Stormachtige training: hou je hoedje vast!

Vandaag wordt een mooie dag! Dat wil zeggen, voor de traditionalisten onder ons. Met als alibi 'dat het leuk is voor ons kleindochtertje' gaan we straks naar de Gouden Koets kijken. Met een beetje geluk vangen we nog een glimp op van de inzittenden. Ik ben net niet republikeins (of rationeel) genoeg om mij daar voor te schamen. Sterker nog: ik ben best een beetje koningsgezind, maar niet verder vertellen!

Dat was ik nog vergeten te vermelden bij mijn verslagje over de Open Monumentendag: er werd toen op de Lange Voorhout een modeshow gehouden waarbij mannequins de hoedjes showden die straks door de hotemetoot-dames van de regering worden gedragen. Altijd een amusant schouwspel, wanneer onze koning de troonrede uitspreekt. Ik verkneukel mij trouwens al op de Lucky TV persiflage...

Terug naar de dingen van de maandag. Schreef ik in mijn blogbericht van eergisteren nog dat er dit weekend niet veel van hardlopen is gekomen, maandagavond heb ik dat ruimschoots goedgemaakt.

Ondanks de minder gunstige weersvoorspelling was ik van plan om met de groep mee te trainen. Er stond een duurloopje op het programma met een kern van twee series tempo's: 1-2-3-2-1 minuten in 10 km tempo, met telkens ca. 90 seconden (relatieve) rust tussen de 'minuutjes' in.

Sandra en Berry verzorgden de training: Sandra deed de warming-up en de loopscholing, Berry 'de kern'. Eerst liepen we via Laan van Poot en Nieboerweg naar het eindpunt van tramlijn 12. Aan het eind van de Duivelandsestraat deden we eerst wat loopscholing. Daarna liepen we de Wieringsestraat af tot aan de oprit naar de duinen. Even een stevige lange klim naar boven, dat kostte mij weer moeite, en vervolgens linksaf tot aan het punt waar we het strand opgingen.

Het zand was aan de vloedlijn redelijk te belopen, maar vanuit het zuiden blies een welhaast stormachtige wind, kracht 7. Laten we nu net die eerste tempo-serie over het strand en met harde tegenwind hebben gelopen! Dat viel waarachtig niet mee maar toch probeerde ik zo dicht mogelijk bij het kopgroepje (Berry, Tanja en Karin) te blijven. Pffft, zwaar! Gelukkig vallen minuutjes nog te overzien, hadden het langere tempo's geweest dan had ik zeker moeten lossen (de foto is trouwens van een Meeuwen- en Makrelenloop).

Gek genoeg ging de tweede serie als een zonnetje. Groepslid (tevens Residentie Triathlon Club-voorzitter) Tanja liep de tempo's als een speer en ik probeerde bij haar te blijven, wat tot mijn verrassing lukte, de hele serie lang. Inmiddels liepen we weer in de duinen en hadden we de wind niet langer tegen, eerder mee of van opzij. Onze tempo's hadden niets meer met 10 km tempo te maken, later zei Tanja dat we bij een van die snelle minuten terug - volgens haar klok - 3'45'' zouden hebben gelopen, indien we dat tempo één kilometer hadden volgehouden. Ik maak mij geen illusies dat dit was gelukt want dat is - zeker voor mijn doen - erg snel, ook al liep het duinpad toen iets naar beneden. Het staat best goed zo, op papier, maar op het moment zelf gaf ik alles.

Hoe dan ook was het weer een toptraining waarbij het - in weerwil van wat buienradar ons had voorspeld - de hele tijd droog is gebleven. Het jackje dat ik voor alle zekerheid had meegenomen en ik gedurende de training steeds tot een bolletje verfrommeld vasthield, bleek achteraf gezien niet eens nodig te zijn geweest.

De training had inclusief warming up en loopscholing 80 minuten geduurd. Omdat ik van tevoren nog tien minuten had ingelopen, tel ik die er maar stiekem bij...