Het was een lui dagje gisteren. Of, positiever gesteld, een rustdagje. Dochterlief had na die leuke maar enerverende weken - de bruiloft inclusief alle voorbereidingen en nasleep, de huwelijksreis naar Mauritius v.v. inclusief jetlag - kennelijk behoefte aan een dagje rust, dus ging ze 'lekker saai' met haar ouders naar het strand. Daar was het weer goed toeven, ook het zeewater was prima op temperatuur.
's Avonds ging ik toch trainen. Daags na een prestatie- of wedstrijdloop (ook al is het 'maar' vijf kilometer) voelt het doorgaans voor mij het beste om wat uit te lopen via een relaxed duurloopje, zeg tussen de drie kwartier en een uur. Noem het een hersteltraining. En een duurloopje was nu ook precies wat op het programma stond. Tenminste, dat stond op het eerder opgestelde schema. Weliswaar in duurloop 2 tempo, niet ultralangzaam dus, maar kom op: waarom niet gezellig meegelopen met Groep 5?
Nou, dat viel toch tegen. Het werd geen vlakke duurloop maar een heel gevarieerde loop, zowel wat tempo's betreft als qua parcours, waarbij een aantal malen behoorlijk zware 'pukkels' in stevig tempo genomen moesten worden. Het eerste deel van de training ging best goed, maar in de Puinduinen ging het mij te hard en werd het mij te veel, heuvelopwaarts ging niet meer. Pijn in mijn benen, verzuring en zuurstofschuld en de hele tijd last van een opspelende heup/onderbil. Niks herstelloop, dit was niet meer of minder dat een pittige fartlektraining. Prima hoor, maar vandaag even niet. Ik was niet de enige die afhaakte, ook Hans - toch een snelle lopert - had moeite om de groep (met Jos, Ellen, Katelijne en 'die nieuwe jongen') te volgen. Samen liepen/wandelden wij via Meer en Bosch terug naar ons beider huizen.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten