Zwoegend maar met zon

CPC, 28 maart 1981

Even een terugblik op het weekend, dat wat mij betreft erg rustig is verlopen. De zondag heb ik vrijwel de hele dag thuis gezeten, op drie keer na toen ik Sammy, de hond (de weekend-logee) moest uitlaten. Het weer was dan ook pietepruim, om het maar netjes uit te drukken.

Dat was wel anders op zaterdagochtend, de zon was het enige dat toen een beetje aangenaam was tijdens de testloop. Maar nu spreek ik uitsluitend voor mezelf.

Het parcours van de testloop liep door het Westduinpark, het was een ronde van 7,5 km lang. De belangstelling om mee te doen was overweldigend. naar schatting deed een paar honderd lopers - van de wegatletiek en van de CPC-trainingsgroepen, aangevuld met 'loslopende' lopers en enkele leden van andere hardloopclubs - mee.

Eerst werd er ingelopen. Van onze groep had Arie zich aangemeld als parcourswachter (evenals Hugo Maerten), dus de lopers van onze groep die wel deelnamen (Ton, Jetze, Sandra K., Karin, Alice) deden mee met Berry en zijn CPC-groep.

Elselijn Mulder ging in Schoorl haar krachten beproeven en heeft daar een heel goede 10 km gelopen zag ik naderhand. Er werd ingelopen, wat loopscholing gedaan en gerekt en gestrekt.

Mijn bedoeling was om minstens vijftien kilometer (twee ronden), liefst wat meer, te gaan lopen. Dat hoefde niet snel, integendeel, voor mij was het een mooie manier om wat meer kilometers te maken voor de CPC, want duurlopen langer dan anderhalf uur schieten er aardig bij in de laatste tijd. Niet omdat ik hekel aan duurlopen heb, maar de laatste jaren krijg ik juist dan fysieke ongemakken die het lopen niet tot een feest maken. Daarom mijd ik ook duurlopen met de groep, ik wil de boel niet ophouden.

Maar zaterdagochtend voelde ik mij zo fit als een hoentje, had mij goed voorbereid en zou bovendien op mijn gemakkie lopen. Wat kon er mis gaan? Niets. Jammer jôh, maar het ging wel mis. Inderdaad ging ik rustig van start - niemand gelooft dat, maar het ging echt rustig - maar dat kon niet verhinderen dat ik het al na vijf kilometer moeilijk begon te krijgen, vooral bij die klimmetjes in het duin naar het Fuutpad. Moeizaam en zwaar ademhalend/hijgend sleepte ik mij een paar keer naar boven. Toch heb ik de tweede ronde ook volbracht, in 1:25' kwam ik over de finish. De waarheid gebiedt te zeggen dat ik een stuk heb afgesneden - ging via het natuurgebied naar het pad langs de zee - waardoor ik 14,5 i,p.v. 15 km moet hebben gelopen.

Omdat het heel zwaar ging en het absoluut niet lukte om ontspannen te lopen, heb ik er onderweg serieus aan gedacht om mijn startnummer voor de CPC weg te geven. Maar nu, twee dagen later ban ik deze gedachte uit mijn hoofd en ga het toch maar weer proberen. In deze periode loop ik elk jaar slecht (vraag mij niet waarom), ben kennelijk meer een 'zomerloper'.

Er waren tijden dat ik de CPC 'als een zonnetje' liep, zoals op de foto in de aanhef (1:22') maar dan zitten we in de categorie 'Opa vertelt'. Ik ga dit jaar voor ietsje onder de twee uur maar als het langer wordt, het zij zo!