Gisteren was een stralende dag, in ieder geval in de omgeving van Delft en Iepenburg. Wij hadden een 'oppasdag'. In ons geval komt dat er meestal op neer dat wij een stuk gaan wandelen met Chloë.
Nu is Iepenburg, het relatief nieuwe stadsdeel tussen Nootdorp en Delft, een nogal 'recht toe recht aan' omgeving, maar als je eventjes doorloopt kun je verrassend landelijke stukjes tegenkomen. Dat is zeker het geval bij het Bieslandse Bos. Op weg daarheen al hoorden we diverse malen karekieten driftig kwetteren ('karrekarrekietkietekrrrkarrekiet') vanuit de dichtbeboste rietkragen in de - veelal aangelegde - meertjes, en spotten wij nestelende meerkoeten en deze fraaie fazant.
Alhoewel het Bieslandse Bos mij niet volstrekt onbekend was, kwamen wij gisteren toch voor een meer dan aangename verrassing te staan. Wij besloten een kijkje te nemen bij de boerderijwinkel, maar daartoe moesten wij een zijweg inslaan en een lang pas aflopen.
Dat pad voerde door een weiland zoals dat er - wat mij betreft - in heel Nederland uit zou moeten zien: als een natuurgebied. Verrassend was het om te ontdekken hoeveel weidevogels hier bivakkeren. Op dat kleine stukje (pakweg 800 meter) naar de boerderij zagen wij, naast de meer 'gewone' koeten en wilde eenden, twee ooievaars, een lepelaar, een grutto, diverse scholeksters, kieviten en een tureluur. En eenmaal bij de boerderij - echt zo'n 'ouderwetse' - spotten we nog de al even ouderwetse huismussen en boerenzwaluwen.
Bij het boerderijwinkeltje - dat was ondergebracht in een soort alternatieve SRV-wagen - kochten we brood, eieren, appeltjes en een potje jam. Allemaal van prima kwaliteit kan ik achteraf zeggen. De jonge vrouw die ons hielp zei dat ze hier al een aantal jaren werkte maar niet weg wilde. Kan ik mij voorstellen, in dit paradijs, met deze landelijke rust en de mooie natuur, amper twee kilometer verwijderd van een hypermoderne stadse omgeving.
Op de terugweg hoorden en zagen wij groene kikkers, het warme weer stimuleerde hun hormonen en stembanden, of kwaakblazen liever gezegd. Even verderop - maar toen waren we al op weg naar huis (van onze dochter) - hoorden we in het water de meerkikker luid kwaken. De meerkikker (Rana Ridibunda) is de grootste groene kikker hier te lande en door zijn 'stacatto-achtige' roep duidelijk van andere groene kikkers te onderscheiden. Opname van gemaakt...
Uiteraard had ik mijn trouwe digicam steeds in de aanslag, ziehier: Bieslandse Bos.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten