Woensdagmiddag (gisteren) deed ik voor mijzelf een fartlek, met af en toe een lichte versnelling van één, twee minuten en tweemaal een kilometer snel, waarvan de laatste 'full speed' wat in mijn geval neerkomt op 4'35''. Maar dat tempo had ik met geen mogelijkheid twee kilometer kunnen volhouden, ik heb het in ieder geval niet geprobeerd. Het was wel een plezierige training inclusief een bezoek aan landgoed Ockenburgh en het Hyacintenbosch, en ook nog in de volle zon. Al met al 80 minuten gelopen.
Ik heb dus niet met de groep meegelopen gisteren maar 's avonds ging ik wel naar de club om in het honk 'iets van' krachttraining te doen, samen met Harry en Ton. En ook om even na te praten met de vele clubleden die afgelopen weekend de halve marathon van Madrid hebben gelopen.
Echter viel ik met mijn neus in de boter of in de taart liever gezegd, want Alone tracteerde op vlaaien ter viering van haar verjaardag een paar dagen terug. Ik kreeg een fors stuk kersenvlaai toegeschoven, lekker hoor. En die pondjes? Vandaag maar miniseren. Oh wacht, we gaan uit eten, dan overdag maar rustig-aan doen. Na de taart overigens toch nog even in het krachthonk in de weer geweest waar op dat moment ook ex-NK kogelstoter Erik van Vreumingen bezig was een halter met gigantische schijven aan weerskanten al springende in de lucht te houden.
Gisteren ging ik ook nog naar Gemeentemuseum Den Haag. Eigenlijk ging ik voor de schilderijen, maar daar kwam niet veel van omdat er momenteel een grote expositie van kunstzinnige foto's van Anton Corbijn te zien is. Deze tentoonstelling is vorige week geopend door niemand minder dan Marlene Dumas en Nick Cave, en is tot en met 21 juni 2015 te bezichtigen.
De expositie is in feite een retrospectief van Corbijns werk, dit naar aanleiding van zijn zestigste verjaardag (jawel, ook hij al) en is getiteld Hollands Deep. Het bevat hoogtepunten uit al zijn series. Startpunt zijn de grofkorrelige zwart-wit foto's van musici uit de jaren 70 en 80. In zijn latere foto's zien we hoe hij zijn grenzen verlegt door het kiezen van nieuwe thema's en door te experimenteren met technieken en materialen.
Zo legde Corbijn in de periode 2001-2002 in de serie a.somebody muzikanten als Elvis Presley, Jimi Hendrix, Kurt Cobain, Sid Vicious en Frank Zappa vast tegen het decor van zijn geboortedorp Strijen in de Hoeksche Waard, dat wordt omringd door het Hollands Diep. Bij nadere beschouwing blijken het zelfportretten van Corbijn te zijn, die zich als genoemde overledenen had verkleed. Corbijn zegt hierover (citaat geplukt van de museum-site): “Het is een samenloop van mijn obsessie voor muziek en de obsessie van mijn ouders voor het leven na de dood. Van huis uit kreeg ik mee dat je altijd op de achtergrond moest blijven. Maar ik ontdekte decennia later dat ik altijd iemand had willen zijn en met mijn werk kom ik dichter bij de mensen die dat bereikt hebben.”
In de late jaren negentig startte Corbijn zijn eerste conceptuele serie 33 Still Lives, waarmee hij met paparazzi-achtige foto’s de mysterie in de wereld van publieke figuren, zoals deze in vroeger jaren aanwezig was, terug te brengen. Tegelijkertijd brengt hij een ode aan de film-still, in dit geval van niet-bestaande films.
Ook zien we interessante zwart-wit portretten van beroemde kunstenaars zoals Anselm Kiefer, Luc Tynmans, Peter Doig en AiWeiWei. Allen kunstenaars die Corbijn hebben geínspireerd.
Zelf ga ik waarschijnlijk nog een keer kijken, dan pak ik meteen het Fotomuseum GEM mee want daar is ook nog het een en ander van Corbijns werk te zien. Een paar foto's van deze expositie maar ook van andere kunstenaars zoals Berlinde de Bruyckere met haar macaber aandoende beelden, staan hier.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten