Niet mijn dag bij The Royal Ten

Het voorspelde hondenweer bleef uit...

Nee, echt lekker ging het niet vandaag bij The Hague Royal Ten. Vooraf leken de omstandigheden optimaal: aangename temperatuur, het voorspelde hondenweer bleef uit. 

Ik ging met de tram naar het Beatrix kwartier, bij aankomst waren de lopers op de 5 kilometer net van start gegaan. Nadat mijn sporttas in de hal van het desbetreffende gebouw te hebben gestald, liep ik terug langs het parcours om naar de binnenkomst van de eerste 5 km lopers te kijken. Meteen maar een paar foto's gemaakt.

Om half drie ging de 10 km van start. Toen ik om kwart over twee het startvak betrad dat met de kleur van mijn startnummer correspondeerde (rood) voelde ik mij lichtelijk gegeneerd. Of zoals de muis die tegen de andere olifanten zegt: "Wat stampen wij lekker hè?" Wat had ik hier te zoeken, allemaal wedstrijdlopers! Maar ik was niet alleen: groepsgenoot Ton van der Pol stond er ook. Bij de inschrijving heb ik kennelijk die keuze gemaakt.

Voordeel is wel dat je snel wegkomt zodra het startschot is gelost. Nadeel van dat voordeel is weer dat je geneigd bent te snel te starten omdat alle anderen in dat vak ook snel vertrekken. Feit is dat ik na vijfhonderd meter al voelde: het gaat 'm niet worden vandaag. Pap in de benen, moeizame ademhaling. En dat bleef zo totdat de tien kilometers er op zaten. Onmogelijk om onderweg nog wat aan te zetten.

Het lekkerste is toch om achteraan te starten, dat is psychologisch ook goed omdat je steeds mensen inhaalt, nu werd ik door tientallen mensen ingehaald. De warmte en de hoge luchtvochtigheidsgraad zullen ook een rol hebben gespeeld. De tijd viel mij tegen, 55'20'' minuten netto, ook als de halve minuut oponthoud van het veterstrikken en de twintig seconden stilstand bij de drinkpost in aanmerking wordt genomen. We worden oud...

Maar goed, we hebben het weer volbracht! Na afloop ging ik met Ton van der Pol en Paul Kruijssen (die ook niet naar zijn zin had gelopen) naar het bekende café aan de Theresiasstraat. Aan een tafeltje op het drukke straat-terras, temidden van veel andere lopers, lieten we ons de biertjes en even later het bittergarnituur goed smaken.


Een paar foto's van de 5 km lopers die ik aan mij voorbij zag trekken staan hier.

En hier de uitslagen van alle afstanden!

Geheel vrijwillig!

Gisteren was een onverwacht mooie voorjaarsdag met zomerse trekjes. Anders dan voorspeld was, want het is de hele dag droog gebleven. Aan de kust in ieder geval wel. Dat kwam mooi uit, want het was vrijwilligersdag bij Haag Atletiek, met een aantal workshops die deels in de buitenlucht plaatsgrepen.

Inleidend spreekstalmeester Ruud

Zo was er een geheel bij deze zonnige dag passende Zumba workout met opzwepende Latijns Amerikaanse muziek, gebaseerd op Salsa en Merengue. Daarvoor had ik mij niet aangemeld, maar kon toch niet helemaal stil blijven staan bij het fotograferen van de meer danslustige clubleden. Dus toch nog twintig minuten meegehobbeld.


Elders was 'Who is who', een variant op het speeddaten waarbij singles enkele minuten de tijd krijgen om elkaar aan tafel (face-to-face) te leren kennen. Nu kenden de meesten elkaar al, wat niet wegneemt dat het er best gezellig en op een luchtige manier serieus uitzag. De deelnemers waren ook niet allemaal single, het ging er om elkaar eens op een wat andere en nog wat persoonlijker manier te leren kennen.


Wie meer culinair aan de slag wilde kon terecht bij de Smoothies workshop, waarbij supergezonde en ongetwijfeld smakelijke brouwsels werden bereid van fruit en groenten.


Een van onze fysiotherapeuten, Hans de Koning, leidde de workshop 'Blessurevrij sporten'. Er was een grote opkomst. Niet zo verwonderlijk, want welke loper heeft er nooit te maken gehad met een blessure waardoor hardlopen bemoeilijkt of zelfs - al dan niet tijdelijk - onmogelijk werd? Hans vertelde over symptomen, oorzaak en behandelingswijze van blessures en ook hoe je het ontstaan van blessures zoveel mogelijk kunt voorkomen.

Zelf had ik mij opgegeven voor de workshop sportfoto's maken. Clublid-fotograaf Peter Pronk gaf een interessant college van een uur waarbij heel wat ins en outs van het fotograferen van - met name - sporters aan de orde kwamen. Veel aandacht werd besteed aan camera instellingen, scherpstellen, compositie en belichting.

We konden naar afloop ook oefenen in de praktijk, want buiten was net de workshop 'Baanatletiek' bezig met het uitproberen van meer technische nummers zoals sprinten, speerwerpen en verspringen. Dit onder begeleiding van een aantal jonge baanatleten en trainers.

De baanploeg voor één dag presteerde buiten verwachting, al haalde niet iedereen de limiet voor Rio...

Sluitstuk van de middag was de pubquiz voor iedereen. Dat vond plaats op het zonovergoten terras van het clubgebouw. Er werden teams van zes personen samengesteld, waarna de in kleurige outfit gestoken quiz-master Dick Witmond een zestiental vragen stelde die niet allemaal even makkelijk waren, maar in teamverband konden worden opgelost.

Onze speaker en ditmaal quizmaster Dick in actie

Er waren ook veel feitelijke vragen bij over het wat, waar, wanneer en hoeveel van onze vereniging. Gelukkig was er binnen ons team een deelnemer die heel lang lid en trainer is van de club, hij wist ook erg veel. Het bleek dat we ons team niet ten onrechte tot 'Pub Hartman' hadden gedoopt.

Na het beantwoorden van de vragen, werden de ingevulde formulieren doorgeschoven naar het naastgezeten team ter controle van en puntentelling bij de juiste antwoorden die werden gegeven.

Het brons ging naar het team met o.a. Cor, Ruud, Ellen en Ilse

Team Pub Hartman 'tweeds'

En de winner is.... team Haagse Bluf!

Een en ander leidde voor het team waarin onder anderen Ilse, Ruud, Cor en Ellen zaten tot een derde plaats. Dat werd nog spannend, want ons team was nog steeds niet genoemd en onze quizmaster had nog maar twee formulieren in handen. Het verlossende woord kwam  snel: ons team Pub Hartman won het virtuele zilver. Het team 'Haagse Bluf' bleef ons nog flink voor, volgens mij was het Sjoerd Witmond die daar het brein was maar corrigeer mij gerust als ik het fout heb. Ook de namen van de teams heb ik niet meer paraat, sorry.


Na de quiz bleef het nog lange tijd op een plezierige manier onrustig bij Haag Atletiek, d.w.z. relaxed, met een hapje en een drankje (nou ja, meer drankjes). Allemaal gratis, dus het was een echt hollands feestje! Zelf ben ik niet tot het zoete eind gebleven want had privé-verplichtingen. Hoe dan ook was het in elk opzicht een topdag met veel zon, gezelligheid en door menigeen is er ook nog het een en ander opgestoken. Voor herhaling vatbaar! 

Coopertest van 'De Zevenaars'

Na een aarzelende start is er de laatste tijd weer een toegenomen belangstelling voor de coopertest waarneembaar. Dat kan te maken hebben dat de trainers meer 'reclame' maken bij hun groepen, maar of dat de enige reden is weet ik niet.

Na een - altijd relatief - slechte eerste coopertest begin dit jaar was het vandaag tijd voor revanche op mijzelf. Niet dat ik met die instelling ging lopen, ik ging veeleer voor 'ontspannen lopen'. En dan maar zien of dat tot een aanvaardbaar aantal meters zou leiden.

Om 19:00 verzamelde onze groep voor het clubhuis, even later gingen we voor de warming-up en het inlopen. Daarbij werd er ook nog wat loopscholing verricht onder leiding van Arie Don.

Om kwart voor acht ging onze groep - met twee gastlopers - van start. Henk Kop had mijn camera overgenomen zodat hij enkele foto's van onze groep kon maken. Is goed gelukt!

Liep ik twee maanden terug met veel 'werken' nog 2385 meter, nu kwam ik op 2500 meter uit. Nou ja, ik smokkel een beetje, het was 2498 meter maar ach, die twee meter...;-)

Hoe dan ook: ik ben tevreden, zonder forceren haalde ik circa 1'50'' per 400 meter, en de gelopen afstand is voor mijn leeftijd sowieso meer dan goed. Nu is er één man in de groep die nog wat ouder is (Henk Moesman, 76 jaar) en terecht erg blij was met zijn 2335 meter.

Wel gebiedt de waarheid te vermelden dat het merendeel van groep 7 nog wat sneller liep, waardoor je het volgende schema kreeg.

Na afloop nog wat uitgelopen en via het duinpad - waar dit supportersteam ons opwachtte - terug naar de club.

Ter afsluiting nog enkele 'grondoefeningen' gedaan op het grasveld naast het clubgebouw...

Overigens is er gisterochtend ook nog getraind, maar dan in het krachthonk met onder anderen Rien en trainers Wim Hartman en Arie Don. Het waren de gebruikelijke setjes, maar het gaat - zij het heel geleidelijk - steeds iets zwaarder en makkelijker.

In de voetsporen van Van Gogh

Bij het standbeeld van 'het schildersmenneke' Van Gogh

Het werd een latertje gisteravond. Of, liever gezegd: het werd een vroegertje vandaag. Pas om half drie 's nachts was ik thuis. Wat niet wegneemt dat het een prachtige dag was.

Wat was het geval? Gisteren ging een gezelschap van veertien personen, afkomstig uit verschillende windstreken, op excursie naar een van de mooiste parels van Noord Brabant, Nuenen. Het dorp dat ook wel 'Van Gogh Village' wordt genoemd omdat de wereldberoemde schilder hier vandaan kwam en er van 1883 tot 1885 woonde en werkte.

Onze gids Frans gaf de rondleiding die bij het Museum Vincentre begon. Daar was ook het verzamelpunt van de deelnemers die deels met het openbaar vervoer, deels met de auto waren gekomen. Eerst kregen we op de binnenplaats koffie met eventueel 'iets er bij' geserveerd, een stuk krentenstol ('Van Gogh Stoet') of appeltaart.

Eén persoon uit ons gezelschap had het totale uitstapje - nog ter gelegenheid van haar verjaardag een paar maanden terug - georganiseerd. Er werden de nodige cadeautjes gegeven en door het voltallige gezelschap werd een toepasselijk lied aangeheven.

Even later leidde Frans ons tijdens de wandeling langs markante punten waar Van Gogh in genoemde periode gewoond en gewerkt heeft. Dat begon bij de pastorie van de Nederlands Hervormde Kerk waarvan Vincents vader dominee was. Met zijn vrouw bewoonde hij deze pastorie.

Toen Vincent op 5 december 1883 in Nuenen aankwam, trok hij bij zijn ouders in. Niet dat hij direct met open armen werd ontvangen; zijn vader had weinig op met zijn beroepskeuze en geneerde zich kennelijk voor het artistiek-slonzige uiterlijk van Vincent.


Maar ondanks de spanningen tussen vader en zoon, kreeg Vincent toch de beschikking over de mangelkamer die hij als atelier mocht inrichten. Het vertrek was vochtig en koud, dus werden er aanpassingen gedaan voordat Vincent aan de slag ging: er werd een houten voetenstoof neergezet en een kachel en een bed geplaatst. Het atelier lag tussen de gierput, het toilet, de afvoer en het kolenhok. Verre van ideaal dus.

In de brief aan zijn broer Theo van 20 maart 1884 schreef Vincent dat hij uitkeek naar een ruimer atelier, zodat hij beter naar model kon werken. Vanaf half mei was het zover, hij vond toen even verderop in Nuenen een nieuw atelier bij de katholieke koster Johannes Schafrat. Daar zou hij uiteindelijk ook gaan wonen, omdat de spanningen thuis te hoog waren opgelopen na het overlijden van zijn vader op 26 maart 1885.

Toen Vincent eenmaal in het atelier woonde, bezocht hij af en toe de pastorie en verbeterden langzaamaan de familieverhoudingen. Vincent maakte een schilderij van de pastorie en diverse schilderijen van de grote tuin van de pastorie, zoals 'De pastorietuin in de sneeuw' uit 1885.

Vincents moeder en zuster Willemien verhuisden op 30 maart 1886 vanuit Nuenen naar Breda. Vincent was toen inmiddels al vertrokken uit Nuenen: op 24 november 1885 was hij naar Antwerpen verhuisd.

Gids Frans leidde ons vervolgens via de monumentale lindeboom, een markant punt in Nuenen, naar de molen van waaruit je in de verte het beroemde huisje van 'de aardappeleters' kunt zien liggen. Dat huisje is in de loop der tijd rigoureus opgeknapt waardoor het helemaal niet meer lijkt op het bouwvallige boerderijtje dat het ooit was.

Na de rondleiding werd het tijd voor de middagborrel. In een mooi 'echt brabants' bruin café deden wij ons tegoed aan wijn en ook waren de biertjes opperbest.

In dat kader was ook het etentje ter afsluiting van de dag. Alhoewel: het was een 7-gangen menu dus het werd nog een lange sessie, met uitgebreide en gezellige conversatie en leuke mensen. En het eten was prima van kwaliteit.

Over de terugweg zal ik niet te lang uitwijden, maar we hadden een van de laatste treinen richting Den Haag, met onderweg zeker 20 minuten vertraging, een late aankomst in Den Haag CS, geen trams meer, dus na een stuk lopen naar het centrum toch maar besloten om een taxi te nemen, de kosten werden gedeeld met een andere haagse reisgenoot. Laat thuis, maar het was een topdag!

Lentekleuren

Gisteren voor het eerst op het nieuwe atelier van Paul Versteegh gewerkt, samen met Vincent. Daar hebben we de ruimte! Dat is bij mij thuis wel anders, daar is het soms wat behelpen in een relatief kleine tussenkamer, al heeft dat ook wel zijn charme.

Hoe dan ook het bekende patroon: eerst wat plak- en knipwerk in het kader van kleuroefeningen, daarna 'iets voor jezelf doen'. Materiaal is papier en acrylverf, dat snel droogt en zich ook goed leent voor snel werken. Zelf houd ik daar wel van, wat wellicht ten koste gaat van de zorgvuldigheid, afwerking en details, maar het 'dwingt' wel tot spontaniteit, tot meteen iets opzetten.
Vincent was erg actief vanavond, in twee uur tijd heeft-ie wel vijf schilderijen gemaakt. Zelf hield ik het er bij twee.

Zo ontstond ook deze dame. Wie het moet voorstellen? Geen idee, ik heb haar nooit gezien of ontmoet.

Ik moet er wel bij zeggen dat het niet per se de bedoeling is om figuratief te werken, maar ik heb die neiging nu eenmaal. Ik ben niet zo van het abstracte, hoewel ik dat in het werk van anderen soms erg kan waarderen.

Maar het gaat primair om de kleuren, 'kleurbewustzijn', hoe kleuren 'werken' in relatie tot elkaar. Dat is althans de opvatting van Paul, de workshopleider, die erg getriggerd is door de kleurenleer van Goethe, Steiner en vooral Itten. Pauls steeds terugkerend advies is dan ook om steeds goed om ons heen te kijken, overal is kleur. Zeker nu, in de natuur die in de maand mei op zijn mooist is. Je ziet veel kleurschakeringen, van het ontluikende groen, de bloesem etcetera.

Florant floreert met sprong naar Rio

Deze vrolijke springer was één van de groen-gele(!) kikkers die ik afgelopen weekend aantrof in een fraai aangelegde natuurvijver in Eext. Dat maakte weer deel uit van een grote moestuin waar groenten en kruiden worden geteeld, vooral bestemd voor de keuken van landhuishotel Rikus. Best leuk om daar eens tijdens een fietstocht te pauzeren.


Bij binnenkomst krijg je een groentensapje aangeboden waarna de tuinvrouw een rondleiding verzorgt over het ca. 4 hectare grote terrein. Dat loopt direct over in het mooie natuurgebied van de Aa en Hunze, het doet erg buitenlands (Frans) aan.

Maar springlustige kikkers hebben natuurlijk niets met hardlopen te maken. Hoewel... toch wel!

Woensdagavond na de training werd namelijk een bijzonder moment ingelast: Fabian Florant, Neerlands beste hink-stap-sprong atleet van dit moment, heeft zich onlangs gekwalificeerd voor de Olympische Spelen. Dat moest natuurlijk gevierd worden met de hele club! Dit niet in de laatste plaats omdat leden van Haag Atletiek hem hebben gesteund middels een crowd-funding actie, opgezet door onze gedreven pr-man Louis Hueber. Fabian verklaarde desgevraagd erg hard te hebben getraind, helemaal met de focus gericht op het gestelde doel, het behalen van de limiet voor Rio. Dat is dus mooi gelukt!

Maar het hemd is nader dan de rok, zeker op dit persoonlijke blog. Dus gaat hier vooral over al die mindere goden waarvan ik er eentje ben.
Er stond een pittige training op het programma: ditmaal waren er van onze groep - naast veel dames - meer mannen van de partij dan de afgelopen maanden. Barry - die 'hoger' traint tegenwoordig en nu te gast was - Barend (gaat ook weer lekker hard), Peter, Henk, Ton en ik.

Odette leidde de training. Eerst werd er een stuk ingelopen, na een kwartiertje deden we de gebruikelijke oefeningen inclusief loopscholing. Daarna terug naar de baan waar de eerste van twee series (zes keer 200 meter in 5 km tempo) op het programma stond. Dat ging lekker, in mijn geval steeds tussen de 52 en 55 seconden, telkens met 90 seconden tussenpauze.

Daarna gingen we 'naar buiten' voor een kort duurloopje door de duinen, waarvan vijf minuten in een behoorlijk tempo (dl. 3). Daar ging het moeilijker, temeer omdat het bijna vijf minuten 'vals plat' was en dat langdurige geklim is nu eenmaal niet mijn sterkste punt.

Start van 10 km run in Gieten

Andermaal op de terugweg naar de baan, deden we de tweede serie van zesmaal 200 meters, maar ditmaal was de rustpauze tussendoor 60 seconden. Vervolgens een snelle cooling-down en afsluitende rekoefeningen. Dat de tweede serie wat snel ging had te maken met het feit dat we op tijd terug moesten zijn voor de huldiging van Fabian.

Toch behoorlijk gezweet dus snel douchen, omkleden en naar de kantine waar even later Fabian na een kort interview in de bloemetjes werd gezet.

Iets heel anders: ik heb zowaar promotie gemaakt op mijn oude dag. Bij IENS heb ik vanaf 2010 zo'n vijftien recensies geschreven en ben 'bevorderd' tot top-proever. Moest nota bene zelf even terugkijken waarover ik zoal heb geschreven...

Dat brengt mij weer op een reactie - van Eveline - op mijn reactie op een bericht van FB- en clubvriend Arne. Vorig jaar om deze tijd had hij op twee achtereenvolgende dagen precies hetzelfde gegeten als vorig jaar. En dan hebben we het niet over andijviestamppot met een gehaktbal, waar overigens helemaal niets mis mee is.

Binnenkort maar weer een herhaling van mijn favoriete recepten. Zoals paëlla, deze foto is een paar jaar terug gemaakt bij iemand van de club maar dat recept doet het altijd goed, zeker 's zomers.