Zes maal vijf minuten speren

Ook gisteren zijn Henk, Wim en ik op pad geweest om iemand die veel geschiedenis van Haag Atletiek bij zich draagt, te interviewen. Voor het clubblad. Ditmaal was dat Hans Koomen, die tien jaar lang voorzitter van V&L-TC was. Eerst naar het huis van Henk in het Statenkwartier, waar ik mijn fiets kon neerzetten en vervolgens met z'n drieën, in de auto van Wim, naar de Jan Muschlaan, nabij Clingendael. Het werd een gesprek van ruim drie uur met de 85-jarige ex-voorzitter, een uiterst vriendelijke en beminnelijke man. Henk had van het hele gesprek een geluidsopname gemaakt, dat ga ik de komende uren uitwerken tot een interview. Werk aan de winkel!

Niettemin toch gisteravond weer getraind aan de Laan van Poot. Er was een opvallend lage opkomst, zowel bij Groep 5 als naderhand in het clubhuis. Groep 5 bestond vanavond uit Ilse, Eveline, Anja, Yvette, Ellis, Hans en Dick. En ikzelf dus. De training was pittig. Via een iets andere route dan normaal gingen we, onder Ilses leiding (trainer Wim is tot half juli met vakantie) de duinen in. Op het programma stonden zes keer vijf minuten in 15 km tempo, wat voor iedereen natuurlijk iets anders is. De dames gingen al meteen voortvarend van start, de eerste keer ging ik goed mee. Na elk blok van vijf minuten (gemiddeld 4'35'' per kilometer) drie minuten rust, d.w.z. een rustig duurlooptempo waarna het weer loos ging. Na een aantal malen kwamen Dick en ik in de achterhoede te lopen. Wij liepen bepaald niet langzaam (naar ons gevoel dan) maar het gat met de voorsten - waarbij Hans zich inmiddels had aangesloten, op het laatst liep hij overtuigend op kop - werd uiteindelijk toch groot, zeker vijftig meter.

Het vijfde tempoblok heb ik wijselijk overgeslagen - ik wilde niet forceren - maar de zesde en laatste keer moest ik wel mee, want de groep was aan het begin van de duinen bij Kijkduin op mij blijven wachten. Ja, zó makkelijk kwam ik er niet van af ;-)... Die laatste keer ging dan ook weer hard, alhoewel ook nu het verschil met de voorsten aanzienlijk was. Tja, ik ben momenteel in bloedvorm maar tegelijkertijd ook geen dertig meer, dat ga je steeds meer merken...

Zoals vermeld was het rustig in het clubhuis terwijl het weer tot dusver niet ècht slecht was, in ieder geval is het droog gebleven. Een paar uur later en een paar drankjes verder kwam daar verandering in. Vanuit zee kwam een breed regenfront over de Haagse regio en begon het langdurig te regenen. En onwijs hard, dat merkte ik wel toen ik rond kwart voor elf uur naar huis fietste. Ik was nog niet het sportcomplex af of ik was tot de draad toe nat, en de temperatuur van het hemelwater had bepaald geen zomerse waarden. Verschrikkelijk, maar na het weekend wordt het beter, is ons voorspeld....

Zo, en nu aan de bak, de komende uren zit ik vooral achter de pc vrees ik, teksten inkloppen en uitwerken...