Nog éénmaal: damhertenbronst

"Wat is dat voor vreemde vogel?!"

Na de 10 kilometers rennen door duinen en over het strand afgelopen zaterdag, heb ik twee dagen 'niets gedaan'.  Nou ja, dat is niet helemaal waar; helemaal niet waar zelfs, want zowel zondag als maandag ben ik flink in beweging gebleven. Alleen was dat in wandelmodus en in hardloopkringen zeg je dan dat je 'niks hebt gedaan'.

Toch was het stevig doortippelen, beide keren vanaf station Heemstede-Aerdenhout naar de Oase en vervolgens door de Waterleidingduinen. Niet overdreven lang wat kilometers betreft (ca. 9 km) maar door het vele klim- en daalwerk en het tempo heb je achteraf wel het gevoel dat je aardig wat gedaan hebt.

Toch was het doel niet primair om te wandelen, maar om - voor de laatste keren dit jaar - te proberen wat foto's en wellicht wat filmshots op te nemen van de damhertenbronst. Om de meest ideale locatie te bereiken moet je wel een aardig stukje lopen door de duinen. Erg origineel ben ik niet want vorig jaar en het jaar daarvoor deed ik bijna exact hetzelfde, en volgend jaar weer (D.V.), en steeds kwam ik met enkele redelijk geslaagde opnamen thuis.

Zondag was het de drukste dag, zowel wat bezoekers betreft - zowel op het buitenterras als binnen bij 'De Oase' kon je ternauwernood een zitplaatsje vinden - als bij de damherten in 'het damhertenbos' een paar kilometer verderop. Direct na aankomst werd ik midden in dat bos als het ware omsloten door zes, zeven volwassen dambokken die hun knorrende bronstroep lieten horen.

De opname hieronder is in het begin nogal wiebelig maar geeft wel een indruk van het geluid van al die damherten en je ziet een korte confrontatie.


Een enkele maal leidde dat tot een korte maar hevige schermutseling van twee bokken die in elkaars vaarwater liepen maar over het algemeen waren ze meer geïnteresseerd in de hinden dan in een knokpartij. Er waren nog meer mensen die met hun camera's door het bos slopen en probeerden mooie plaatjes van het spektakel te maken.

De dag daarop, maandag dus, was het wel veel zonniger: blauwe hemel, een heerlijke dag. Het was aanmerkelijk rustiger dan zondag, in het bos waren geen hinden maar wel bokken die verspreid tussen de bomen in hun bronstkuilen lagen en  af en toe hun zware rochelende bronstroep lieten horen. Even verderop, het heuveltje over dat tevens de begrenzing van het bos vormt, hoorde je wel een damhert flink tekeer gaan. Via het grillige terrein er op af lopend bereikte ik de plek waar de bok met een aantal hinden verscholen tussen het bos stond. De bok was juist bezig een van zijn dames te beslaan.

Net voordat ik de terugtocht wilde aanvaarden raakte ik even in gesprek met een man met camera, over de hertenbronst uiteraard, en net op dat moment bonden, enkele tientallen meters verderop,  twee jonge dambokken de strijd met elkaar aan. Een gedeelte van dit gevecht tussen de jongelingen heb ik kunnen opnemen.


Op de terugweg zag ik Sonja in de tram, zij had de halve marathon in Monster afgelopen weekend helemaal gelopen. Ik zei nog '"tot straks" want ik wilde wel meedoen aan de maandagavondtraining. Maar door al dat geloop van de afgelopen dagen en deze dag, voelde ik bij het inlopen naar de club al dat mijn benen en voeten het wel mooi vonden zo, dus ben meteen op mijn schreden teruggekeerd. Na die wandel-maandag was het ook wel eens lekker om gewoon een avondje op de bank te zitten. DWDD, Memories en Pauw kijken bijvoorbeeld.