De film die ik vandaag zag sluit (toevallig?) goed aan op waar ik de laatste tijd mee bezig ben. Ik realiseer mij dat de tijd steeds sneller voorbijgaat. Dat is een bekend fenomeen bij het ouder worden want dat gebeurt ook als de tijd voorbijgaat. Maar wat is tijd? Ik denk zelf dat tijd een door ons gecreeërd begrip is wat het mogelijk maakt dingen en gebeurtenissen te plaatsen. Dus kun je niet stellen dat de tijd sneller gaat, het is meer de ervaring van tijd: mijn 'tijdsbewustzijn' lijkt steeds meer gecomprimeerd, zo lijkt het wel. Wat tientallen jaren geleden is gebeurd, lijkt veel korter geleden. Maar aan de andere kant zijn er dit jaar dingen gebeurd waarvan ik het gevoel heb dat het veel langer geleden is.
Voor je het goed en wel beseft ben je zelf een oudere man die met milde weemoed terugblikt op 'vroeger'. Zo deel ik in de faceboekgroep 'Hardloopuitslagen van weleer' met veel andere - meestal oudere - lopers ingescande foto's en uitslagenlijsten uit het pre-computertijdperk (jaren zeventig/tachtig). Anderzijds is er nog genoeg vitaliteit om van het hier en nu te genieten. Zo ben ik vanmorgen weer naar het krachthonk gegaan om met de 'andere jongens' te fitnessen (krachtoefeningen met toestellen, buikspieroefeningen, planken enzovoorts). Ik probeer die woensdagochtend er wel 'in te houden'. En vanavond weer hardlopen.
Maar goed, terug naar die film 'Youth'. Ronduit een prachtfilm van regisseur Paolo Sorrentino, die al eerder scoorde met het meesterwerk 'La Grande Bellezza'.
Hoofdpersonen in de film zijn de bejaarde componist Fred Ballinger (Michael Caine) die met zijn beste vriend, cineast/filmregisseur Mick Boyle (Harvey Keitel) in een zeer luxueus Zwitsers kuuroord verblijft. Aan het begin van de film krijgt Fred bezoek van een gezant van de Britse koningin Elizabeth. De gezant geeft aan dat de vorstin het op hoge prijs zou stellen als Fred zijn beroemde Simple Songs voor haar uitvoert met een klasse-orkest en een beroemde sopraan. Maar Fred weigert dat resoluut, met als argument dat hij gepensioneerd is. Later probeert de gezant het nogmaals, maar Fred houdt voet bij stuk. Alleen blijkt de reden van zijn weigering dan veel persoonlijker en 'dieper' te liggen.
Freds vriend Mick daarentegen is nog volop actief, samen met een team jongelingen werkt hij aan zijn laatste film.
Fred en Mick praten graag met elkaar over de goede dingen des levens, liefde, seks, leeftijd en de jeugd. De thematiek in de film is echter nog breder want ook zaken als ouderdom, vergankelijkheid van het geheugen en vervulling komen aan bod.
De film is erg mooi om te zien, al was het maar door de locatie, de alpenweiden en het Zwiterse natuurschoon. Verder is de film een afwisseling van melancholieke, grappige en zeer emotionele scènes - zeker tussen Fred en zijn dochter, die juist in de steek is gelaten door haar man en zich haar vader herinnert als iemand die alleen maar met muziek bezig was. Hij had dus vrijwel geen aandacht voor zijn vrouw (inmiddels opgenomen met zware dementie) en dochter.
Behalve genoemde hoofdpersonen wordt Youth 'bevolkt' door tal van opvallende personages. Zo is er de jonge acteur Jimmy Tree, die vooral herkend wordt om zijn rol van robot Mr. Q, een personage dat hijzelf liever wil vergeten. Dan zijn er twee kinderen (een jongen en een meisje) die opvallend 'wijs' praten voor hun leeftijd. Ook zien we Jane Fonda (die ik eerlijk gezegd niet herkende) in een kleine maar mooie rol als omhooggevallen Hollywoodster Brenda Morel.
En de 'Miss Universe' (Madalina Ghenea) die naakt ging zwemmen in het bijzijn van de twee oude heren - die daar zelfs op hun leeftijd nog helemaal confuus van werden - is voortreffelijk gecast: zelden zó'n mooi vrouwenlichaam gezien! Een scherp contrast tussen de fysieke volmaaktheid van de jeugd en het verval door de ouderdom.
Al met al heeft Sorretini met Youth wederom een meesterwerk afgeleverd. Het zou mij overigens niets verbazen als de 'Simple Song' die aan het slot (toch nog) wordt uitgevoerd, een echte 'hit' in het genre 'klassieke muziek' gaat worden. Heel mooi en - zeker als afsluiting van deze film - ontroerend!
Geen opmerkingen:
Een reactie posten