Hippe Hop in de Algarve

Ziezo, nog één vakantieblogje, daarna gaan we weer leuke berichten plaatsen. Over hardlopen bijvoorbeeld, want dat is toch de passie van de meeste lezers van dit blog. Zoals vandaag de Vredesloop, met een paar duizend man/vrouw rennen door ons eigen Den Haag. Het groen-geel van Haag Atletiek zal daar een veelgeziene kleur zijn.

Na San Sebastian, Lissabon, Via do Castelo en Porto gingen we naar onze laatste bestemming, de Algarve. Of Sagres, om precies te zijn, een plaatsje aan de uiterste zuidkust van Portugal, niet ver van Lagos en Faro verwijderd.

Het werd een lange en eerlijk gezegd ook nogal omslachtige treinreis: we moesten eerst van Porto naar Lissabon Oriënte en van daaruit via Tunes naar Lagos, zig-zag dus, wat al met al meer dan acht uur in beslag nam. En dan waren we er nog niet, vanaf Lagos moesten we met de bus naar Sagres, wat nog eens - inclusief wachttijd - twee uur duurde. Nadat we waren uitgestapt wezen vriendelijke Portugezen ons de weg naar het hotel, wat zo in het pikkedonker geen sinecure was. Maar we zijn er gekomen. Ook dit hotel zag er weer prima uit, we hadden een kamer met balkon en uitzicht op zee. Het was al over negenen dus na onze bagage te hebben gestald gingen we onmiddellijk op weg om in het eerste het beste restaurant te gaan eten.

De volgende ochtend meteen de loopschoenen aangetrokken en gaan hardlopen, anderhalf uur lang. Mooie natuur hier, met heel opvallende vegetatie die bij ons onbekend is. Wat de fauna betreft: je ziet hier vogels die bij ons zeer zeldzaam zijn zoals de Hop op bovenstaande foto. Eerder, in Via do Castelo, spotte ik al een ijsvogeltje bij de haven. En later, tijdens het ontbijt op het buitenterras van het hotel, zagen we een zwart vogeltje met witte vleugelband en roestbruine flanken, ik heb hem tot dusver niet kunnen determineren. Het leek mij een soort tapuit of vliegenvanger.

De waarheid gebiedt mij wel te schrijven dat ik deze hop pas later op de dag, tijdens een wandelingetje in de omgeving van het hotel, tegenkwam. Tijdens het hardlopen was het interessant om meteen het strandje in de buurt te verkennen. Dat strand zat als het ware tussen twee massieve rotsformaties ingeklemd. De wind vanaf de Atlantische Oceaan kan aardig aanwakkeren maar hier kun je doorgaans goed beschut zonnebaden. Daarna weer naar boven geklommen en een paar kilometer langs de grote weg gelopen, wel zo overzichtelijk.

 

Laat ik het kort houden: twee dagen lang hebben we hier doorgebracht, en in die tijd hebben we veel gewandeld, op het strand in de zon gelegen, gezwommen in de schone heldere zee met de hoge golven, en eenmaal hebben we het oude kasteelcomplex met het achterliggende gebied bezocht. Elke ochtend hardgelopen, en uiteraard weer lekker gegeten in een restaurantje nabij de haven. De foto's zeggen genoeg hoop ik.

Het hele verhaal van de terugweg zal ik zo kort mogelijk houden, in tegenstelling tot de reis: het was inclusief nachttrein naar Hendaye en vervolgens met de TGV naar Parijs bijna twee dagen reizen. Onderweg ontstond er naast ons bijna een handgemeen omdat iemand in een tas naast hem zat te snuffelen die niet van hem was. De kennelijke rechtmatige eigenaar, een breedgeschouderde man die achter ons zat liep op hem af om verhaal te halen. Uit het geschreeuw over en weer dat toen ontstond begrepen wij dat de eerste man in de tas had lopen zoeken naar identiteitsgegevens, hij wilde de tas als gevonden voorwerp aangeven. Na een heleboel geargumenteer over en weer en het opschrijven van 's mans gegevens keerde de rust weer.

In Lissabon hadden we nog een paar uur een 'break', dus wilden we daar het avondmaal nuttigen. Echter was de omgeving van station Lisbao Oriënte - wel een mooi station overigens, met die bogen - verre van romantisch. Allemaal van die supermoderne kantoorkolossen en glossy winkelgalerijen, één en al weelde en rijkdom. Wat een contrast met het Lissabon van een kilometer of wat verderop.


We liepen een stuk door om al die moderne grootsheid - noem mij aartsconservatief, maar ik blijf het niet mooi vinden, dat strakke gedoe - te ontlopen. Echter werd voorbij een viaduct het straatbeeld wel armoediger maar zeker niet gezelliger. Dus toch maar teruggelopen naar de hedendaagse moderniteit. Er liepen veel jonge sportieve mensen rond met rode T-shirts en daarop een startnummer gespeld. Zij bleken allemaal te hebben deelgenomen aan een stads-duathlon, een soort CPC of Van Dam tot Dam loop maar dan met meer onderdelen dan louter hardlopen.

Na de nodige omzwervingen door shopping-halls kwamen we op een gebied aan het water waar we bij zo'n strakke glossy tent neerzegen op het buitenterras en wat te eten bestelden. Tot mijn verrassing was de bediening allervriendelijkst en het eten - gegrilde dorade - was niet minder dan verrukkelijk.

Parijs

Daarna volgde de lange terugreis naar het noorden, met onder andere de nachttrein via Madrid en een heleboel andere stationnetjes naar Tunes en vervolgens naar Hendaye. Vlak voor Hendaye ging de trein niet verder. Het duurde en het duurde en na een kwartier begon ik mij af te vragen wat er aan de hand was. Ik niet alleen trouwens, andere passagiers in de trein moesten ook de aansluiting op de TGV naar Parijs halen. Maar al die tijd kregen we geen informatie. Via-via hoorde ik dat er kennelijk een wisselstoring was waardoor de trein niet verder kon. Er zou een bus komen, maar na een half uur hebben we toch maar met twee andere gestrande reizigers een taxi naar Hendaye genomen. Op tijd dus voor de TGV die al klaarstond. Even later arriveerden ook de andere passagiers van de gestrande trein dus de bus was toch gekomen.

 

De reis naar boven, waarbij onder meer halt werd gehouden in Biarritz, Bordeaux en nog wat van die befaamde Franse steden. Maar uiteindelijk kwamen we in Parijs Montparnasse aan. Met de metro naar het Gare du Nord, dan was het even lopen naar ons laatste hotel. Maar daar ontstond op de valreep een probleem. Onze namen waren daar niet bekend, kennelijk een foutje bij de reisorganisatie. Maar we hadden wel de bevestiging bij ons. Gelukkig was er wel een kamer over, dus de receptioniste stelde voor om deze vooraf te betalen. Dus ik snel naar buiten om ergens een briefje van honderd uit de muur te trekken. De volgende dag, nadat contact zou zijn opgenomen met de reisorganisatie (op dat moment was het zondag) zouden we het geld terugkrijgen. Dank je de koekoek, we hadden al betaald! Maar het is de volgende dag goedgekomen. We hadden al op typisch Parijse wijze (croissantje met koffie en jus d'orange) ontbeten in een café om de hoek, maar nu bleek dat wij 'onschuldig' waren mochten we hier alsnog ontbijten. Daar hadden we immers ook al voor betaald.

Die avond hebben we nog gewandeld in Parijs en in een klein tentje aan de Seine, vlak bij Place St. Michel, iets gegeten. Helemaal goed, en dat was zeker ook de volgende dag zo, toen wij een lange wandeling vanaf ons hotel naar de Champs Elysées en van daaruit door de Tuileruien, het Louvre en langs de Seine bij de Rue du Harpe uitkwamen. Op de hoek was een tentje (zie foto)waar we op het buitenterras de lekkerste boeuf bourguignon ooit hebben gegeten, met tagliatelle. Daarmee was ook ons Parijse avontuur voor dit jaar afgelopen, we keerden na de maaltijd voldaan terug naar het hotel en vervolgens naar het station. De TGV bracht ons vervolgens snel en veilig terug naar Nederland. Om half negen 's avonds waren wij thuis.

Foto's van de Algarve staan hier....