Vandaag maar eens twee berichten in één. Eerst over onze oppasdag deze week - de rest van deze week zijn wij vrij - die wij in gepaste wandelpas hebben afgelegd, onder voortduwing van wandelwagen met kleindochter Chloë. Een wat merkwaardige hersteltraining van de CPC zou je kunnen zeggen, want er is ruim 20 kilometer in een fiks tempo gewandeld, vanaf huis via Gravendreef, vanaf daar een rondje Madestein, vervolgens op visite bij mijn schoonmoeder, daarna via Overvoorde-Oud Rijswijk en over de Hoornbrug naar Ypenburg.
Onderweg kwamen we nog wat bijzondere vogels tegen, naast de meer 'gewone' waaronder meerkoeten, wilde eend en halsbandparkiet. En kauwen, eksters, kraaien, duiven. Gek is wel dat de gewone huismus vrijwel overal uitgestorven lijkt, alhoewel je ze op sommige locaties - waar nog geen 'vinex' is maar waar is dat nog tegenwoordig - en de tuinen, stukjes land e.d. nog rustig mogen verrommelen evenals in Frankrijk - nog wel ziet. En op terrassen bij Kijkduin. En dat ene kleine stukje in Madestein, zie boven. Maar dat mag en kan allemaal niet, overal moet gebouwd en gerenoveerd worden, en alles strak, saai en nieuw. En vooral veel en veel teveel, met de onstuitbare bevolkingsaanwas wordt dat zeker niet minder. Roepen in een stenen woestijn...
Bij Overvoorde wel bovenstaande 'Haagse Règâhs' gezien temidden van de 'Grèze dakduivûh'. Een vader met zijn zoontje waren de vogels aan het voeren en wij kregen ook wat eierkoeken aangeboden om het bijzondere gezelschap van voedsel te voorzien, en het ging er in als eierkoek. Weer eens wat anders dan een kikkertje...
Muzikale jeugdsentimenten
Nu nog steeds het vervolg van de tweede dag op Facebook van de sentimental musical journey! Ik had op FB al Roy Orbison geplaatst, maar er was nog zoveel meer muziek uit de periode 1960-1970 (tussen mijn twaalfde en twee-en-twintigste levensjaar) die mij is bijgebleven.
Daar moest ik toch even goed over nadenken.
Het was de periode van de opkomst van de (blanke) rock and roll: Na Bill Haley en Little Richard kwamen Elvis Presley, Cliff Richard and The Shadows. In Frankrijk werd Johnny Halliday een ster (en is dat een halve eeuw later nog) en hier te lande waren de indorockers, met name de Tielman Brothers, pioniers.
Weer wat later kreeg je in mijn directe omgeving (Den Haag) groepen als René and the Alligators. Ik heb nog een tijdje gitaarles gehad van René maar ik had helaas weinig talent. Nog later, na de opkomst van The Beatles bestormden vele merseybeatgroepen waaronder Hollies, Searchers, Manfred Mann, Kinks, Zombies, Yardbirds etc. de hitlijsten, en Amerikaanse artiesten zoals The Beach Boys, The Four Seasons, Ricky Nelson enzovoorts werden grijsgedraaid. In die tijd kwam ook de Nederbeat goed op gang met Golden Earrings, Motions, Shocking Blue, Q65 uit Den Haag, The Outsiders uit Amsterdam en Cuby and the Blizzards uit Drenthe. Maar er was nog heel veel meer.
In die tijd ging ik tijdens de vakanties vaak naar de camping ('De Katjeskelder' in Oosterhout) waar mijn grootouders een caravan hadden staan. Nummers als 'A House in New Orleans' van Eric Burdon and The Animals werden vaak door mij gekozen. Niet alleen in het hoogseizoen, ook tussendoor ging ik soms naar De Katjeskelder toe, op mijn Mobylette EEG tuffend van Den Haag, over de Moerdijkbrug, naar Brabant. Daar vond ik, zeker later - ik was toen een jaar of zeventien, achttien - aansluiting bij een groep jongens en meiden uit Rotterdam en Den Haag, voor niet-Hagenezen toentertijd 'de blits-stad' omdat al die bekende groepen daar vandaan kwamen.
De bekende bandjes uit die tijd kwamen ook naar Oosterhout en vooral Breda. Ik herinner mij nog een optreden van Les Baroques, en later kwam de KRO langs om op de camping opnamen te maken voor het radioprogramma ´Everybody Happy´ dat gepresenteerd werd door Theo Stokkink. Daar traden onder meer The Tornado's uit Hilversum op en Boudewijn de Groot met zijn - toen nog - lange ravenzwarte haar.
Maar de muziek die ik toen vooral hoorde kwam uit de jukebox van het plaatselijke café, in een vrijstaand gebouw tegenover het openluchtzwembad De Warande, waar wij ook brainbox-zanger Kaz Lux menigmaal zagen zwemmen. Als jonge puber was ik diep onder de indruk van die krachtige trotse man met zijn lange zwarte haren, dat zag je toen (1967) nog niet zoveel. Maar terug naar dat café: daar kwamen wij, dat groepje jongeren van de camping, om te biljarten en wat te drinken (toen nog cola volgens mij), en af en toe een kwartje in die jukebox. De keuze was beperkt, ik koos meestal voor 'The House of the Rising Sun' van Eric Burdon and The Animals en 'Hello Josephine' van The Scorpions.
Dit nummer van The Yardbirds geeft mij ook vandaag nog een enorme 'boost'....
Liedjes die mij uit die tijd ook zijn bijgebleven waren 'Gerrie crossed the Mersey' van Gerrie and the Pacemakers, 'Mrs. Brown You've Got A Lovely Daughter' van Hermans Hermits, 'One in the Middle' van Manfred Mann. En laten we The Zombies niet vergeten met hun wereldhit 'She's not there', maar dit nummer van hen vond ik ook een van de betere. Echt van die liedjes die blijven rondzingen in je (in ieder geval mijn) hoofd. Maar dit blogje begint uit de hand te lopen, en we zijn pas bij de periode van vóór mijn twintigste levensjaar. Morgen of maandag de derde FB-dag met nostalgische muziek!
Geen opmerkingen:
Een reactie posten