1 van de 4: geweldig goed gelopen (2 van de 3...)

Groepje snellere clubgenoten voor de start...

Ja, dat was mij het loopje wel vanmorgen bij de HRR. Prachtig weer was het, strakblauwe lucht, zonnig. Mocht het niet goed gaan dat konden we de weersomstandigheden alvast niet de schuld geven.

Ton van der Pol had mij de avond ervoor een lift aangeboden, een aanbod dat ik niet kon en wilde afslaan. Rond kwart voor tien reed hij voor, snel ingestapt en twintig minuten later waren we bij Duindigt, in de buurt waarvan ook het clubhonk van de bevriende hardloopclub staat.

Ik had er wel zin in, en ook al loop ik niet 'voor een tijd', gezien mijn leeftijd en huidige conditie zou een 'natuurlijke' tijd van 51-52 minuten haalbaar moeten zijn, vorig jaar liep ik 'm in 50 minuten en nog wat.

Dus na de start maar meteen even flink in de benen. Dat ging wel snel voor mijn doen (eerste kilometer in 4'50'') maar ik kon het tempo goed volhouden, sterker nog, ik liep zelfs wat in op mijn voorgangers.

Foto 1 van de 4 uit 2009 (bij gebrek aan latere loopfoto's alhier)

Eerste ronde okee, tweede ronde! Het ging nog steeds goed, ook deze ronde, maar - oen die ik ben - evenals vorig jaar had ik mij in de ronden 'vertelt'. Het waren geen twee ronden (en een kleintje), maar drie ronden (en een kleintje)! Dus moest ik nog een ronde! Omdat ik mij er op ingesteld had nog maar 'een klein stukkie' te hoeven, zakte de moed mij bijna in de schoenen. Nou ja, toch maar doorbikkelen, er zat niets anders op. Maar toen overkwam mij waar ik tot dusver de hele zomer geen last van had gehad, namelijk opspelende darmen. Ondanks de nodige voorzorgsmaatregelen... Dit noopte mij in die laatste ronde tot maar liefst driemaal een vlucht in de bosjes en dat scheelde al met al minstens twee, misschien wel drie minuten. Maar afhaken is ook weer zo wat. Dus toch maar zo goed en kwaad als het ging doorgehobbeld, mijn groepsgenoten waar ik eerst vrij ruime voorsprong op had liepen nu allemaal op comfortabele voorsprong. Uiteindelijk bereikte ik de finish in 54 minuten...

Oh wacht, toch nog een actuele... Met dank aan Ilse Houtman!

Jammer, maar ik hoorde naderhand dat er nog iemand was die de bosjes aan een nader onderzoek heeft onderworpen. Geen thema waarover men graag spreekt of schrijft, maar ja, het is niet anders.

De volgende keer hoop ik revanche op mijzelf te nemen bij Sparta. Dan wel een paar dagen van tevoren geen volkorenbrood met pindakaas eten (mijn lievelingseten) want dat heeft een averechts effect op een en ander...

Na afloop nog een overheerlijke spekpannenkoek gescoord in het clubgebouw van de HRR, met Ellen enkele redactionele kwestietjes besproken en daarna met Ton eventjes buiten in het zonnetje gezeten voordat wij de terugweg aanvaardden.

Straks naar een feestje, een van de dochters van de buren is jarig en traditioneel wordt dat gevierd, ook voor volwassenen...