Jagen op het baantje

Alleen de ingang is nauwelijks veranderd...

Maandagavond 19 oktober. Het kan aan mij liggen, maar ik vond het heerlijk weer gisteravond. Windstil, zachte temperatuur, en zelfs - tijdens de training - aan de warme kant. halverwege heb ik mijn flinterdunne loopjackje moeten uitdoen.

Nu was de training daar ook wel naar. Uiteraard werd er eerst een kwartier ingelopen, dat gebeurde op de Laan van Poot, ook deels via het duinpad achter het sportpark. Daarna terug naar de baan, waarlangs we nog wat loopscholing en versnellingen deden. Op het programma stond een baantraining met eerst 5 x 200m., vervolgens 5 x 400m. en tenslotte nogmaals 5 x 200m.

De bedoeling was om ongeveer 85 procent van je maximale 5 km. tijd te lopen. Behoorlijk snel dus maar zeker niet 'voluit'. Dus kwam er een verdeling: een enkeling ging de 200 meters in 52 seconden per keer lopen, vervolgens was er een groepje dat daar 54 seconden per keer over zou doen en daarna een groepje dat iets meer dan één minuut zou lopen.

Aanvankelijk liep ik achteraan, omdat ik vaak de opmerking krijg dat ik te snel train. Maar het gekke is dat ik het wat ingehouden lopen nog zwaarder vind, dus na twee keer schoof ik min of meer automatisch - althans, het lopen voelde 'natuurlijker' aan - naar voren, en de rest van de training liep ik netjes in het kielzog van Sandra, Peter en Sonja in de '54 seconden' groep. En nee Sonja, Tanja was daar niet eens bij!

Maar al met al heerlijk getraind.

Oh ja, plaatje bij dit praatje. Bovenstaande foto is uit 1973. Alleen de ingang van het sportpark aan de Laan van Poot is niet of nauwelijks veranderd.... En die lopers.... Nou ja, van één, nee twee van hen (de ander is Peter Puite, neef van Arie Develing) staat vast dat het loop-enthousiasme is gebleven!