Bloemendaal en Zuid-Kennemerland

Toen we gisteren met een bescheiden afvaardiging van 'De Doornvogels' aan het wandelen waren door het prachtige natuurgebied Zuid-Kennemerland, realiseerde ik mij dat ik hier nog nooit ben geweest. En tegelijkertijd herinnerde ik mij een 'meester' van mijn vroegere lagere school, mijnheer van Zanten, die geen gelegenheid voorbij liet gaan om de loftrompet te steken over die prachtige Kennemerduinen. Voor hem was dat hèt ultieme natuurgebied in ons kikkerlandje en hij ging er vaak wandelen. Vandaar dat dit wandelverslag begint met een foto waar mijnheer Van Zanten op staat, ik zit vlak achter hem.

Die foto is eind jaren vijftig van de vorige eeuw gemaakt (het was de zesde klas), zo'n vijfenvijftig jaar later kan ik melden dat de Kennemerduinen nog steeds een bezoek meer dan waard zijn, met name natuurpark Zuid-Kennemerland biedt veel natuurschoon met de nodige afwisseling. Voor de bloggers die daar in de buurt wonen - Rinus bijvoorbeeld - is dit natuurlijk geen geheim meer.

Uitgangspunt van de wandeling was het rijkste dorp van ons land, Bloemendaal. Wij (Dea, Hugo, Walter en ik) dronken eerst koffie of cappucino op het terras van de plaatselijke patisserie. Daarna was het een klein stukje wandelen naar de ingang van Zuid-Kennemerland, via groene wijken met mooie villa's en landhuizen en langs de sportvelden, onder andere van de befaamde hockeyvereniging Bloemendaal.

Hoge duintoppen met fantastisch uitzicht, duinmeren vol vogels, vlinders alom - waaronder de parelmoervlinder - eeuwenoude bossen, mooie landgoederen: laat ik niet teveel woorden vuilmaken aan de wandeling, de foto's zeggen genoeg. Wel wil ik kwijt dat het een van de mooiere wandelingen in de geschiedenis van De Doornvogels was, het weer (heerlijke temperatuur, veel zon, beetje wind, lang zo heet niet als de voorgaande dagen) heeft daar zeker aan bijgedragen!

Ongeveer halverwege onderbraken we de wandeling bij Parnassia, het befaamde strandpaviljoen van Bloemendaal. Wij dronken daar wat, zelf nam ik nog een - voortreffelijk - broodje tonijnsalade (met stukjes appel) en een sportdrankje (lees: glaasje witte wijn). Uitgerust en goed doorvoed vervolgden we onze weg, deels over het door sportieve surfers bevolkte strand - ideaal weer voor hun sport, met die wind en de ruige zee - en een paar honderd meter verderop weer de duinen in.


Om half vijf keerden wij weer terug bij ons uitgangspunt, Bloemendaal. Ik kocht bij de plaatselijke kaasboer een stuk boerenkaas 'voor thuis' waarna we bij Café 't Hemeltje een afzakkertje namen en een lichte maaltijd (pannekoeken met spek of kaas).

De terugkeer naar Den Haag (of Rotterdam, in Dea's geval) verliep voorspoedig, om half acht was ik thuis.

Wie ook na een lange vliegreis veilig teruggekeerd zijn van een bijzonder exotische en mooie 'Honeymoon' in Mauritius waren mijn dochter en schoonzoon (dat kan ik nu zonder 'tongue in cheek' zeggen). Je hebt altijd baas boven baas natuurlijk ;-)...