Eindejaarstraining

Gisteren, woensdag 30 december 2015, was de laatste trainingsavond van het jaar. Met de Oliebollencross op 2 januari in het vooruitzicht, werd het geen al te zware training, maar wel een prettige.

Eerder die dag, en wel 's ochtends om 09:30 uur, ging ik fitnessen in het krachthonk. Alle andere 'jongelui' waren aanwezig: Menno, Allan, Wim, Willem, Arie, Pierre en Carel. Het werd een vruchtbare sessie, vooral omdat het bankdrukken mij steeds makkelijker afgaat.

Ondanks de inspanningen van overdag, zag ik de looptraining met vertrouwen tegemoet. Hoewel, ook enigszins bevreesd want ik heb - eufemistisch gesproken - overvloedig gegeten de afgelopen dagen. Maar afgezien van een wat onbestemd gevoel in de buik dat mij op de terugweg, tegen het eind van de training, tot trager lopen dwong, viel dat mee. Over de training kunnen we nog korter zijn dan de training zelf: het werd een stevig duurloopje (dl. 2) van 70 minuten netto over louter straat, niet mijn favoriete route maar in deze duistere tijden prima. Sanny was trainer van dienst deze avond, en bood de gelegenheid voor een tweetal langere versnellingen (van pakweg 800 meter van punt x tot aan de stoplichten). En dat ging tegen verwachting in gesmeerd, vrij ontspannen achter koplopers Sonja en Peter aan lopend.

Op deze laatste trainingsavond van het jaar wilde de sympathieke barploeg van deze avond wel even op de foto. Er waren zelfs oliebollen, al verzuchtte een van de lopers die nog niet gegeten had dat-ie een hongerklap had en zijn broodje kaas of iets anders 'gezonds' miste. Zelf miste ik vooral de krenten in mijn oliebol, maar dat mocht zoals altijd de gezelligheid niet drukken.

En oh ja, het was helemaal niet mijn plan om dit stripje dat ik in de jaren zeventig voor een personeelsblad maakte hier te plaatsen. Ik zocht een plaatje van Vadertje Tijd en kwam hierop uit, dus vooruit dan maar.

Vadertje tijd...wie zin heeft om op deze dag nog wat te mijmeren over het begrip 'tijd', barman - met baard en kerstmuts - Paul Kruijssen heeft daar op zijn filosofisch getinte blog een mooie beschouwing over geschreven.

Eigenlijk zou ik ook nog een soort van jaaroverzichtje moeten maken, al was het maar voor mijzelf. Maar er moeten nog boodschappen worden gehaald, oliebollen gekocht en daarna in de keuken achter de potten en pannen voor het bereiden van soep, salade en wie weet wat nog meer.

Misschien heb ik later vandaag nog even de tijd voor een overzichtje, anders komt dat volgend jaar wel een keertje - of niet - en is dit het laatste berichtje van een zeker op het gebied van het wereldgebeuren turbulent 2015.

In ieder geval wens ik u allen een goede jaarwisseling toe! Met spekjes en zo, zou een zekere dominee zeggen.

Drenthelen na de kerst

Het is enkele dagen rustig geweest op dit blog. Dit ondanks alle drukte en gedoe die de feestdagen met zich meebrengen. Of misschien juist daardóór! Want verhalen over boodschappen doen, koken, eten en drinken, wat moet je daar nu over zeggen? Bovendien is kerstmis bij uitstek een familiedag en niet iedereen waardeert het om dit te delen met de buitenwereld. Niettemin: eerste kerstdag is bij ons in huiselijke kring gevierd met kleine cadeautjes onder de kerstboom.

Bovendien zijn wij de dagen erna naar Drenthe gegaan voor familiebezoek. Tweede Kerstdag hebben wij er doorgebracht. Die ochtend gingen we met de trein naar Assen waar we werden opgehaald door een van de twee zonen. Eenmaal in Gieten. maakten we later in de middag een wandeling in de directe omgeving, om en nabij het Zwanenmeer.


's Avonds hebben we thuis de maaltijd genoten. Bijzonder was de wijn die werd geschonken: een Saint Emilion uit 1983, dus maar liefst 32 jaar oud. Mijn zwager had die fles ergens in de voorraadkast gevonden en zorgvuldig afgestoft. De verwachting was dat dit inmiddels wel tot 'bocht' zou zijn verworden, maar het tegendeel was waar: heerlijke wijn was het, de eerste dronk was een tikje zurig maar eenmaal in de mond bleek het een volle, fruitige wijn. Binnen de kortste keren hadden wij 'm soldaat gemaakt.

Oh ja, en over wijn gesproken: dit schilderijtje kwam mij bekend voor ;-)...

Zondagochtend vroeg uiteraard de loopschoenen aangetrokken en een stukje gelopen. Drenthe is een hardloopprovincie bij uitstek, vooral ideaal voor langere duurlopen. Die zondag bleef het echter bij een krap uurtje. Op deze 'derde kerstdag' gingen we 's avonds naar Groningen. Eerst op bezoek bij hun andere zoon, daarna uit eten. Dat was in het giga-grote wokrestaurant Euroborg. Niet bij uitstek dè gelegenheid voor een intiem dineetje, gelet op de mensenmenigte die het restaurant bevolkt.

Maar je kunt er heel goed en uitgebreid eten, Je betaalt voor twee of drie uur, binnen die tijd kun je eten en drinken wat je wilt en hoeveel je wilt. 'La Grande Bouffe' is de cultureel-verantwoorde term voor wat je er kunt doen, 'vreetschuur' klinkt grover maar is ook Hollands-directer. Lekker decadent, maar het heeft ons prima gesmaakt. Het enige is dat de kilo die er deze avond is bijgekomen er de komende tijd weer af moet. Maar voor een loper moet dat geen probleem zijn.

De weg van Gieten naar Rolde

Maandagochtend dus weer hardlopen. De vraag was of dat ging lukken want 's nachts schoot er plotsklaps een felle pijn door mijn rechterkuit vanwege een kramp die zeker een minuut aanhield. Bij het opstaan de volgende ochtend voelde ik 'm nog steeds. Nadien toch maar de loopschoenen aangetrokken.


Vanaf ons logeeradres is het - met een omweg en onder een tunneltje door - circa tien minuten lopen naar de autoweg vanaf Gieten naar Rolde. Van daaruit liep ik een stuk langs die weg tot aan het pad waar je linksaf het bos inloopt, even later kom je bij een pad linksaf naar Het Nye Hemelrieck, en even daarvoor weer dezelfde weg terug. Tegen alle verwachting toch nog 100 minuten achter elkaar gelopen.

's Avonds het vele eten van maandagavond gecompenseerd met een rauwkostsalade van diverse groenten en kalkoen, met avocado en garnalen als voorafje.

Dinsdagochtend (vandaag) was de laatste dag Drenthe. We stonden vroeg op, want er stond een aardig autoritje op het programma.

Op deze dag reden wij namelijk met onze zwager naar het mooie vestingstadje Heusden, dit in verband met de uitvaart van een tante van mijn vrouw en schoonzus. Vanaf Gieten was het een pittig stuk rijden naar Brabant, bijna twee-en-een half uur, en dat zonder oponthoud en met flink doorrijden. Het was een veelbewogen dag en een mooie plechtigheid maar vanwege het privé-karakter laat ik verdere details hierover uiteraard achterwege.

Verlichte donkere dagen voor kerst

Het is alweer vier dagen na de roemruchte Meeuwen- en Makrelenloop. Nog steeds is het opvallend zacht voor de tijd van het jaar en de dagen beginnen alweer te lengen! Het is nog geen nieuwjaar, maar langzaam maar zeker gaat lopend Nederland zich voorbereiden op de halve en hele marathons van dit voorjaar. Of voor wie dit allemaal net iets tè is, de 5 en 10 kilometers.

Maandag heb ik 'voor mijzelf' nog een uurtje gelopen, geheel volgens het schema in dl. 1 tempo, dus rustig. Dinsdag overgeslagen. Het zou ook moeilijk geweest zijn om op die dag een stuk te gaan hardlopen, want we hadden schoonfamilie over de vloer die bleef logeren. Mijn zwager heeft tevens een nieuwe kraan in de keuken geïnstalleerd, wij hadden er een die een half jaar oud was maar al kuren ging vertonen. Al met al betekende dat voor mij: boodschappen doen en koken! 's Ochtends ontbijt en 's avonds werd het een echte pre-kerstmaaltijd met hertenbiefstuk gelardeerd met katenspek, tijm, paddenstoelen, ui en in schijfjes gesneden winterpeen. En een klein griesmeelpuddinkje met amaretto en wat boerenjongens na.

Woensdagavond zou ik weer 'serieus' gaan trainen met Groep 7. En dat is ook gebeurd. Maar woensdagochtend eerst met 'de jongens' van het krachthonk getraind. Een Jerommeke ben ik nog lang niet en zal ik ook nooit worden, is ook geenszins de bedoeling, maar ik merk wel iedere keer dat ik progressie boek.

Passage in kerstsfeer

Tussen het lopen en de avondtraining in had ik nog een kerstlunch met een oud-collega, wier naam goed bij deze dagen past. Dus wel mèt, maar niet in de Kerst-Inn. Maar wel bij Leuk! En dat was weer even leuk.

Thuisgekomen meteen een stukje gaan wandelen met onze kleindochter, haar moeder was namelijk bij de kapper. Daarna een hele tijd gespeeld met het speelgoed en de vele knuffels die bij ons liggen. En meteen maar haar muzikale debuut vastgelegd, vrije improvisatie op piano...


En was er 's avonds nog de looptraining! Ditmaal werd het een baantraining. Na het inlopen en een wat uitgebreidere warming up inclusief diverse loopscholingsoefeningen, werd het programma afgewerkt: tienmaal 400 meter in 10 km tempo, met een minuut pauze tussen de versnellingen in en een rustige ronde om de baan als pauze tussen de twee series (van 5x400m elk).
Sonja en Peter gingen voortduren flink op kop en zullen regelmatig zo rond de 1'43'' per ronde hebben gelopen, zelf liep ik een stuk daarachter met Tanja zo rond de 1'54'', daarna de rest zo om en nabij de twee minuten. Het ging soms harder dan de bedoeling was, maar 'lekker' was het wel weer.
In de kantine was het uiteraard kerstsfeer en werden onder andere broodjes met in wijn gestoofde kalkoen aangeboden. Dat smaakte goed. 

Van Gogh en Munch in Mokum

Mokum in decemberschemer

Nog wat stijvig van de Meeuwen- en Makrelenloop begaf ik mij vandaag naar het Van Gogh Museum. Dat was niet helemaal 'zomaar', want tot en met 17 januari is er een bijzondere expositie met werken van twee iconische kunstenaars: Vincent van Gogh en Edvard Munch.

De Schreeuw van Munch (eerste versie)

De heren hebben elkaar bij leven nooit ontmoet, toch zijn er opmerkelijke parallellen. Hun werk is - zeker voor de begrippen van de tijd waarin ze leefden - kleurrijk, intens, expressief en radicaal. Ook zijn er raakvlakken in beider levens te vinden.

Met de trein ging ik naar de hoofdstad en reisde eerste klas. Niet uit snobisme, met mijn OV-abonnement (2de klas) en het NS-toeslagkaartje dat ik als een van de deelnemers van de Bruggenloop had gekregen was dat éénmalig mogelijk. Het enige dat ik hoefde te doen was de reisdatum invullen. Vanaf Amsterdam CS liep ik via Damrak, Kalverstraat en Leidseplein naar het museumplein. Wandelen door Mokum is nooit een straf, meteen een goede manier om de benen los te maken.

Ook Amsterdam is in kerststemming. Zo is op het Museumplein een ijsbaan op z'n oud-Hollands aangelegd, compleet met een rustiek bruggetje. En met echt ijs, er kon geschaatst worden en dat werd er dan ook. Ja, je moet vandaag de dag wel het een en ander doen om een winters sfeertje te bereiken.

Nu heb ik een museumjaarkaart, en bij bijzondere exposities moet je soms iets bijbetalen. Dat hoefde nu niet, ondanks dat het hier om een grote tentoonstelling gaat dat door kunstrecensenten bijna unaniem met vijf sterren is gewaardeerd. Daar stond tegenover dat je ondanks die kaart toch een ticket bij de kassa moest afhalen en daartoe moest aansluiten bij een lange wachtrij. Een kwartier later kon ik mèt kaart en mèt ticket naar binnen. Daar moest ik andermaal aansluiten in een langee rij om rugzak en jas bij de garderobe in te leveren.

Goede tip: mocht je de tentoonstelling nog willen zien, ga dan bij voorkeur 's ochtends tenzij je een tijdje wachten geen probleem vindt.
Nog handiger: online al jouw ticket uitprinten.

De tentoonstelling is overigens het wachten en de moeite waard. Heel wat grote topstukken van beide kunstenaars hangen hier met daarbij uitgebreide toelichtingen. Maar niet alleen van hen, ook van tijdgenoten onder wie Monet en Gauguin, kunstenaars die zowel Van Gogh als Munch sterk hebben beïnvloed.



Bovenstaande schilderijen zijn van Edvard Munch. Opmerkelijk is dat zijn beroemdste werk niet direct zijn mooiste is, maar wel het meest expressieve: 'De Schreeuw'. Op deze tentoonstelling hangt een eerste versie van dit meesterwerk, Munch heeft het op karton geschilderd, op het eerste gezicht heeft het iets van een krijttekening (zie helemaal bovenaan).


En hierboven nog een paar - wellicht overbekende - schilderijen van Van Gogh: 'De Zaaier' en 'De aardappeleters. Maar er is veel meer te zien, zie onder meer de website van het Van Gogh Museum of ga zelf kijken. Er is ook een catalogus met al de geëxposeerde werken te koop in de museumwinkel.

Op de terugweg ging ik nog even langs ex-collega Siebrand van Hengel die tegenwoordig een platen- annex koffiezaak runt, 'Black Gold', ook hier. Voor de betere jazz- , soul- en hiphop platen (vooral Vinyl) kun je bij hem terecht. Dik kans dat er iets van jouw gading bij zit. Ik was er al eerder dit jaar. Siep schonk een voortreffelijk kopje koffie in en het werd nog gezellig toen een jongedame binnenkwam en het gesprek op - onder andere - fotokunst kwam. Erg lang kon ik echter niet blijven maar als ik weer in Amsterdam ben en ik heb tijd, dan ga ik nog een keer bij hem buurten.

Meeuwen en makrelen in gezwinde schuifelpas

Het was weer een gedenkwaardige Meeuwen- en Makrelenloop vandaag. Uiteraard vanwege het superzachte weer, want dat was het: superzacht. Verder geen neerslag. Niets te zeuren dus? Nou ja, het enige was dat er op de heenweg wat tegenwind stond maar ook dat viel te verwaarlozen.

Zelf was ik ruim op tijd om het startnummer op te halen, wat in te lopen met Eveline, Ellis en Patrick en in een van de rijen voor de dixies te wachten. Van die val van afgelopen woensdag had ik nagenoeg geen last meer. Echter bedacht ik mij vlak voor de start dat ik vergeten was mijn 'strandschoentjes' aan te doen. Nou, we hadden nog vijf minuten, dus snel naar de inmiddels zo goed als lege hal waar mijn tas stond om van hardloopschoenen te wisselen.

Maar wat gebeurt? Eerder dan ik verwachtte weerklonk een luid kanonschot dat duidelijk maakte dat de meute gestart was. Nou ja, dan maar wat later gestart, er zijn toch geen uitslagenlijsten. Veters vastgemaakt en naar buiten. Iedereen al weg. Hoe groot was de achterstand? Anderhalve minuut, twee minuten? Het duurde tot de strandafgang even voorbij de voormalige Norfolklijn dat ik de laatste lopers inhaalde, daarna het strand op en in mijn eigen snelle schuifeltempo (klinkt als een contradictie maar zo voelde het wel) doorgekacheld. Het is op zich niet onprettig lopen, gestaag haal je steeds meer lopers in terwijl je het gevoel hebt dat dit geen bovenmatige inspanning kost.

Afgezien van de wind was het prettig loopweer, terwijl het strand niet hard was maar ook weer niet zó zacht dat het moeilijk te belopen was. Er moest nog een heel eind naar het keerpunt worden gelopen toen de eerste lopers al lang en breed op de terugweg waren. Bij het keerpunt even een paar slokjes verdunde frambozenlimonade - of zoiets - gedronken en terug. Die terugweg ging gesmeerd, toen haalde ik steeds meer lopers in onder wie een paar '(ex)-groepsgenoten'. En dit ondanks opspelende buikkrampen.

Ellen en Patrick, de snellere rakkers van Groep 5

Alleen had ik bij de laatste klim naar boven - vrij naar Drs. P: dezelfde strandafgang van zojuist was nu de strandopgang - geen kracht en adem meer om hollend door het supermulle zand naar boven te gaan. Maar eenmaal boven, kon ik nog een beetje aanzetten. De finishtijd viel wel wat tegen, 1:40' (en nog iets) maar goed, ik had voor mezelf een goede smoes in de vorm van een latere start.

Na afloop uiteraard een heerlijk dikke makreel in ontvangst genomen en op naar de erwtensoep. Die was er echter niet vandaag, wel een mooie groene das. Nou ja, daar heb je wel meer aan natuurlijk.

Maar gelukkig was er die overheerlijke gebakken vis! De rij voor de viskraam aan het eind van de hal was echter mega-lang, maar het wachten werd beloond met.... géén vis! Reden? De vis was op! Ik moet eerlijk zeggen dat dit wel teleurstellend was. Iemand opperde dat er mogelijk lopers waren die twee lekkerbekjes hadden gescoord vanwege het ontbreken van de soep, of omdat ze niet in de gaten hadden dat er een sjaal kon worden verkregen. Hoe het ook zij: ik bewaar mijn blauwe munt maar, misschien kan ik 'm volgend jaar verzilveren...

Op weg naar de loop die altijd doorgaat...

Meeuwen- en Makrelenloop 2015??!!

Woensdagavond voelden de benen maar ook de rest van het lijf wat strammig aan. Achteraf gezien niet zo verwonderlijk, want naast de bruggenloop van afgelopen zondag en een duurloopje van zeventig minuten dinsdag in het Bieslandse Bos, heb ik woensdagochtend aardig wat krachttraining gedaan. Of het daardoor kwam weet ik niet, maar amper een kwartier nadat de groepstraining was begonnen, kwam ik op de hoek van de Laan van Poot en Dr. van Wely laan ten vol, ik struikelde over een omhoogstekende stoeptegel. Vanwege het mooie weer had ik een korte broek aan dus beide knieën geschaafd. Afgezien van een al snel ontstaand ei op de rechterknie en een bloederige linkerknie, viel de schade mee maar het was voldoende om terug te keren naar de club. Aldaar schaafwond gereinigd, pleister erop en toch nog maar een stukje gelopen op de baan met de groep van Marcel Zandvliet. Zij deden twee series van vijf 'tweehonderdjes', waarvan ik één serie heb meegedaan. Mijn 'eigen' groep werkte ondertussen 'buiten' in de omgeving van de Scheveningse havens, twee series af van 2-4-4-2 minuten.

Alhoewel nu blijkt dat er een spier in het linkerbeen licht verrekt is, ben ik optimistisch gestemd over zaterdag, want dan is de Meeuwen en Makrelenloop. En die gaat altijd door, sterker nog: dat is het mantra van de organisatie.

M&M loop 2009 (foto José Xavier)

Een echt winterloopje, met storm, hagel, ijs en sneeuw. Dat wil zeggen: zulke edities zijn er geweest. Maar het hierboven geschetste scenario lijkt aanstaande zaterdag iets waarschijnlijker te worden.....

Relaxed over de bruggen

Vandaag had ik met Jan Groeneveld afgesproken op station Den Haag HS, van daar uit zouden we met de trein naar De Bruggenloop gaan. We waren allebei vroeger dan afgesproken dus was er nog tijd voor een flinke kop koffie bij Starbucks. Ik mopper vaak op Starbucks (yuppentent en veel te duur), maar we kregen een grote beker koffie - mag ook wel voor die prijs - die best goed te drinken was. Het was trouwens een rondje van Jan, dus een gegeven paard....

Nog nooit had ik 'm gelopen, de Bruggenloop. Dat gold ook voor bovenstaande (of hierboven zittende liever gezegd) heren, Ruud Fabrie en Wim Korff de Gids. Wij troffen elkaar op het perron van Den Haag HS en deelden even later de trein naar Rotterdam. Vanwege het speciale evenement zou deze ook stoppen op station Feyenoord Stadion.
Wij zaten in een stiltecoupé maar het was zó druk - heel veel lopers uiteraard - dat de stilte niet erg in acht werd genomen. Dan heeft het ook niet zoveel zin om zelf stommetje te spelen natuurlijk.

Vanaf Station Stadion kun je het Feijenoord Stadion zó zien liggen, en we waren er, na wat trappen op en af en tenslotte een voetgangerstunneltje, binnen enkele minuten. Wim en Ruud moesten eerst nog hun startnummer ophalen bij het wedstrijdsecretariaat, daarna gingen we naar de kleedruimten om ons te ontdoen van de nodige kledingstukken. Daarna gingen we een stukje inlopen. Jan deed niet mee vanwege een sluimerende blessure, hij was supporter vandaag.



Om half vier gingen de lopers van start, zij het dat er drie verschillende startmomenten waren. De eerste tranche - met de rode startnummers - waren kennelijk de wat snellere tot snelle lopers, de tweede tranche - groen startnummer - was de middenmoot (daar zat ik bij) en daarna kwam er nog een tranche (blauw startnummer). Al met al deden - naar verluidt - zo'n 15.000 lopers mee aan deze loop.

Het duurde ongeveer vijf minuten na de eerste startgolf  voordat wij mochten vertrekken. Het begon inmiddels kouder te worden dus van mij mocht het. Na de start duurde het nog even voordat we over 'de mat' kwamen en het wandelen overging in lopen.

Op een verhaal van 15 km lang kort te maken: ik heb lekker ontspannen gelopen, volstrekt 'naturel' en niet 'voor een tijd'. Ietsje sneller dat dl. 3 zeg maar. Dat werkte wel, op die manier kwam ik nergens stuk te zitten. Bij de drankposten steeds een paar slokjes water genomen en daarna het bekertje weggegooid, dan weer gaan. Het parcours was mooi, zeker als je over de grotere bruggen liep keek je uit over de haven van Rotterdam en zag je een schier eindeloos lint van 'verlichte' lopers (we kregen van tevoren allemaal een groene muts en een armband met groen licht).
De laatste kilometers had ik nog wat over en kon misschien nog wat meer versnellen dan ik deed, maar wilde 'heel' blijven. Misschien ben ik wat voorzichtig maar zo blijf je in ieder geval 'in de running'.

Omdat ik weinig duurlopen loop, was dit voor mij een mooie training. Uiteindelijk kwam ik in 1:22'45'' netto over de finish. Niet opzienbarend maar dik tevreden! Ik was 73ste van de 290 zestig-plussers, waarmee ik maar wil aangeven dat de wilgen tegenwoordig niet volhangen met loopschoenen van de oudjes! Uitslagen staan hier!

Teruggelopen naar de kleedkamers, daar de klamme sportkledij uitgetrokken en provisorisch omgekleed. Van Jan hoorde ik dat Wim K. de G. de 15 kilometers in 1 uur 'rond' had 'overbrugd' en Ruud had er 1 uur en 6 minuten over gedaan. Snelle tijden! Maar er liepen nog 'snellere jongens' van Haag Atletiek vóór hen onder wie Jeroen van Aken (die vijfde 'over all' werd).

Daarna terug naar het station. Feijenoord is er niet in geslaagd te winnen van FC Groningen, en op het perron steeg van alle kanten gejuich op nadat bekend werd dat Ajax vandaag heeft verloren van FC Utrecht. Ja, je bent in Rotterdam of je bent er niet.

De terugreis verliep redelijk voorspoedig. We zaten nu met Ellie van der Burgh, die in mijn groep traint. Echt tevreden was ze niet over haar tijd, ze vond de loop vooral zwaar. Misschien was dat ook mijn ervaring geweest als ik er een tandje bij had gedaan...

Benenwagend in de zon

De woensdag is niet onbewogen voorbij gegaan, wat loopkilometers betreft dan: 's ochtends naar de Jumbo gelopen en beladen met croissantjes en jam terug naar huis, dat maakt zo'n 3,5 kilometer. Na het ontbijt en de eerste koffie naar de Laan van Poot gelopen, waar ik mij met 'de andere jongelui' wijdde aan de krachtoefeningen. Daarna in de kantine een bakkie gedronken met Wim en Arie en terug naar huis gelopen. Heen en terug was dat 4 kilometer.


In die kantine werd er trouwens druk gewerkt: een aantal vrijwilligers was druk bezig met het ophangen van de kerstversiering.

Rozen in december...

Het mogen dan de donkere dagen voor kerst zijn, gisteren was daar weinig van te merken. Het was zulk prachtig weer, de hele dag een strakblauwe lucht en alleen maar zon. Zonde om dan binnen te blijven. Dus binnen de kortste keren liep ik weer buiten en maakte een lange wandeling via de Fuutlaan de duinen in en daarna een flink stuk over het strand naar Kijkduin.

Bij de strandopgang bij Hotel Atlantic naar boven, een stuk door naar Ockenburgh en van daaruit via de Laan van Meerdervoort weer terug. Zal zo'n 12 kilometer zijn geweest (ben te lui om afstandmeten.nl er bij te raadplegen).

Maar 's avonds werd er getraind en dan is het 'menens'. Alhoewel ik zowel de cross van zondag (uitslagen overigens van de site van Sparta geplukt) en de wandelkilometers de hele tijd nog goed in de benen voelde, toch een redelijk zware training volbracht van in totaal 13 kilometer met alweer een grote groep 7.

Duinrellcross met Ed en Fred

Odette had ditmaal de leiding. We liepen vanaf de Laan van Poot via de Nieboerweg en Duindorp naar de binnenhaven van Scheveningen, bij de restaurantjes aan de korte zijde linksaf, dan weer linksaf en aan het eind met een scherpe bocht naar rechts over het havengebied tot het punt waar we de Westduinweg opdraaiden en via Houtrustweg en Goudsbloemlaan terugkeerden naar de club. Het was dus een duurloop van 90 minuten bruto, met daarbinnen viermaal 7 minuten in dl. 3 tempo. Sonja is nu weer in bloedvorm, zij was door ons niet bij te houden en liep steeds een flink stuk voor de groep uit, daarna kwamen Jan en Peter, dan ik-zei-de-gek, Ton en de rest die uitsluitend uit dames bestond.

Duinrellcross achter de rug...

...Bruggenloop in het vooruitzicht!

Het was een goede training al voelde het waarschijnlijk door de opgestapelde 'herinnering' aan al dat geloop in de benen, niet echt soepel en makkelijk aan. Dit weekend is de Bruggenloop, het beste is om een paar dagen rust te houden met alleen vrijdag misschien nog een kort loopje voor of na het fitnessen in het krachthonk.

In de kantine was het resultaat te zien van de arbeid van al die noeste werkers - of moet ik zeggen 'dat stelletje versierders?' - van hedenmorgen. Ziet er gezellig uit.

Het was zoals altijd weer gezellig druk in de kantine. Dat heeft ook te maken met het groot aantal gegadigden voor de CPC-trainingsgroepen, mensen die zich met meer of mindere loopervaring de komende maanden gaan voorbereiden op de 10 km of de halve marathon van de City Pier City-loop. Onder begeleiding van trainers van onze club, onder wie Sandra Kleijn van onze groep. Ben er zelf nog niet uit wat ik ga doen, de CPC van de laatste twintig(?) jaar ligt mij niet zo qua parcours, maar het zal toch wel weer 'de halve' gaan worden.

Verder was iedereen er zo'n beetje, ook Arne die door drukte en dergelijke wat minder heeft getraind maar de draad weer snel zal oppikken.

En deze foto van Paul K. mocht gedeeld worden. Een mooie volle hipsterbaard, dat is alleen weggelegd voor mannen met een sterke baardgroei. Het geeft hem wel wat je noemt 'een markante kop'.