Henk Moesman: trainersjack aan de wilgen, maar niet de schoenen

Op de woensdag bij uitzondering overdag getraind: het programma zoals dat in het schema staat. Dat kwam neer op een korte duurloop met twee door vijftien minuten 'rust' onderbroken 'versnellingsblokken' van 3-6-2 minuten in 10 km. tempo. Tussen elk tempo 2 minuten rust. Dat heb ik keurig volbracht, op eigen houtje. 70 minuten in totaal.

Waarom niet met de groep getraind? Welaan, de groep - Groep 7 in dit geval - heeft 's avonds helemaal niet getraind want zat toen - zo goed als voltallig - in Kijkduin, bij eetcafé TIOS.

Aanleiding voor deze gezellige bijeenkomst was het afscheid - als trainer - van Henk Moesman. 75 jaar is hij onlangs geworden maar 'still going strong'. Wat niet wegneemt dat hij besloten heeft een stapje terug te doen om de jongere garde de ruimte te geven 'hun ding' op trainersgebied te doen.

Sandra had de coördinatie van deze avond op zich genomen en behalve geld (voor eten en een cadeautje voor Henk) de eetgelegenheid gereserveerd. Tevens had zij alle bijdragen (op A4) van de groepsleden verzameld en deze overgedragen aan Patty die er een fraai fotoboek van heeft gecompileerd.


Er waren toespraken van Arie Don, Carel Knoester en Sandra die ook het fotoboek en een theaterbon aan Henk overhandigde. En Henk zou Henk niet zijn als hij niet op alle loftuitingen zou reageren met een al even bloemrijk als uitgebreid dankwoord. Naderhand gaf hij aan waarom hij het geven van trainingen altijd zo leuk heeft gevonden. "Je hebt te maken met zóveel verschillende mensen met even zoveel verschillende persoonlijkheden, zienswijzen en beroepen, die elkaar allemaal vinden in een gemeenschappelijke passie: het hardlopen. Het was een voorrecht om aan al die mensen training te mogen geven en hen - voor zover nodig - te enthousiasmeren".


Henk hangt echter de hardloopschoenen niet aan de wilgen, integendeel zelfs. "Ik blijf net zo lang bij de groep lopen totdat iedereen mij er uit loopt. Als dat gebeurt, zal ik er over denken om een groepje lager te lopen".

Voor mij persoonlijk is dat in elk geval een herkenbaar streven!