duurloop in mijn hoofd gezet en die kwam gelukkig uit mijn benen. Het grootste deel van de loop ging over grillige bospaden, landweggetjes en korte stukken geasfalteerde weg. Geweldige duurloop! Eén uur en veertig minuten later was ik weer 'thuis'. Al die tijd geen mens tegengekomen.

Na het ontbijt werden wij met schoonzus door neef Emanuel naar Groningen gereden. Daar bezochten we achtereenvolgens het Groninger Museum, de markt en het Stripmuseum. Deze week zal ik iets meer vertellen over ons bezoek aan genoemde musea, dat zou nu te ver voeren.

 

Wel grappig en bijzonder was de ontmoeting die ik had met Frank Jutte op de markt van Groningen, voor de ingang van Albert Heijn. Geen voor de hand liggende ontmoeting, want hij woont in de randstad. Deze mededeling is vermoedelijk alleen interessant voor leden van Haag Atletiek die hem kennen. Ik ken hem eigenlijk alleen van gezicht, hij is een voormalig hordenloper en de zoon van Frans Jutte, een van de markantste en invloedrijkste voorzitters die onze vereniging gekend heeft. Zijn zoon, deze Frank Jutte dus, was een van de vele honderden leden en oud-leden die op onze jubileumreceptie aanwezig waren.
Het bijzondere was dat we hem en zijn vrouw op de laatste dag wéér tegenkwamen, en nu op het station van Assen. Weer een praatje gemaakt. We wachtten allemaal op dezelfde trein terug naar huis, Den Haag.

 

De volgende dag, zondag dus, was de verjaardag van mijn schoonzus Louise. 's Ochtends alweer heel vroeg ontwaakt, mede door het uitbundige vogelconcert. In plaats van hardlopen een wandeling gemaakt rondom het Zwanenmeer. Teruggekomen, nog wat gebladerd in een fraai ècht Frans kookboek (Larousse) dat schoonzus mij schonk omdat het in de Franse taal was geschreven. Voor mij niet zo'n probleem, ik stam nog uit de tijd dat je Frans op school kreeg. Oh, dat kan ook nu nog? Sorry eh... Excusez! Hoe dan ook, veel kookinspiratie voor de komende tijd!

Na de koffie en de cadeautjes gingen we op weg voor een fietstocht naar Gieterveen door het prachtige Drentse landschap. De natuur is nu op zijn mooist, veel weelderige flora waaronder bloeiende brem en fluitekruid en bij boerderijen prachtige rhodondendronhagen. Ook wat zeldzaam wordende vogels gezien waaronder leeuweriken en grutto's. En veel kwikstaarten, gele en witte.

 

Wij maakten een stop bij een bijzonder theehuis, bijzonder vanwege de talrijke nostalgische serviezen, koffiemolens enzovoorts. We bestelden thee en taart, die eigenares Marianne Stegeman - overigens een zwemvriendin van schoonzus - zelf had gebakken. Aanrader om hier een fietstocht door het Drentse land te onderbreken!

Daarna fietsten we een stukje door tot aan een grote antiekboerderij. Hier stapten wij af om wat te snuffelen tussen alle spulletjes die lagen of hingen uitgestald. Ook hier weer een keur aan nostalgische parafernalia: sieraden, doosjes, oud serviesgoed, foto's uit den ouden doosch, noem maar op. De eigenaresse, oud-journaliste en schrijfster, leidde ons rond in de boerderij en liet de immens grote tuin zien.

Ik vroeg wat voor bijzondere klimplant tegen dat ene muurtje groeide (zie foto).  "Moet je twee stekkies?" Nou, graag natuurlijk. "Kijk wel uit, want deze plant (Hop) groeit als een gek" zei ze nog. Zal mij benieuwen, ik las later op internet dat deze plant veel licht (14 uur per dag) nodig heeft, dus of-ie zal overwinteren is de vraag. De vruchten worden gebruikt bij het brouwen van bier. Maar los daarvan, een interessant ogende plant.

We kochten nog wat leuke snuisterijen (een doosje en een vaasje) en vervolgden onze weg. Een andere antiekboerderij bleek gesloten waarop wij via de toeristische route terug naar Gieten fietsten.

 

 

We sloten de dag en het weekend Drenthe af met een etentje in een restaurant vlak bij Eext. Het was een uitgebreid buffet met allerlei gerechten, salades, vis, vlees, groenten, fruit en uiteenlopende desserts. Het is ons zeer goed bevallen, alles was smakelijk. Tip voor een volgende keer.

 

Na het eten bracht Emanuel ons met de auto terug naar Station Assen. De terugweg in een volle trein met een divers internationaal gezelschap (Spaanse en chinese studentes en Duitse toeristen) verliep voorspoedig. Om tien uur terug in een kil Den Haag, in Drenthe hadden we niet zo veel last van de koude wind die aan de kust van geen wijken weet. Maar toch ook weer leuk om thuis te zijn, ik schreef het al eerder: een paar dagen weg voelen aan als een hele week.