Meeuwen en makrelen in gezwinde schuifelpas

Het was weer een gedenkwaardige Meeuwen- en Makrelenloop vandaag. Uiteraard vanwege het superzachte weer, want dat was het: superzacht. Verder geen neerslag. Niets te zeuren dus? Nou ja, het enige was dat er op de heenweg wat tegenwind stond maar ook dat viel te verwaarlozen.

Zelf was ik ruim op tijd om het startnummer op te halen, wat in te lopen met Eveline, Ellis en Patrick en in een van de rijen voor de dixies te wachten. Van die val van afgelopen woensdag had ik nagenoeg geen last meer. Echter bedacht ik mij vlak voor de start dat ik vergeten was mijn 'strandschoentjes' aan te doen. Nou, we hadden nog vijf minuten, dus snel naar de inmiddels zo goed als lege hal waar mijn tas stond om van hardloopschoenen te wisselen.

Maar wat gebeurt? Eerder dan ik verwachtte weerklonk een luid kanonschot dat duidelijk maakte dat de meute gestart was. Nou ja, dan maar wat later gestart, er zijn toch geen uitslagenlijsten. Veters vastgemaakt en naar buiten. Iedereen al weg. Hoe groot was de achterstand? Anderhalve minuut, twee minuten? Het duurde tot de strandafgang even voorbij de voormalige Norfolklijn dat ik de laatste lopers inhaalde, daarna het strand op en in mijn eigen snelle schuifeltempo (klinkt als een contradictie maar zo voelde het wel) doorgekacheld. Het is op zich niet onprettig lopen, gestaag haal je steeds meer lopers in terwijl je het gevoel hebt dat dit geen bovenmatige inspanning kost.

Afgezien van de wind was het prettig loopweer, terwijl het strand niet hard was maar ook weer niet zó zacht dat het moeilijk te belopen was. Er moest nog een heel eind naar het keerpunt worden gelopen toen de eerste lopers al lang en breed op de terugweg waren. Bij het keerpunt even een paar slokjes verdunde frambozenlimonade - of zoiets - gedronken en terug. Die terugweg ging gesmeerd, toen haalde ik steeds meer lopers in onder wie een paar '(ex)-groepsgenoten'. En dit ondanks opspelende buikkrampen.

Ellen en Patrick, de snellere rakkers van Groep 5

Alleen had ik bij de laatste klim naar boven - vrij naar Drs. P: dezelfde strandafgang van zojuist was nu de strandopgang - geen kracht en adem meer om hollend door het supermulle zand naar boven te gaan. Maar eenmaal boven, kon ik nog een beetje aanzetten. De finishtijd viel wel wat tegen, 1:40' (en nog iets) maar goed, ik had voor mezelf een goede smoes in de vorm van een latere start.

Na afloop uiteraard een heerlijk dikke makreel in ontvangst genomen en op naar de erwtensoep. Die was er echter niet vandaag, wel een mooie groene das. Nou ja, daar heb je wel meer aan natuurlijk.

Maar gelukkig was er die overheerlijke gebakken vis! De rij voor de viskraam aan het eind van de hal was echter mega-lang, maar het wachten werd beloond met.... géén vis! Reden? De vis was op! Ik moet eerlijk zeggen dat dit wel teleurstellend was. Iemand opperde dat er mogelijk lopers waren die twee lekkerbekjes hadden gescoord vanwege het ontbreken van de soep, of omdat ze niet in de gaten hadden dat er een sjaal kon worden verkregen. Hoe het ook zij: ik bewaar mijn blauwe munt maar, misschien kan ik 'm volgend jaar verzilveren...