Wonderlijke stelletjes: het is Lente!

"Maffe Kaapse Eend?! Heb je zelf wel eens in de spiegel gekeken?!"

"Er vallen steeds meer gaten tussen jouw blogs", zei iemand mij gisteravond. Hij had gelijk. Het wordt steeds minder 'elke dag één'. Het heeft er vooral mee te maken dat ik na elf jaar vrijwel onafgebroken dagelijks bloggen een soort herhaling van zetten bespeur. Neem nou de afgelopen dagen: best het een en ander gedaan, maar toch is er niet veel vermeldenswaardigs gebeurd. Tenminste, niet veel dat afwijkt van dat wat het gros van Nederland meemaakt. Ga maar na: paasbrunch (tweemaal), paasdiner (tweemaal), woonboulevard (op sleeptouw genomen door doortastende vrouw en schoonzus), terwijl het sporten (hardlopen) te verwaarlozen was: wel elke dag een stukje, minimaal 20 minuten en maximaal 50 minuten, maar geen georganiseerde lopen.

De feestdagen zijn weer voorbij en er kon weer serieus - wat héét - worden getraind. Met de groep. Vrij vroeg gisteravond ging ik in de felle kou, veroorzaakt door opkomende nevel ('zeevlammen'), naar de Laan van Poot. Daar omgekleed en een paar rondjes rustig ingelopen op het gras achter het clubhuis. Steeds wanneer ik de lange zijde van het veld passeerde, hoorde ik een ronkend geknor, het leek een beetje op het geluid van motoren in de verte. Het geluid kwam echter uit de sloot. Het bleken tientallen bruine kikkers te zijn die druk bezig waren met het vieren van hun bruiloft.

Overigens had ik gisteren meer merkwaardige liefdespaartjes gespot. Ik denk dan vooral aan een duidelijk verliefd stelletje ganzen. Dat was in de sloot bij tuincentrum Ockenburgh waar ik zojuist een olijfboompje en een zak mediterrane aarde had gekocht. Een paartje ganzen, onafscheidelijk: niets bijzonders, zou je zeggen, maar het waren twee verschillende soorten: zo te zien was 'de HIJ' een grauwe gans en ZIJ een canadese gans.

Ik kon het niet helpen, onwillekeurig doemde bij mij het beeld op van een blonde hollandse man die een relatie heeft met een hindostaanse of marokkaanse dame. Niet alledaags dus, maar allerminst onbestaanbaar. Thuis op internet gekeken en jawel: het komt vaker voor dat ganzen van verschillende soort met elkaar paren en nakomelingen krijgen. Of deze op hun beurt vruchtbaar zijn weet ik niet.

Maar even terug naar de training van gisteravond. En na afloop taart omdat een van onze groepsleden, Peter, jarig was. 69 jaar, topfit en een van de snelsten van onze groep.
De training zelf ging wat stroefjes, wat zeg ik, ging heel stroef. Het was duidelijk te merken dat alle culinaire geneugten van de afgelopen paasdagen invloed hebben gehad op het lichaamsgewicht, daar viel niet tegenop te lopen. Dus de komende tijd maar weer wat minder snoepen al ben ik momenteel bepaald niet gedisciplineerd te noemen op eet-gebied.

En oh ja, nog een andere mogelijke oorzaak van die stramheid: gisteren heb ik in de voortuin drie diepgewortelde buxus-heesters uitgegraven, zij worden vervangen door andere. Vandaar ook mijn gang naar het tuincentrum. Het was een heidens karwei, één struik is nog niet helemaal los, dat gaat vandaag gebeuren. Of morgen, want vandaag is het oppas-dag.

Hoe dan ook bestond het programma uit een duurloop met een kern van twee tempoblokken, 6-4-4-2 minuten. De minuten gingen in 10 km tempo, rust tussen de tempo's 2 minuten en 10 minuten rust tussen de blokken. Het eerste deel heb ik - op de laatste twee minuten van de eerste serie na -volbracht maar omdat het niet lekker ging wilde ik terug. Echter stelde trainer Arie voor om verderop, bij handbalvereniging Storks aan het Schapenatjesduin, op de rest van de groep te wachten die daar na tien minuten zou arriveren. Zo gezegd zo gedaan. De tweede helft heb ik netjes volbracht inclusief de tempoversnellingen.

Na afloop eerst gedouchd, daarna vlaai gegeten ter ere van Peters verjaardag, en last but not least wat lichte bankdrukoefeningen gedaan in het krachthonk, met Ton en Harry.