Loop-weekend!

De meeste loopmaatjes van Haag Atletiek liepen dit weekend een halve marathon. Deels in Berlijn, waar met name één trainingsgroep momenteel een gezellig en sportief weekend beleeft, deels in Naaldwijk, waar gisteren de Arcade-loop werd gehouden. Aanvankelijk was ook mijn plan om daar een halve marathon te lopen maar omdat de wandeling van De Doornvogels - aanvankelijk gepland op 5 april - verzet werd naar 29 maart, heb ik daar voor gekozen.

Wel ben ik vanmorgen met Jan Wierenga naar Delft gegaan waar we bij de Kwartaalloop van IJsclub Bertus een 5 of een 10 kilometer konden lopen. Ook Hizkia en Michel (zie foto) waren van de partij, zij het dat ook zij daags ervoor aan de Arcade-loop hadden deelgenomen. Michel werd daar mooi vijfde op de 5 kilometer, nu liep hij een 'rustige tien'. Zelf wilde ik 10 kilometer lopen, ik ging goed van start en voelde mij beter 'in de benen' zitten dan de vorige keer, maar bij het vier-kilometerpunt liet ik mij verleiden aan te haken bij een passerende dame. Daardoor zat ik zó boven mijn adem dat ik toch maar ben afgehaakt. Over de tijd ben ik ten opzichte van die van vorige week wel tevreden, 25'50'' netto (eerlijk gezegd heb ik deze tijd wel omgerekend omdat de afstand 60 meter meer bedroeg dan 5 kilometer).

Die dame (Martine Roos) liep door en Jan Wierenga die mij na drie kilometer passeerde eveneens, zij kwamen in 51 minuten over de meet. Beiden ook tevreden! Uitslagen staan hier...

Na afloop douchen, omkleden, praatje met deze en gene gemaakt en weer naar buiten om eventuele bekenden te zien finishen op de 10 kilometer.



We zien hier Hizkia die het na gisteren heel rustig-aan had gedaan (verstandig!) en een jonge clubgenoot die luistert naar de naam Jerry. Weer later hebben wij lekker in de zon op het buitenterras gezeten en gezellig gekletst onder het genot van een cappucino danwel frisdrankje. Grappig was dat we even later in het receptiegedeelte van uitspanning Onder Ons een andere clubgenote, Ellen Hilker, zagen, ik meende haar te herkennen en even later bleek uit haar enthousiaste zwaaien dat ik het bij het rechte eind had.

Wandelen door de Kaapse Bossen

Na vele maanden heb ik gisteren weer eens meegelopen met een wandeling van de - officieuze - wandelgroep 'De Doornvogels'. Samen met Walter treinde ik - met overstap in Utrecht - naar Driebergen Zeist, waar wandelgenote Dea al stond te wachten. Even later een bustochtje naar Doorn. Bij bushalte 'De Drift' uitstappen en vervolgens toch nog ruim tien minuten lopen naar de woning van hopman Hugo. Dat was ditmaal het startpunt van de wandeling. Van tevoren kreeg het gezelschap dat ditmaal vrij groot was koffie en gebak getracteerd.

Over de wandeling valt te vermelden dat het weer ongekend mooi was, dat er - voor zover ik mij kan heugen - nog nooit zó vroeg zóveel vlinders te zien waren (vooral citroenvlinders) en dat wij deze wandeling, inclusief Helenaheuvel, Kaapse Bossen en Uitkijktoren al meerdere malen hebben gemaakt. Zij het dat de uitkijktoren recentelijk vernieuwd is.

Iets eerder dan de anderen gingen wij - Walter en ik - terug naar Den Haag, Walter omdat hij naar het literaire festival Borderkitchen ging, ik omdat ik het hele weekend al wat uithuizig ben en een avondje thuis wilde relaxen. En ook omdat er de volgende dag weer gelopen moest worden natuurlijk, en dan verwijs ik weer naar het eerste deel van deze blogpost...

Naar de Elias van Mendelssohn

Gisteravond weer eens op de klassieke toer! Zo vaak ga ik niet naar concerten met klassieke muziek, maar nu had ik een goede reden: sportvriendin Marlies maakt deel uit van het Haags Toonkunstkoor. Al eerder woonde ik een concert bij van dat koor en dat was mij toen zeer goed bevallen. Dus toen Marlies een paar maanden geleden vroeg of ik interesse had, hoefde ik niet lang na te denken. De locatie was, evenals de vorige keer de Dr. Anton Philipszaal aan het Spui.

Het concert dat vrijdag werd opgevoerd was (de) Elias van Mendelssohn. Een oratorium waarin het levensverhaal van de profeet Elia centraal staat. Er waren meer sportvrienden die acte de présence gaven waaronder Paul K. (echtvriend van Marlies), Marjolein, Joop Nennie en Jan Groeneveld. Maar ook een paar mensen van de Hague Road Runners onder wie schoolgenoot Roel Gort en de voorzitter Toon de Grauw. 

Het verhaal van de Elia, een belangrijke profeet uit de 8e eeuw voor Christus, bestaat uit bijbelteksten (I Koningen (17-19) en II Koningen (1-2). 

In het programmaboekje stond een samenvatting van het verhaal, hierbij een weergave.

Elia ging naar koning Achab om grote droogte aan te kondigen als Achab en zijn volk de heidense god Baäl zouden blijven vereren. Toen niemand zich bekeerde, verborg Elia zich bij de beek Cherith, waar hij elke avond door raven werd gevoed. God leidde hem naar de weduwe van Sarefat, Hij verrichtte daar wonderen: het meel in de pot raakte niet op, de kruik met olie raakte niet leegen hij wekte het gestorven zoontje van zijn gastvrouw weer tot leven. De droogte hield lang aan en het volk leek Elia te gaan geloven. Daarom kwam het op de berg Karmel tot een beslissende ontmoeting met priesters van de god Baäl waar God op Elia's gebed vuur uit de hemel liet neerkomen terwijl de offers van de priesters van Baäl geen vuur vatten. Op bevel van Elia werden de Baäl-priesters door toekijkende Israëlieten gedood. Elia moest vluchten omdat hij door koningin Jezebel (de echtgenote van Achab) met de dood werd bedreigd. Aangekomen bij de berg Horeb had hij een gesprek met God: hij kreeg opdracht om zijn opvolger Elisa te zalven. Toen Elia's leven op aarde eindigde, steeg hij in een stormwind ten hemel op met een door paarden getrokken strijdwagen van vuur.

Elia gevoed door de engel (Ferdinand Bol)

Ruim twee-en-een half uur (de pauze van 20 minuten niet meegerekend) genoot het publiek van een prachtig concert dat bij vlagen zeer melodieus was, Ik ben geen groot kenner van klassieke muziek en voor mij was het de eerste keer dat ik dit oratorium hoorde, dus alles was in die zin 'nieuw' voor mij. Wonderschone muziek maar het had niet dezelfde impact op mij als de Matthaus Passion van Bach, van wie Mendelssohn overigens een groot bewonderaar was, en waar wij volgende week heengaan.

Stinzenplanten in de Hortus

Gisteren even op en neer naar Leiden gegaan om de Hortus Botanicus te bezoeken. Zoals altijd een oase van rust. Momenteel staat de tuin in het teken van de vroege voorjaarsbloeiers, de Stinzenplanten.

Stinzenplanten zijn eigenlijk verwilderde sierplanten, afkomstig uit Zuid-Europa, Duitsland etc. Honderden jaren geleden zijn ze geïmporteerd - vermoedelijk door reizende plantenliefhebbers - waarna zij massaal zijn ingeburgerd en verwilderd. Maar je hebt ook stinzenplanten die al in Nederland voorkwamen. Meestal zijn het bol- knol- en wortelstokgewassen.

De meeste stinzenplanten zie je in Friesland en Groningen, ze groeien daar massaal. Het woord 'Stins' is ook Fries en betekent 'stenen huis'. Rondom deze stinzen was de grond vaak opgehoogd en kalkrijk, jarenlang bewerkt en begroeid met bos. Ideale omstandigheden dus voor stinzenplanten. Maar ook elders in het land groeien dergelijke planten op stadswallen, in parken, op kerkhoven, op oude buitenplaatsen en bij kastelen zoals langs de Vecht en in de duinen. En in de Hortus uiteraard. Voorbeelden van stinzenplanten? Blauwe druifjes, crocussen, kievitsbloemen, narcissen, primula, vingerhelmbloem en sterhycainthen.

Wie meer over stinzenplanten wil weten, bezoek de Hortus (met de Museumjaarkaart vrij entree) of bekijk hun site. Ik beperk mij hier tot wat plaatjes...

De twee van de Appel(taart)

Gistermiddag 'om logistieke redenen' maar eens voor mijzelf getraind. En dat was maar goed ook, want ik had mijn dierbare Groep 5-genoten later die avond vast niet kunnen bijhouden. Hoe dat zo? Stijve benen, waarschijnlijk door de trainingsarbeid van afgelopen maandag.

Op het programma van woensdag stond: tweemaal 2-4-2 minuten, in duurloop 3 tempo (snelle duurloop) en 8 minuten tussenpauze (dl. 1). Deze solotraining is vooral in Meer en Bosch uitgevoerd en duurde 85 minuten in totaal.


De eerste serie ging heel moeizaam, de tweede wat beter en de allerlaatste 4 minuten gingen goed. Thuisgekomen nog het nodige gedaan. De buren aan het eind van de straat (Ed en Monique) kwamen rond kwart over zes 'hun kind' Sem ophalen. Sem is een Cavalier King Charles Spaniel - hetzelfde ras waarvan wij er vroeger twee hadden - die met enige regelmaat bij ons logeert. Hij is helemaal vertrouwd bij ons, we hebben de afgelopen dagen heel wat met hem afgewandeld. Genoemde buren moesten tijdens de NSS-top werken (bij de beveiliging en de politie), vandaar dat wij ons over Sem hebben ontfermd. Het 'babysitten' werd beloond met een pronte fles Amaretto!

Oh ja, die voorjaarsachtige plaatjes zijn tijdens die wandeling gemaakt. Bijzonder voor dit jaargetijde was natuurlijk die vlinder (Kleine Vos) die ik spotte op een kozijn aan de Laan van Meerdervoort, vlak bij Meer en Bosch.

's Avonds toch naar de club gegaan om samen met Wim Hartman - op 21 maart waren wij jarig - alsnog te tracteren. Wij hadden allemaal versnaperingen meegebracht, Sonja Bakker zou het afkeurend hebben gadegeslagen. Zelf had ik twee appeltaarten en een monchoutaart gemaakt, echte 'traditionals' maar het ging er in als eh... taart. Zeker bij Appel-acteur Hugo Maerten en Appel-PR-dame Eveline...

'Top' training

Toen ik gisteravond omstreeks half zeven bij de Laan van Poot arriveerde - ik was van huis komen lopen - zag ik twee mannen van onze vereniging druk doende met het opmeten van... ja, van wat? Van een parcours? Desgevraagd deden ze nogal geheimzinnig. Zou er een of andere prominent van de wereldtop door Haag zijn uitgenodigd om hier een ochtendtraining te doen? Op deze suggestie mijnerzijds ging men niet echt in, wel zei een van hen dat het even rekenen was om een parcoursje in Engelse Mijlen uit te zetten...

Hoe dan ook: foto's zullen deze ochtend wel niet gemaakt kunnen worden, vandaar... Overigens was het wel een mooie en pittige maandagavondtraining in de duinen. Binnen een duurloop van een kleine tachtig minuten werden vier series tempoversnellingen uitgevoerd volgens de pyramide 0,5-1-1,5-1-0,5 minuut. Daarvan deed ik er overigens drie mee, daarna kreeg ik teveel pijn in mijn benen. Vanwege die vijf kilometer daags ervoor?  Of vanwege mijn nieuwe schoenen waarop ik de eerste keer liep?

Hoe dan ook, het ging best goed, het weer was ook prima: beetje fris maar zeker niet té fris, vrijwel windstil, heldere hemel en - niet onbelangrijk - het grootste deel van de training bleef het licht! Volgende week lopen we de hele training al in het licht, als het zomertijd is.

Katertje weggelopen in de Kerkpolder

Michel Out snelt naar de finish

Vanmorgen met Jan Wierenga naar Delft afgereisd voor 'een loopje'. Dat was de zogeheten Bertusloop, met het welbekende parcours met de start achter het gebouw van IJsclub Bertus, 'Onder Ons', en de finish even voorbij de ingang van hetzelfde gebouw.

Een beetje gek om op te schrijven misschien, maar eigenlijk had ik - aanvankelijk - niet zo'n zin om te lopen. Niet dat ik daaraan heb toegegeven. "Je maakt maar zin" sprak ik mijzelf streng toe. Sporttas ingeruimd, nog een ontbijtje gemaakt en koffie gedronken. Daarna naar buiten! Toen ik na een kleine twintig minuten wandelen bij Meer en Bosch aankwam, was het tegen tien uur. Jan stond al te wachten en we konden meteen vertrekken. Ruim een kwartier later al waren we in Delft.

Wij zagen weer de bekende gezichten die je hier altijd ziet. Michel en Hizkia, Cor van 78, ook zo'n 'veel-loper' die nog steeds drie keer per week loopt, veel Koplopers. Ook was de aardige dame achter de bar er weer, evenals de uitstekende cappucino die zij inschonk. Met Jan even aan een tafeltje gezeten, daarna omgekleed en samen een stukje ingelopen. Om elf uur precies was de start van de 5 of 10 kilometer. Ik hield het bij de vijf, die ik even later in precies 26 minuten rondde. Het gaar elk jaar weer iets langzamer....

Na afloop weer koffie gedronken waarna Jan mij thuisbracht in zijn bolide.

Bij Momfer de Mol

Het loopje was daags na een borrel annex feestje gisteravond. Paul van Oyen en ik vierden onze verjaardag in Momfer de Mol in het 'oude' stadscentrum van Den Haag, met een aantal clubgenoten. Het was gezellig, wij kregen veel cadeautjes en een paar mensen bleven eten. Het eten bij Momfer de Mol is zeker niet verkeerd, dat blijkt ook uit de positieve beoordelingen op IENS.


Na de maaltijd liepen Paul, Paul Versteegh en ik mee met Hans Drabbe naar zijn huis aan het Noordeinde, waar wij onze cadeaus zolang konden stallen. Ik kon zelf niet alles in één keer meenemen, vanmiddag haal ik de rest op. Bij Hans hebben we nog wat oude lp's gedraaid waaronder die van The Move, Supertramp en mer van dat soort sixties- en seventies nostalgie. Speciaal voor de doelgroep deze avond! Voor de rest: foto's zeggen meer dan duizend woorden!