Bijna-dicht ervaring...

... die hadden wij - Paul van Oyen, Murat en ik - toen wij het sportcomplex aan de Laan van Poot verlieten, anders dan normaal was het toegangshek bijna gesloten, er was nog net een nauwe opening waar we ons met de fiets doorheen konden worstelen. Maar dat was helemaal aan het eind van de avond.

De woensdagavond hebben we zoals vaker doorgebracht volgens het patroon: spartaans beginnen, bourgondisch afsluiten. Gisteravond was ik gehoorzaam aan trainer Wim ("Je eigen tempo lopen, niet over de kop lopen"). Kennelijk probeert Wim mij dat steeds aan het verstand te brengen en vindt hij dat ik die waarschuwingen of adviezen niet genoeg oppak. Waarschijnlijk is dat omdat ik het niet het gevoel heb te forceren. Hoe dan ook bestond dat risico op deze woensdagavond zeker niet: in de benen voelde ik nog teveel de training van afgelopen maandag en de vijf kilometer van zondag. Dus plannen om 'lekker hard' met de anderen mee te gaan had ik toch al niet. Dat kon niet eens! Bovendien stond er een heftige training op het programma: vijf keer zes minuten in (iets minder dan) 10 km. tempo, waarvan de eerste drie met stormachtige wind tègen, de laatste twee via de duinen terug.

Kortom: deze avond liep ik helemaal mijn eigen tempo zonder mij gek te laten maken door degenen die voor mij liepen (en dat was de rest van de groep). Dus helemaal achteraan. Dat werkte wel, want ik kon het tot en met het laatste (vijfde) tempo volhouden - wel even een plaspauze waardoor de anderen even dachten dat ik van de aardbodem verdwenen was - en kreeg tenslotte zowaar aansluiting met de staart van de groep.

Rondetafelconferentie Groep 5

Terug in de duinen op weg naar de Laan van Poot liep ik in de achterhoede met Ton van der Pol op. Net wilde ik een praatje aanknopen maar dat ging niet door omdat ik ergens over struikelde en opeens languit gestrekt lag. Ik krabbelde onmiddellijk op en vervolgde mijn weg, 'niets aan de hand', wel een schaafwond aan het linkerbeen. Maar die viel naderhand onder de douche aardig te reinigen

Murat: proost!

Na afloop was het weer gezellig in het clubhuis, waar Murat zijn verjaardag vierde voor zijn groepsgenoten. Maar ik kreeg ook een flinke appeltaartpunt! En even daarvoor waren er knabbeltjes bij onze groep, en naderhand waren er weer de traditionele nootjes en kaasblokjes dus met de calorieënaanwas zat het wel weer goed. Maar ja, ik had van tevoren ook niet zo veel gegeten. Vandaag maar weer rustig-aan!

En tenslotte nog een kort filmpje van de Coopertest van de HRR afgelopen dinsdagochtend, waaraan een aantal al wat oudere leden van onze collega-vereniging deelnamen.