Beyond Sleep

Maar weer een hardloopfoto van lang vervlogen tijden - want alweer 32 jaar geleden - gepost. Ook in verband met de CPC uiteraard. Zondag is het zo ver.

Daags na de Bertusloop (uitslagen staan online) weer de trainingsschoenen aangetrokken. Deze week maken we het niet te gek: gisteravond (maandag) stond er een duurloopje met vier kleine pyramides op het programma. Woensdag doen we nog een duurloopje, daarna rust tot de grote dag van de CPC.

De pyramidetraining van maandag hield in: vier keer 1-2-1 minuten in 10 km tempo, met twee minuten rust tussen de tempo's en 5 minuten tussen de series. Odette was 'trainer van dienst' en leidde de groep naar Kijkduin, en van daaruit een stuk verder, via het nieuwe fietspad langs het strand tot de zandmotor en weer terug naar Kijkduinsestraat, oversteken naar de Laan van Meerdervoort, langs Meer en Bosch en bij de De Savornin Lohmanlaan nam ik afscheid van de groep en liep naar huis. Wat mij betreft ging het lekker, ik voelde mij een beetje 'de koning van de training' deze avond. Maar dat zegt niet alles, inmiddels weet ik wel dat snel lopen bij de training niet betekent dat de wedstrijd ook goed zal gaan. Maar het voelde goed.

Eerder deze dag maakte ik een korte wandeling door de duinen, vooral door de nieuwe wildernis van het Westduinpark. Van daaruit ging ik weer naar 'De Sav' om bij de kruidenier die nog steeds de grootste van Nederland is ingrediënten in te slaan voor de broccolisoep.

De broccolisoep maakte ik pas ná de film. Want 's middags ging ik naar het Filmhuis, en ditmaal had ik de keus al van tevoren gemaakt: het zou 'Beyond Sleep' worden, een Nederlands-Noorweegse co-productie naar de beroemde novelle van W.F. Hermans, 'Nooit meer slapen'.

Dit boek heb ik destijds gelezen en prijkte ook op mijn boekenlijst. Het was een van mijn lievelingsboeken en het verhaal was mede aanleiding om een keer naar Noorwegen te gaan. Maar dat is alweer lang geleden.

Het was een bijzondere film en aanvankelijk vrij verwarrend, moeilijk 'in te komen', zeker als je het verhaal niet kent of, zoals in mijn geval, deels vergeten bent. Er wordt erg weinig in gesproken, je ziet vooral close-ups van de hoofdrolspeler, Reinout Scholten van Aschat in de rol van de jonge geoloog Alfred.

Samen met zijn gids Arne en twee Noorse collega’s onderneemt hij een trektocht door de Noorse wildernis. Zijn doel is aan te tonen dat kraters in het landschap veroorzaakt kunnen zijn door meteorieten.

Zijn relatie met Arne maar vooral met de Noren is moeizaam. Enerzijds komt dat door de taalbarrière, anderzijds door Alfreds onzekerheid en onhandige manoeuvres tijdens de tocht, veroorzaakt door zijn onervarenheid op het gebied van expedities. En als hij ontdekt dat een van de Noren luchtfoto's heeft van het gebied waar hij tevergeefs bij zijn professor om had gevraagd, raakt hij helemaal paranoia. Een paar maal weet hij ternauwernood aan gevaarlijke situaties te ontkomen. Het maakt hem gespannen en onrustig omdat zijn vader, die eveneens geoloog was, overleed na een mislukte sprong in een spelonk.

Beyond Sleep is opgenomen op locatie in Noorwegen en in sommige shots word je overdonderd door de woeste en tevens ongenaakbare pracht van de natuur. Ook de geluidsmontage is van hoge kwaliteit, zo hoor je in sommige fragmenten het bruisen van watervallen en kolkend water, in andere het gezoem van muggen, die in groten getale voorkomen en het de reiziger behoorlijk moeilijk kunnen maken.

Is de film een aanrader? Dat hangt er van af. Het is een mooie acteursfilm, Scholten van Aschat overtuigt zeer in de rol van de onrustige 'vreemde snoeshaan', de met zichzelf worstelende wetenschapper, die door taalproblemen en andere misverstanden wordt buitengesloten van de groep.

En als je het niet erg vindt om ruim anderhalf uur naar een verlaten, rotsachtig, wijds landschap te kijken waar grijstinten overheersen, ga dan ook kijken, Want het is inderdaad een film met prachtige beelden van de Noorse 'fjell', waar je dagen, zo niet weken zou kunnen dwalen zonder iemand tegen te komen.

Sportieve zondagochtenddienst

Het kan aan mij liggen hoor, maar ik mis bij de tv de laatste tijd het 'echte zondagochtendgevoel'. Wat dat dan is, zul je je afvragen. Tja, dat zijn programma's die op de een of andere manier inspirerend zijn en/of je tot een zekere bezinning brengen. Dat kunnen levensbeschouwelijke zaken zijn, over muziek bijvoorbeeld, of kunst, religie, de natuur. Het heeft meer met een bepaalde sfeer te maken.

Als je de televisie aanzet stuit je negen van de tien keer op reclame - ook bij de publieke omroep - , een journaal dat voortdurend wordt herhaald, waarbij het ook nog eens zo is dat de daarin behandelde onderwerpen - ook in andere nieuws- en actualiteitenprogramma's - vrijwel uitsluitend betrekking hebben op economische en politieke kwesties en ontwikkelingen. Zeker niet onbelangrijk, maar ook saai. En als er iets van cultuur wordt behandeld heeft dat vrijwel altijd een link met materialisme, commercie of prestige: grootschalige exposities, lifestyle, musicals, showbizz, bn-ers.

In de jaren vijftig en zestig had je op zondagochtend het radioprogramma 'Weer of geen weer' van Bert Garthoff. Dat had het typische halfverstilde 'zondagse gevoel' wel, maar nu word ik wel heel nostalgisch.

Ik moest hieraan denken vanwege de jaarlijke kerkpolderlopen in Delft, op zondagochtend. Het grappige aan de naam 'Kerkpolder' is dat er een zekere verwantschap is met de kerkdiensten zoals deze in de jaren vijftig en zestig van de vorige eeuw - en ook nu nog (vooral op de Bijbelbelt), maar aanmerkelijk minder - werden gehouden. In groten getale en in zondagse (nette) kleding ging het volk naar de kerk om de dienst bij te wonen en naar de preek van de dominee te luisteren. Tegenwoordig is het zwarte pak vervangen door sportieve outfit en hardloopschoenen en is de dienst een loopje over vijf of tien kilometer, en laten we maar zeggen dat degene die het startschot lost de dominee is.

Officieel zijn de kerkpolderlopen alleen in juli en augustus, maar door het hele jaar worden er vrijwel wekelijks in Delft - op de zondagochtenden - prestatielopen gehouden, de ene keer georganiseerd door De Koplopers, de andere keer door de lopers van (IJsclub) Bertus of door AV 40.

Vanmorgen was het weer de beurt aan Bertus, en de locatie is 'Onder Ons', waar ook eerdergenoemde kerkpolderlopen plaatsvinden. Met Jan Wierenga en Jan Groeneveld reisden wij weer af naar het zuiden waar - vanuit onze woonplaats gezien - Delft ligt.

Bij Onder Ons kwamen we ook andere bekenden tegen onder wie Paul Wobbe, Michel Out en Hizkia Taal, Arie Develing en Gé IJzendoorn.

Jan W. schreef in voor de 10 km, Jan G. was 'supporter' (had gisteren al een lange duurloop gedaan) en ik wilde 'een vijfje' doen, meer dan genoeg na die 120 minuten van eergisteren.

Michel na 10 kilometer ontspannen over de finish

Het was koud, er stond een stevige wind maar de zon scheen naar hartelust, dus het leek ideaal loopweer. En dat was het ook, zij het dat de wind - vooral op de terugweg - een behoorlijke tegenstrever bleek. Alleen voor mijzelf sprekend, heb ik niettemin lekker gelopen, beter in ieder geval dat de vorige keer en zeker beter dan vorige week bij AV 40. Uiteindelijk kwam ik in 25'45'' over de meet, daar ben ik tevreden over. Hizkia ging ook als een speer met 22 minuten.

Jos Toth 

Arie Develing

Jan Wierenga

Dame van de organisatie

Na afloop weer gezellig met z'n allen in Onder Ons bij elkaar gezeten en wat gedronken. Daarna keerden we weer in de bolide van Jan W. terug naar het Haagje, zij het dat we toen met z'n drieën waren, Pierre ging ook mee met zijn vouwfiets in de achterbak.

Vroege lentewandeling

Ja, hij is binnen, het startnummer voor de CPC! Nu moet ik wel...

Na de lange duurloop van vrijdag heb ik mij zaterdag rustig gehouden op loopgebied. Wel een stukje gefietst en gewandeld naar en over landgoed Ockenburgh, inclusief het Hyacinthenbos en het Van Leydenhof. En hoewel het grauwbruin van de winterse natuur weinig aanleiding geeft tot euforie, valt er hier en daar toch wel iets kleurrijks te ontwaren.

Zoals de crocussen, die dit jaar vroeger dan ooit tot bloei zijn gekomen, naast de lokaal overvloedig bloeiende sneeuwklokjes.

Bij Meer en Bosch was de wit-zwarte merel weer present!

Deze halsbandparkieten hebben de lente al in hun hoofd.

Op het buitenterras van Villa Ockenburgh was nog een stoel vrij, het was prima te doen in het zonnetje, zeker op het beschutte plekje waar ik zat.

Ockenburgh is voor hardlopers een favoriet 'uitrengebied'...

Maar vandaag (zondag) toch nog even de benen losgooien. Daartoe ga ik straks naar Delft om 'bij Bertus' (IJsclub) een 5 km loopje te doen.

Like a blizzard...

CPC-nostalgie...

Gisteravond, donderdagavond dus, hadden we een etentje met de jongelui van het krachthonk. Allen Newlin had dit geregeld. Omstreeks zes uur 's avonds verzamelde de groep, al dan niet met partner, in de ontvangst- en receptieruimte van restaurant 'Fouquet' aan de Javastraat. Na een of meer drankjes begaven we ons naar een andere ruimte, waar een lange gedekte tafel - voor ca. 20 personen - gereed stond. Daarna van een zeer smakelijke maaltijd - een drie-gangen menu dat wij van tevoren hadden opgegeven - genoten. Dit alles onder begeleiding van een goed glas wijn en gezellig-luchtige conversatie.

Wat mij even deed opveren was de mededeling dat mevrouw Van der Sluis - echtgenote van onze voormalige penningmeester - de ex-schoonmoeder van Eelco Gelling (en oma van zijn kinderen) bleek te zijn. Moet ik nog vermelden dat die naam voor de vijftigers en zestigers onder ons een bijna magische klank heeft? De gitarist die 'the great' Jan Akkerman als 'beter dan Eric Clapton' en zichzelf beoordeelde. Eelco Gelling was als gitarist van Cuby and the Blizzards al even legendarisch als Cuby (Harry Muskee) zelf.

Ik kan toch niet laten om naar aanleiding hiervan een filmpje van de legendarische bluesband uit Grollo te plaatsen. Waar ook die andere icoon, Herman Brood, deel van uitmaakte. Een heel oude - maar steengoede - live opname, zo heb ik ze destijds vaak zien spelen.


Met een kleine variatie op een aloud gezegde: 's Avonds een bourgondiër, 's ochtends een spartaan' ging ik de vrijdag in. Vandaag dus. Afgelopen woensdagavond heb ik nog die 'gemiste' fitness-sessie ingehaald met Ton van der Pol, in een overigens stampvol krachthonk - oud en jong door elkaar - en vandaag de reprise. Met de benenwagen naar de club, waar Bert, Willem, Wim, Arie en Pierre al bezig waren. Ik kwam gelijk met Menno binnen.

Er was vandaag trouwens ook een ècht talent, Haag-topper Paul van der Sluijs, bezig in het krachthonk. Paul is een snelle 400- en 800 meter loper die al hoge ogen heeft gegooid, onder andere bij de NK Teams en de NK Estafette. Na de setjes afgewerkt te hebben, gingen we met z'n allen - Pierre, Wim, Arie en ik - naar de kantine voor de na-zit met thee of koffie.

Daarna heb ik in een bij vlagen redelijk tempo een duurloop gedaan. Eerst naar huis, omgekleed en dan op weg. Langs Meer en Bosch naar de Kijkduinsestraat, pad doorsteken naar de Wijndaelerweg en na de rotonde het duinpad op naar Terheijde. bij 'de kanonnen' keerde ik op mijn schreden terug, dus dezelfde weg. In totaal 19 kilometer gelopen in twee uur. De waarheid gebiedt te zeggen dat ik op het laatst wel korte stukjes heb gewandeld, vooral terug op de Laan van Meerdervoort hadden zowel mijn benen als ikzelf er geen zin meer in. Maar het doel - een lange duurloop in overwegend behoorlijk tempo - is gehaald. De CPC gaat volgende week wel lukken, maar een tijd onder de twee uur kan ik wel vergeten denk ik. Nou ja, lekker uitlopen dan maar.

Kom mee naar buiten allemaal!

Vandaag een stuk hardgelopen, daarna een nog langer stuk gewandeld - duinen, strand, Meer en Bosch - en in de tuin in de weer geweest. Vooral de vijver moest aangepakt worden, al het verdorde riet en overtollig bladafval verwijderd, zodat bruine kikkers, padden en salamanders straks makkelijker het water kunnen bereiken om er - desgewenst - te paren. Bij het verwijderen van de bladeren uit de vijver kwam er een salamander mee, hij was al helemaal in bruiloftskleed maar het is uiteraard nog te koud om op versierderspad te gaan. Hoe dan ook heb ik 'm weer te water gelaten.

Wat het hardlopen betreft is het de laatste dagen nogal rustig geweest. Wel heb ik afgelopen zondag nog een loopje in Delft gedaan (bij AV 40). Ik reed met Jan Wierenga mee. Maar eigenlijk wist ik niet zo goed wat ik wilde: 5, 10 of 15 kilometer. Omdat het verschillende trajecten waren, kreeg ik het advies om voor de 15 km te gaan, dan kon ik altijd nog zien. Nou ja, het werd uiteindelijk 10 kilometer, Erg lekker ging het niet, en ook omdat ik van meet af aan heel rustig heb gelopen, sloeg de tijd als een tang op Dirk, ruim 56 minuten. Nou ja, gezellig was het toch wel. Na afloop nog lang in de kantine van AV 40 gezeten waar we ons te goed deden aan koffie, warme chocolademelk enzovoorts. Met onder anderen Michel en Hizkia, Jos en Jan W.

Maandag in Ypenburg 'oppas-opa', dinsdag 'niks' (sportiefs) gedaan maar vanmorgen dus wel hardlopen. Ik was te laat voor de krachttraining - doe ik vanavond wel met Ton en Harry - maar het was mooi weer dus een beetje volgens schema gelopen. Op het schema stond twee keer 4 x 600 meter in 10 km tempo. Van die zeshonderd meter maakte ik voor het gemak maar drie minuten. Waarschijnlijk wel iets harder dan 10 km tempo, met steeds 2 minuten rust tussen de tempo's in, en 7 minuten rust tussen beide series. Was wel een lekker activerend traininkje!

Tijdens de wandeling na het hardlopen wat fotootjes gemaakt van de eerste lenteboden...

Sixties Moments

Vrijdag visdag, maar ook een dag met de nodige sportieve activiteiten. Het is een feit dat snelheid, longinhoud en beweeglijkheid afnemen met het klimmen der jaren, maar kracht kan tot op hoge leeftijd getraind worden en dan ook verbeteren. Zelf merk ik dat na ruim twee maanden regelmatig (twee keer per week) trainen de kracht toeneemt. Dus het krachthonk 'houd ik er in'. Nu is mij een aantal malen gevraagd wat voor schema ik aanhoudt. Dat is simpel het schema dat wij allen (trouwe bezoekers van het krachthonk) in grote lijnen aanhouden.

Het komt er op neer dat bankdrukken de hoofdmoot vormt, waarbij achtereenvolgens (steeds 10 x) 20 kilo (kale stang), 30 kg, 40 kg, 45 kg, 50 kg en 55 kg wordt gedrukt. Een enkele keer 60 kg maar dat gewicht krijg ik op dit moment nog geen drie keer omhoog.

Dan zijn er de buikspieren, een setje van 40 tot 70 keer, 'planken' (ongeveer 2 minuten), schouderpull (40-45 kg), biceps (40 x) dumbell van10 kg. aan elke kant.

Gisteren was de groep weer groot, ook Harry was van de partij.

Na de training en aansluitend de koffie (of thee) fietste ik via de Aldi terug naar huis. Boodschappen uitgeladen, loopschoentjes aan en weer terug naar de Laan van Poot om op de baan 10 x 200 meter te lopen. Dit verdeeld in twee blokken van 5 x 200 meter in 10 km tempo, met steeds 90 seconden pauze tussen de tempo's en zes minuten pauze tussen de series. Gemiddeld liep ik iets onder de minuut per 200 meter maar daar moest ik - zeker de eerste twee keer - best moeite voor doen. Daarna weer naar huis gelopen en de rest van de dag gewijd aan boodschappen doen, koken en zo.

Back to the Sixties

Vandaag, zaterdag dus, was het weer niet al te gezellig, ideaal voor een treinritje. Dat ging richting Mokum. Een doel had ik mij wel gesteld: een bezoek aan het Tropenmuseum, en speciaal voor de Sixties-tentoonstelling, volgens het museum 'A Worldwide Happening'.

Vanaf het Centraal Station begon ik te kuieren, want als er één stad is waar je nooit uitgewandeld en uitgekeken raakt, is het Amsterdam wel. Ondanks het grauwe weer bleef het gedurende die hele wandeling droog en even later kwam er zelfs een - zij het uiterst flets - zonnetje door.

Ik liep maar wat, eerst via de Haarlemmerstraat over en door een gezellige kleurrijke markt met speciale voedingsproducten. Zo liep ik langs een kraam waarachter een echte fransman stond die speciale kazen verkocht, zijn buurvrouw bleek een volbloed Italiaanse die op haar beurt Italiaanse specialiteiten aan de man bracht, en er waren uitgebreide bloemen- en fruitkramen.

Hofje van Brienen

Vervolgens liep ik via Brouwersgracht, Prinsengracht, Westerkerk en enkele grachten - met een stop bij het Hofje van Brienen - naar het Rembrandtsplein.

Uiteindelijk kwam ik uit op de Sarphatistraat met Artis - ik kon door de tralies door de flamingo's fotograferen - en aan het eind daarvan het Tropenmuseum. Toen was ik wel toe aan koffie en betrad het Troopen Café, waar het behoorlijk druk was. Na de cappucino met een plak stevige chocoladebrownie, kon je binnendoor, en achterlangs het etablissement, naar het museum.

Het tropenmuseum is erg veranderd sinds de laatste keer dat ik er was - en dat is volgens mij erg lang geleden.

Let's twist again...

De expositie Step into the Sixties is aardig, maar om daar nu speciaal voor naar Amsterdam te gaan... misschien ben ik wel blasé geworden, ik ken de retrospectieven op en tv-docu's van die roerige jaren nu wel. En ook de welbekende clichés die steeds van stal worden gehaald.
Ook had ik verwacht dat het een grotere expositie zou zijn maar het besloeg slechts de helft van de benedenverdieping.

Wat niet wegneemt dat er genoeg te zien is, ook video's, waarin te zien is dat de jaren zestig een zeer interessant decennium was waarin veel gebeurde: het waren jaren van ongekende creativiteit, vrijheidsdrang en technologische innovatie, maar ook de periode van de Koude Oorlog en protesten. Het was de tijd van de Vietnam-oorlog, hippies, provo's en de eerste televisies. Voor het eerst kwam er een heuse generatiekloof tussen de brave, streng-degelijke en dikwijls godvrezende oudere generatie en de rebelse jeugdcultuur. Wij zien veel interessante foto's uit die tijd van onder anderen Richard Avedon, James Barnor en Malick Sidibé.

Maar wat je er vooral ziet is mode van de jaren 60, niet alleen van het westen, maar ook uit andere landen: Mexico, India, Afrika. We zien onder meer de broek van Jimi Hendrix, de Mondriaanjurk van Yves Saint Laurent en de space look mode van Paco Rabanne.

Voor kinderen is het wel leuk opgezet. Zo is er elke zondag een rondleiding en quiz. En je kunt een poster van jezelf maken, dat kost niets, druk op de knop, 'flits' en het resultaat kun je ter plekke naar jezelf toemailen.

Het eerste bloot op tv: Phil Bloom

Nadat ik het Tropenmuseum verliet, liep ik nog even de Singelgracht bij de Sarphatistraat op voor mijn eigen jaren zestig-momentje: de Oranje Nassaukazerne, waar ik het grootste deel van mijn diensttijd - ik ben van lichting 68/2 - verbleef.  Ik zat destijds bij de geneeskundige troepen en werkte overdag in Amsterdam-West bij de bloedtransfusiedienst. Elke avond ging ik naar Den Haag en weer terug omdat ik een avondopleiding aan de KABK volgde.

Goedkoop? Duurloop!

Wat een stralend weer gisteren. Strakblauwe lucht, de hele dag zon. Ideaal weer voor een lange duurloop!

Al eerder gaf ik aan dat de lange duurlopen er flink bij ingeschoten zijn. Maar het moest er toch een keer van komen, met het oog op de CPC over drie weken. Dus dat werd gisteren. Ik koos dus niet voor de avond-training met de groep, het ging er nu om 'duur' te kweken.

Maar eerst de krachttraining 's ochtends. Hardlopend naar de club. Wij waren met z'n achten, weer de bekende setjes bankdrukken, buikspieroefeningen en 'planken'. Daarna met z'n allen thee of koffie drinken in de kantine, en wederom hardlopend terug naar huis.

Daarna gebeurde er een aantal wonderlijke dingen. Eenmaal thuis, bleek dat ik mijn portemonnee kwijt was. Overal gezocht. Er was maar één mogelijkheid: ik had 'm op de club laten liggen. Eerst maar gebeld, maar beheerder Frans was even 'de hort op' dus besloot ik wederom richting club te lopen.

Binnen tien minuten was ik bij de club. Lodewijk van Dongen kwam mij bij de ingang tegemoet, op de fiets. Hij was op weg naar mij. En ja hoor, hij had mijn portemonnee! Opluchting. Ik reed door naar het clubhuis om Frans op de hoogte te brengen. Hij zat net aan zijn lunch en wat zie ik aan de kapstok hangen? Mijn groene jackje! "Die hangt hier al een week of wat" zei Frans. Kort en goed, ik keerde - alweer lopend - terug naar huis mèt portemonnee èn jackje. Dus al met al zal ik zo'n 35-40 minuten hebben hardgelopen. Niet aan één stuk door, dus eigenlijk telt dat niet.

Overal in ons land hetzelfde beeld...

Daarna maakte ik mij reisvaardig voor de lange duurloop. Ik liep naar de Perenstraat om de bus richting Scheveningen te nemen. Alzo geschiedde.  Bij halte Nieuwe Parklaan, ter hoogte van de Nieuwe Badkapel, begon ik 'serieus' met de lange duurloop.Via het Belgisch Park liep ik richting duinen. Lopen in de natuur! Maar ook daar zie je de vele wit-rode versperringen en in oranje overalls geklede mannen die je ook elders overal in Den Haag - en in heel Nederland - tegenkomt. In dit geval zijn ze bezig met de renovatie van het fietspad richting Meijendel. Overal opbrekingen en omleidingen, dat is al een paar jaar zo. Ze zijn nu ook bezig op de Laan van Meerdervoort in verband met de aanleg van parkeerplaatsen en het omhakken van bomen. Irritant, ook al dient het overal een doel . Het zal vooral met werkgelegenheid te maken hebben. Is uiteraard niets mis mee, al denk ik weleens: kan het niet een tandje minder?

Door de duinen liep ik naar Boerderij Meijendel. Na een korte sanitaire stop liep ik grotendeels via dezelfde weg terug, maar nu helemaal naar huis. Het ging allemaal in een heel rustig tempo, maar toch heb ik tijdens deze duurloop zeker driemaal vijf minuten in (relatief) snel tempo gelopen.

Bij de kanaalweg kreeg ik toch wat problemen in de vorm van pijn in de benen, en loste dat op door nog rustiger te gaan lopen. Puur een kwestie van onwennigheid denk ik maar. En zo liep ik door totdat ik thuis was. Bijna 16 kilometer gelopen in bijna twee uur tijd. Ondanks die paar tempootjes ging het dus niet snel, maar de duurloop is volbracht.

Vogels in bruiloftskleed

Gisteren niet (hard)gelopen maar wel veel gewandeld: in totaal wel drie uur, naar en door de duinen, over het strand en bij Kijkduin, met de constant schijnende zon in het gezicht, via de Kijkduinsestraat helemaal rechtdoor naar de Dreven. Dat laatste stuk duurde al - stevig doorlopend - een uur. Bij schoonma de wandeling onderbroken met koffie.

Terug naar huis ging grotendeels via dezelfde weg. Nu had ik vorig jaar al en een paar dagen terug weer een bijzonder gekleurde merel gespot bij Meer en Bosch, maar steeds had ik mijn camera niet bij me om 'm vast te leggen. Ditmaal wel, dus ging daar weer kijken. En waarachtig, daar zat-ie weer. Prachtig exemplaar, het lijkt wel of een zilvermeeuw is vreemdgegaan met een merel en dat dit het resultaat is. Onzin natuurlijk, het is een halve albino. Uiterst zeldzaam!

Maar onderweg zag ik meer 'rare vogels' - afgezien van het spiegelbeeld in winkelruiten - en dan vooral in het water.

Dit hier is een Slobeend, laten we hem voor het gemak Arie noemen. Het is dan ook een mannetje, mevrouw Slobeend zwom bij hem in de buurt.

En dan hebben we de Kuifeend, dat parmantige zwarte eendje waarvan een stuk of zes in hetzelfde water zwommen. Het mannetje is makkelijk te herkennen aan - uiteraard - zijn zwarte kuif.

Altijd mooi, maar doodgewoon natuurlijk, is de wilde eend. Dit koppeltje hier blijft het komende seizoen bij elkaar, al zal mijnheer het moeilijk krijgen om vrijgezelle woerden - waar echte verkrachters tussen zitten - uit de buurt van zijn dame te houden.

Deze pimpelmees tenslotte is dan wel geen watervogel, maar te lief om hier niet af te beelden.

Zwoegend maar met zon

CPC, 28 maart 1981

Even een terugblik op het weekend, dat wat mij betreft erg rustig is verlopen. De zondag heb ik vrijwel de hele dag thuis gezeten, op drie keer na toen ik Sammy, de hond (de weekend-logee) moest uitlaten. Het weer was dan ook pietepruim, om het maar netjes uit te drukken.

Dat was wel anders op zaterdagochtend, de zon was het enige dat toen een beetje aangenaam was tijdens de testloop. Maar nu spreek ik uitsluitend voor mezelf.

Het parcours van de testloop liep door het Westduinpark, het was een ronde van 7,5 km lang. De belangstelling om mee te doen was overweldigend. naar schatting deed een paar honderd lopers - van de wegatletiek en van de CPC-trainingsgroepen, aangevuld met 'loslopende' lopers en enkele leden van andere hardloopclubs - mee.

Eerst werd er ingelopen. Van onze groep had Arie zich aangemeld als parcourswachter (evenals Hugo Maerten), dus de lopers van onze groep die wel deelnamen (Ton, Jetze, Sandra K., Karin, Alice) deden mee met Berry en zijn CPC-groep.

Elselijn Mulder ging in Schoorl haar krachten beproeven en heeft daar een heel goede 10 km gelopen zag ik naderhand. Er werd ingelopen, wat loopscholing gedaan en gerekt en gestrekt.

Mijn bedoeling was om minstens vijftien kilometer (twee ronden), liefst wat meer, te gaan lopen. Dat hoefde niet snel, integendeel, voor mij was het een mooie manier om wat meer kilometers te maken voor de CPC, want duurlopen langer dan anderhalf uur schieten er aardig bij in de laatste tijd. Niet omdat ik hekel aan duurlopen heb, maar de laatste jaren krijg ik juist dan fysieke ongemakken die het lopen niet tot een feest maken. Daarom mijd ik ook duurlopen met de groep, ik wil de boel niet ophouden.

Maar zaterdagochtend voelde ik mij zo fit als een hoentje, had mij goed voorbereid en zou bovendien op mijn gemakkie lopen. Wat kon er mis gaan? Niets. Jammer jôh, maar het ging wel mis. Inderdaad ging ik rustig van start - niemand gelooft dat, maar het ging echt rustig - maar dat kon niet verhinderen dat ik het al na vijf kilometer moeilijk begon te krijgen, vooral bij die klimmetjes in het duin naar het Fuutpad. Moeizaam en zwaar ademhalend/hijgend sleepte ik mij een paar keer naar boven. Toch heb ik de tweede ronde ook volbracht, in 1:25' kwam ik over de finish. De waarheid gebiedt te zeggen dat ik een stuk heb afgesneden - ging via het natuurgebied naar het pad langs de zee - waardoor ik 14,5 i,p.v. 15 km moet hebben gelopen.

Omdat het heel zwaar ging en het absoluut niet lukte om ontspannen te lopen, heb ik er onderweg serieus aan gedacht om mijn startnummer voor de CPC weg te geven. Maar nu, twee dagen later ban ik deze gedachte uit mijn hoofd en ga het toch maar weer proberen. In deze periode loop ik elk jaar slecht (vraag mij niet waarom), ben kennelijk meer een 'zomerloper'.

Er waren tijden dat ik de CPC 'als een zonnetje' liep, zoals op de foto in de aanhef (1:22') maar dan zitten we in de categorie 'Opa vertelt'. Ik ga dit jaar voor ietsje onder de twee uur maar als het langer wordt, het zij zo!