 |
| De eerste (citroen)vlinder van dit jaar! |
Na die duurloop van afgelopen zondag heb ik nauwelijks gelopen. Of moet ik zeggen: nauwelijks kunnen lopen. En dat in fysieke zin. 'Zure' knieën, zware benen, niet in staat tot ook maar de geringste versnelling. Ik wijt het aan vermoeidheidsstoffen die moeilijk worden afgevoerd. Herstel duurt nu eenmaal langer als oudere loper. Kortom: maandag met pijn en moeite veertig minuten - met onderbrekingen - en dinsdag een half uurtje.
Maar dan de woensdag. Overdag scheen de zon met volle kracht, bepaald geen weer om binnen te zitten. Dus verliet ik de geraniums en toog met de Randstadrail naar Zoetermeer om een 'nieuw' natuurgebied te bewandelen. Dat werd het Bentwoud. Eerst met lijn 3 naar de Lijnbaan, daar met lijn 4 naar de op één na laatste halte in Zoetermeer, Oosterheem. Van daaruit is het nog ruim een kilometer lopen naar de Stadsboerderij, waar het beginpunt van de wandeling is.
Aanvankelijk moest ik een paar keer heen en weer lopen. Reden: er valt nog wel het een en ander te verbeteren aan de bewegwijzering. Vanaf de stadsboerderij zou je de blauwe paaltjes moeten volgen, maar zeker in het begin ontbraken deze op punten waar je links- rechtsaf of rechtdoor kon gaan. Uiteindelijk heb ik aan een passant moeten vragen waar de wandelroute naar het Bentwoud nu eigenlijk begon. Een stuk naar boven, de brug over en dan naar beneden, een landweg op waar je in het gebied kwam.
Het duurde toch nog even voordat ik bij een t-splitsing links een blauw paaltje zag, dat pad heb ik braaf gevolgd. Er volgden meer blauwe paaltjes dus zat ik op de goede weg. Dacht ik. Maar na twee kilometer kwam ik op een splitsing met een pad en een autoweg en geen paaltjes. Dus maar weer terug. Bij een zijpaadje kwam ik een (vrouwelijke) boswachter tegen. Een vriendelijke vrouw die mij vertelde dat ik de andere richting (waar dus geen blauwe paaltjes stonden) had moeten nemen. Zij erkende wel dat een en ander wat onduidelijk was aangegeven en dat zij dit door zou geven. Dus liep ik terug en nam alsnog het officiële parcours.
Onderweg zag ik een boerenechtpaar waarvan de vrouw druk bezig was met het voederen van hun schapen. Ik raakte even met hen aan de praat, zij bleken een groot stuk land hier te bezitten dat binnenkort voor een groot deel wordt omgetoverd tot bos. De aanmaak van nieuwe natuur - hier in 2000 begonnen - is dus nog niet klaar. Zij bleven wel hier wonen, zo vertelde zij mij, maar ze zouden het met aanmerkelijk minder weidegebied moeten doen. Wel jammer, want het is een mooi 'open' weidegebied hier. Maar aan de andere kant: beter bos dan de zoveelste nieuwbouwwijk.
Al met al werd het - inclusief heen en terugweg naar de tramhalte - een wandeling van twee-en-een half uur.
Aanvankelijk moest ik een paar keer heen en weer lopen. Reden: er valt nog wel het een en ander te verbeteren aan de bewegwijzering. Vanaf de stadsboerderij zou je de blauwe paaltjes moeten volgen, maar zeker in het begin ontbraken deze op punten waar je links- rechtsaf of rechtdoor kon gaan. Uiteindelijk heb ik aan een passant moeten vragen waar de wandelroute naar het Bentwoud nu eigenlijk begon. Een stuk naar boven, de brug over en dan naar beneden, een landweg op waar je in het gebied kwam.
Het duurde toch nog even voordat ik bij een t-splitsing links een blauw paaltje zag, dat pad heb ik braaf gevolgd. Er volgden meer blauwe paaltjes dus zat ik op de goede weg. Dacht ik. Maar na twee kilometer kwam ik op een splitsing met een pad en een autoweg en geen paaltjes. Dus maar weer terug. Bij een zijpaadje kwam ik een (vrouwelijke) boswachter tegen. Een vriendelijke vrouw die mij vertelde dat ik de andere richting (waar dus geen blauwe paaltjes stonden) had moeten nemen. Zij erkende wel dat een en ander wat onduidelijk was aangegeven en dat zij dit door zou geven. Dus liep ik terug en nam alsnog het officiële parcours.
Onderweg zag ik een boerenechtpaar waarvan de vrouw druk bezig was met het voederen van hun schapen. Ik raakte even met hen aan de praat, zij bleken een groot stuk land hier te bezitten dat binnenkort voor een groot deel wordt omgetoverd tot bos. De aanmaak van nieuwe natuur - hier in 2000 begonnen - is dus nog niet klaar. Zij bleven wel hier wonen, zo vertelde zij mij, maar ze zouden het met aanmerkelijk minder weidegebied moeten doen. Wel jammer, want het is een mooi 'open' weidegebied hier. Maar aan de andere kant: beter bos dan de zoveelste nieuwbouwwijk.
Al met al werd het - inclusief heen en terugweg naar de tramhalte - een wandeling van twee-en-een half uur.
Zoals hiervoor al aangegeven: het Bentwoud is een voorbeeld van 'nieuwe natuur': een relatief uitgestrekt polder- weide en landbouwgebied. Het is nog vroeg in het seizoen, maar hier en daar zie je al aardig wat kleur tussen het grauw en grijsgroen dat het winterlandschap kenmerkt.
 |
| Veldmuisje |
Ik was behoorlijk stijf en had zware benen na deze wandeling. Niettemin wilde ik wel de laatste training vóór de CPC meemaken. Het was het mooiste trainingsweer van de wereld gisteravond. Nagenoeg windstil, heerlijk zach temperatuurtje en even later een voor randstedelijke begrippen opmerkelijk mooie sterrenhemel. En of het daar aan lag of aan iets anders weet ik niet, maar volstrekt tegen mijn eigen verwachting in, ook gelet op het moeizame lopen van de dagen ervoor, liep ik de sterren van de hemel. Het was 'slechts' een duurloop van ruim een uur netto, met een keer of vier een pittige versnelling ingelast. En die gingen alle keren prima. Als het zondag ook zo zou gaan, tijdens de CPC, teken ik ervoor, maar dat is uiteraard nog maar afwachten. De komende dagen - actieve - rust en even niet hardlopen!
Geen opmerkingen:
Een reactie posten