Gisteren, vrienden...

 

Gisteren zijn wij voor het eerst dit seizoen weer gaan schilderen. Die 'wij' zijn in dit geval Paul, Vincent en ik. Het gekke, maar voor sommigen misschien ook wel herkenbaar, is dat ik het penseel al maanden niet meer heb aangeraakt. Een goede smoes heb ik daar niet voor. Ook al heb ik het soms druk met van alles en nog wat, er waren best momenten waarop ik iets had kunnen doen. Het lastigste met schilderen is ermee beginnen: je moet je materiaal bij elkaar zoeken, het geeft veel rommel, of je wacht op inspiratie (wat zal ik nou eens gaan schilderen). Allemaal beperkende gedachten. Nou, op inspiratie kun je lang wachten. Het beste is om gewoon te beginnen, als je eenmaal bezig bent dan komt die inspiratie vanzelf weer. Als het goed is tenminste. Het idee van gisteren was om meer gevoel te krijgen voor kleur, of liever gezegd 'kleurbewustzijn' te kweken. Hoe werken kleuren op elkaar in, welke kleuren versterken elkaar, wat doe je met licht en schaduw. En gelet op het seizoen, waren dat allerlei denkbare herfstkleuren. Een goede start, nu maar proberen dit vast te houden.

Gistermiddag ging ik naar het Filmhuis, waar ik de door alom veelgeprezen film 'Gloria' zag. Een film die overal vier sterren kreeg en lovende recensies. Ik vrees dat ik een wat tegendraadse mening heb en daarin alleen sta. Het zij zo.
Als er een bepaalde unanimiteit in meningsvorming bestaat - in dit geval over een film, maar het kan net zo goed over een boek, cd, politiek of levensbeschouwelijk standpunt etc. gaan - en ik deel die mening niet, dan zoek ik bij mijzelf waarom dat zo is.

Deze film was zeker niet slecht maar had toch niet zo'n impact op mij, sterker nog, ik had soms wat moeite met bepaalde scènes. Ik besef heel goed dat de redenen in sociaal-politieke zin bijna onaanvaardbaar ('niet-correct') zijn. De film gaat, kort door de bocht, over een vrouw van 'hoog-middelbare' leeftijd die na haar scheiding niet achter de geraniums gaat zitten maar zich in het uitgaansleven stort en zo een nieuwe liefde ontmoet. Dat lijkt goed te gaan, het blijft niet bij een 'one night stand'. Gloria neemt haar nieuwe vriend Rodolfo zelfs mee naar een familiefeestje waarbij haar volwassen kinderen en haar ex aanwezig zijn. De kennismaking over en weer verloopt zonder problemen, maar Rodolfo blijft nog steeds in tweestrijd omdat hij zich verantwoordelijk blijft voelen voor zijn ex en zijn kinderen. In de film wordt een dergelijke houding niet als trouw en liefdevol, maar als afhankelijk en lafhartig beoordeeld hetgeen naderhand tot escalatie leidt.

Ik vind dat Paulina Garcia in de rol van Gloria een uitstekende acteerprestatie levert, al is er iets in haar uitstraling (vooral die wat 'luie' oogopslag denk ik) dat mij tegenstaat, terwijl ik haar nieuwe vriend Rodolfo (Sergio Hérnandez) te oud (gecast) vind om de rol van 'lover' overtuigend te spelen. Daarbij komt dat ik de openlijke vrij- zoenscènes onplezierig, zelfs onesthetisch, vond om naar te kijken. Waarom? Toch niet omdat het bejaarde mensen zijn? Ja, daarom. Omdat ik zelf ook ouder ben durf ik dat op te schrijven. Dat staat los van het feit dat ouderen nog steeds seksuele gevoelens kunnen hebben, en je mag dit ook gerust laten zien, maar ik besef dat dit een rationalisatie is. Kennelijk associeer je (ik) seks in films toch met jong en mooi.

Vanavond ga ik naar Drenthe om de zoon van mijn zwager en schoonzus te helpen bij zijn verhuizing. De loopschoenen gaan wel mee natuurlijk, ik hoop daar nog wat tijd te vinden voor een lange duurloop.

Over duurloop gesproken: alle clubleden die zondag de marathon van Amsterdam gaan lopen - o.a. Eveline, Yvette en Karin - wens ik veel succes toe!
In Eindhoven vorige week is één Haag-atleet zelfs Nederlands kampioen geworden in zijn categorie (50 plus): Paul Smits, in 2 uur en 37 minuten!

Over marathon gesproken: hiernaast nog een foto 'uit den ouden doosch'.